Sigrid Göhler

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Hans Knötzsch. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Carla die zich met oplichterijtjes in leven houdt, wil haar vriendin Herta die net weer op vrije voeten is, betrekken bij haar kleine vergrijpen. Het loopt niet goed af voor Carla en de speurders uit de titel laten zien over hoeveel middelen en scherpzinnigheid zij beschikken, om een kruimeldievegge met fanfare in te rekenen. Ook in het paradijs van de eerste partijsecretaris Honecker loonde de misdaad niet en de brave burgers, die toch al in een gigantische gevangenis zaten, hadden dringend opvoeding nodig om in het gareel te blijven. Het door de politieke cultuurcommissie goedgekeurde scenario is van Hans- Jürgen Faschina. Aflevering 46.

Polizeiruf 110: Kollision

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Sigrid Göhler en Peter Borgelt.

Het scenario van C.U. Wiesner had echtscheiding tot onderwerp. Een norse dierenarts op een Oostzee-eilandje heeft beroepsmatige problemen die hun weerslag hebben op zijn praktijk en priv[KA1]eleven. Hij is thuis de dictator die zijn vrouw veelvuldig vernedert, maar hij wil niet scheiden. Hij wordt op een tamelijk koele zomerdag levenloos drijvend op zijn rug in een kreek gevonden door een meisje dat met haar ouders aan het recre[KA3]eren was. Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler), gehuld in een voor Oost-Duitsland onbetaalbare chique su[KA2]ede jas, komen per veerboot (net een Schnellboot van Hitlers Kriegsmarine) aangereisd om de lokale koddebeiers te assisteren op het bijna autoloze eiland (de nomenklatura en bevoorrechte beroepen beschikken wel over eigen vervoer). Het nare karakter van de dierenarts wordt ontvouwen door de van hem gescheiden levende echtgenote aan de geduldig luisterende stijve Vera met keurig opgestoken haar. Ondertussen is Fuchs aanwezig bij de verhoren van de plaatselijke bewoners, die een aardig mondje platt-d[KA3]utsch praten. Pikant detail: ons kent ons, maar de verhoren moeten formeel met u en meneer; dat mislukt gaandeweg. Fuchs snuffelt zelf natuurlijk ook wat rond en komt erachter dat er frustraties waren met laboratoriumproeven van het slachtoffer. Zoals gebruikelijk is de film op hinderlijke wijze niet altijd lipsynchroon ingedubd, maar we worden aan het begin getracteerd op twee blote lichamen van een verliefd stel dat naakt ging baden. Deze sc[KA2]ene`s waren toch wel een hele revolutie, maar de serie kon immers niet achterblijven bij de vlotte, vrijmoedige afleveringen van de flamboyante Westduitse concurrent TATORT. De leden van de hermandad, die immers voorbeeldig moeten zijn, steken als gebruikelijk door hun fraaiere kostuums veel voordeliger af dan de andere personages; de plaatselijke politie loopt er zelfs behoorlijk slordig bij. E[KA1]en ding moet gesteld worden: de vrouw van de dierenarts koopt voor zichzelf een lange zwart-witte zedige zomerjurk (alleen blote schouders), waarmee ze dolgelukkig is, terwijl ze van haar man, de huistiran, uitsluitend afkeurende opmerkingen krijgt. Als zij met hem naar een spoedgeval moet uitrukken, blijkt dat het stel op het balkon van hun comfortabele woning Einsatzbereit op stretchers lag te rusten; zij onder een deken in haar nieuwe jurk, zo mooi was-ie! Zij moet rijden in de Wartburg Kombi, maar hij heeft zoveel kritiek, dat hij haar laat stoppen en uitstappen, zelf achter het stuur kruipt en wegrijdt, terwijl hij zijn vrouw te midden van de groene, grazige weiden langs de kant van de weg moederziel alleen achterlaat. Voldoende grond voor een echtscheiding. Aflevering 45 is voor het overige verschrikkelijk saai en de misdaadintrige uiterst mager.

Polizeiruf 110: Ein unbequemer Zeuge

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

De vijftigste aflevering gaat alweer over het gebod 'Gij zult niet stelen' en wie dat wel doet, wordt uit Honeckers Arbeidersparadijs compleet met muur, prikkeldraad en zelfschietinrichtingen verbannen naar Honeckers Hel met tralies, stalen deuren en dikke muren. Streberige regisseur Krätzig, die zich snel op wist te werken door in de overgangsperiode van 1990 al een TATORT met Schimanski te draaien, pleegde het scenario en liet een tamelijk licht vergrijp van drie volwassenen escaleren tot iets ergs door er een onschuldig kind bij te betrekken. Een 'fraaie' jubileumsfilm dat de communistische cultuurkamer wel kon waarderen. Zoals gebruikelijk is de film soms niet lipsynchroon, over- en onderbelicht en werd er deels gedraaid in halflege straten met weinig verkeer.

Polizeiruf 110: Die Abrechnung

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretschmar, Gerd Biewer en Ulrich Thein.

