Paul Ville: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Quelque part, quelqu'un

1972 | Drama

Frankrijk 1972. Drama van Yannick Bellon. Met o.a. Loleh Bellon, Roland Dubillard, Hugues Quester, Christine Isingos en Hélène Dieudonné.

Een architecte van middelbare leeftijd probeert haar minnaar - een gedesillusioneerde journalist en romanschrijver - vergeefs van alcoholisme te redden, maar vindt enige troost in haar werk. Parallel hieraan worden twee andere koppels - jonge studenten en een bejaard echtpaar wier huis moet worden afgebroken - getoond als kenmerkend voor de eenzaamheid van een grote stad. Dit speelfilmdebuut probeert de individuele dramatiek in een breder documentair verband te plaatsen, maar blijft daardoor wat schetsmatig aan de oppervlakte. Boeiende fotografie en een mooie hoofdrol van de zuster van de regisseuse.

L'enfant sauvage

1969 | Biografie, Familiefilm, Drama, Experimenteel

Frankrijk 1969. Biografie van François Truffaut. Met o.a. Françoise Seigner, Pierre Fabre, Claude Miller, Annie Miller en Paul Ville.

In 1778 wordt in een bos een verwilderde vondeling gevangen genomen die dierlijke geluiden en bewegingen maakt. In een doofstommen-instituut is hij een curiositeitsattractie tot een jonge arts de taak op zich neemt hem met veel geduld en moeite te onderwijzen. Truffaut speelt zelf met een overtuigende soberheid Dr. Itard op wiens rapporten de film is geïnspireerd, en hij maakt als regisseur een ontroerend en indringend essay over de noodzaak tot pedagogische begeleiding en liefde. Nestor Almendros' zwart/wit-fotografie is schitterend.

Une si jolie petite plage

1947 | Drama

Frankrijk 1947. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Gérard Philipe, Madeleine Robinson, Jean Servais, Jane Marken en Mona Doll.

Een jonge verschoppeling is verliefd geworden op een grillige zangeres, en vermoordt haar uit wanhoop. Hij duikt onder in een familiepension bij andere mislukkelingen, maar de impressario van de zangeres vindt zijn spoor. Met celstraf in het vooruitzicht pleegt hij zelfmoord. Deze psychologische film noir ontleent zijn sfeer aan een melancholieke verfilming, tegen een voortdurend regenachtig kustlandschap. De opeenhoping van uitsluitende ellende en somberheid in het spel van Philipe doen wat gekunsteld aan, maar Robinson is prachtig als de vrouw die hem vergeefs tracht te helpen.