Eléonore Hirt

Les montagnes bleues

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Isabelle Renauld, Urbano Barberini, Jean-Pierre Cassel, Jean Barney en Aladin Reibel.

Samson le magnifique

Frankrijk​/​​Duitsland 1995. Drama van Etienne Périer. Met o.a. Charlotte Rampling, Roger Hanin, Eléonore Hirt, André Valardy en Corinne Touzet.

Zakelijk is de zestig-jarige Hanin een kei, die zich door hard werken een aanzienlijk fortuin heeft weten te verwerven. Op het amoureuze gebied heeft hij minder succes. Behalve enkele oppervlakkige relaties, genoeg om zijn ego te strelen, is hij alleen. Tot hij op een dag toevallig de aantrekkelijke Rampling ontmoet, een meisje van goeden huize, die zich bezighoudt met humanitaire hulpverlening. Zij zal zijn leven grondig veranderen. Een drama dat heel wat thema's vluchtig behandelt, van de macht van het geld, over de confrontaties van sociale klassen tot de triomf van alles overheersende liefde. Vrij letterlijk bewerkt door Bertrand Poirot-Delpech naar het toneelstuk Samson van Henry Bernstein. De film vervalt nogal vaak in het theatrale acteren. Mooi in beeld gebracht door Martial Thury.

Les voix dans la nuit: Le chambre sécrète

Frankrijk 1991. Mysterie van Didier Haudepin. Met o.a. Carol Kame, Jean-François Stévenin, Sabine Haudepin, Claude Duneton en Eléonore Hirt.

Een klein meisje (Kame) is ongelukkig, omdat haar ouders haar verjaardag zijn vergeten. Om het goed te maken, kopen ze voor haar een prachtig oud poppenhuis bij een antiekhandelaar. Maar dat blijkt te spoken. Een verrassend slot. De vroegere acteur Didier Haudepin is achter de camera gekropen, en maakte twee opmerkelijke films (PACO L'INFAILLIBLE en ELSA ELSA) die echter commercieel flopten, zodat hij sinds 1985 op tv is aangewezen. De sfeer die hij in deze film creëert is knap gedaan en hetzelfde geldt voor het subtiele en bijna ongemerkte overswitchen van fantasie naar werkelijkheid. Voortreffelijke dialogen. Prima en tegelijk verwarrend spel. De term 'horror' is misschien wat sterk, 'fantasy' past beter. Maakt deel uit van de serie Les voix dans la nuit.

Prises d'otages

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johnny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Wilms en Maurice Barrier.

Een weinig orthodoxe politiecommissaris komt in aanraking met justitie: hij wordt ervan beschuldigd zijn bevoegdheden te hebben overschreden. Twee souteneurs, die een prostituée in een bar in Pigalle hadden mishandeld, hebben door zijn optreden verwondingen opgelopen. Johnny Hallyday doet er beter aan zich tot het zingen te beperken, dan onderuit te gaan in deze derderangsfilm. Ook bekend als DAVID LANSKY.

David Lansky: Le gang des limousines

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Wilms en Mouss.

Een trieste en onduidelijke geschiedenis over gestolen auto's en een uit de hand gelopen kidnapping, waaraan nota bene drie scenarioschrijvers hebben gewerkt. Het resultaat is wanstaltig, waarvan er duizenden in een dozijn gaan. Een brokkelige film, speciaal gemaakt voor Hallyday die zich poogt om te scholen tot tv-filmacteur. Hij heeft zich vergist in het beroep, want zijn spel stelt niets voor en hij zou zich tevreden moeten stellen met zingen. Kortom, niet de moeite waard.

David Lansky: L'enfant américain

Frankrijk 1989. Misdaad van Hervé Palud. Met o.a. Johnny Hallyday, Jean-Marc Truong, Jean-Paul Pitolin, André Willms en Maurice Barrier.

