Waati
1993 |
Mali/Frankrijk/Burkina Faso/Zuid-Afrika/Ivoorkust 1993. Souleymane Cissé. Met o.a. Linéo Tsolo, Sidi Yaya Cissé, Mary Twala, Eric Meyeni en Nakedi Ribani.
Zuid-Afrika rond 1980. Nandi (Tsolo) de dochter van een zwarte landarbeider wordt als jong meisje lastig gevallen door de blanke grootgrondbezitter. Haar ouders sturen haar naar familie in Durban. Na jaren keert ze terug en ziet hoe haar vader en haar broertje op een verlaten strand dat alleen maar toegankelijk is voor blanken (daarom) worden doodgeschoten. Ze schiet terug en moet daarna vluchten. Ze begeeft zich op een odyssee die haar voert naar Zimbabwe, Abidjan en Mali, waar ze in een vluchtelingenkamp onderkomen vindt. Ze zorgt ervoor dat ze onderwijs volgt en ze heeft een romantisch intermezzo met Solofa (Sidi Yaya Ciss[KA1]e) in Burkina Faso. Tenslotte hoort ze dat Mandela president van Zuid-Afrika is geworden en ze meent dat het veilig is om naar huis terug te keren, maar niemand schijnt van Mandela gehoord te hebben. Er heerst chaos en de maatschappij is nog even gewelddadig als ervoor. Laatste film in de trilogie van Souleymane (met FINYÉ uit 1982 en YEELEN uit 1987). De film is veel te lang, het verhaal te zwart-wit en ontbeert de poëzie van de twee vorige films, waar hij zich beperkte tot de Afrikaanse folklore en cultuur. Nu heeft hij veel te veel gewild, waardoor hij zijn doel flink voorbij is geschoten. De beelden - overal in Afrika gefilmd - van Vincenzo Marano, Jean- Jacques Bouhon, Gheorgy Rerberg en Alexi Radinov zijn daarentegen adembenemend, maar het blijft over-done. Overdreven idealistisch scenario van regisseur Cissé.
