Marc Barbé

Les ogres

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Léa Fehner. Met o.a. François Fehner, Marion Bouvarel, Marc Barbé, Adèle Haenel en Lola Dueñas.

Bitterzoet drama over het reizende theatergezelschap Davaï heeft oog voor vrijwel alle leden, maar zoomt in op de dominante directeur François en diens vrouw Marion (gespeeld door Fehners echte ouders) en de huwelijkscrisis die ze doormaken. De film is energiek, soms op het chaotische af, en meer een aaneenschakeling van gebeurtenissen dan een vastomlijnd verhaal, maar de kleurrijke personages zijn levensecht en weten altijd te boeien. Met ruim twee uur wel iets te lang. Desondanks: winnaar van VPRO's eerste Big Screen Award op IFFR 2016.

7 Giorni

2016 | Drama

Italië/Frankrijk 2016. Drama van Rolando Colla. Met o.a. Bruno Todeschini, Alessia Barela, Gianfelice Imparato, Marc Barbé en Aurora Quattrocchi.

Ivan en Chiara ontmoeten elkaar op een klein Italiaans eiland waar ze de bruiloft van zijn broer voorbereiden. Onbedoeld en tot hun eigen verbazing raken ze al snel verliefd op elkaar. Ze besluiten gewoon te genieten van een affaire van zeven dagen, tot het trouwfeest. Klinkt simpel, maar blijkt gecompliceerd. Prima acteurs Todeschini en Barela maken het onverwachte geluk én de pijn van eindigheid geloofwaardig, in dit drama van de Zwitserse Colla. Ze worden sfeervol geholpen door het camerawerk, dat romantische blikken werpt op de fraaie natuur nabij Sicilië.

La religieuse

2013 | Drama

Frankrijk/Duitsland/België 2013. Drama van Guillaume Nicloux. Met o.a. Pauline Etienne, Isabelle Huppert, Louise Bourgoin, Lou Castel en Agathe Bonitzer.

In 1763 wordt de zestienjarige Française Suzanne Simonin gedwongen het klooster in te gaan omdat haar oudere zussen al zijn uitgehuwelijkt en het potje voor bruidsschatten is uitgeput. Als non wordt ze verwaarloosd, vernederd en mishandeld. La religieuse is een degelijke, niet te zware, verfilming van de gelijknamige achttiende-eeuwse roman, met fraai camera- en acteerwerk. Wekte een verfilming uit 1966 nog de woede van de kerk op, anno 2013 is het verhaal weinig meer dan een wrange geschiedenisles.

Arrêtez-moi

2013 | Thriller

Frankrijk 2013. Thriller van Jean-Paul Lilienfeld. Met o.a. Sophie Marceau, Miou-Miou, Yann Ebonge, Valérie Bodson en Marc Barbé.

Avond in een vrijwel verlaten politiebureau van een Noord-Franse stad. Een vrouw (Marceau) meldt zich en bekent de moord op haar echtgenoot aan de dienstdoende officier (Miou-Miou). Tien jaar eerder is de kwestie als zelfmoordzaak in de archieven opgeborgen. Naarmate de politiefunctionaris inzicht krijgt in de ontredderde dame tegenover haar, verzet ze zich tegen arrestatie. Klassiek huis clos, vrij naar de Jean Teulé-roman Les lois de la gravité, boeit dankzij de topactrices, desolate locatie en consequent drukkende sfeer. Marceau en Miou-Miou lagen elkaar niet.

Comme un lion

2012 | Drama

Frankrijk 2012. Drama van Samuel Collardey. Met o.a. Marc Berman, Anne Coesens en Marc Barbé.

De vijftienjarige Mitri Diop groeit op in een klein dorpje in Senegal als hij wordt ontdekt door een Franse voetbalscout. Met hulp van het hele dorp bekostigt hij zijn reis naar het beloofde land, maar daar aangekomen spat zijn droom al snel uiteen. Uit schaamte durft hij ook niet terug te keren, maar dan komt hij in contact met de coach van een amateurteam. En plots gloort er weer hoop aan de horizon. Barstensvol clichés, maar sterk geacteerd en geschoten in een fraaie realistische stijl.

