Arvo Pärt

The Banishment

2007 | Drama

Rusland 2007. Drama van Andrey Zvyagintsev. Met o.a. Konstantin Lavronenko, Aleksandr Baluyev, Maksim Shibayev en Maria Bonnevie.

De langverwachte tweede film van de Russische regisseur Zvyagintsev is een even mysterieuze als stijlvolle vertelling over een echtpaar dat met twee kinderen verhuist naar het platteland. Zij is zwanger, maar niet van hem. Andrey Zvyagintsevs wijdlopigheid, melancholieke blik en opzettelijke, ambitieuze geheimzinnigheid maken zijn werk tot zware kost. Maar het zijn ook juist die eigenschappen, versterkt door het verbluffende camerawerk, die de film zijn kracht verlenen.

Bes Vakit

2006 | Drama

Turkije 2006. Drama van Reha Erdem. Met o.a. Elit Iscan, Ali Bey Kayali en Özkan Özen.

De langverwachte tweede film van de Russische regisseur Zvyagintsev is een even mysterieuze als stijlvolle vertelling over een echtpaar dat met twee kinderen verhuist naar het platteland. Zij is zwanger, maar niet van hem. Andrey Zvyagintsevs wijdlopigheid, melancholieke blik en opzettelijke, ambitieuze geheimzinnigheid maken zijn werk tot zware kost. Maar het zijn ook juist die eigenschappen, versterkt door het verbluffende camerawerk, die de film zijn kracht verlenen.

Japon

2002 | Historische film, Experimenteel, Drama

Nederland/Spanje/Mexico/Duitsland 2002. Historische film van Carlos Reygadas. Met o.a. Alejandro Ferretis, Magdalena Flores, Carlos Reygadas, Martín Serrano en Rolando Hernández.

Een naamloze man (Ferretis, in werkelijkheid net zomin professioneel acteur als de andere leden van de cast) verruilt Mexico Stad voor het grillige platteland van Hidalgo. Dat is de plek waar hij zelfmoord gaat plegen. Op de laatste dag van zijn leven vindt hij onderdak bij een vriendelijke, oudere vrouw. De zelfdodingsplannen worden op de lange baan geschoven en langzaamaan groeit er genegenheid tussen gastvrouw en vreemdeling. In lang aangehouden, rustige beelden creëert Reygadas een meditatieve vertelling over leven en dood, geloof en vergeving, die aan het werk van Andrej Tarkovski doet denken. De dialogen zijn spaarzaam, de verlaten landschappen schitterend.

Gerry

2002 | Drama

Verenigde Staten/Argentinië 2002. Drama van Gus Van Sant. Met o.a. Matt Damon en Casey Affleck.

Damon en Affleck, die elkaar Gerry noemen, verdwalen in een fraai gefotografeerde, gortdroge woestenij. Zij lopen en lopen, terwijl Arvo Pärts Spiegel im Spiegel klinkt, piano- en vioolmuziek die al te vaak is misbruikt om beelden van platgebombarbeerde huizen en steden extra kracht bij te zetten of - in dit geval - een ongerijmde beeldenbrij een quasi-filosofisch tintje te geven. Van Sant, Affleck en Damon waren gedrieën verantwoordelijk voor het scenario (en de montage) van Gerry. Het is gebaseerd op een krantenbericht over twee jongens die tijdens een trektocht verdwaalden en dagenlang door de woestijn zwierven.

Éloge de l'amour

2001 | Drama, Fantasy

Zwitserland/Frankrijk 2001. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Bruno Putzulu, Cecile Camp, Jean Davy, Françoise Verney en Audrey Klebaner.

De cineast begint in zwart/wit met een filmmaker (Bruno Putzulu) die na rijp beraad een actrice vindt voor zijn volgende film. Haar naam is Elle (Cecile Camp), haar lot is tragisch. In het tweede deel verhaalt Godard op bont digitaal videomateriaal hoe hij eerder in contact kwam met een echtpaar dat een persoonlijk Holocaustverhaal verkocht aan een gehaaide Hollywoodproducent. Elle blijkt de kleindochter van het echtpaar. In een mozaïek van film- en verteltechnieken bloeit Godards bittere kijk op verlies, geschiedkundig inzicht, geheugen, cognitieve capaciteit en liefde.