Deze aflevering wijkt behoorlijk af van de anderen, omdat hij grotendeels als flashback gefilmd is. Het leven van een veroordeelde wegens een zwaar misdrijf wordt gereconstrueerd. Tevens wordt de strafmaat uitgelegd. De nadruk viel op het opvoedkundige aspect, het onderzoek dat met groot geduld door de politie werd verricht en een beeld dat men van de dader optrekt. Het scenario is van Eberhard Görner naar motieven van een roman van Hasso Mager. Zoals kenmerkend voor de serie, is deze film niet helemaal lipsynchroon, soms slecht belicht en werden de verkeerde contrasten toegepast in de kostuums en de decors. Aflevering 49.

Polizeiruf 110: Des Alleinseins müde

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Kurt Jung-Alsen en Helmut Kratzig. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Frau Kühn heeft een contactadvertentie geplaatst. Nu komt een reflectant kennis maken en zij hoopt dat zij niet langer eenzaam zal zijn en misschien ook nog een beetje van het geluk van het samenzijn mag proeven. Kort nadat zij de deur geopend had, is zij dood. Volgens de dokter was de opwinding te groot. Onze speurneuzen geloven er niets van en menen een huwelijkszwendelaar op het spoor gekomen te zijn. Gelijk hadden ze, want zij zijn niet alleen de beste kameraad van de gewone burger, maar ze vergissen zich nooit. Het bekende gemier en gespeur met een 'spectaculair' einde. Aflevering 47.

Polizeiruf 110: Alibi für eine Nacht

Oost Duitsland 1977. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretschmar en Alfred Rücker.

In de eerste huwelijksnacht raakt een man zwaar gewond door de ontploffing van een ketel. Zijn vrouw denkt dat het een ongeluk is, maar Oberleutnant Fuchs (Borgelt) voelt aan dat er misdaad in het spel is. Uit een nader onderzoek blijkt dat hij te maken heeft met gestoorde familieverhoudingen en dat iemand de dader dekt. Fuchs blijft met hulp van zijn medewerkers net zolang puzzelen totdat hij het geval kan klaren. Onopwindend, maar redelijk bekeken in eigen land toen de film voor het eerst werd uitgezonden in de zomer van dat jaar. Het scenario is van regisseur Hildebrandt. Aflevering 48.

Polizeiruf 110: Vorurteil?

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Hans Knötzsch. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Het probleem van drugsverslaving bestond officieel niet in de DDR. Geen nood om er toch een film over te maken, maar dan betrof het wel een zucht naar medicijnen. In de achtergrond lagen psychologische oorzaken en in deze film ging het over een huwelijk dat op de klippen was gelopen. Vooroordeel is slecht en mag ook niet en dit thema komt aan de orde als kennissen en collega`s op het werk met de beschuldigende vinger van moord wijzen naar de echtgenoot, wiens vrouw aan een overdosis (aan medicijnen) is overleden. De politie gaat het kaf van het koren scheiden en bepalen of er misdaad in het spel is. Het scenario van Bernd Diksen is opvoedend en waarschuwend. Het publiek genoot ervan. Aflevering 42.

Polizeiruf 110: Vermisst wird Peter Schnock

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Otto Holup. Met o.a. Sigrid Göhler en Peter Borgelt.

Het titelpersonage dat automonteur is, wordt vermist. Hij is klein van postuur. Peter heeft een langharige maat met een strafblad, die hem klusjes bezorgt zoals het inbouwen van radio`s of het verrichten van kleine reparaties. Een tijdje wordt er gedacht dat Peter wegens zijn geringe postuur een minderwaardigheidscomplex heeft, want de foto`s van jonge vrouwen, op een na, die worden gevonden bij een informele huiszoeking door Oberleutnant Fuchs (Borgelt), berusten op pure fantasie. Ook de gesigneerde foto van een bekende jockey bij de paardenrace aan de wand blijkt geen betekenis te hebben. Die ene vrouw blijkt als de politie haar een bezoekje aflegt, meer dan vriendschap voor Peter te voelen. Hij is echter verdwenen nadat hij haar een nieuwe kleuren-tv (een schaars product in de DDR!) cadeau had gedaan. Het was de dag, waarop hij per vliegtuig met vakantie naar Hongarije zou gaan. De vriendin had, voordat ze Peter leerde kennen, een intieme relatie met de getrouwde slager. Diens vleeshouwerij is aan de overkant van de binnenplaats, waaraan haar woning is gelegen. De vleesmeester klopte juist met verse kalfslever aan de deur op het moment dat Peter nog in haar woning was. Het kwam tot een woordenwisseling (maar niet meer dan dat) tussen haar en de meesterslager. Als zij Peter na zijn vakantie van het vliegveld wil afhalen, blijkt hij niet op de Malev vlucht te zitten en ontdekt zij dat Peter [KA3]uberhaupt niet op reis is geweest. Nu verdenkt ze de slager ervan Peter vermoord te hebben en ze gaat praten met Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) - ze heeft er geen enkel probleem mee om haar voormalige minnaar uit te leveren, zelfs al gaat het maar om bange vermoedens. Anderzijds - en dit is eigenlijk tegenstrijdig - gelooft ze niet dat haar ex-lover tot moord in staat is. Gelukkig dat Oberleutnant Fuchs besluit de langharige vriend eens nader te bespieden, als hij door haar op een foto herkend wordt. Het spoor leidt naar een textielververij, waar meer dan vierduizend meter stof ter waarde van bijna 169.000 (Ost)mark zijn verdwenen. Vreemd genoeg hielden de diefstallen op, nadat Peter van het toneel is verdwenen. Is hij soms vermoord of naar het Westen gevlucht? De politie graaft dieper en na combineren en deduceren, ontmantelt de Sondergruppe Fuchs een grootscheepse fraude. We komen erachter dat Peter het slachtoffer werd van een ongeluk en dat zijn langharige vriend wel een boef is, maar geen moordenaar. Zoals gebruikelijk loopt de mode in deze film met kleinburgerlijke arbeiders en ander werkvolk twintig jaar achter op de epoche, waarin het verhaal zich afspeelt. De Oostberlijnse straten zien er pover en troosteloos uit, de film is op hinderlijke wijze niet lipsynchroon, vooral als Borgelt zijn dialogen uitspreekt. Anderzijds is de handeling vlot. De mentaliteit over goed en slecht, gehoorzaamheid aan de staat en de arbeiderselite (not our class, dear), zijn verbazingwekkend, evenals het aankomstenbord op het vliegveld met uitsluitend vluchten uit het Oostblok. Aflevering 44.

