Nathalie Guérin: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Le quart d'heure américain

1982 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1982. Romantiek van Philippe Galland. Met o.a. Gérard Jugnot, Anémone, Jean-François Balmer, Jean-Pierre Bisson en Michèle Moretti.

Ferdinand heeft verschillende tegenslagen, maar zonder die tegenslagen zou hij nooit de liefde hebben leren kennen. Een flauwe komedie, volkomen pretentieloos en met een zwakke regie. Toch nog genietbaar door het goede acteren.

Josépha

1982 | Drama, Komedie

Frankrijk 1982. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Miou-Miou, Claude Brasseur, Bruno Cremer, Catherine Allégret en Pierre Vernier.

Een middelmatig begaafd acteursechtpaar heeft een onopvallende carrière in de provincie, tot de man met zomaar een slippertje hun liefde ondergraaft. Zij vindt nieuw geluk en stabiliteit bij een solide weduwnaar, als haar ex-partner als invaller een Shakespeare-rol krijgt. Ze helpt hem door de generale repetitie en de succesvolle première heen, maar de liefde blijkt over. De scenarioschrijver bewerkte een eigen roman voor dit filmdebuut; hij geeft een treffend kijkje achter de toneelschermen en in de typische spanningen en onzekerheden van acteurs, die extra reliëf krijgen door het nuchtere onbegrip van Crémer als de weduwnaar. Zeer goede spelregie, hoewel Brasseur als Othello onvoldoende is om zijn latere succes te rechtvaardigen. De optelsom van alle kwaliteiten leverde een film op die net te weinig ambitieus is en een effect geeft van déjà-vu.

Un Assassin qui passe

1981 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1981. Drama van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Carole Laure, Richard Berry, Jean-Pierre Sentier en Jeanne Goupil.

Seksuele frustraties drijven eenzame bankbediende tot lustmoorden, maar door hem bewonderde filmster bedreigt hij zonder haar te na te komen. Politie-inspecteur die zich al te goed in zijn motieven kan inleven schakelt haars ondanks gefascineerde actrice in om hem te pakken. Boeiend portret van tot excessen leidende eenzaamheid - niet alleen bij de moordenaar - kreeg ondanks opmerkelijk spel en fotografie, geen filmvorm op niveau van scenario (van regisseur zelf.)

Chassé-Croisé

1981 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1981. Drama van Arielle Dombasle. Met o.a. Pascal Greggory, Arielle Dombasle, Pierre Clémenti, Alexandra Stewart en Nathalie Guérin.

Een jonge man vermoordt een jonge vrouw zonder dat de relatie tussen hen duidelijk wordt. De film is zonder enige betekenis; hij is een samenraapsel waarin de invloed van Rivette, Rohmer, Borgès, Hugo Santiago en niet te vergeten Buñuel merkbaar is, maar vraag niet hoe. De filmmaker heeft ongetwijfeld ideeën maar elk talent ontbreekt. Tussen de figuranten ontwaren we Eric Rohmer, Roman Polanski en anderen. Een belachelijk, pretentieus en snobistisch werkstuk.

Laisse-moi rêver

1978 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Ménégoz. Met o.a. Michel Galabru, Myriam Boyer, Patrick Chesnais, Roger Mirmont en Nathalie Guérin.

Een niet onaangename lichtvoetige politiekomedie met Galabru als een diamantsmokkelaar, achtervolgd door tegenslagen. Hoewel de hysterie en de platte effectenjagerij van de doornee Franse komedie af en toe de kop opsteken, slaagt Ménégoz er in een aantal frisse scènes neer te zetten, vooral dankzij de innemende vertolking van Galabru, een erg onderschat acteur die zichzelf te grabbel gooit in de meest idiote produkties maar met een goede rol wel degelijk tot grote prestaties in staat is. Ook bekend als DRÔLES DE DIAM.

Emilienne

1975 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1975. Drama van Guy Casaril. Met o.a. Betty Mars, Nathalie Guérin, Pierre Oudry en Françoise Dorner.

Een studente in de kunstgeschiedenis wordt verliefd op de vrouw van haar docent. Aan de aanvankelijke driehoeksverhouding komt een eind door de jaloezie van het meisje op de verstandhouding tussen de echtelieden. Nadat zij een zoon heeft gebaard herstelt de verhouding zich weer. Deze, alweer vergeten, schandaalroman werd onder het stof vandaan gehaald voor een verfilming in het voetspoor van EMMANUELLE. De quasi chique en smaakvolle aanpak en de situering in een, uiteraard, 'artistiek' en luxe bourgeois-milieu geeft een muf en hypocriet resultaat. Zangeres Mars weet aan de titelrol van de biseksuele echtgenote een dramatische intensiteit te geven.