Françoise Arnoul

Merci pour le geste

Frankrijk 2000. Drama van Claude Faraldo. Met o.a. Jacques Hansen, Marie Rousseau, Agathe De la Boulaye, Erick Deshors en Françoise Arnoul.

L'instit: Menteur !

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Christian Faure. Met o.a. Gérard Klein, Françoise Arnoul, Pierre Malet, Jim Redler en Florence Rougé.

L'instit: Menteur

Frankrijk 1998. Met o.a. Jim Redler, Françoise Arnoul, Pierre Malet en Gérard Klein.

Temps de chien

Frankrijk 1997. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Julie Marboeuf, Catherine Arditi, Françoise Arnoul, Evelyne Bouix en Fabienne Chaudat.

Post coïtum, animal triste

Frankrijk 1997. Romantiek van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Patrick Chesnais, Borris Terral, Nils Tavernier en Françoise Arnoul.

L'alambic

Frankrijk 1997. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Victor Lanoux, Bernard Haller, Pierre Cognon, Wioletta Michalczuk en Françoise Arnoul.

Le billard ê l'étage

Frankrijk 1996. Jean Marboeuf. Met o.a. Françoise Arnoul, Clovis Cornillac en Jean-Marc Thibault.

Billard à l'étage

Frankrijk 1995. Thriller van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Clovis Cornillac, Françoise Arnoul, Michel Fortin en André Penvern.

Een kustdorpje in het noorden van Frankrijk. De zomer loopt ten einde en de toeristen trekken huiswaarts. Op een dag arriveert er een man, Cornillac, een zonderling die haast niets over zijn verleden loslaat (hij noemt zich Josef, naar de heilige van die dag). Kort daarop verdwijnt een stom meisje. De vreemdeling beweert dat iemand het kind van de rotsen geduwd heeft. Een ongewone, complexe thriller vol (soms ondoordringbare) symboliek. Er gaat een vreemde sfeer van uit, die nog benadrukt wordt door de verlaten straten, daar waar tijdens de vakantie grote drukte heerst. Marbœuf, Nicolas De Spengler, Michel Quint en François Guérif baseerde het scenario op een roman van Quint. Mooie maar troosteloze fotografie van Dominique Bouilleret. Formaat 16/9.

Les cinq dernières minutes : Fin de bail

Frankrijk 1994. Mysterie van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

In een steeds meer in verval rakend appartementsgebouw in een Parijse buurt gaan de bewoners vastberaden in de clinch tegen snode projectontwikkelaars, die hen willen verdrijven. Er vallen zelfs doden. Le commissaire Massard (Santini) moet een eind maken dan dit onkieze gedoe, een delicate opdracht. Leuk om Arnoul eens terug te zien, inmiddels 64, in de jaren 1950 bekend door haar provocerende meisjesrollen, waarin ze tot veel bereid was, hier als Florence, een flatbewoonster die de strijd aanbindt tegen de gewetenloze zakkenvullers. Het scenario is van Colette Djidou en regisseur Kahn. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering nummer 67 van totaal 82. Mono.

Les 5 dernières minutes: Fin de bail

Frankrijk 1993. Misdaad van Jean-Jacques Kahn. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Françoise Arnoul, Henri Marteau en Marina Rodriguez-Tome.

De bewoners van een oud vervallen gebouw in Parijs worden bedreigd door twee ongure types. Zij handelen in opdracht van een projectontwikkelaar die iedereen uit het huis wil verdrijven om het vervolgens met de grond gelijk te maken. Enkele dagen later wordt een Poolse vrouw dood aangetroffen op de binnenplaats. Commissaris Santini wordt aangesteld om de zaak te onderzoeken. Alledaagse politiefilm met enkele spannende momenten en onverwachte wendingen. Liefhebbers van het genre zullen echter weinig verrassingen aantreffen. Vlotte actie en goed spel. Kahn en Colette Djidou schreven het scenario dat naast het politiewerk ook nog wat maatschappijkritiek levert. Goed in beeld gebracht door Serge Palatski.

Les années campagne

Frankrijk 1992. Drama van Philippe Leriche. Met o.a. Charles Aznavour, Françoise Arnoul, Benoît Magimel, Sophie Carle en Clémentine Célarié.

Eind jaren zestig woont Jules (Magimel) bij zijn grootouders (Aznavour, Arnoul) op het platteland. Zijn ouders hebben het in Parijs te druk om Jules vaak te zien. De gedwongen verhuizing van zijn grootouders naar een ander dorp vormt Jules' eerste stap naar volwassenheid. Hier zijn scooters, pestjongens, en... de mooie Evelyne. En met een gebeurtenis rond zijn ouders komt het einde van zijn jonge 'plattelandsjaren' rap in zicht. Les années campagne is een niet bijster origineel opgroeidrama. Maar de beelden geven verstrooiing, nieuwe ster Magimel (La pianiste) is een aanblik waard en oude sterren Aznavour en Arnoul kunnen niks verkeerds doen.

Sale comme un ange

Frankrijk 1991. Drama van Catherine Breillat. Met o.a. Claude Brasseur, Lio, Nils Tavernier, Roland Amstutz en Claude Jean-Philippe.