Polizeiruf 110: Schwarze Ladung

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Otto Holub. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

In zo`n kleurloze winkel, waar Oostduitse staatsburgers lang in de rij moesten staan, konden ze tegen hard geld, bij voorkeur Westduitse marken of dollars, radio`s, tv`s of hifi-apparatuur kopen. Op de zwarte markt brachten fonkelnieuwe apparaten veel Oostduits geld op, waarmee je binnen die gesloten economie toch nog een hoop andere dingen kon doen. Er was dus een levendige zwarte handel in al die begeerlijke westerse goederen en uit staatsinkoopmagazijnen en winkels werd flink gestolen om aan de vraag te voldoen. De diefstallen in de film worden gepleegd op een goederenemplacement van de spoorwegen uit een goederentein. Iedereen doet mee en middels een verradelijke infiltrant van de politie komt men erachter hoe de bende te werk gaat. E[KA1]en kameraad wordt overgehaald om zijn `plicht` te doen. De gehoorzaamheid jegens de staat gaat boven de vriendschap, maar ja het gaat tenslotte om gestolen waar... Om een voorbeeld te stellen in de hoop de echte illegale stroom een beetje in te dammen schreef Hans Siebe een moralistisch scenario voor `onze` helden Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) en Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep), die een zwart circuit oprollen en duidelijk aantonen dat de misdaad niet loont. De kijkers geloofden het wel. Een film die je niet echt bijblijft. Aflevering 38.

Polizeiruf 110: Reklamierte Rosen

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Een kunsthandelaar manipuleert een inbreker via een niets vermoedende intermediair om kunstvoorwerpen uit een museum te stelen, zodat hij ze verkopen kan. Niettemin valt hij zelf in de kuil die hij op die manier voor een ander gegraven had, want Leutnant Vera Arndt (G[KA3]hler) en Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep), een man aan wiens uiterlijk je niet zou zien dat hij heel wat culturele bagage met zich meedraagt, hebben het spel door. Ten grondslag aan het scenario van Rudolf Böhm ligt de illusie van de autarkie van de communistische staat, die ontoereikend was om een onafhankelijke kunsthandel in leven te houden. Door het gebrek aan vrij verkeer moest men wel zijn toevlucht nemen tot kunstroof uit musea. Tweetakt gepruttel van Trabants en 'luxueuze' Wartburgs met bakelieten mobilofoons in vrijwel lege straten verhogen de authentieke sfeer. Vage kleuren en niet lipsynchroom verlopende dialogen. Aflevering 37 werd goed bekeken.

Polizeiruf 110: Eine fast perfekte Sache

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Regina Beyer, Rolf Römer en Kasper Elcher.

De politie maakt jacht op een stel gevaarlijke inbrekers. Ook in het arbeiders- en landbouwersparadijs van Erich Honecker gold het gebod 'Gij zult niet stelen' dat volgens de communistische partij natuurlijk door Karl Marx bedacht was. Het scenario is van regisseur Krätzig. Aflevering nummer 40.

Polizeiruf 110: Ein ungewöhnlicher Auftrag

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Aflevering 41 is evenals de titel een soort buitenbeentje. Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) moet voor aankomende smerissen een voordracht over criminologie houden op de politieopleidingsschool. Hij neemt een case history over de kraak in een hotelrestaurant in de provincie bij de kop. De spaarcenten en een kostbaar Afrikaans souvenir van een zeeman zijn 's nachts verdwenen uit de hermetische afgesloten hotelbrandkast. Een van de twee sleutels is al een lange tijd zoek. Hübner die deze zaak had opgelost, neemt met de jongens en meisjes gedeeltes van het dossier door en behandelt via een vraag en antwoord-techniek hun theorieën die stijf staan van speculaties over dadersmotieven. De kijker ziet dan afwisselend wat er in werkelijkheid gebeurde. Het is een soort wie-is-de-dader. In aanmerking komen de ambitieuze vrouwelijke hoteldirectrice, haar sullige echtgenoot en een ontevreden, slecht behandelde dienster, een kok uit een naburig restaurant die de minnaar van de directrice en een vluchtige gast die voor één nacht de kamer met de zeeman deelde. Heel veel flauwe dwaalsporen en een 'onverwachte' ontknoping. De rekwisieten zijn als gebruikelijk meer dan twintig jaar oud en alles ziet er even pover en groezelig uit, tot en met de eersteklas treincoupé, waarin Hübner zit als hij op weg is naar het opleidingsinstituut. Het scenario van de regisseur is schools en onopwindend. De spelprestaties van de onaantrekkelijke, jonge rolverdeling zijn plichtmatig en houterig, terwijl eerste partijsecretaris vanaf een portret aan de wand meeloert. Niks aan.

