Daniel Breton

The Judgment

Canada 2001. Serge Marcotte. Met o.a. Richard Orlando, Brent Marrale en Fred Smith.

François Kléber : Le pas en avant

Frankrijk​/​​Canada 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Steve Kalfa, Yves Afonso en Jean-Noël Brouté.

Zappa (Dulery) raakt zwaar gewond na een ongeluk terwijl hij dienst deed. Hij ligt in coma en zijn beste vriend commissaris Kl[KA1]eber (Lanvin) meent dat zijn incompetente zijn chef eraan debet is. Die schuift op zijn beurt Zappa de schuld van het ongeluk, waarbij een jonge vrouw omkwam, in de schoenen. Kléber is het er niet mee eens, en hij is vastbesloten de onschuld van zijn vriend te bewijzen. Politiefilm op maat gemaakt voor de titelpersonage met stereotiepe personages en cliché avonturen. Licht verteerbaar kijkbuisvoer dat je al vergeten bent voordat de film afgelopen is. Het scenario is van Gérard Cuq, Olivier Marchal en Frédéric D'Onfs. Het camerawerk is van Daniel Diot. Er kwamen in totaal zes afleveringen.

Imogène inaugure les chrysanthèmes

Frankrijk 1991. Komedie van Thierry Chabert. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Pierre Maguelon en Eric Prat.

Zoals steeds weer krijgt speciale agente Imog[KA2]ene Le Dantec (Lavanant) haar opdracht op de meest ingenieus bedachte manier en ook ditmaal wordt ze weer afgeluisterd door enkele ongure elementen. Van Kolonel Bourelon (Alane) krijgt ze haar instructies: ze moet Bob Flambard (Guérin) opzoeken, een ex- officier van de Franse Geheime Dienst, die het vijandelijk kamp verkozen heeft. Hij is echter bereid enkele bijzonder belangrijke documenten te bezorgen, maar het is van het grootste belang dat hun ontmoeting geheim gehouden wordt. Het spreekt vanzelf dat Imogène met open ogen in de hinderlaag loopt. Na het lezen van deze korte aanloop van de film is het niet meer nodig om dit onding verder te bekijken. Hoe langer deze idiote reeks loopt hoe minder de kwaliteit. Het infantiele van het hele project is ergerlijk om aan te zien. Om in een grote bocht omheen te lopen. Wat moet doorgaan voor een scenario werd op papier gezet door Olivier Douyère. Achter de camera stond Jean Monsigny.

Imogène : 3615 Bise Marine

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Riton Liebman, Louba Guertchikoff en Pierre Maguelon.

Imog[KA2]ene (Lavanant) stormt het gemeentehuis binnen om het huwelijk te verhinderen van agent Trouillet (Benguigui), op wie zij verliefd is, met een roodharige schone. Razend loopt de bruid buiten en een seconde later vinden ze haar terug met een dolk in de borst. Dit alles blijkt opgezet spel te zijn geweest om een maniak te klissen die via het computernetwerk roodharige Bretoense meisjes opzoekt om hen vervolgens te vermoorden. Imog[KA2]ene beantwoordt helemaal aan het patroon van de slachtoffers, dus stelt de Directeur (Maguelon) voor dat ze als lokaas dient. Imog[KA2]ene neemt dit aan op voorwaarde dat zij het onderzoek mag leiden. Tot verbazing van elke kijker is dit een aflevering van deze reeks die iets beter is dan de anderen. Op een bepaald moment wordt er zelfs geacteerd en is er iets van spanning te bespeuren. Zelfs Benguigui als de eeuwige Trouillet is een beetje minder onuitstaanbaar en dom. Niet dat we met hoogstaand filmwerk te maken hebben, maar het is een aflevering die kan bekeken worden. Mich[KA2]ele Letellier schreef het scenario. Fotografie is van Roland Dantigny. Soms wordt deze aflevering aangekondigd als IMOGENE 3615 BIGORNEAU (Bise Marine).

Le Cow-boy

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Aldo Maccione, Renée Saint-Cyr, Michel Beaune, Michel Peyrelon en Corinne Lorrain.

César Cappucino, een politie-inspecteur uit Nice die zowel onhandig als incompetent blijkt te zijn, krijgt te maken met drugshandelaren in de Chinese wijk van Parijs. Na diverse zotte verwikkelingen zet hij de bende buitenspel. Het onderwerp is aardig, maar het scenario en de dialogen van Georges Wolinski zijn zwak, de personages zijn stereotypen, Maccione maakt zichzelf keer op keer bespottelijk, en bovendien is het komische element nogal lomp.

La course du lièvre à travers les champs

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1972. Misdaad van René Clément. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Robert Ryan, Lea Massari, Aldo Ray en Tisa Farrow.

Een Fransman vlucht voor een wraakactie naar Canada en duikt onder bij groep Amerikaanse gangsters die kraak in wolkenkrabber van Montreal voorbereiden. Nadat hij hun aanvankelijke wantrouwen heeft overwonnen, wordt hij ook bij de onderneming ingeschakeld. Dit standaard misdaadverhaal is een interessante selectie van acteurs die goed bij de personages passen die ze moeten uitbeelden, maar de symbolische en onduidelijke nevenintrige maakt film onnodig lang en pretentieus. In de drastisch ingekorte Amerikaanse versie is die ballast verdwenen, maar helaas ook psychologie van de personages.

Course Du Lievre A Travers Les Champs,

Frankrijk 1972. Experimenteel van René Clément. Met o.a. Nadine Nabokov, Andre Laurence, Daniel Breton, Jean Gaven en Aldo Ray.

Een Fransman vlucht voor een wraakactie naar Canada en duikt onder bij groep Amerikaanse gangsters die kraak in wolkenkrabber van Montreal voorbereiden. Nadat hij hun aanvankelijke wantrouwen heeft overwonnen, wordt hij ook bij de onderneming ingeschakeld. Dit standaard misdaadverhaal is een interessante selectie van acteurs die goed bij de personages passen die ze moeten uitbeelden, maar de symbolische en onduidelijke nevenintrige maakt film onnodig lang en pretentieus. In de drastisch ingekorte Amerikaanse versie is die ballast verdwenen, maar helaas ook psychologie van de personages.