Inspecteur van politie Deblache (Brasseur) is boven de vijftig, ongetrouwd en vindt vrouwen eigenlijk maar lastig. Af en toe maakt hij een nummertje met een prostitu[KA1]ee. Hij voelt zich niet fit en denkt dat hij kanker heeft, maar in feite is hij een pessimistische hyperchonder. Zijn jongere collega, de macho Th[KA1]eron (Tavernier), is net getrouwd met Barbara (Lio), maar hij gaat vreemd met iedereen en alles van het vrouwelijke geslacht dat hij op zijn weg tegenkomt. Hoewel Barbara een ijskoude is, voelt Deblache zich tot haar aangetrokken. De inspecteur heeft geen vrienden, behalve een informant, Manoni (Philippe). Langzaam maar zeker krijgt de onderwereld in de gaten wie de verklikker is en de grond wordt tamelijk heet onder de voeten van Manoni. Deblache geeft opdracht aan Th[KA1]eron om bij Manoni in te trekken, zodat hij kan afrekenen met het tuig dat het waagt op te dagen. Deblache besluit Barbara een bezoekje te gaan brengen, nu haar man afwezig is. Deblache overweldigt Barbara die aanvankelijk tegenstribbelt, maar het uiteindelijk lekker vindt en de volgende dag terugkomt om meer. Tweede speelfilm van Breillat die het vak als scenarioschrijfster leerde (uiteraard schreef ze hiervoor het scenario) met openhartige seksscènes, zonder dat het een exploitatiewerkje is geworden. Ze laat op originele wijze zien hoe mannen vrouwen kunnen misprijzen en hoe het zwakke geslacht zich laat pakken - in deze film gaat het over de verhouding tussen een rijpere man en een veel jongere vrouw. Uitstekend spel van alle hoofdrollen. Camerawerk van Laurent Dailland.

Héloïse

Frankrijk 1991. Komedie van Pierre Tchernia. Met o.a. Michel Serrault, Françoise Arnoul, Roger Carel, Pierre Doris en Jean Rougerie.

Parijs, tijdens het oorlogsjaar 1943. Martin (Serrault) is fotograaf en samen met zijn vrouw Denise (Arnoul) tracht hij het hoofd boven water te houden zonder met de nazi-bezetter in aanraking te komen. Op een avond op klokslag acht merkt hij tot zijn ontsteltenis dat hij een vrouw is geworden. En zo gaat het verder: overdag is hij Martin en vanaf acht uur is hij H[KA1]elo[KA3]ise. Gemakkelijke humor met seksistische trekjes, zonder dat de film echt ondeugend wordt. De straten van Parijs zijn duidelijk (ansichtkaarten)decors wat een merkwaardige sfeer cre[KA3]eert. Dat Serrault best een kitscherig aantrekkelijke vrouw kan spelen bewees hij in de reeks LA CAGE AUX FOLLES (1978) van Edouard Molinaro en nu herhaalt hij zijn rol weer eens. Het scenario is van regisseur Tchernia naar de roman van Marcel Aymé. Het camerawerk is van Jean-Paul Rabié.

L'étrange histoire d'Emilie Albert

Frankrijk 1989. Komedie van Claude Boissol. Met o.a. Françoise Arnoul, Bernard Fresson en Andrée Ferréol.

Het plot is opgebouwd rond de persoon van Emilie. Zij wijdt zich geheel aan de gemeenschap van het dorp waar zij woont maar over haar verleden zwijgt zij in alle talen. Geen hond die er wakker van ligt. Een mager thema voor een avondvullende speelfilm. In ieder geval ontbreekt het de tekening van het dagelijks leven op het platteland niet aan gevoeligheid en echtheid, terwijl goede acteurs een regie staande houden die ermee doorkan.

Nuit docile

Frankrijk 1986. Drama van Gilles Jacob. Met o.a. Patrick Jouané, Claire Nebout, Pascal Kelaf, Philippe Dumont en Françoise Arnoul.

Een schilder heeft besloten zijn vrouw te verlaten; hij dwaalt een nacht lang door Parijs. Hij twijfelt er niet aan dat het om zijn laatste wandeling gaat. Hij heeft verschillende ontmoetingen, de laatste is met een jonge vrouw, een prostituée die hem zal meeslepen in de dood. Een zeer poëtische, dromerige en angstaanjagende film, waarin de kijker geheel opgaat, met een vernuftig gebruik van kleur en zwart-wit. Dit verwarrende werk is afkomstig van een filmcriticus en talrijke vrienden van hem hebben er kleine rollen in, onder wie Pierre Etaix. Een 'schrikwekkende vriendelijkheid' die heel wat doeltreffender is dan de stortvloed aan bloedkleurstof die de commerciële produkties verspreiden.

Ronde de nuit

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Gérard Lanvin, Eddy Mitchell, Françoise Arnoul, Raymond Pellegin en Lisette Malidor.

Twee vlotte jonge politie-inspecteurs moeten de moord op een gedeputeerde oplossen, maar als ze de dader - een bizarre call- girl - gevonden hebben, wordt de zaak hun ontnomen. Ze zetten hun onderzoekingen toch voort, tot de [KA1]e[KA1]en wordt neergeschoten en de ander overgeplaatst naar de provincie. Een teleurstellende film na TIR GROUPE door een reeks van kokette filmcitaten en -hommages en opzichtig camerawerk, hetgeen allemaal absoluut niet functioneel is, gezien het al te gewone scenario (van de regisseur, Claude Veillot en Marc Perrier). Als genre-film net onderhoudend, met te conventionele rollen voor de interessante rolbezetting.

Bobo Jacco

Frankrijk​/​​België 1979. Drama van Walter Bal. Met o.a. Laurent Malet, Annie Girardot, Michel Montanary, Evelyne Bouix en Jean-Claude Brialy.