Polizeiruf 110: Bitte zahlen

Oost Duitsland 1976. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Tijdens een `mondaine` party bij een slanke chef-kok die een chique eigen huis bezit, wordt er ingebroken. Het blijkt dat hij de inbreker kent en hij wil geen aangifte doen. Zijn vrienden zijn echter regimegetrouwe en gehoorzame DDR-burgers en zij dringen erop aan dat hij de politie belt. Schoortvoetend doet hij het, maar als de politie komt, weigert hij aangifte te doen. Ook de inbreker beweert dat hij niet heeft ingebroken, maar zich een dronken bui heeft vergist in de woning. De politie moet de man laten lopen, maar laat hem schaduwen, want Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) is van mening dat er geen rook zonder vuur is. In het grote restaurant, waar de kok de scepter in de keuken zwaait, wordt de navragende Hübner geen snars wijzer. Ondertussen ontvangen de chef-kok en de oberkellner een anonieme dreigbrief. Zij menen het episterl afkomstig is van de inbreker. De chef-kok besluit de aan hem bekende boef een lesje te leren en verkoopt hem in een verlaten hoek van het station van de ondergrondse een flinke optater. Ondertussen blijft Oberleutnant Hübner door peuteren met doordrammerige gewroet in andermans privacy. Hij wordt een stuk wijzer als hij op een bijzonder laaghartige manier de zwangere vriendin van de inbreker onder druk zet en bij toeval het een en ander van de vriendin van de chef-kok hoort. Zo komt de politie op het spoor van een omvangrijke zwendel met vlees, dat contant wordt afgerekend en betrokkenen veel geld verschaft waardoor zij er 'decadent van kunnen leven'. Het scenario van Rudolf Böhm is heel onderhoudend en sprak toentertijd tot de verbeelding van de kijker, die van zoveel privé-luxe alleen maar kon dromen. Spel en regie zijn van de gebruikelijke kwaliteit, waarbij dit keer het schaduwen van de potentiële verdachte niet alleen onwaarschijnlijk is, maar ook nog eens heel grotesk. De bijrollen variëren van zeer houterig tot heel zwak. Bijzondere medewerking werd verkregen van Dieter Frenzel en Peter Deutsch. Aflevering 43.

Polizeiruf 110: Heiße Münzen

Oost Duitsland 1975. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) staat onder tijdsdruk. Ze moet nog snel gestolen munten uit een museum achterhalen, nog voordat de speciale muntententoonstelling geopend wordt. Wedden dat het lukt? Het middelmatige scenario is van Dieter Frenzel en maakt van Vera, collega`s H[KA3]ubner (Frohriep) en Rohrberg (Kretschmar) voorbeeldige, zelfverzekerde socialistische helden van partijsecretaris Honecker. Aflevering 31.

Polizeiruf 110: Fall ohne Zeugen

Oost Duitsland 1975. Misdaad van Roland Oehme. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Het scenario van Edwin Marian gaat over de trieste daad van een jonge vrouw die een pasgeboren baby ontvoert. Een uiterst ingewikkeld geval voor de politie, want er schijnen geen getuigen te zijn. Met veel speurzin en intu[KA3]itie worden Leutnant Arndt (G[KA3]ohler) en Leutnant Rohrberg (Kretschmer) de heldinnen van de dag. Deze aflevering sprak tot de verbeelding van de Oostduitse tv-kijker, die zich bijna massaal achter de buis schaarde. Trieste winterse zwart-wit beelden van niet al te drukke grauwe straten, het gebrek aan telefooncellen zodat er in een drukke winkel, waar men in de rij staat, gebruik van de telefoon gemaakt moet worden. De uitrukkende politie beschikt evenwel over moderne mobiele telefoons die in hun reutelende Wartburgs zijn aangebracht.

Polizeiruf 110: Die Rechnung geht nicht auf

Oost Duitsland 1975. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretschmar, Alfred Rücker en Hans-Gerd Sonneburg.

In het arbeidersparadijs van Erich Honecker moesten eerzame burgers zonder speciale connecties met de communistische partij, vijf tot tien jaar op een wachtlijst staan om een tweetactautootje met een gedeeltelijk houten frame en plastik panelen te kunnen kopen. Op de zwarte markt, waar men met harde marken uit het Westen of Amerikaanse dollars kon betalen, viel veel sneller aan een nieuw karretje te komen. Om aan die markt te leveren werd in de fabriek de bestemming van een auto op de productielijn veranderd; hij werd dan op papier als taxi aan een co[KA3]operatieve onderneming geleverd. Om zaak sluitend te krijgen moest men natuurlijk knoeien met de kentekenbewijzen en de oude wrakken op de weg houden. Door een inbraak bij een VEB (Volks Eigener Betrieb) komt men op het spoor van een autozwendel. Het geslepen team van de heldhaftige politie uit de titel stapelt de bewijzen op tegen een boekhouder bij een taxibedrijf en een voormalige chauffeur. Het scenario van Joachim Plötner was op de werkelijkheid gebaseerd en bedoeld als een ernstige waarschuwing om vooral niet te frauderen. De partijtop evenwel reed in Volvo's, die waren veel beter en luxueuzer dan Trabants, Wartburgs of Wolga's uit de Sovjetunie. Aflevering 34.

