The Myth of Fingerprints
Je ondergaat The myth of fingerprints als een kruising tussen Festen en een serieus Woody Allen-werk, maar de ware magie ontbreekt. De debuterende scenarist-regisseur Freundlich gebruikt het Thanksgiving-feest als decor voor familiedrama. De vier volwassenen zijn allen ongelukkig of zelfs onaangenaam, pa is een rare vent. Hoe dat allemaal komt leer je slechts half. Gezien de beloftes aan verhaalopbouw en cast is dat matigjes. Door het wat te ondiepe script krijgen de fantastische acteurs te weinig te doen, hoewel het altijd een feestje is om Moore (als dochter Mia) of Scheider (als pa) aan het werk te zien.