Jongeren in Noordfranse stad bestrijden verveling vergeefs met drank en grappen. Mooie jongen heeft succes bij vooral oudere vrouwen, tot hij verliefd wordt op opportunistische dochter van een van hen. Ondertussen pleegt zijn vriend - een halfbloed - zelfmoord. Portret van generatie zonder vooruitzichten komt door zwak scenario met geforceerde vulgariteiten niet uit de verf. Regiedebuut van Nederlandse cameraman steunt overmatig op charme van Malet en heeft nogal vijandige toon en benadering tegenover de vrouw.

Violette & François

Frankrijk 1977. Komedie van Jacques Rouffio. Met o.a. Isabelle Adjani, Jacques Dutronc, Serge Reggiani, Lea Massari en Françoise Arnoul.

Het span Adjani-Dutronc voert, als behoorlijk onverantwoordelijk jong stel met een kindje, het vaak misbruikte adagium 'Carpe diem' ad absurdum. Allebei vers ontslagen uit het zoveelste doodsaaie kantoorbaantje, vinden de richtingloze Violette en François een heuse ambitie: winkeldiefstal. Rouffio, geïnspireerd regisserend op een prachtscenario van Jean-Loup Dabadie, tilt het kleptomanenverhaal naar een aimabele comédie sociale zonder daarbij Dabadies serieuze ondertoon te verloochenen. De volledig complementaire Dutronc en Adjani zijn één en al sprankeling. Bonus: fijne nevenrollen van Reggiani, de Italiaanse Lea Massari en vroegere pin-up Françoise Arnoul.

Black Out

Frankrijk 1977. Drama van Philippe Mordacq. Met o.a. Françoise Arnoul, Laurence Vincendon, Edward Meeks, Pierre Fabien en Philippe Castelli.

Op het eiland Jersey tracht een schrijver een roman te schrijven. Gezien het feit dat hij echter zwaar aan de alcohol is, gooit hij onophoudelijk werkelijkheid en fantasie door elkaar en kan het onmogelijk nog uit elkaar houden. Een moeilijk thema waaraan deze regisseur, waarvan sedertdien niets meer is vernomen, zijn hoofd heeft gestoten. Hij slaagt er niet in vat op de materie te krijgen. Niemand begrijpt er dan ook iets van, zeker de kijker niet. Typisch een film die werd opgenomen door een dronken Hitchkock. Blijft over de bekoring die uitgaat van het eiland Jersey.

Lockruf des Goldes

Oostenrijk​/​​Duitsland​/​​Roemenië​/​​Frankrijk 1975. Avonturenfilm van Wolfgang Staudte en Sergíu Nicolaescu. Met o.a. Rüdiger Bahr, Françoise Arnoul, Pierre Rousseau, Arthur Brauss en Emmerich Schäffer.

Vierdelige miniserie naar de avonturenroman Burning Daylight van Jack London, die als Goudzoekers Alaska, Elam Harnisch - Een roman uit het goudland in het Nederlands is verschenen. De advocaat Elam Harnisch (Bahr) keert San Francisco de rug toe om in Alaska goud te gaan zoeken. Hij maakt er de goldrush mee naar de geheimzinnige Witte Vaargeul, waarin goud wordt gevonden. Hij ontdekt een nieuwe goudader, verkoopt zijn claim en belegt zijn startkapitaal op een verstandige wijze, met als gevolg dat hij een klein fortuin bij elkaar vergaart. Later, wederom op zoek naar goud, ontmoet hij een vriendelijke Indianenstam. Veteraan-regisseur Staudte bracht alles mooi in beeld, nadat hij eerder DER SEEWOLF (1971) had verfilmd, ook naar een roman van London. Hierna volgde in 1978 nog een derde Jack London-verfilming: DAS VERSCHOLLENE INKA-GOLD. Een miniserie heeft als voordeel dat heel veel dramatisch interessante details van de oorspronkelijke roman zonder bekortingen tot hun recht kunnen komen.

The Little Theatre Of Jean Renoir

1971. Jean Renoir. Met o.a. Marguerite Cassan, Fernand Sardou, Françoise Arnoul, Jean Carmet en Jeanne Moreau.

Vierdelige miniserie naar de avonturenroman Burning Daylight van Jack London, die als Goudzoekers Alaska, Elam Harnisch - Een roman uit het goudland in het Nederlands is verschenen. De advocaat Elam Harnisch (Bahr) keert San Francisco de rug toe om in Alaska goud te gaan zoeken. Hij maakt er de goldrush mee naar de geheimzinnige Witte Vaargeul, waarin goud wordt gevonden. Hij ontdekt een nieuwe goudader, verkoopt zijn claim en belegt zijn startkapitaal op een verstandige wijze, met als gevolg dat hij een klein fortuin bij elkaar vergaart. Later, wederom op zoek naar goud, ontmoet hij een vriendelijke Indianenstam. Veteraan-regisseur Staudte bracht alles mooi in beeld, nadat hij eerder DER SEEWOLF (1971) had verfilmd, ook naar een roman van London. Hierna volgde in 1978 nog een derde Jack London-verfilming: DAS VERSCHOLLENE INKA-GOLD. Een miniserie heeft als voordeel dat heel veel dramatisch interessante details van de oorspronkelijke roman zonder bekortingen tot hun recht kunnen komen.

Españolas en París

Spanje 1970. Drama van Roberto Bodegas. Met o.a. Ana Belén, Laura Valenzuela, Tina Sáinz, Máximo Valverda en José Luis Lopéz Vázquez.

De problemen van verschillende jonge Spaanse meisjes die in Parijs werken. Een goed bedoelde maar zwakke film, vooral omdat hij in hoge mate is gebaseerd op overdreven melodramatische aspecten. Desalniettemin een klassieker in de Spaanse filmhistorie.