Berlin Telegram

2012 |

België/Duitsland 2012. Leila Albayaty. Met o.a. Leila Albayaty, Hana Al Bayaty, Tarek Atoui, Marc Barbé en Sebastian Blomberg.

Leila is zangeres en woont in Brussel. Op een dag kondigt Antoine, haar grote liefde, aan dat hij haar verlaat. Verraad. De jonge vrouw is woedend, wanhopig en besluit om alles in de steek te laten en zich in Berlijn te vestigen.

La mer à l'aube

2011 | Historische film, Drama

Frankrijk/Duitsland 2011. Historische film van Volker Schlöndorff. Met o.a. Léo-Paul Salmain, Marc Barbé, Ulrich Matthes, Jean-Marc Roulot en Arielle Dombasle.

In oktober 1941 wordt in door Duitsland bezet Nantes de Duitse officier Karl Hotz gedood. Een groepje plaatselijke communisten zit erachter. Van hogerhand komt uit Duitsland het bevel als vergelding 150 Franse burgers te executeren. De Duitse filmveteraan Volker Schlöndorff (Die Blechtrommel) baseerde zijn scenario op brieven, documenten en getuigenissen, voor dit degelijk gemaakte historische drama over een vermaarde episode uit de Franse verzetsgeschiedenis. De zeventienjarige Guy Môquet (gespeeld door Salmain), lid van de communistische jongerenbeweging, is er het boegbeeld van geworden.

La folie Almayer

2011 | Drama

België/Frankrijk 2011. Drama van Chantal Akerman. Met o.a. Stanislas Merhar en Marc Barbé.

Nina (Marion), dochter van een Maleisische moeder (Oum) en een Franse kolonist (Merhar) wordt als kind naar Europa gestuurd voor een degelijke opleiding. Als volwassene keert ze terug naar haar vader met wie ze een ongemakkelijke band heeft, en lijkt ze zich ergens thuis te voelen. Wat statische bewerking van Joseph Conrads boek Almayer's Folly verplaatst het verhaal van negentiende-eeuws Maleisië naar het heden, een wat geforceerde constructie. Laatste speelfilm van de Belgische regisseuse Akerman, die in 2015 overleed en vooral vereenzelvigd wordt met haar feministische meesterstuk Jeanne Dielman (1975).

Nannerl, la soeur de Mozart

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van René Féret. Met o.a. Marie Féret, Marc Barbé, Delphine Chuillot en David Moreau.

Wolfgang Mozart was een wonderkind, maar zijn vier en een half jaar oudere zus Nannerl (1751-1829) was wellicht nog begaafder. We zullen het nooit weten want pa Mozart hield zijn dochter kort tijdens hun tournee langs Europese koningshuizen tussen 1763 en 1766. Vioolspelen was bijvoorbeeld uit den boze - voor meisjes - dus Nannerl was aangewezen op zang en toetsen. Actrice Marie Féret ontroert met piekfijn non-verbaal acteerwerk waarmee ze peilloze zielendiepte suggereert. Geschreven, geregisseerd en geproduceerd door haar vader René. Geschoten op locatie in Versailles, Dorat en Magnac Laval.

Qu'un seul tienne et les autres suivront

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Léa Fehner. Met o.a. Farida Rahouadj, Reda Kateb, Pauline Etienne, Marc Barbé en Vincent Rottiers.

Ietwat filmschools artificieel verhalenmozaïek met de bezoekersruimte van een Zuid-Franse gevangenis als centraal decor. Algerijnse Zohra wil te weten komen waarom haar zoon is vermoord. Minderjarige Laure is voor het eerst verliefd, op een rebelse straatjongen die achter de tralies belandt. Simpelman Stéphane kan een pak geld verdienen als dubbelganger van een bajesklant. Regiedebutante Fehner, voormalig sociaal werkster in een gevangenis, wil vooral tonen hoe dierbaren van gevangen delinquenten vaak in het luchtledige hangen. Episode met de identiteitsverwisseling tart de plausibiliteit. Prix Louis Delluc 2009.

La dame de trèfle

2009 | Drama, Misdaad

Frankrijk 2009. Drama van Jérôme Bonnell. Met o.a. Malik Zidi, Florence Loiret Caille, Marc Barbé, Nathalie Boutefeu en Jean-Pierre Darroussin.