Om een fiks aantal jaren in de gevangenis te ontlopen verraadt een Newyorkse zwarte bookmaker de namen van zijn werkgevers, de mafia. Om hem en zijn familie voor represailles te beschermen zet men hen in alle stilte op het vliegtuig naar Parijs, maar daar worden ze toch door de moordenaars gevonden en allemaal om het leven gebracht, op het tienjarige zoontje na, dat erin slaagt zich te verstoppen. Het jongetje wordt aan de zorgen van commissaris Lansky (Hallyday) toevertrouwd, die ervoor moet zorgen dat hij naar een tante in de V.S. wordt gestuurd. Hallyday en het kind worden onderwijl dikke vrienden. De vader van de veroordeelde mafiabaas hoort dat het ventje nog steeds leeft en vertrekt naar Parijs om hem te vermoorden. Als Hallyday hem naar de V.S. wil begeleiden herkent het joch op weg naar het vliegveld zijn potenti[KA3]ele moordenaar. Vanwege de zelfopgelegde tv- censuur (als gevolg van de mediawet) slaagt hij daar natuurlijk niet in! In werkelijkheid is zo`n uitgangspunt allesbehalve waarschijnlijk. De (zeer matige) regisseur Palud maakt zich er met een Jantje van Leiden vanaf en zet vooral de schijnwerpers op Hallyday, die maar nauwelijks weet te overtuigen in de hoofdrol van Lansky. Het jochie wordt opnieuw bedreigd, maar de schurken gaan voor de bijl en zo is deze hele David Lansky-serie niet meer dan een mislukte 'come-back' van de zanger/filmster.

Fucking Fernand

Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Gérard Mordillat. Met o.a. Thierry Lhermitte, Jean Yanne, Marie Laforêt, Martin Lamotte en Charlotte Valandrey.

Bewerking van de gelijknamige roman van Walter Lewino waarin tegen de achtergrond van de Duitse bezetting in Frankrijk, een schatrijke blinde de liefde wil leren kennen samen met een criminele slager die ontsnapt is uit de gevangenis. Het is vreselijk en met een verwoestende humor... Met een mise-en- scène die de roman min of meer reduceert tot een soort werktekening. Conclusie: je kunt beter het boek lezen. Scenario van regisseur Mordillat, Jean Aurenche en Véra Belmont.

Capitaine X

Zwitserland​/​​Frankrijk 1987. Oorlogsfilm van Bruno Gantillon. Met o.a. Pierre Malet, Teresa Ann Savoy, Jean-Pierre Sentier, Lisa Kreuzer en Michel Beaune.

Dit Frans-Zwitserse avonturenfeuilleton speelt zich hoofdzakelijk af in Oostenrijk en met name in Wenen, dat het middelpunt is geworden van diverse ingewikkelde spionageactiviteiten, waarbij internationale agenten op zoek naar politieke en diplomatieke geheimen elkaar wederzijds uitmoorden, wanneer daar behoefte aan is. Ondanks de mooie natuurlijke omgeving en de prachtige binnenopnamen (van de Opera, bijvoorbeeld), lijkt het geheel toch meer op een tekenfilm in de stijl van Kuifje in het land van de Habsburgers. De film is niettemin vermakelijk.

Préparez vos mouchoirs

Frankrijk​/​​België 1978. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Carole Laure, Michel Serrault en Eléonore Hirt.

Vanaf zijn doorbraak Les Valseuses in 1974 hield Bertrand Blier zich in zijn films graag bezig met de seksuele machtsstrijd tussen vrouwen en mannen. Zo ook in dit met een Oscar onderscheiden drama waarin Solange (Carole Laure), seksueel onbevredigd, lijdt onder het uitblijven van een zwangerschap. Haar man (Bliers favoriete acteur Gérard Depardieu) stelt voor het eens met een ander (Patrick Dewaere) te proberen. Nauwelijks beter, maar de mannen kunnen het wel met elkáár vinden. Fraai tijdsbeeld en uitstekende acteurs: Blier maakt met Dewaere ook nog het tedere Beau-père voordat de acteur in 1982 door zelfmoord omkwam.

