Sophie Ladmiral: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Mon père...

2001 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 2001. Misdaad van José Giovanni. Met o.a. Bruno Cremer, Vincent Lecœur, Rufus, Michelle Goddet en Nicolas Abraham.

L'Irlandaise

1992 | Thriller

Frankrijk 1992. Thriller van José Giovanni. Met o.a. Michel Sardou, Lorraine Pilkington, Thérèse Liotard, Jean-Michel Dupuis en Jean-Jacques Morreau.

Het is gedaan met het rustige leventje van Sardou als zijn jeugdvriend Moreau eensklaps opduikt. Moreau is ervan overtuigd dat hij niet lang meer te leven heeft en wil dat Sardou de zorg overneemt voor zijn zestien-jarige dochter, Pilkington. De moeder van het meisje was een IRA-militante en werd vermoord. Het meisje wordt echter ontvoerd en op dat ogenblik slaan bij Sardou alle stoppen door. Hij begint een eenmansoorlog tegen de georganiseerde misdaad om het meisje terug te vinden. Knappe actie-thriller met alle elementen die we van Giovanni gewoon zijn: de eenzame vechter, harde personages en een zorgvuldig opgebouwe spanning. Zanger Sardou reveleert zich tot een sterke karakteracteur die het onwaarschijnlijke scenario (van Giovanni, Yves Brière en Alec Constandinos) logisch doet overkomen. Verzorgde fotografie van Jean-Francis Gondre.

Le Tueur du dimanche

1984 | Thriller, Misdaad, Film noir

Frankrijk 1984. Thriller van José Giovanni. Met o.a. Rufus, Georges Wood, Sophie Ladmiral, Jean-Paul Dubois en André Tissot.

Een competente thriller over een maniak die iedere zondag met een 12mm-geweer iemand in Genève neerschiet. De politie vindt geen spoor en de stad raakt in de greep van de paniek. Niet echt origineel, maar door Giovanni, maker van verschillende films met Alain Delon, beheerst en boeiend verfilmd.

Brigade des moeurs

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Max Pecas. Met o.a. Thierry de Carbonnières, Gabrielle Forest, Christian Barbier, Jean-Marc Maurel en Phify Malecki.

Somber verhaal van travestieten, moordenaars, heldinnen, prostitu[KA1]ee`s en politieagenten dat nergens op slaat; maar ja, er valt toch niets anders van Max Pecas te verwachten? Bruut geweld en `gore` (vuiligheid), zoals dat tegenwoordig heet in Frans-Engels koeterwaals, zijn troef. De vertolking is onevenwichtig, het geheel is ongeloofwaardig en heeft weinig met de titel te maken die eigenlijk behoort tot een serie goedkope en vulgaire stationsromannetjes.