De verweesde broer en zus Aurélien en Argine wonen samen. Ze delen een oud huis, hun dagelijks leven en hun bed. Aurélien is bloemist, maar voor extra inkomsten handelt hij daarnaast in gestolen metaal. Als op een dag een maatje, gezocht door de politie, bij het tweetal aanklopt, gaat er van alles mis. In duistere tinten schetst regisseur Bonnell (Le chignon d'Olga) de toenemende chaos in het leven van twee kwetsbare zielen. Traag opgebouwd drama, mooi gespeeld door hoofdrolspelers Zidi en Caille.

L'ennemi intime

2007 | Drama, Historische film, Oorlogsfilm

Frankrijk 2007. Drama van Florent-Emilio Siri. Met o.a. Benoît Magimel, Albert Dupontel, Aurélien Recoing, Marc Barbé en Eric Savin.

Kabylië, Algerije, juni 1959. De Onafhankelijkheidsoorlog wordt op brute en barbaarse manier uitgevochten tussen de Franse bezetters en de rebellen van het Algerijnse bevrijdingsfront. Luitenant Terrien is een idealistische Fransman die de leiding krijgt over een peloton soldaten. Principieel is hij tegen onnodig geweld en daardoor komt hij al snel in conflict met sergeant Dougnac.

Les amants réguliers

2005 | Drama

Frankrijk 2005. Drama van Philippe Garrel. Met o.a. Louis Garrel, Clotilde Hesme, Julien Lucas, Marc Barbé en Mathieu Genet.

Filmmaker en Parijzenaar Garrel (1948) voert zoon Louis op als zijn alter ego François, de twintigjarige spil van een door hasj en poëzie bedwelmde vriendengroep in Parijs die in het roerige voorjaar van 1968 noodgedwongen worstelt met de vraag of de aanzwellende opstand wordt gevoed door idealisme of door narcisme. Regisseur/scenarist Garrel maakte zijn cerebrale zwart-witdocudrama als een hommage aan leermeester Jean Eustache (La maman et la putain) en als tegenhanger van Bernardo Bertolucci's The Dreamers, de film die twee jaar eerder met veel hormonaal rumoer inging op het beroemde Parijse voorjaar. Winnaar Beste Regie op het Venetiaanse filmfestival.

Pourquoi (pas) le Brésil

2004 | Drama, Biografie

Frankrijk 2004. Drama van Laetitia Masson. Met o.a. Elsa Zylberstein, Marc Barbé, Bernard Le Coq en Laetitia Masson.

Filmmaakster Masson (À vendre) zit financieel en psychisch op smalspoor. Met tegenzin laat ze zich overhalen om de autobioroman Pourquoi le Brésil? van bevriende schrijfster Christine Angot te verfilmen. Daar komt ellende van, waarvan akte in deze gedurfde, deels op HD-video opgenomen mengeling van semi-docu en film-in-filmfictie. Budget is er niet, stress des te meer. Zylberstein vertolkt zowel Masson als Angot. Producer 'Maurice Rey' (Le Coq) werd vernoemd naar Massons producenten Maurice Bernart en Jean-Michel Rey. Diverse prominente gastrolletjes en muziek van oa Benjamin Biolay.

Marie et le loup

2003 | Drama

Frankrijk/België 2003. Drama van Ève Heinrich. Met o.a. Zaïda Ghorab-Volta, Marc Barbé en Patrick Dell'Isola.

Filmmaakster Masson (À vendre) zit financieel en psychisch op smalspoor. Met tegenzin laat ze zich overhalen om de autobioroman Pourquoi le Brésil? van bevriende schrijfster Christine Angot te verfilmen. Daar komt ellende van, waarvan akte in deze gedurfde, deels op HD-video opgenomen mengeling van semi-docu en film-in-filmfictie. Budget is er niet, stress des te meer. Zylberstein vertolkt zowel Masson als Angot. Producer 'Maurice Rey' (Le Coq) werd vernoemd naar Massons producenten Maurice Bernart en Jean-Michel Rey. Diverse prominente gastrolletjes en muziek van oa Benjamin Biolay.