Le Petit théâtre de Jean Renoir

Frankrijk 1969. Komedie van Jean Renoir. Met o.a. Nicolas Fornicola, Minny Monti, Pierre Olaf, Marguerite Cassan en Jacques Dynam.

Deze laatste, voor televisie gemaakte film van Renoir bestaat uit vier losse episodes van wisselend niveau. De bijdrage van Moreau bestaat uitsluitend uit het zingen van een nostalgisch chanson. De laatste sketch LE ROI D'YVETOT waarin de kleurloze Carmet tegelijk beste vriend van echtgenoot en minnaar van vrouw wordt, evenaart in ironie en melancholie Renoirs beste werk.

Der Kongreß amüsiert sich

Australië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1966. Komedie van Géza von Radványi. Met o.a. Lilli Palmer, Curd Jürgens, Paul Meurisse, Françoise Arnoul en Hannes Messemer.

Na Napoleons nederlaag komen staatshoofden en diplomaten in 1814 te Wenen bijeen voor de herverdeling van Europa. De Oostenrijkse kanselier Von Metternich probeert hen met feesten en aantrekkelijke dames gunstig te stemmen (en hun aandacht af te leiden van de spionnen van zijn geheime dienst). Deze officieuze en politiek-historisch exactere remake van Der Kongress tanzt lijkt niettemin op een operette waarin toevallig niet gezongen wordt, maar de grote internationale rolbezetting suggereert meer dan de schrijvers wisten op te brengen.

Le Dimanche de la vie

Frankrijk 1965. Komedie van Jean Herman. Met o.a. Danielle Darrieux, Françoise Arnoul, Jean-Pierre Moulin, Jean Rochefort en Olivier Hussenot.

Een provinciaal echtpaar kan zich dank zij een erfenis in Parijs installeren, waar de vrouw die helderziende is, een succesvolle waarzegster wordt, aan de vooravond van WOII. Een satirische roman van Raymond Queneau werd aangegrepen om een filmstijl uit de jaren '30 te reconstrueren. De regisseur is daar alleen plichtmatig in geslaagd: hij heeft geen eigen originaliteit kunnen opbrengen, maar de spiritualiteit en het stijlgevoel van de acteurs maken veel goed.

Lucky Jo

Frankrijk 1964. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Eddie Constantine, Françoise Arnoul, Pierre Brasseur, Georges Wilson en Christiane Minazzoli.

Christopher ‘Lucky Jo’ Jowett (Constantine) heeft helemaal niet zo veel geluk, vinden zijn vrienden, met wie hij een bende vormt. Want elke keer als hij meegaat met een klus wordt iemand gearresteerd. Nadat Jowett zelf een tijdje de petoet in moet, willen ze daarom niets meer met hem te maken hebben. En dan worden ze ook nog beschuldigd van een overval en een moord die door een andere bende zijn gepleegd. Prima misdaadfilm, vaak grappig, soms best bruut. Maar dat laatste wordt dan weer gecompenseerd door een glansrol van de charmante cockerspaniël Sécotine.

Vacances portugaises

Frankrijk 1963. Drama van Pierre Kast. Met o.a. Françoise Arnoul, Michel Auclair, Jean-Pierre Aumont, Jean-Marc Bory en Françoise Brion.

Een Frans echtpaar nodigt kennissen uit voor een weekend in hun villa bij Lissabon om de huwelijksverveling te doorbreken. De logeerpartij heeft een beslissende invloed op de amoureuze relaties van de gasten en na hun vertrek zijn gastvrouw en gastheer ook weer wat meer tevreden met de eigen situatie. Dit elegante en intelligente stratego van de liefde wordt afstandelijk geobserveerd, waarbij de architectuur van de woning een beslissende rol speelt bij het ontwijken en ontmoeten van de verschillende partners. Het spel wordt voornamelijk op dialoogniveau gespeeld, maar de uitgelezen rolbezetting en de contrasten in toonaard zorgen ervoor dat de film geen moment dor is.

A couteaux tirés

Frankrijk 1963. Misdaad van Charles Gérard. Met o.a. Françoise Arnoul, Pierre Mondy, Daniel Ivernel, Petula Clark en Marcel Dalio.

Een nachtclubeigenaar met een onderwereld-verleden associeert zich met gangsters en oud-nazi's, om een Duitse schat uit WO II uit de Middellandse Zee op te duiken. Daarin bevinden zich compromitterende documenten, die geheim-agenten aantrekken. De slachtoffers stellen een schijnbaar slome politie-inspecteur in staat de overlevenden te arresteren. Nogal dolgedraaid scenario combineert clichés van minstens drie filmgenres zonder dat ze tot een logisch of overzichtelijk geheel gemaakt zijn. Een aardige rol van Ivernel als de inspecteur en een gast- optreden van Petula Clark als zichzelf, die de kijker een bedenkelijk beeld geeft van de gelegenheden waar ze optreedt.

Le Diable et les dix commandements

Frankrijk 1962. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Françoise Arnoul, Charles Aznavour, Lucien Baroux, Maurice Biraud en Jean-Claude Brialy.

De duivel stelt alles in het werk om de mensheid van de Tien Geboden te laten afwijken in zeven episoden (die soms een paar zonden tegelijk combineren). Wisselend van niveau, maar evenwichtiger dan episodefilms van andere regisseurs. Simon als de vloekende knecht in een klooster en Darrieux als een actrice die in uitbestede, volwassen zoon Delon een bewonderaar vermoedt, stelen de show. Zwakste sketches - met Brialy-De Funès en Saval-Tisot - werden bij bioscooproulatie afwisselend gecoupeerd, vanwege de lengte.