Polizeiruf 110: Der Mann

Oost Duitsland 1975. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Een man die wegens doodslag gezeten had, wordt erbij gelapt als zijn vriendin het leven laat bij een inbraak. Hij had haar met veel moeite leren kennen via een vriend, die met honderdmarkbiljetten nonchelant wapperde alsof het niets was en hem meerdere briefjes uit kameraadschap in de borstzak stopte. Al die vrijgevigheid had een prijs zoals later zou blijken. De vriendin raakte haar spaarcenten kwijt - twintigduizend mark (een gigantisch bedrag in die tijd in de DDR, al kon je er nauwelijks iets voor kopen, niet omdat de dingen zo duur waren, maar omdat je niets kon krijgen). De zorgvuldig gezette val van de politie werkt aanvankelijk niet, maar de dader onderschat hun kalme aanpak en doorzettingsvermogen. De hermandad laat zich immers geen rad voor ogen draaien. Uit het scenario van Horst Bastian blijkt, dat de politie van Erich Honecker je beste kameraad is, en dat misdadigers hun verdiende loon krijgen. Behoorlijk traag, maar niet echt slecht gedaan. De ijzige sfeer van een Oostblokland is goed te proeven. Aflevering 30 werd in het arbeidersparadijs goed bekeken toen hij voor het eerst werd uitgezonden.

Polizeiruf 110: Das letzte Wochenende

Oost Duitsland 1975. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

De grote tekorten aan bouwmaterialen en vakkrachten leidden er in de DDR toe, dat men spullen en arbeid 'organiseerde' als men iets wilde laten bouwen. Zo'n bouwwerk hoefde helemaal niet voor privédoeleinden te zijn. Het kon gewoon betrekking hebben op een openbare voorziening die de plaatselijke autoriteiten niet van de grond konden krijgen door het gebrek aan de juiste verbindingen met Berlijn of dat ze uit de gratie waren gevallen bij de communistische elite, die anderen bevoorrechtte. Stenen, zand, cement, hout, elektra, enz. 'vielen van vrachtwagens' en vaklieden klusten in hun vrije tijd 'zwart'. Hieraan zaten natuurlijk grote risico's verbonden en wie betrapt werd op diefstal, werd streng gestraft. Ook zwartwerkers liepen grote gevaren: een ongeval op een klus na diensttijd viel moeilijk uit te leggen. In deze aflevering is ons beter geklede, duidelijk afstekende team van de politie op het spoor gekomen van een stelende metselaar, die nog voordat hij gehoord kan worden als lijk in een zwembad wordt gevonden. Een arbeidsongeval zou het zijn, maar hierachter steken de intriges van een corrupte voorman op een bouwterrein. Hij wordt uiteraard ingerekend en de film is een waarschuwing van eerste partijsecretaris Honecker tegen de onsocialistische praktijken die in deze rolprent worden afgeschilderd. Het brave scenario is van Hans Siebe en hij heeft erin gestopt wat voorgeschreven was. De meerderheid van de Oostduitse tv-kijkers slikte de boodschap, want de kijkdichtheid was meer dan 61 procent. Aflevering 36.

Polizeiruf 110: Per Anhalter

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Viola Schweizer en Bernd Storch.

In deze aflevering wilde het Oost-Duitse gezag de kijkers een les voorschotelen over nodeloos vandalisme aan de hand van de opgeschoten, opstandige jeugd. Om de daders eruit te pikken en aan te tonen dat niet iedereen slecht was, verzon regisseur Hildebrandt een tamelijk idioot scenario. Susanne Binder (Schweizer) en Rolf Schmitter (Storch), de leider van een jeugdbende, zijn een soort Bonnie en Clyde. Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (Göhler) kunnen via Susanne, die van argeloze automobilisten een lift heeft gekregen en hen vervolgens met behulp van Rolf heeft beroofd, tot hem doordringen. Hij heeft zich schuldig gemaakt aan al die onsocialistische straatschenderij. Naderhand is het tijdsbeeld interessanter dan het misdaadverhaal. Het tempo is af en toe traag en de dialoog hinderlijk autoritair en eenzijdig. Aflevering 21.