Wit

2001 | Komedie, Drama

Verenigde Staten/Verenigd Koninkrijk 2001. Komedie van Mike Nichols. Met o.a. Emma Thompson, Christopher Lloyd, Eileen Atkins, Audra McDonald en Jonathan M. Woodward.

Het maken van een televisiefilm schiep voor cinemagrootheid Nichols de mogelijkheid om ongestoord (zonder de druk van Hollywoodstudio's) creatief te zijn. Doorgaans zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in een verhaal over de ontluisterende aftakeling van een stervend persoon. Wit, naar een Pulitzer Prijs-winnend toneelstuk van Margaret Edson en aangepast door regisseur Nichols en Thompson zelf, zou daar verandering in kunnen brengen. Niet dat het drama populaire knievallen doet, nee Wit is gewoon dwingend goed gemaakt. Met ongelooflijke flexibiliteit speelt Thompson de doodzieke literatuurdocent Vivian Bearing. Wij zien haar dapper chemotherapie en vernederingen doorstaan, onderwijl peinzend over de zorgsector, dichter John Donne, haar carrière en menselijkheid. Wit is pijnlijk boeiend, net als het leven en de dood.

Stad (AMS)

2000 |

Nederland 2000. Gerard Holthuis.

Het maken van een televisiefilm schiep voor cinemagrootheid Nichols de mogelijkheid om ongestoord (zonder de druk van Hollywoodstudio's) creatief te zijn. Doorgaans zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in een verhaal over de ontluisterende aftakeling van een stervend persoon. Wit, naar een Pulitzer Prijs-winnend toneelstuk van Margaret Edson en aangepast door regisseur Nichols en Thompson zelf, zou daar verandering in kunnen brengen. Niet dat het drama populaire knievallen doet, nee Wit is gewoon dwingend goed gemaakt. Met ongelooflijke flexibiliteit speelt Thompson de doodzieke literatuurdocent Vivian Bearing. Wij zien haar dapper chemotherapie en vernederingen doorstaan, onderwijl peinzend over de zorgsector, dichter John Donne, haar carrière en menselijkheid. Wit is pijnlijk boeiend, net als het leven en de dood.

Duet: Variations for the Convalescence of 'A'

1999 |

Verenigd Koninkrijk 1999. Timothy Quay. Met o.a. Zenaida Yanowsky en Adam Cooper.

Het maken van een televisiefilm schiep voor cinemagrootheid Nichols de mogelijkheid om ongestoord (zonder de druk van Hollywoodstudio's) creatief te zijn. Doorgaans zijn er niet veel mensen geïnteresseerd in een verhaal over de ontluisterende aftakeling van een stervend persoon. Wit, naar een Pulitzer Prijs-winnend toneelstuk van Margaret Edson en aangepast door regisseur Nichols en Thompson zelf, zou daar verandering in kunnen brengen. Niet dat het drama populaire knievallen doet, nee Wit is gewoon dwingend goed gemaakt. Met ongelooflijke flexibiliteit speelt Thompson de doodzieke literatuurdocent Vivian Bearing. Wij zien haar dapper chemotherapie en vernederingen doorstaan, onderwijl peinzend over de zorgsector, dichter John Donne, haar carrière en menselijkheid. Wit is pijnlijk boeiend, net als het leven en de dood.

Hamsun

1996 | Biografie

Noorwegen/Denemarken/Zweden/Duitsland 1996. Biografie van Jan Troell. Met o.a. Max von Sydow, Ghita Nørby, Anette Hoff, Äsa Söderling en Eindride Eidsvold.