Les Parisiennes

Frankrijk 1961. Komedie van Jacques Poitrenaud, Michel Boisrond, Claude Barma en Marc Allégret. Met o.a. Dany Saval, Darry Cowl, Henri Tisot, Dany Robin en Christian Marquand.

Een episode-film. Een nachtclubdanseres ziet een filmproducent aan voor een toerist uit de provincie. Een sjieke dame probeert de weinig enthousiaste verhalen van haar ex-minnaar te logenstraffen. Een modeontwerpster heeft een te groot vertrouwen in de loyaliteit van haar vriendin en haar verloofde. Een jong meisje stelt tegenover haar opschepperige vriendin een minnaar van haar moeder als haar eigen aanbidder voor, maar verzwijgt de nachtelijke bezoeker als ze alleen thuis is. Het vierluik varieert van flauw tot wel aardig, maar de charme en het esprit van Robin, Arnoul en Brion redden deel 2 en 3. De vierde sketch is een bijna historisch document door de piepjonge Deneuve en Halliday.

Le Bal des espions

Frankrijk 1960. Avonturenfilm van Michel Clément. Met o.a. Françoise Arnoul, Michel Piccoli, Rosanna Schiaffino, François Patrice en Charles Régnier.

Een weduwe van een in Caracas vermoorde spion ontdekt het vroegere dubbelleven van haar man en lost de zaak op waarmee hij bezig was. Het op zichzelf aardige idee om de vrouw centraal te plaatsen in een doorsnee spionage-avontuur wordt te niet gedaan door de matte regie, die harde actie saai maakt en onwaarschijnlijke verhaalswendingen extra verwarrend doen lijken. Alleen curieus om de rolbezetting.

Le chemin des écoliers

Frankrijk​/​​Italië 1959. Drama van Michel Boisrond. Met o.a. Alain Delon, Jean-Claude Brialy, Françoise Arnoul, Bourvil en Lino Ventura.

Alain Delon (in een van zijn eerste filmrollen) speelt een 17-jarige die het in de oorlogsjaren in Parijs aanlegt met een getrouwde vrouw wier echtgenoot door de Duitsers krijgsgevangen is gemaakt. Zij spoort haar jonge geliefde aan wat bij te verdienen op de zwarte markt. Dat doet hij door champagne te smokkelen uit het restaurant van zijn vriend Tiercelin, een mooie rol van een eveneens zeer jonge Jean-Claude Brialy. Deze in 2007 overleden bijrolacteur speelde in 185 Franse films, waaronder Les uns en les autres, Le genou de Claire en L'Ascenseur pour l'échafaud.

La Chatte sort ses griffes

Frankrijk 1959. Thriller van Henri Decoin. Met o.a. Françoise Arnoul, Horst Frank, Harold Kay, François Guérin en Jacques Fabbri.

Franse verzetsstrijdster ondergaat hersenspoeling bij de Duitse contraspionage en wordt terug naar Parijs gestuurd om haar medestanders aan Gestapo te verraden. Ze hervindt tijdig eigen persoonlijkheid, maar blijft kwetsbaar doelwit voor de Duitsers, terwijl medestanders haar niet meer durven te vertrouwen. Succes van LA CHATTE naar ware gebeurtenissen leidde tot fictieve vervolgfilm die niet meer biedt dan varianten op situaties uit deel I die ondanks inzet van acteurs, weinig overtuigend worden.

La Bête à l'affut

Frankrijk 1959. Drama van Pierre Chenal. Met o.a. Françoise Arnoul, Henri Vidal, Gaby Sylvia, Michel Piccoli en Madeleine Barbulée.

Een uit de gevangenis ontsnapte misdadiger zoekt een schuilplaats bij een jonge weduwe, aan wie hij voorgeeft onschuldig veroordeeld te zijn. De verliefde vrouw weigert zijn doortraptheid in te zien, tot hij voor haar ogen door de politie wordt neergeschoten. De zwaar aangezette regie verzekert de beide hoofdrollen van suggestieve erotische spanning, maar weinig méér.

Forbidden Fruit

1959. Henri Verneuil. Met o.a. Françoise Arnoul, Claude Nollier, Sylvie en Fernandel.

Een uit de gevangenis ontsnapte misdadiger zoekt een schuilplaats bij een jonge weduwe, aan wie hij voorgeeft onschuldig veroordeeld te zijn. De verliefde vrouw weigert zijn doortraptheid in te zien, tot hij voor haar ogen door de politie wordt neergeschoten. De zwaar aangezette regie verzekert de beide hoofdrollen van suggestieve erotische spanning, maar weinig méér.

La Chatte

Frankrijk 1958. Oorlogsfilm van Henri Decoin. Met o.a. Françoise Arnoul, Bernard Blier, Bernhard Wicki, Kurt Meisel en Harald Wolff.

Parijs onder de naziknoet. Cora, echtgenote van een verzetsman die tijdens een razzia het leven laat, draagt het Résistance-vuur van haar wederhelft verder. Maar dan. In deze spannende, bijzonder sfeerrijk gefotografeerde film noir op bescheiden budget zijn de nazi's karikaturen, maar Arnoul-met-de-kattenogen excelleert op bijna stoïcijnse wijze als sensuele femme fatale. Producent en coscenarist Eugène Tucherer ontkent vóór de openingstitels voorzichtigheidshalve de scenariobron: de duister-tragische geschiedenis van dubbelagente Mathilde Carré (1908-2007). Wegens eclatant kassucces gevolgd door La Chatte sort ses griffes (1960).