Polizeiruf 110: Nachttaxi

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Werner Röwekamp. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Op een nieuwbouw terrein wordt een zwaargewonde man gevonden. Het blijkt een taxichauffeur te zijn die overvallen werd, op de vlucht sloeg, het gebouw in aanbouw inrende en van een balkon zonder railing is gevallen of geduwd werd. Na een onderzoek dat heel moeizaam verlopen is, blijkt dat het slachtoffer ooit zijn burgerplicht had gedaan, toen hij getuige was van een misdrijf, de dader bij zijn kladden greep en hem aangaf. Nu heeft de dader wraak genomen. Een bijkomstigheid: toen de chauffeur zijn hachje probeerde te redden, jatte een ander zijn geld uit de auto. Eerste partijsecretaris Honeckers moraal deze keer: doe je plicht, al levert dat gevaar voor je eigen leven op, en wie dat niet doet, wordt uiteindelijk toch gepakt. De verderfelijke westerse kijk: bemoei je met je eigen zaken. Zoals gebruikelijk worden de leden van de politie, beter en gunstiger uitgelicht dan de andere personages, want de almachtige staat moet voordeliger afsteken dan rest. Leve de vrijheid in de kameradenrepubliek! Een kneuterige film, waarvan je denkt dat de tijd al meer dan dertig stilstaat en de afloop in het door de cultuurkommissie goedgekeurde scenario van Hans Siebe laat zich gemakkelijk raden. Gelukkig duurt aflevering 29 maar een uur.

Polizeiruf 110: Lohnraub

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Sigrid Göhler, Peter Borgelt, Alfred Rücker, Marion van de Kamp en Norbert Christian.

De lonen zijn gestolen bij een VEB (een bedrijf dat eigendom van het volk is). Naar buiten toe lijkt het onderzoek van goed gekapte en hipgeklede Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) en flaporige Oberleutnant Fuchs (Borgelt) helemaal vast te zitten, zodat de dader overmoedig wordt. Na zijn tweede coup wordt hij - een hochstapler met een beladen verleden - evenwel in de kraag gevat in een saaie hotelkamer. Uit het gebeurde moest lering getrokken worden: Fuchs is een slimme vos, die een schakelmechanisme van het licht ontdekt, waarmee de dader zich een waterdichte alibi verschafte, omdat het leek alsof hij thuis was. De boodschap van de grote communistische leider Erich Honecker moest uitgedragen worden: misdaad loont niet, ook al vergrijp je je aan waardeloze Oostduitse marken en heb je het nog zo slecht. Verder moest de film laten zien dat de DDR een 'groot en glorieus' land is: je reist per straalvliegtuig van de hoofdstad naar de provincie: een op Marlene Dietrich lijkend artistiek talent daalt de vliegtuigtrap af alsof ze van de Amerikaanse Oostkust naar de Westkust gevlogen was, terwijl de afstanden nauwelijks tweehonderd kilometer bedragen. Ook deze dame die de laatste honderdjes van de overvaller in haar tas wil steken, loopt tegen de lamp. Het prekerige en praterige scenario is van Georg Redmann. De film is maar kort en dat is dan weer gunstig. Het geratel van de tweetaktmotoren van de rokerige en stinkende Wartburgs en Trabants is echt. Aflevering 140.

Polizeiruf 110: Konzert für einen Außenseiter

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Werner Röwenkamp en Werner Röwekamp. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Christian Steyer en Friederike Aust.

De 25-jarige gesjeesde student en charmeur Dietrichs (Steyer) heeft een handige babbel, maar in werkelijkheid is hij een ellendige oplichter, die zich in leven houdt door vrouwen het hoofd op hol te brengen, hun centjes afhandig te maken en er dan vandoor te gaan. Bovendien breekt hij af en toe weleens in, in een museum en verkwanselt een stuk antiek of kunst ver beneden de werkelijke prijs. Juist als hij op een volgend slachtoffer, bibliothecaresse Irene Born (Aust), verliefd wordt, pleegt hij uit lamlendigheid opnieuw een inbraak, die uit de hand loopt en moet hij dit keer zeer tegen zijn zin in de benen nemen. De politie met Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) en Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) is hem dan al heel lang op het spoor. Het scenario van Werner Lindner en Dieter Ziesing moet de morele les lezen dat de kantjes er vanaf lopen tot niets leidt en dat slap zijn geen goede zaak is. Dergelijk wangedrag moet gestraft worden. In een normale maatschappij heb je daar geen moeite mee, maar onder de dictatuur van Erich Honnecker denk je daar toch anders over. De spelprestaties zijn redelijk, de bedscène's aandoenlijk kuis, de kleuren in de stijl van de vroege jaren 1970 niet slecht en de dialoog is dikwijls niet lipsynchroon. Het gereutel van de tweetaktmotoren klinkt nostalgisch, je ruikt het bijna... Aflevering 22.

Polizeiruf 110: Kein Paradies für Elstern

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Norbert Büchner. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Wie in de DDR in een warenhuis sieraden kon kopen, mocht zich gelukkig prijzen, want zoiets was voor eenvoudige arbeiders niet weggelegd. Het merendeel van de burgers kon zich hooguit vergapen aan de uitgestalde praal in de vitrine`s. Het personeel in een warenhuis moest iedere avond na sluitingstijd de kostbaarheden in de kluis opbergen, maar waarom zou je dat doen in een socialistisch land, waar (bijna) iedereen een gelijke welstand heeft? Niemand heeft dan toch een reden om van een ander te stelen? Op een nacht worden de bijouterie[KA3]en dan toch gestolen uit de uitstalkast in een warenhuis. Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler), Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) en Leutnant Sabine Rohrberg (Kretschmar) weten dat alleen partijkameraden met hoge rangen zich dure juwelen kunnen veroorloven, maar die komen per definitie niet in aanmerking als misdadigers en als de kostbaarheden voor één nacht niet zijn opgeborgen, moet hier sprake zijn van een inside job. En zie, ze krijgen gelijk! Het scenario voor aflevering 26 is van Ralf Fricke. DDR-kijkers van toen waren deze keer maar matig enthousiast over de opvoedkundige les van de eerste secretaris van de Duitse eenheidspartij.