Vermaard literator Knut (ook Knud) Hamsun (eigenlijk had het Hamsund met een d moeten zijn maar de zetter maakte een fout die nooit gecorrigeerd werd) werd op 4 augustus 1859 geboren in Lom als Knud Pedersen. Hij groeide op in de plaats Hamsund wat hij als pseudoniem koos. Hij schreef in 1890 het boek [KL]Honger[KLE], dat in 1966 door de Deense regisseur Henning Carlsen werd verfilmd. Verder werd hij bekend door werken zoals [KL]Pan[KLE] (1894), [KL]Victoria[KLE] (1899), [KL]Hoe het groeide[KLE] (1917), [KL]Zwervers[KLE] (1927-1934), [KL]Dwepers[KLE] en [KL]Redacteur Lynge[KLE]. Een groot deel van zijn in het Nederlands vertaalde werk verscheen bij H.J.W. Becht in Amsterdam. In 1920 kreeg hij de Nobelprijs voor de literatuur. Hamsun was getrouwd met een vrouw die 23 jaar jonger was, Marie. Zij schreef kinderboeken en zorgde voor het kroost als Hamsun zich terugtrok (soms maandenlang) om weer een pennenvrucht te baren. Marie leed onder het ego[KA3]isme van haar man. Hamsun had een afkeer van alles wat Brits was. Von Sydow speelt op magistrale wijze de schrijver die zich in de jaren 1930 compromitteerde met het Duitse fascisme. Zijn vrouw Marie wordt heel geloofwaardig vertolkt door N[KL23]rby. De film laat zien hoe zij zich inzette voor de Noorse Anton Mussert, Vidkun Quisling (Ousdal) die zijn land aan de nazi`s verried en als willoos werktuig met de bezetter onder het schrikbewind van rijkscommissaris Terboven (Selge) gewetenloos collaboreerde. In Noorwegen is Hamsun een omstreden figuur; hij werd na WO II voor de rechter gesleept en kreeg wegens landverraad een boete van 425.000 Noorse kronen (een gigantisch bedrag voor die tijd) en werd veroordeeld tot de proceskosten van 250 kronen. Zijn vrouw werd in 1945 veroordeeld tot een vrijheidsstraf van drie jaar en kwam in 1948 weer vrij. Hamsun schrijft in 1949 zijn laatste boek. Hij vindt geen uitgever, maar zijn 66-jarige vrouw weet in 1949 toch de publicatie te bewerkstelligen. In Noorwegen ligt het onderwerp nog steeds zeer gevoelig, zelfs ruim vijftig jaar na WO II. Het scenario van Per Olov Enquist is gebaseerd op het boek [KL]Processen mod Hamsun[KLE] van Thorkild Hansen dat in 1978 in Denemarken is verschenen. Hoewel het behoorlijk wat antwoorden verschaft en inzicht geeft in de na[KA3]iviteit van Hamsun (tot zijn mislukte ontmoeting met Adolf Hitler - gespeeld door Jacobi) en hoe hij door zijn vrouw en anderen gemanipuleerd werd, gaat de film grotendeels (wellicht iets teveel) over de relatie, of beter gezegd het gebrek eraan, met zijn echtgenote. Het was een huwelijk van aantrekken en afstoten. De film is aan de lange kant, maar op een waardige wijze wordt inzicht gegeven in een stuk Noorse geschiedenis, die toch de gehele wereld betreft. Goede regie en mooi camerawerk van regisseur Troell en Mischa Gavriusiov dat grotendeels op Noorse locaties gedraaid werd. Dolby SR Digital-geluid. Wordt uitgezonden in twee delen. Deel een gaat over de jaren 1935-1943 en deel twee over de periode 26 juni 1943 (Hamsun's bezoek aan Hitler) tot aan zijn dood in februari 1952 op het landgoed Nörholm.

Obsessive Becoming

1995 | Drama

Verenigde Staten 1995. Drama van Dan Reeves. Met o.a. Adèle Reeves, Dan Reeves, Linda Reeves, Emma Davie en Mooch Gunewardena.