Thérèse Etienne

Frankrijk 1957. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Françoise Arnoul, James Robertson Justice, Pierre Vaneck, Georges Chamarat en Guy Decomble.

Een weesmeisje trouwt noodgedwongen met een hereboer en leert op hun huwelijksdag haar volwassen stiefzoon kennen, met wie ze een verhouding krijgt. Ze vergiftigt haar echtgenoot, en haar minnaar neemt de schuld op zich. Het overbekend melodrama-gegeven - naar een roman van John Knittel - wordt door de nogal kille en vlakke vormgeving binnen de aannemelijke perken gehouden en kreeg een fraaie landschapsfotografie. De anders zo gemoedelijke Brit Robertson-Justice speelt verrasssend overtuigend een driftige Fransman.

Sait-on jamais?

Italië​/​​Frankrijk 1957. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Françoise Arnoul, Robert Hossein, Christian Marquand, O.E. Hasse en Franco Fabrizi.

Een Franse journalist wordt in Venetië verliefd op de protégée van een Duitse baron. De wetenschap dat de vrouw van de Duitser een enorme erfenis uit diens criminele verleden zal krijgen brengt een ex-minnaar bij haar terug. Rivaliteit tussen de drie mannen leidt tot confrontaties op leven en dood. De beste film van Vadim door de hechte opbouw van een verder niet zo opmerkelijk scenario en functioneel en sfeervol gebruik van Venetië. Arnoul is de uitdagende, mysterieuze en uiteindelijk tragische pion tussen de diverse mannen. De muziek door het Modern Jazz Quartet werkt effectief op de zenuwen.

Cargaison blanche

Frankrijk 1957. Drama van Georges Lacombe. Met o.a. Françoise Arnoul, Georges Rivière, Renée Faure, Jean-Claude Brialy en Jean-Claude Michel.

Een journalist wordt gedood bij zijn onderzoek naar de handel in blanke slavinnen, waarna een vrouwelijke collega zijn werk voortzet en als barmeisje solliciteert in een verdachte nachtclub. Een eigentijds bewerkte remake van LE CHEMIN DE RIO blijft niettemin gedateerd, maar het resultaat is een onderhoudende B-film met een rolbezetting van meer dan gemiddelde kwaliteit.

Paris, Palace Hôtel

Frankrijk​/​​Italië 1956. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Charles Boyer, Françoise Arnoul, Roberto Risso, Tilda Thamar en Michèle Philippe.

Françoise (Arnoul), een manicure in een luxe hotel, krijgt veel aandacht van een oudere gast (Boyer), maar heeft zelf meer oog voor monteur Gérard (Risso). De driehoeksrelatie blijkt gecompliceerder dan de betrokkenen hadden gedacht. Veel om het lijf heeft deze Frans-Italiaanse romcom niet, maar de acteurs zijn leuk. Veteraan Boyer zorgt voor wat gewicht en Arnoul is charmant als de jongedame in een lastig parket. Met haar maakte Verneuil, van Armeense afkomst, opgegroeid in Frankrijk en vooral bekend om z'n thriller-oeuvre, eerder onder meer Le mouton à cinq pattes.

Le Pays d'où je viens

Frankrijk 1956. Fantasy van Marcel Carné. Met o.a. Françoise Arnoul, Gilbert Bécaud, Madeleine Lebeau, André Gabriello en Gaby Basset.

Een jongeman komt op kerstavond in een dorpje aan waar hij ontdekt een uiterst verlegen dubbelganger te hebben die zich niet durft uit te spreken tegenover het meisje van wie hij houdt. In diens plaats maakt hij verkleed als kerstman bij haar zijn opwachting en wint haar (en haar broertje en zusje) met cadeaus, grappen en liedjes waarmee hij het terrein effent voor zijn dubbel. Dit simpele sprookje is een verrassend lichtgewicht voor Carné, maar niet zonder charme. Het beperkt acteertalent van Bécaud wordt met de dubbelrol te zwaar getaxeerd, maar hij brengt zes eigen chansons.

Si Paris nous était conté

Frankrijk 1955. Historische film van Sacha Guitry. Met o.a. Sacha Guitry, Françoise Arnoul, Danielle Darrieux, Sophie Desmarets en Robert Lamoureux.

Op verzoek van een groep jongeren vertelt Guitry anekdotes uit de geschiedenis van Parijs, met het accent op meer pikante of ironische gebeurtenissen, zonder enige bekommernis om de chronologische volgorde. Deze oppervlakkige, maar luxueus aangeklede episodenfilm geeft vooral gelegenheid om enige tientallen groten uit de Franse film- en theaterwereld te zien. Sprongen in de tijd zijn verrassender dan wat er verteld wordt.

Des gens sans importance

Frankrijk 1955. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Jean Gabin, Françoise Arnoul, Pierre Mondy, Yvette Etiévant en Paul Frankeur.

Een getrouwde vrachtrijder wordt verliefd op een serveerster in een wegrestaurant en komt daardoor in moeilijkheden. Om die niet te vergroten, verzwijgt ze hem haar zwangerschap en laat zich aborteren. Het latere specialisme in commercieel grootse actiefilms van Verneuil maakt de kennismaking met eerder, intiemer werk extra verrassend. Deze film blijkt zelfs beter dan hij bij de première werd gevonden, dankzij de treffende combinatie Gabin-Arnoul en een sfeervol gefotografeerd vrachtrijdersmilieu. François Boyer en Verneuil bewerkten een roman van Serge Groussard tot scenario.