Polizeiruf 110: Fehlrechnung

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Kurt Jung-Alsen. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretschmar, Wolfgang Dehler en Dorit Gäbler.

In Erich Honeckers arbeidersparadijs kon je uitsluitend aan autobrandstof komen met bonnen en geldige autopapieren met een corresponderend nummerbord. Niettemin was er tijdens deze schaarste-economie een bloeiende zwarte handel in diesel, waarmee de betrokkenen een extra zakcentje verdienden wat ze weer heel hard nodig hadden om rond te komen. Eerlijk is zoiets niet, dus alle reden voor Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) om wegens dergelijke ongerechtigheid met Oberleuntnant H[KA3]ubner (Frohriep) en Leutnant Sabine Rohrberg (Kretschmar, alweer een goed geklede vrouwelijke overheidsfunctionaris aan wie niets ontbrak) om in te grijpen. En, hoe werd er gefraudeerd? De brandstof werd geadministreerd op auto's die allang in de sloop terecht waren gekomen. En, hoe kwam het aan het licht? Een van de kameraden moet er van zijn vriendin mee ophouden, maar de volgende dag krijgt hij een verdacht verkeersongeval - nou zo druk was het verkeer in Oost-Duitsland ook weer niet; dus viel het snel op. Een lelijke streep door de rekening van de zwendelaarsbende. Het belerende scenario is van Rudolf Böhm. Aflevering 25 werd redelijk bekeken in eigen land, want iedereen had weleens een zwart litertje van het vloeibare goud in zijn tank gestopt.

Polizeiruf 110: Die verschwundenen Lords

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Werner Röwekamp. Met o.a. Sigrid Göhler, Peter Borgelt, Alfred Rücker, Helga Göring en Heidemarie Wenzel.

Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) krijgt met fraude te maken in een groot meubelmagazijn. Frau Schwarzbach (G[KA3]oring) van de boekhouding wordt van verduistering verdacht en gehoord. Kort erop doet zij een poging tot zelfmoord. Bij het verder snuffelen van Arndt en haar meerdere Oberleutnant Fuchs (Borgelt) stuiten ze op de zoon van Schwarzbach, J[KA3]urgen (Kockisch), die chauffeur is, bij de firma waar zijn moeder werkt. Het spoor leidt via schoondochter Elke (Wenzel) naar een jeugdbende en moeder Schwarzbach blijkt het zwakke slachtoffer van een grootscheepse zwendel te zijn. Niet het pedanterige gepeuter en hardnekkige gespeur spelen hier de hoofdrol, maar het grote tekort aan goederen, die de vraag konden bevredigen, waardoor de `domme` jeugd in de verleiding kwam aan zelfbediening te doen. Van vadertje Honecker mocht het niet en de politie moest hard optreden. Een tamelijk saaie aflevering (nummer 24) die gelukkig maar een uurtje duurt.

Polizeiruf 110: Der Tod des Professors

Oost Duitsland 1974. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep en Anne-Kathrein Kretschmar.

Deze aflevering behandelt een vader en zoon conflict, een echtgenote die haar man haat, en een drietal geboden van Erich Honnecker: glaasje op, ga niet rijden; echtbreken is fout, maar vergeeflijk; en je moet hulp verlenen aan een persoon die in levensgevaar verkeert. Wie dat laatste niet doet krijgt te maken met de afdeling moordzaken van Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler), die even begripvol als gemeen is, haar collega Leutnant Sabine Rohrberg (Kretschmar) en hun chef Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep). Als de zoon zijn vader verwijt, dat hij niet zo op hem moet vitten, wegens het rijden onder invloed, en beter zijn vrouw terecht kan wijzen op overspel, krijgt de vader een fatale hartaanval van opwinding en de vrouw verleent haar man geen reddende eerste hulp. Gevolg: je hebt de Vopo op je dak, die je de les leest, maar moord met voorbedachte rade is moeilijk te bewijzen. Het scenario van Gerhard J[KA3]ackel werd door de cultuurcommissie en bonzen van de socialistische eenheidspartij eerst gelezen en hier en daar veranderd voordat het werd goedgekeurd. Aflevering 28 werd behoorlijk goed bekeken (bijna 61 procent) door de DDR-kijker die in het gelukkige bezit van een tv was.

Polizeiruf 110: Siegquote 180

1973 | Misdaad

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Wolfgang Luderer. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Joachim Tomaschewsky en Eva-Maria Hagen.