Vermaard literator Knut (ook Knud) Hamsun (eigenlijk had het Hamsund met een d moeten zijn maar de zetter maakte een fout die nooit gecorrigeerd werd) werd op 4 augustus 1859 geboren in Lom als Knud Pedersen. Hij groeide op in de plaats Hamsund wat hij als pseudoniem koos. Hij schreef in 1890 het boek [KL]Honger[KLE], dat in 1966 door de Deense regisseur Henning Carlsen werd verfilmd. Verder werd hij bekend door werken zoals [KL]Pan[KLE] (1894), [KL]Victoria[KLE] (1899), [KL]Hoe het groeide[KLE] (1917), [KL]Zwervers[KLE] (1927-1934), [KL]Dwepers[KLE] en [KL]Redacteur Lynge[KLE]. Een groot deel van zijn in het Nederlands vertaalde werk verscheen bij H.J.W. Becht in Amsterdam. In 1920 kreeg hij de Nobelprijs voor de literatuur. Hamsun was getrouwd met een vrouw die 23 jaar jonger was, Marie. Zij schreef kinderboeken en zorgde voor het kroost als Hamsun zich terugtrok (soms maandenlang) om weer een pennenvrucht te baren. Marie leed onder het ego[KA3]isme van haar man. Hamsun had een afkeer van alles wat Brits was. Von Sydow speelt op magistrale wijze de schrijver die zich in de jaren 1930 compromitteerde met het Duitse fascisme. Zijn vrouw Marie wordt heel geloofwaardig vertolkt door N[KL23]rby. De film laat zien hoe zij zich inzette voor de Noorse Anton Mussert, Vidkun Quisling (Ousdal) die zijn land aan de nazi`s verried en als willoos werktuig met de bezetter onder het schrikbewind van rijkscommissaris Terboven (Selge) gewetenloos collaboreerde. In Noorwegen is Hamsun een omstreden figuur; hij werd na WO II voor de rechter gesleept en kreeg wegens landverraad een boete van 425.000 Noorse kronen (een gigantisch bedrag voor die tijd) en werd veroordeeld tot de proceskosten van 250 kronen. Zijn vrouw werd in 1945 veroordeeld tot een vrijheidsstraf van drie jaar en kwam in 1948 weer vrij. Hamsun schrijft in 1949 zijn laatste boek. Hij vindt geen uitgever, maar zijn 66-jarige vrouw weet in 1949 toch de publicatie te bewerkstelligen. In Noorwegen ligt het onderwerp nog steeds zeer gevoelig, zelfs ruim vijftig jaar na WO II. Het scenario van Per Olov Enquist is gebaseerd op het boek [KL]Processen mod Hamsun[KLE] van Thorkild Hansen dat in 1978 in Denemarken is verschenen. Hoewel het behoorlijk wat antwoorden verschaft en inzicht geeft in de na[KA3]iviteit van Hamsun (tot zijn mislukte ontmoeting met Adolf Hitler - gespeeld door Jacobi) en hoe hij door zijn vrouw en anderen gemanipuleerd werd, gaat de film grotendeels (wellicht iets teveel) over de relatie, of beter gezegd het gebrek eraan, met zijn echtgenote. Het was een huwelijk van aantrekken en afstoten. De film is aan de lange kant, maar op een waardige wijze wordt inzicht gegeven in een stuk Noorse geschiedenis, die toch de gehele wereld betreft. Goede regie en mooi camerawerk van regisseur Troell en Mischa Gavriusiov dat grotendeels op Noorse locaties gedraaid werd. Dolby SR Digital-geluid. Wordt uitgezonden in twee delen. Deel een gaat over de jaren 1935-1943 en deel twee over de periode 26 juni 1943 (Hamsun's bezoek aan Hitler) tot aan zijn dood in februari 1952 op het landgoed Nörholm.

Little Odessa

1995 | Thriller, Misdaad, Drama

Verenigde Staten 1995. Thriller van James Gray. Met o.a. Tim Roth, Edward Furlong, Maximilian Schell, Moira Kelly en Vanessa Redgrave.

