Ric Kidney: productie.
Er zijn 6 films gevonden.

Shooter

2007 | Actiefilm, Thriller

Verenigde Staten 2007. Actiefilm van Antoine Fuqua. Met o.a. Mark Wahlberg, Elias Koteas, Danny Glover, Michael Peña en Kate Mara.

Scherpschutter Bob Lee Swagger (Wahlberg) heeft zijn geweer aan de wilgen gehangen maar als zijn oude baas (Glover) vertelt dat een aanslag op de president gepland wordt en dat Swaggers expertise nodig is om die te verhinderen, komt hij nog een keer in actie. Wahlberg is een uitstekende acteur, getuige bijvoorbeeld zijn rollen in The Departed en Boogie Nights, maar hij grossiert wel in films waar geen ruimte is om dat te laten zien. Dit is zo’n film. Regisseur Fuqua heeft trouwens ook betere films (Training Day) gemaakt. De logica in Shooter is zozeer ondergeschikt aan de actiescènes dat er tijdens de film in elk geval nog hartelijk gelachen kan worden.

D-Tox

2002 | Misdaad, Actiefilm, Thriller, Drama

Verenigde Staten​/​​Duitsland 2002. Misdaad van Jim Gillespie. Met o.a. Sylvester Stallone, Tom Berenger, Charles S. Dutton, Sean Patrick Flanery en Christopher Fulford.

FBI-agent Jake Malloy jaagt op een seriemoordenaar die het gemunt heeft op politieagenten. Als de psychopaat terugslaat door een paar van Malloy's persoonlijke vrienden te vermoorden, raakt Jake aan de drank. Maar zelfs in de afkickkliniek wordt hij niet met rust gelaten.

Legally Blonde

2001 | Romantische komedie

Verenigde Staten 2001. Romantische komedie van Robert Luketic. Met o.a. Reese Witherspoon, Matthew Davis, Selma Blair, Luke Wilson en Victor Garber.

Oppervlakkige highschoolstudente Elle Woods (Witherspoon) wordt op een kwade dag gedumpt door haar vriendje, die op Harvard studeert. Dat pikt ze niet. Elle besluit zich ook in te schrijven op Harvard, wordt wonder boven wonder aangenomen en blijkt ook nog behoorlijk wat in haar mars te hebben. Deze romcom moet het natuurlijk niet hebben van de originaliteit, maar voor liefhebbers van het genre is Legally Blonde dankzij de frisse uitstraling van Witherspoon toch de moeite waard. In 2003 verscheen het iets minder sterke Legally Blonde 2: Red, White & Blonde.

Fear

1996 | Thriller

Verenigde Staten 1996. Thriller van James Foley. Met o.a. Mark Wahlberg, Reese Witherspoon, William Petersen, Alyssa Milano en Amy Brenneman.

Foley weet met zijn stijlvolle regie van het weinig originele en voorspelbare scenario toch een enge psychologische thriller te maken. Zestienjarig 'upper-class' meisje met bezorgde vader krijgt verkering met de verkeerde jongen. Als ze het uitmaakt, blijkt pappie gelijk te hebben: het ogenschijnlijk charmante vriendje verandert in een moorddadig monster. Veel, met name Nederlandse, critici stoorden zich eraan dat Fear schaamteloos leentjebuur speelde bij films als Fatal Attraction en Cape Fear. Christopher Crowe schreef het scenario.

Simple twist of fate

1994 | Drama

Verenigde Staten 1994. Drama van Gillies MacKinnon. Met o.a. Gabriel Byrne, Steve Martin, Catherine O'Hara, Stephen Baldwin en Alana Austin.

Na een nogal moeilijke periode in zijn leven vindt meubelmaker Michael McCann op een koude winteravond een baby voor zijn deur. Hij besluit de kleine Mathilda te adopteren en samen leiden ze gedurende tien jaar een bijzonder aangenaam leven. Dan duikt ineens de rijke politicus John Newland op. Hij is de biologische vader van Mathilda en eist nu de voogdij over haar op. Mathilda wil dat helemaal niet, maar Newland is goede maatjes met de rechter. Dan wordt de broer van Newland dood aangetroffen in een stuwmeer en dit geeft de zaak een geheel andere wending

Other People's Money

1991 | Komedie

Verenigde Staten 1991. Komedie van Norman Jewison. Met o.a. Danny DeVito, Gregory Peck, Penelope Ann Miller, Piper Laurie en Dean Jones.

Kapitalist Garfield (DeVito) houdt van slechts één iets meer dan van geld: andermans geld. Hij probeert het bedrijf van Jorgenson (Peck) vijandig over te nemen, maar Jorgenson wordt goed verdedigd door diens heldere advocate Kate (Miller). Hoewel Garfield advocaten haat, raakt hij reddeloos verslingerd aan Kate. Een van de zeer prettige kanten van deze film is dat Garfield consequent hebberig blijft en geen Scrooge-achtige ontwikkeling doormaakt. Zelfs een indrukwekkende toespraak over ethiek van Jorgenson brengt Garfield niet van zijn stuk. Integendeel, hij antwoordt met een even overtuigend pleidooi voor hebzucht.