Cycle Gabin: Des gens sans importance

1955. Henri Verneuil. Met o.a. Yvette Etiévant, Françoise Arnoul en Jean Gabin.

Een getrouwde vrachtrijder wordt verliefd op een serveerster in een wegrestaurant en komt daardoor in moeilijkheden. Om die niet te vergroten, verzwijgt ze hem haar zwangerschap en laat zich aborteren. Het latere specialisme in commercieel grootse actiefilms van Verneuil maakt de kennismaking met eerder, intiemer werk extra verrassend. Deze film blijkt zelfs beter dan hij bij de première werd gevonden, dankzij de treffende combinatie Gabin-Arnoul en een sfeervol gefotografeerd vrachtrijdersmilieu. François Boyer en Verneuil bewerkten een roman van Serge Groussard tot scenario.

The Sheep Has Five Legs

1954. Henri Verneuil. Met o.a. Delmont, Françoise Arnoul en Fernandel.

Een getrouwde vrachtrijder wordt verliefd op een serveerster in een wegrestaurant en komt daardoor in moeilijkheden. Om die niet te vergroten, verzwijgt ze hem haar zwangerschap en laat zich aborteren. Het latere specialisme in commercieel grootse actiefilms van Verneuil maakt de kennismaking met eerder, intiemer werk extra verrassend. Deze film blijkt zelfs beter dan hij bij de première werd gevonden, dankzij de treffende combinatie Gabin-Arnoul en een sfeervol gefotografeerd vrachtrijdersmilieu. François Boyer en Verneuil bewerkten een roman van Serge Groussard tot scenario.

Les Amants du Tage

Frankrijk 1954. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Françoise Arnoul, Daniel Gélin, Trevor Howard, Ginette Leclerc en Betty Stockfeld.

Man die ontrouwe vrouw heeft vermoord zwerft stuurloos rond tot hij in Lissabon verliefd wordt op jonge weduwe. Zij heeft echter ook een misdaad op haar geweten en wordt gevolgd door Engelse politieman. Veel melodramatische toevalligheden in scenario dat op toeristische locaties werd gefilmd, compleet met zang van Rodriguez. Sensuele spanning tussen Arnoul en Gélin en ironie van Howard houden aandacht vast over alle kuilen in de inhoud.

Le mouton à cinq pattes

Frankrijk 1954. Komedie van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Françoise Arnoul, Denise Grey, Paulette Dubost en Édouard Delmont.

Een oude boer is al twintig jaar gebrouilleerd met zijn zonen, een vijfling, die zeer verschillende carrières hebben gemaakt. De dorpsnotabelen willen de oude man huldigen en hem verrassen met een familiereünie, maar vlak voor het feest komt de gendarmerie hem arresteren wegens een grootschalige oplichting. De zesvoudige rol van Fernandel is minder verrassend dan het lijkt omdat hij elk type al in eerdere films heeft gespeeld, maar het scenario en de inzet ook van andere acteurs resulteren toch in aanstekelijke vrolijkheid. Het scenario is van Albert Valentin. Het camerawerk is van Armand Thirard.

French Cancan

Frankrijk​/​​Italië 1954. Musical van Jean Renoir. Met o.a. Jean Gabin, Françoise Arnoul, María Félix, Anna Amendola en Jean-Roger Caussimon.

In glorieuze Technicolor brengt Jean Renoir het Belle Époque-Parijs van zijn vader, schilder Pierre-Auguste Renoir, tot filmleven. Centraal staan de beroemde impresario-entrepreneur Danglard (Gabin) en zijn creatie van bruisend variétévertier, de Moulin Rouge. Arnoul speelt wasmeisje Nini, die door Danglard in Montmartre wordt ontdekt en tot ster van de risqué cancan-dans omgetoverd. French Cancan is als een piramide van overstromende champagnecoupes nadat de kurk is geplopt: een feest zonder weerga. Tegen de achtergrond van Max Douys meesterlijke decors sprankelt een cast die volop plezier heeft. Onder de pittoreske figuren in dit impressionistische tableau vivant is ook Edith Piaf.

Secrets d'alcôve

Italië​/​​Frankrijk 1953. Drama van Henri Decoin, Gianni Franciolini, Ralph Habib en Jean Delannoy. Met o.a. Dawn Addams, Françoise Arnoul, Bernard Blier, Martine Carol en Max Elloy.

Een film in episoden. Een vermoeide Britse soldaat hoopt op een rustige nacht in een boerderij maar moet de vrouw des huizes helpen bij een bevalling. Om een reden voor echtscheiding te hebben ensceneert een man een fictieve overspelsituatie maar hij wordt verliefd op de vrouw met wie hij zich laat betrappen. Een zingende vrachtwagenchauffeur verovert in zijn droom een welgestelde liftster. Een prostituée krijgt het bed van Madame la Pompadour cadeau. Dit tamelijk voorzichtig-pikant vierluik is alleen in de eerste twee sketches echt aardig, maar zakt daarna door gebrek aan fantasie in. De rolbezetting blijft niettemin bezienswaardig.

Les Compagnes de la nuit

Frankrijk 1953. Drama van Ralph Habib. Met o.a. Françoise Arnoul, Raymond Pellegrin, Nicole Maurey, Pierre Cressoy en Marthe Mercadier.

Zogenaamde autohandelaar weet naïeve meisjes tot prostitutie te brengen. Hij rost onwillige nieuwelinge zo af dat ze het niet overleeft, wat door twee andere prostituées is gezien. Een wordt ook tot zwijgen gebracht, van de tweede wordt de vriend het slachtoffer. Beroemdste van alle natte-asfaltfilms uit de jaren vijftig die een plaats in het jeugdsentiment behoudt, niet door opmerkelijke kwaliteiten, maar door verzameling van bijna alle clichés en gekozen acteurs van het genre, Arnoul in de eerste plaats.