Joshua Shapira (Roth) is een beroepsmoordenaar, die voor Russisch-Amerikaanse gangsters in New York werkt. Als hij voor een opdracht terug moet naar zijn oude buurt in Brooklyn, wordt hij geconfronteerd met de doffe ellende die hij zijn naar Amerika geëmigreerde familie heeft aangedaan. Schrijver/regisseur Gray vertelt dit grimmige verhaal op een ingehouden, bijna onderkoelde manier. Een paar moorden en een nachtelijke ontvoering gebeuren in haast volledige stilte, waardoor ze des te indringender werken. Goed voor een Zilveren Leeuw op het Filmfestival van Venetië en de Coppa Volpi voor de beste vrouwelijke bijrol (Redgrave).

Compulsive Desire... Passionate Ignorance... Obsessive Becoming

1995 | Drama, Experimenteel

Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Daniel Reeves. Met o.a. Joris Gunewardena, Mooch Gunewardena, Emma Davie, Linda Reeves en Daniel Reeves.

Een opeenvolging van de meest krankzinnige chaotische beelden, die soms op zeer ingenieuze manier in elkaar vloeien. Daar tussendoor schetsen de zus en de halfzus van Milton D. Reeves, vader van de regisseur, een beeld van de man en zijn vreemde familie. Het onderwerp is de moeilijke jeugd die de kinderen van Milton kenden en de problemen die ze hierdoor ondervonden als jonge volwassenen. Ondanks de verbluffende vormgeving is het eigenlijk een videofilm die de maker best in de huiskring in het gezelschap van familie en vrienden zou bekijken, want als buitenstaander heb je weinig boodschap aan dit product, dat op de duur zelfs gaat irriteren. Een mislukt experiment. Daniel Reeves, die verantwoordelijk is voor het concept, de regie, de productie, het scenario en de montage, is duidelijk een uitstekend video-technicus, maar hij zou nu nog een verhaal moeten vertellen dat universele waarde heeft. Teksten worden gelezen door Grace Reeves, Cecilia Swanson en Thich Nhat Hanh. De camera werd gehanteerd door Daniel Reeves, Jane Hall en Malcolm Jameson.

Le gardien du feu

1994 | Romantiek, Historische film

Frankrijk 1994. Romantiek van Michelle Porte. Met o.a. André Marcon, Nathalie Boutefeu, Jean-Pierre Germain, Solenn Jarniou en Michel Baumann.

Pointe du Finist[KA2]ere, Bretagne, 1928. Vuurtorenwachter Goulven D[KA1]en[KA2]es (Marcon) heeft zich in zijn toren opgesloten en weigert alle communicatie met de buitenwereld. Wat is er gebeurd? Hij schrijft het neer in zijn dagboek. Hoe hij Ad[KA2]ele L[KA1]ezurec (Boutefeu) voor de eerste keer zag en onmiddellijk op haar verliefd werd. Hoe ze trouwden en hij de baan aannam van vuurtorenwachter. Het ging allemaal uitstekend tot hij het vermoeden kreeg dat Ad[KA1]ele hem bedroog met zijn assistent Herv[KA1]e Louarn (Germain). Hij werd zo razend van jaloezie dat hij de twee vermeende minnaars in een klein kamertje opsloot, zonder eten of drinken, beneden in de vuurtoren. Nacht na nacht is hij getuige van hun doodstrijd die dertien dagen duurt. Een beklemmende afdaling in de afgrond van de menselijke geest. Als kijker voel je de steeds wanhopiger wordende strijd om te overleven van de twee jonge mensen, terwijl boven Goulven genadeloos toehoort. Het einde komt haast als een verademing. Porte baseerde het scenario op de roman van Anatole Le Braz. Fotografie is van Daniel Leterrier.

Moi Ivan, toi Abraham

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Yolande Zauberman. Met o.a. Vladimir, Vladimir Mashkov, Alexander Yakovlev en Roman Alexandrovich.