Een dodelijk ongeluk op de paardenrenbaan. Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (Göhler) van de Vopo komen in snelle draf aan en stellen vast dat de as waaraan het wiel van jockey Bernds sulky verbonden was, is doorgezaagd. Ze ontdekken dat Bernd gewoon wilde winnen en niet wilde meedoen met een getrukeerde race. De vraag is: wie was steeds de grote winnaar van de jackpot. In vliegende galop spurt het smerissenduo naar de finish van een relatief klein vergrijp, waarmee echter groot geld gemoeid was, al waren het maar Ostmarken - je kon er op de zwarte markt een Trabant voor kopen. Borgelt en Göhler leven zich steeds meer in in hun rol. Het scenario is van W. Dorn. Aflevering 13.

Polizeiruf 110: Nachttresor

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een jongen heeft zat van de vakopleiding en maakt hem niet af. Hij ontmoet een werkschuwe leeftijdsgenoot, die hem uitlegt hoe je snel aan een paar marken kunt komen. Hun plan valt in duigen en bij het misdrijf wordt de schoolverlater gepakt. Hauptmann Fuchs (Borgelt) wil de aanstichter van de misdaad zijn gerechte straf niet laten ontlopen, maar het onderzoek loopt onmiddellijk vast. Leutnant Vera Arndt (Göhler) krijgt de arrestant zo ver dat hij zijn medewerking wel wil verlenen. De jongen raakt zo gemotiveerd dat hij nog harder zijn best doet dan de politie. Het scenario van regisseur Krätzig gaat over de jeugdmisdaad en namens het DDR-regime laat hij zien dat die niet loont. In 1987 zou hij nog eens over dit thema in deze reeks een film maken. De titel is UNHEIL AUS DER FLASCHE en behandelt volgens hetzelfde credo de problematiek van jeugdmisdrijven en alcoholmisbruik in samenhang met het ontwrichte gezinsleven. Deze tv-film is in ieder geval voor het aardse arbeidersparadijs een kleinburgerlijk, stichtelijke geval. Aflevering 19.

Polizeiruf 110: In derselben Nacht

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Alfred Rücker, Dietmar Richter-Reinick en Karin Schersinksi.

Bij de Vopo komen klachten binnen van vrouwen, die lastig gevallen worden in een bos nabij een station van de Oostberlijnse S-Bahn. Nog voordat de politie een gedegen onderzoek kan instellen naar de dader van deze zedenmisdrijven, wordt het ontzielde lichaam van een vrouw gevonden, die daags voor de moord waardevolle aanwijzingen aan de politie had gegeven. Er zijn redenen om aan te nemen dat het om dezelfde dader gaat en dankzij de eerder afgelegde verklaringen van het slachtoffer wordt een man aangehouden. De jonge politiefunctionaris, die bij het geval betrokken is, meent dat de zaak is opgelost als de man bekend heeft. Doch Oberleutnant Fuchs (Borgelt), die de derdegraads verhoren van de politie in de DDR maar al te goed kent, weet dat deze bekentenis van nul en generlei waarde hoeft te zijn. Hem vallen tegenstrijdigheden op en met zijn trouwe Leutnant Arndt (Göhler) heropent hij het onderzoek. Ook de jonge politieman moet erkennen dat Fuchs wel eens gelijk zou kunnen hebben. En wat dacht je wat? Meer en meer profiel aan het personage van de ogenschijnlijke vaderlijke Fuchs. Het wordt tijd dat hij tot Hauptmann bevorderd wordt. Zou het ooit zover komen? Aflevering 12.

Polizeiruf 110: Gesichter im Zwielicht

1973 | Drama, Misdaad, Thriller

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrid Göhler, Horst Drinda, Regina Beyer en Erwin Strittmatter.

Leutnant Falkenstein (Zartmann) van de volkspolitie in een haventje aan de Oostzee is dolblij als zijn collega`s Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) uit de hoofdstad komen aangereisd om hem te assisteren bij het onderzoek naar de moord op Astrid Jansen (Beyer), de koningin van de zeilregatta, die na het bal levenloos in een vissershut is aangetroffen. Haar man Bodo Jansen (Drinda) wordt verdacht van moord, maar Oberleutnant Fuchs en Vera Arndt gaan in Bodo`s verleden graven en voelen zijn zoon Detlev (Strittmatter) uit een eerste huwelijk aan de tand. Eerder een psychologisch drama dan een pure misdaadfilm. Hoewel het tempo rustig is, is het geheel geloofwaardig gedaan. Het scenario is van Fred Unger. Aflevering 14.

Polizeiruf 110: Freitag gegen Mitternacht

Oost Duitsland 1973. Drama van Werner Röwekamp. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

De zestiende aflevering heeft een ongebruikelijke invalshoek: het gaat over de persoonlijke problemen van iemand die eigenlijk in een behoorlijk aanzien staat, ook al leven de kijkers in een arbeidersparadijs, waarin iedereen gelijk is. Een chemicus wordt betrapt als hij zijn hand in de personeelskas steekt. Voor Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en zijn collega Vera Arndt (Göhler) redenen genoeg om te gaan snuffelen in privézaken en niet alleen in die van de dief. Het scenario van Heiner Ran riekt naar de Stasi en dat was de bedoeling: de kijkers werden gewaarschuwd om niet naast de pot te plassen, want de almachtige communistische staat waakt over hen. De spelprestaties werden volgens voorschrift uitgevoerd. Flink wat dialoog, gepieker, gepeins en gepuzzel.

Polizeiruf 110: Eine Madonna zu viel