Trois Huit

2001 | Thriller, Drama

Frankrijk 2001. Thriller van Philippe Le Guay. Met o.a. Gérald Laroche, Marc Barbé, Bernard Ballet, Alexandre Carrière en Jean-François Lapalus.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Paddy

1999 | Komedie, Drama

Frankrijk 1999. Komedie van Gérard Mordillat. Met o.a. Marc Barbé, Julie Gayet, Julie Jézéquel, Florence Thomassin en Luc Thuillier.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Sombre

1998 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1998. Drama van Philippe Grandrieux. Met o.a. Marc Barbé, Elina Löwensohn, Géraldine Voillat, Maxime Mazzolini en Alexandra Noël.

In het beklemmende Sombre huizen twee figuren, seriemoordenaar Jean (Barbé) en prostitué Claire (Löwensohn), die zich zonder enige emotie overgeven aan hun fysieke instincten: seks, geweld, eten en drinken. Grandrieux onthield de kijker bewust van ieder psychologisch of sociaal kader en zweept de Angst verder op met manische montage, cameravoering en muziek. Een meesterwerk of immorele rotzooi; de Franse pers was verdeeld over de blik in de zielloze leegte maar volgens de regisseur is het slechts een 'sprookje met Jean en Claire als mythische archetypes'. Een sprookje om wakker van te liggen. (VM/VPRO Gids)

Jeunesse sans dieu

1995 | Komedie, Historische film

Frankrijk/België/Zwitserland 1995. Komedie van Catherine Corsini. Met o.a. Marc Barbé, Roland Amstutz, Samuel Dupuy, Martin Amic en Josse De Pauw.

1938, een dorpje in het Ruhrgebied. De liberaal gezinde Pabst (Barbé) is een jonge, idealistische leraar aan het lyceum, die hoopt zijn gedachten van vrijheid op de jongeren over te brengen. Tijdens een gesprek in de klas over kleurlingen merkt hij dat de leerlingen zeer racistisch reageren. Met mooie woorden kan hij niets bereiken want heel zijn omgeving is reeds in de ban van het nationaal socialisme. Pabst vervreemd van de studenten. Een reis naar een vakantiekamp kan de gemoederen niet ontspannen. Sterke sfeerfilm over de opkomst van het nazisme en de wijze waarop de verantwoordelijken hun gif spuien bij jonge mensen. De acteurs kwijten zich goed van hun taak. Alain Le Henry baseerde zijn scenario op de roman Jugend ohne Gott van Ödön von Horvath. Gedeeltelijk gefilmd te Antwerpen door Agnes Godard. Formaat 16/9.

En compagnie d'Antonin Artaud

1993 | Drama, Biografie

Frankrijk 1993. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. Sami Frey, Marc Barbé, Julie Jézéquel, Valérie Jeannet en Clothilde De Bayser.

In mei 1946 wordt Antonin Artaud vrijgelaten uit het tehuis van Rodez, waar hij negen jaar opgesloten heeft gezeten. Hij keert terug naar Parijs. De jonge dichter Jacques Prevel besluit Artaud te volgen in zijn omzwervingen door het na-oorlogse Parijs en zijn lot wordt onverbrekelijk verbonden met dat van het onbereikbare genie. Prevel is de enige vriend die Artaud nog had tot zijn dood twee jaar later. Op basis van de kroniek die Prevel over hun vriendschap schreef, hebben scenarioschrijvers Mordillat en Jérôme Prieur een intimistisch-literair essay geschreven dat enige inspanning vraagt van de kijker, maar dat zeker de moeite loont. Frey is een sublieme Artaud. Hij werd voor zijn prestatie beloond met de Gouden Fifa voor de beste mannelijke acteur. Als Prevel is Barbé een fantastische tegenspeler. Prachtige zwartwit-fotografie van François Catonné.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2015	Les ogres
2016	7 Giorni
2013	La religieuse
2013	Arrêtez-moi
2012	Comme un lion
2012	Berlin Telegram
2011	La mer à l'aube
2011	La folie Almayer
2010	Nannerl, la soeur de Mozart
2009	Qu'un seul tienne et les autres suivront
2009	La dame de trèfle
2007	L'ennemi intime
2005	Les amants réguliers
2004	Pourquoi (pas) le Brésil
2003	Marie et le loup
2001	Trois Huit
1999	Paddy
1998	Sombre
1995	Jeunesse sans dieu
1993	En compagnie d'Antonin Artaud

name

email

mijn instellingen