In het vooroorlogse Polen woont de dertien-jarige katholieke Ivan (Iakovlev) bij een joodse familie om een ambacht te leren. Hij sluit vriendschap met Abraham (Alexandrovitch). Diens grootvader, een rabbijn die met ijzeren hand heerst over de familie, vreest dat de 'goj' een slechte invloed heeft op zijn kleinzoon en hij stuurt de jongen terug naar huis. Het gevolg is dat Abraham zijn pijpekrullen afsnijdt, zijn kaftan voor een trui verruilt en samen met Ivan de wereld intrekt. Het trieste verhaal wordt door de cineaste op een aantrekkelijke manier verteld, zonder stroperig of sentimenteel te worden. Een nuchtere visie op kinderen die lak hebben aan discriminatie en jodenhaat. De jeugdige acteurs zijn geen welgestelde bijdehandjes, maar doodgewone jongens die al wat hebben meegemaakt in het leven. Ivan werd ontdekt in een weeshuis en Abraham in een zigeunerkamp. Zauberman schreef het allesbehalve betuttelend scenario, dat in beeld gebracht werd door Jean-Marc Fabre.

Os quatro elementos II: O ar - No dia dos meus anos

1992 | Drama

Portugal 1992. Drama van João Botelho en Joao Botelho. Met o.a. André Costa, Jessica Weiss, João Lagarto, Madalena Rodrigues en Arthur Ramos.

Miguel (Costa) is een jongen die opgroeit in een volkswijk van Lissabon. Zijn oudere zus heeft problemen met de puberteit en ligt regelmatig overhoop met hun moeder. Hij is bijna jarig, hij wordt zeven. Als geschenk krijgt hij een boek over de hemel en de sterren. Maar de grootste verrassing is dat zijn vader, die hij nog nooit gezien heeft, vrijkomt uit de gevangenis. Een sociaal drama dat een minder fraaie kant toont van het leven in Portugal. Gezien de titel (het tweede deel uit een reeks films over de vier elementen) wordt er veel gesproken over de luchtvervuiling. Het scenario van Botelho zit vol symboliek en is niet gemakkelijk te doorgronden, waardoor de film (voor niet-Portugezen) soms moeilijk te volgen is. Sombere fotografie van Dominique Le Rigoleur.

About Truus Bronkhorst

1991 |

Nederland 1991. Frans Zwartjes. Met o.a. Adolf Lisand, Giovanni Adriaan en Truus Bronkhorst.

Miguel (Costa) is een jongen die opgroeit in een volkswijk van Lissabon. Zijn oudere zus heeft problemen met de puberteit en ligt regelmatig overhoop met hun moeder. Hij is bijna jarig, hij wordt zeven. Als geschenk krijgt hij een boek over de hemel en de sterren. Maar de grootste verrassing is dat zijn vader, die hij nog nooit gezien heeft, vrijkomt uit de gevangenis. Een sociaal drama dat een minder fraaie kant toont van het leven in Portugal. Gezien de titel (het tweede deel uit een reeks films over de vier elementen) wordt er veel gesproken over de luchtvervuiling. Het scenario van Botelho zit vol symboliek en is niet gemakkelijk te doorgronden, waardoor de film (voor niet-Portugezen) soms moeilijk te volgen is. Sombere fotografie van Dominique Le Rigoleur.

Componist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2007	The Banishment
2006	Bes Vakit
2002	Japon
2002	Gerry
2001	Éloge de l'amour
2001	Wit
2000	Stad (AMS)
1999	Duet: Variations for the Convalescence of 'A'
1996	Hamsun
1995	Obsessive Becoming
1995	Little Odessa
1995	Compulsive Desire... Passionate Ignorance... Obsessive Becoming
1994	Le gardien du feu
1993	Moi Ivan, toi Abraham
1992	Os quatro elementos II: O ar - No dia dos meus anos
1991	About Truus Bronkhorst

op televisie
0 uitzendingen

Reageer