La Rage au corps

Frankrijk 1953. Drama van Ralph Habib. Met o.a. Françoise Arnoul, Raymond Pellegrin, Jean-Claude Pascal, Philippe Lemaire en Antoine Balpêtré.

Een nymfomane vrouw kan ondanks oprechte pogingen tot beheersing het lonken niet laten, ook niet na haar huwelijk met een degelijke wegenbouwer. Ze volgt hem naar een nieuw karwei, waar ze de enige vrouw is te midden van vele mannen die graag misbruik van de situatie maken. De broeierige, sfeervol gemaakte film overtuigt nauwelijks als analyse van een ziekte-geval, maar Arnoul is mooi en fascinerend. Dat alle sympathie naar haar uitgaat komt ook omdat de Franse jeune premiers van de jaren '50 naar huidige maatstaven allemaal zulke louche engerds lijken.

Dortoir des grandes

Frankrijk 1953. Misdaad van Henri Decoin. Met o.a. Jean Marais, Françoise Arnoul, Jeanne Moreau, Denise Grey en Line Noro.

Detective moet moord in meisjespensionaat oplossen die onmogelijk gepleegd kan zijn zonder hulp van binnenuit. Op hem verliefde serveerster uit caf[KA1]e in omgeving en dito leerlinge helpen hem bij de oplossing. Misdaadintrige wordt verwaarloosd om amoreuze complicaties die ontstaan door komst van knappe jongeman in afgesloten vrouwenwereldje (al blijft het een kwestie van smaak in hoeverre men dat aan Marais afziet). Geestige rol van jonge Moreau als de serveerster.

Les Amants de Tolède

Italië​/​​Frankrijk 1952. Drama van Henri Decoin. Met o.a. Alida Valli, Pedro Armendáriz, Gérard Landry, Françoise Arnoul en Marisa de Leza.

In 1825 wordt in Toledo een lid van een verzetsgroep tegen een wrede politiedictator gearresteerd. Zijn verloofde gaat bij de dictator pleiten en kan zijn vrijlating bewerkstelligen op voorwaarde dat ze met de tiran trouwt. Het verhaal van Stendhal Le coffre et le revenant werd in de filmbewerking een zorgvuldig, maar emotieloos prentenboek, ondanks de dramatiek van de situaties en de inzet van Valli.

Le Fruit défendu

Frankrijk 1952. Drama van Henri Verneuil. Met o.a. Fernandel, Françoise Arnoul, Raymond Pellégrin, Claude Nollier en René Génin.

Een met een heerszuchtige vrouw getrouwde plattelandsarts wordt verliefd op een jong meisje dat hij - eerst als patiënte en later als secretaresse - bij zich in huis neemt. Tegen de complicaties van die driehoek, de roddel in het dorp en de voorkeur van het meisje voor een leeftijdgenoot is hij niet opgewassen en hij schikt zich in zijn weinig rooskleurige huwelijk. Deze geslaagde serieuze rol van Fernandel tegenover Arnoul, die de zonde meer dan waard lijkt, tilt de simpele driehoek boven de voorspelbare banaliteit uit, mede dankzij de scherp getekende figuren.

Delirio orage

Frankrijk​/​​Italië 1952. Drama van Giorgio Capitani. Met o.a. Raf Vallone, Françoise Arnoul, Elena Varzi, Andrea Valli en Ave Ninchii.

Een Parijse studente in Rome komt via een verliefde jongeman in contact met diens zwager, met wie ze een verhouding krijgt. Geconfronteerd met zijn tweestrijd over zijn zwangere vrouw zal ze zich ten slotte wegcijferen en naar Frankrijk terugkeren. Deze Franse toneelsmartlap van Henri Bernstein kreeg een wijdlopige Italiaanse verfilming waarin het gecombineerde sex-appeal van Arnoul en Vallone nog wat spanning geeft, maar wat de overwinning van de nobele gevoelens niet overtuigender maakt.

Nous irons à Paris

Frankrijk 1950. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Françoise Arnoul, Philippe Lemaire, Christian Duvaleix, Max Elloy en Ray Ventura.

Drie werknemers van een radiostation zijn ontslagen en beginnen een piratenzender waarvoor ze de medewerking van Ray Ventura et ses Collégiens krijgen. Hun clandestiene uitzendingen zijn zo succesvol dat ze na mislukte pogingen om er een eind aan te maken weer bij de omroep worden binnengehaald. Na jaren opnieuw een actueel onderwerp in dit middelmatige komedietje dat nogal wat sterren van weleer laat zien en horen.

L' Epave

Frankrijk 1949. Drama van Willy Rozier. Met o.a. André le Gall, Françoise Arnoul, Aimé Clariond, René Blancard en Charles Blavette.

Een diepzeeduiker is getrouwd met een tingeltangelmeisje en belandt na een riskante opdracht in het ziekenhuis, waarna zijn vrouw er met een minnaar vandoor gaat. Hij meent ten onrechte haar in woede gewurgd te hebben en neemt dan willens en wetens een nieuwe, fatale opdracht aan. In deze voorloper van de (voorzichtige) seksfilm debuteert Arnoul, waarbij de naaktscènes door een stand-in gespeeld worden. Afgezien daarvan zijn de duikopnamen bezienswaardig, maar het verhaal rammelt aan alle kanten.