Françoise Seigner (1928-2008): cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Le fils du cordonnier

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Roland Blanche, Michèle Gleizer, Andrzej Seweryn, Robinson Stévenin en Marina Golovine.

Stévenin wordt in de jaren 1920 geboren als zevende kind van schoenmaker Seweryn. Als zijn vrouw weer zwanger wordt, ziet hij zich genoodzaakt het kind onder te brengen bij de nonnen, want ondanks zijn inspanningen kan hij al die monden niet voeden. Op zijn twaalfde komt de jongen terecht op de boerderij van Blanche en Gleizer, waar hij hard moet werken voor kost en inwoning. Hij is bijzonder intelligent en om hem de kans te geven te studeren, laat Seweryn een dochter in diens plaats op het land werken. Ouderwetse familiekroniek, die zich afspeelt tussen de twee wereldoorlogen in een Bretons dorpje. Bij de acteurs vallen vooral Seweryn en de kleine Stévenin op, die het uiterste weten te halen uit het veel te lange, middelmatige scenario van regisseur Baslé. Charlie Gaëta stond achter de camera. Bestaat uit drie delen.

Les maîtres du pain

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Wladimir Yordanoff, Anne Jacquemin, Françoise Seigner, Elisabeth Margoni en Paul Crauchet.

In de kerstnacht van het jaar 1928 moet Jacquemin, in de rol van de vrouw van bakker Yordanoff, bevallen van hun eerste, langverwachte kindje. De ontgoocheling is groot wanneer de baby dood geboren wordt en bovendien blijkt dat Jacquemin nooit meer zwanger kan worden. Twee weesjongens worden buiten het medeweten van Jacquemin, in de bakkerij opgenomen. Yordanoff beleeft een avontuurtje met Margoni, waarop Jacquemin zich op haar man wreekt door een verhouding te beginnen met Babilée. Uit die kortstondige relatie wordt een meisje geboren. De bakker is erg trots op zijn inmiddels volwassen geworden geadopteerde weesjongens, maar een van hen verwijt de bakker dat hij de andere steeds heeft bevoordeeld. Groots opgezette Franse soap die voor de sentimentaliteit van de verhalen van Courths-Mahler niet onderdoet. Onbeduidend maar ook onschadelijk.

Princesse Alexandra

1991 | Historische film, Drama

Frankrijk 1991. Historische film van Denis Amar. Met o.a. Anne Roussel, Matthias Habich, Rüdiger Vogler, Andrea Occhipinti en Maxime Leroux.

Groots opgezette romantische saga naar de roman Le coeur en fuite van Linda La Rosa, gesitueerd in het Oostenrijk van 1869. Roussel is de titelpersonage, het nichtje van keizer Franz- Joseph. Zij is uitgekeken op haar huwelijksleven en verdraagt haar tirannieke man Habich niet langer, net zomin als de verplichtingen die hun sociale status met zich meebrengt. Ze ontvlucht kasteel en rijkdom en begeeft zich met haar twee kinderen naar Parijs. Onder een andere naam vindt ze onderdak in een volkswijk en een baantje als borduurster. Graaf Occhipinti wordt verliefd op haar, en zonder te weten wie zij is introduceert hij haar opnieuw in de hogere kringen. De oorlog van 1870 breekt uit en Habich komt Roussel op het spoor. Hij ontvoert hun zoon en gaat in de clinch met Occhipinti. Uiteindelijk heeft Roussel de moed Habich het hoofd te bieden. Melodramatische toestanden maar op behoorlijk peil gebracht door de tv-aanpassing en de dialogen van Félicien Marceau van de Académie Française. Camerawerk van André Neau.

Seconde, La

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Anny Duperey, Jean Rochefort, Caroline Silhol, Sébastien Frank en Françoise Seigner.

Een bewerking van de roman van Colette door de regisseur zelf. Een toegewijde, zorgvuldige maar onvoldoende afgewogen regie, zoals altijd bij Frank. De evenwichtige Fanny Farou (Duperey) is getrouwd met schrijver Farou (Rochefort). Ze brengt de vakantie door op het land in gezelschap van Jane (Sihol) die in werkelijkheid de ma[KA4]itresse van haar man is. Verder is er nog de jonge Farou (S[KA1]bastien Frank) die tot over zijn oren verliefd is op Jane, maar hij maakt uiteraard geen schijn van kans. Als de relatie tussen Jane en Fanny's man uitkomt, raakt Fanny van haar stuk. Ze bedenkt echter een intelligente oplossing zonder zich al te zeer op haar echtgenoot te wreken. In de film volgen op werkelijk emotionele momenten lege stukken. Een sterke, creatieve persoonlijkheid wordt node gemist. Niettemin maakt de opmerkelijke acteerprestatie van de drie hoofdpersonen Duperey, Sihol en Rochefort een heleboel goed.

Le jeune marié

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Richard Berry, Brigitte Fossey, Zoé Chauveau, Richard Anconina en Daniel Russo.

De jonge metselaar Billy (Berry) trouwt in de Provence met Nina (Chauveau), maar wordt terstond verliefd op Viviane (Fossey), een buurvrouw die door haar man in de steek gelaten is, en die hij naar Parijs volgt. Uiteindelijk gaat hij toch weer naar huis. De film gaat over het dagelijkse leven en begint uitstekend. Jammer genoeg is de eindeloze tocht van Billy door Parijs saai, gaat de humor verloren en vervagen de personages. Scenario van regisseur Stora. Ondanks de langdradigheden mooie fotografie van Aronovich.

L'enfant sauvage

1970 | Drama

Frankrijk 1970. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean-Pierre Cargol, François Truffaut, Françoise Seigner, Jean Dasté en Annie Miller.

n 1799 werd in Zuid Frankrijk een jongen van ongeveer twaalf ontdekt die waarschijnlijk zijn hele leven in het wild had geleefd. De jonge arts Jean Itard nam hem onder zijn hoede en probeerde hem taal en empathie bij te brengen. In fraai zwart wit volgt Truffaut, die zijn scenario baseerde op de aantekeningen van de arts die hij zelf speelt, het moeizame proces. Terwijl Itard van invloed zou blijken op onderwijs voor dove kinderen, zijn hedendaagse pedagogen en gedragswetenschappers nog altijd gefascineerd door het ‘wilde kind’ van Aveyron.

L'enfant sauvage

1969 | Biografie, Familiefilm, Drama, Experimenteel

Frankrijk 1969. Biografie van François Truffaut. Met o.a. Françoise Seigner, Pierre Fabre, Claude Miller, Annie Miller en Paul Ville.

In 1778 wordt in een bos een verwilderde vondeling gevangen genomen die dierlijke geluiden en bewegingen maakt. In een doofstommen-instituut is hij een curiositeitsattractie tot een jonge arts de taak op zich neemt hem met veel geduld en moeite te onderwijzen. Truffaut speelt zelf met een overtuigende soberheid Dr. Itard op wiens rapporten de film is geïnspireerd, en hij maakt als regisseur een ontroerend en indringend essay over de noodzaak tot pedagogische begeleiding en liefde. Nestor Almendros' zwart/wit-fotografie is schitterend.