La horse

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk 1969. Misdaad van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jean Gabin, Danièle Ajoret, Christian Barbier, Armando Francolini en Julien Guiomar.

Een autoritaire landeigenaar in de omgeving van Le Havre ontdekt dat zijn kleinzoon betrokken is bij heroïnehandel en neemt het zelf op tegen de gangsters die zijn boerderij bezetten. Een vertrouwd personage van de oudere Gabin als een humeurige patriarch in een efficiënt gemaakte, maar weinig oorspronkelijke actiefilm. Scenario van de regisseur en Pascal Jardin naar een roman van Michel Lambesc. De fotografie was in handen van Walter Wottitz.

La bien-aimée

Frankrijk 1967. Drama van Jacques Doniol-Valcroze. Met o.a. Michèle Morgan, Paul Guers, Jean-Marc Bory, Eléonore Hirt en Marc Eyraud.

Meer een herziening dan een bewerking van de roman [KL]Fanny[KLE] van Lucie Faure. Parijs aan het einde van de negentiende eeuw. Een bankier, de graaf van Frezac (Guers) wordt na een hartaanval op de vloer van zijn kantoor aangetroffen. Een vriend vertelt het trieste verhaal aan Fanny (Morgan), die al tien jaar lang een relatie met de graaf had, hoewel hij getrouwd was en kinderen had. Tenminste, dat dacht iedereen toch. De waarheid blijkt echter heel anders te zijn. Behalve met de subtiele dialogen en het hoogstaande spel van de acteurs hebben we hier te maken met een regisseur die het tv-gebeuren heeft weten te verrijken met zijn scheppende geest (1920-1989). Elk beeldt verwijst naar een schilderij van de impressionistische meesters van die tijd. 'Overdreven esthetiek' volgens sommigen, maar dat doet niks af aan het verhaal en aan de bijzonder betoverende helderheid van het geheel.

Jeu de massacre

Frankrijk 1967. Komedie van Alain Jessua. Met o.a. Jean-Pierre Cassel, Claudine Auger, Michel Duchaussoy, Anna Gaylor en Eléonore Hirt.

Het striptekenende en -schrijvende echtpaar Pierre (Cassel) en Jacqueline Meyrand (Auger) heeft weinig succes, maar vindt een fan in wereldvreemde rijkeluiszoon Bob Neuman (Duchaussoy) die zich met hun held identificeert. Ze gaan bij hem inwonen, maar de vereenzelviging van de gastheer met hun verzinsels leidt bijna tot echte misdaden. Deze vernuftige film haakte met stripverbeeldingen in op de toenmalige pop-art-rage, die nu doorzichtig modieus is en de humor met leedvermaak is even vaak doeltreffend als hoogst irritant. De Comédie Française acteur Duchaussoy maakt een sterk filmdebuut als de stripfan. Het scenario is van regisseur Jessua, die daarvoor in Cannes werd gelauwerd. Het camerawerk is van Jacques Robin. Eastmancolor, Mono.

Vie privée

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Louis Malle. Met o.a. Brigitte Bardot, Marcello Mastroianni, Dirk Sanders, Gregor von Rezzori en Eléonore Hirt.

Onthullende, sterk biografische film over het fenomeen Brigitte Bardot. In het interviewboek 'Malle on Malle' van Philip French noemt de regisseur zijn film Vie privée een van de twee 'ongelukjes' in zijn filmografie (de andere is de Amerikaanse komedie Crackers). Malle was gewaarschuwd voor de wispelturige Bardot en ze bleek tijdens de opnames inderdaad vol sterallures. Tegenspeler Marcello Mastroianni probeerde een week voor de opnames vergeefs onder zijn contract uit te komen. Het beste deel van de film, gesitueerd in het Italiaanse Spoleto, werd grotendeels geïmproviseerd. In haar autobiografie 'Initialen B.B.', klaagt Bardot dat Vie privée een leven, 'een aaneenschakeling van schandalen', oprakelde dat ze juist achter zich wilde laten.