Frédéric Rossif: regie en cast.
Er zijn 10 films gevonden.

Picasso: Réminiscences par Françoise Gilot

1989 | Biografie, Experimenteel

België 1989. Biografie van Fabienne Strouvé-Beckers. Met o.a. Françoise Gilot, James Lord, Dina Vierny en Frédéric Rossif.

Fran[KA10]coise Gilot, die van 1944 tot 1953 het leven met Picasso deelde en hem twee kinderen schonk, vertelt een reeks anecdotes. Een puntsgewijs opgebouwd portret, bijgestaan door een slecht verzorgde regie. Tijdens de montage zijn op goed geluk opnamen uit de betreffende periode ingelast. Jammer want de onderwerpen zijn interessant en schetsen een, uiteraard subjectief, beeld van de meester. Deze Picasso maakt LE MYSTERE PICASSO van Georges-Henri Clouzot (1956) niet overbodig en zelfs niet de PABLO PICASSO van Frédéric Rossif.

Le triomphe et la guerre

1989 | Documentaire, Oorlogsfilm

Frankrijk 1989. Documentaire van Frédéric Rossif.

Duitsland van 1929 tot 1936, de periode vanaf de beurskrach tot de Olympische Spelen via de machtsovername door Hitler in 1933, de herbewapening, de grote werken, de 'Nacht van de lange messen' en de bezetting van het Rijnland. De reputatie van Rossif loopt geen gevaar: een schitterende montage, een opmerkelijke keuze van het oude beeldmateriaal en een uitstekende geschiedenisles met een objectief opgestelde, goed gedocumenteerde tekst, voorgelezen door Philippe Meyer. Ook bekend als DE NUREMBERG A NUREMBERG.

Sauvage et beau

1984 | Documentaire

Frankrijk 1984. Documentaire van Frédéric Rossif en Frederic Rossif.

Een documentaire over de dieren in Afrika van Rossif. De esthetiek is ietwat ouderwets zwaar en de beelden lijken meer achter elkaar gezet dan geordend volgens een bepaald schema. Aan de andere kant zijn er uitstekende opnames te zien, de beelden zijn prachtig en het commentaar is gelukkig vrij sober.

Brel

1981 | Documentaire

Frankrijk​/​​België 1981. Documentaire van Frédéric Rossif.

Het leven en de carrière van de zanger Jacques Brel getoond aan de hand van archiefbeelden, fragmenten uit zijn films en tv-programma's.

La fête sauvage

1975 | Documentaire

Frankrijk 1975. Documentaire van Frédéric Rossif.

Poëtische film over dieren in de vrije natuur: antilopen, leeuwen, luipaarden, olifanten, zwanen, zeerobben enz. Het geheel wordt gedragen door een prachtige klankband met de muziek van Vangelis. In de oorspronkelijke versie wordt het commentaar gesproken door Richard Berry.

Pourquoi l'Amérique

1970 | Muziek, Historische film, Documentaire

Frankrijk 1970. Muziek van Frédéric Rossif.

'Dit is geen fictie, geen documentaire maar een musical', zegt Rossif. Het bovenal een montagefilm, waarin uitsluitend reeds bestaand materiaal werd gebruikt om een bepaalde indruk van de VS te geven. Uiteraard is die indruk de mening van de regisseur zelf. Iedereen kan uit de film halen wat hij wil: zowel Al Capone, Charles Chaplin, Sitting Bull en Henry Ford draven op. De montage is fantastisch, synchroon met de muziek, maar het geheel heeft veel weg van een geïllustreerd tijdschrift.

Aussi loin que l'amour

1970 | Romantiek

Frankrijk 1970. Romantiek van Frédéric Rossif. Met o.a. Michel Duchaussoy, Francine Racette, Suzanne Flon, Stéphane Audran en Marcel Dalio.

Een vreemde montagefilm met als leidraad een verliefd koppeltje, waarvan zij een eenzame jonge vrouw is en hij een ornitholoog.Ze trekken samen naar zee, observeren vogels, vertellen verhalen en ontmoeten mensen. Dan ontdekt het meisje per toeval dat haar geliefde al getrouwd is. De ongetwijfeld diepere bedoelingen van deze film verdrinken in melige dialogen, vervelende zonsondergangen en soms leuke gastoptredens van Franse bekende koppen tot en met Chabrol. Het eindresultaat is onsamenhangend, hol en weinig enerverend.

Un mur à Jérusalem

1968 | Documentaire

Frankrijk 1968. Documentaire van Frédéric Rossif en Albert Knobler.

Titel verwijst natuurlijk naar de beroemde Klaagmuur. Film gaat over de Zesdaagse Oorlog maar voert de kijker ook terug naar de Dreyfus-affaire en de ghetto's uit de nazi-tijd, een riskante onderneming omdat de film enerzijds een schijn van objectiviteit in zich draagt en anderzijds slechts een enkele vluchtige, ontoereikende toespeling op de Palestijnen bevat. Geen pleidooi en geen schotschrift, vlees noch vis: op deze manier wordt niemand helemaal tevredengesteld. Ondanks dit minpunt is het een interessante, knap gemonteerde historische film. Sommige bronnen noemen Knobler als 'medewerker', wat niet zoveel zegt, want de teksten zijn van Joseph Kessel, en de bijbelcitaten zijn te danken aan Michel Bouquet. Uitstekende originele muziek.

Mourir à Madrid

1962 | Documentaire, Oorlogsfilm

Frankrijk 1962. Documentaire van Frédéric Rossif. Met o.a. Suzanne Flon, Germaine Montero, Pierre Vaneck, Roger Mollien en Jean Vilar.

De tweede historische montagefilm van deze regisseur (1922- 1990), die dit genre weliswaar goed beheerst maar niet altijd even objectief is. Dit toonbeeld van knip- en plakwerk vertelt op knappe wijze (tekst van Madeleine Chapsal) over de Spaanse burgeroorlog (1936-1939), die een omwenteling in de wereldgeschiedenis aanduidde en de tragedie van Guernica, het optreden van de 'Vijfde Colonne', systematische moordpartijen en een hevige botsing tussen de verschillende ideologieën met zich meebracht. Een zeer sterke tekst, even sterke beelden en indrukwekkende momenten. Werd een klassieker binnen het filmgenre.

Le temps du ghetto

1961 | Drama, Historische film, Oorlogsfilm

Frankrijk 1961. Drama van Frédéric Rossif.

1939: de Duitsers bezetten Warschau en verdelen de stad in drie gedeelten: een Duitse, een Poolse en een joodse sector. Zeshonderdduizend joden worden in een getto ondergebracht dat ze niet meer mogen verlaten. Wij zijn getuige van hun langzame doodsstrijd: ondervoeding, tyfus, deportaties en wreedheden, totdat het getto in 1943 met dynamiet en vlammenwerpers met de grond gelijk gemaakt wordt. Dit alles heeft tot resultaat dat er maar vijfduizend overlevenden zijn, waarvan er hier enkele aan het woord worden gelaten om aan dit afschuwelijke verhaal een dimensie toe te voegen. Verschrikkelijke contrasten en een zeer grimmige montage. Een klassieker van hetzelfde kaliber als NUIT ET BROUILLARD en MEIN KAMPF. Deze eerste speelfilm van regisseur Rossif (1922-1990) is misschien wel zijn beste.