Renée Taylor

Dying On the Edge

Verenigde Staten 2001. Thriller van William R. Greenblatt. Met o.a. John Heard, Jasmine Guy, Tony Crane, William Sanderson en Lochlyn Munro.

Love is All There is

Verenigde Staten 1996. Komedie van Renée Taylor en Joseph Bologna. Met o.a. Lainie Kazan, Paul Sorvino, Barbara Carrera, Joseph Bologna en Angelina Jolie.

Forever

Verenigde Staten 1992. Fantasy van Thomas Palmer Jr.. Met o.a. Keith Coogan, Sean Young, Sally Kirkland, Terence Knox en Diane Ladd.

Wanneer MTV-directeur Ted Dickson een oud herenhuis in Hollywood gaat bewonen, wordt hij al snel lastiggevallen door zijn opdringerige en verleidelijke agente Angelica, voor wie hij enkele videoclips moet maken. Op hetzelfde moment wordt hij geconfronteerd met de ongrijpbare geest van een beeldschone, overleden filmster. Heen en weer geslingerd tussen een wereld van fantasie en werkelijkheid, en totaal in de ban van deze verrukkelijke geest, is Ted de enige die een schokkende moord uit het verleden kan ontrafelen

The End of Innocence

Verenigde Staten 1991. Drama van Dyan Cannon. Met o.a. Dyan Cannon, John Heard, George Coe, Lola Mason en Rebecca Schaeffer.

Debuutfilm van Cannon als regisseur. Zij speelt zelf de hoofdrol van een vrouw die instort als gevolg van ruziënde ouders, en een aantal mannelijke rotzakken. Gepassioneerd geacteerd, dat wel, maar als scenariste en regisseur wil Cannon wel over zeven sloten tegelijk springen en dat merk je al te duidelijk. Rebecca Schaeffer, die knap het rolletje speelt van de jonge Cannon, werd in 1989 vermoord, en dit verklaart tegelijkertijd waarom de film lang in de montagekamer is geweest.

Delirious

Verenigde Staten 1991. Komedie van Tom Mankiewicz. Met o.a. John Candy, Emma Samms, Mariel Hemingway, Raymond Burr en Dylan Baker.

Samms, bekend van de soap-opera`s [KL]General Hospital[KLE] en [KL]Dynasty[KLE] speelt de rol van een leading-lady in een melodramatische serie, geschreven door Lawrence J. Cohen en Fred Freeman. Deze leuke dikkerd (Candy) raakt betrokken in een auto- ongeval en ontwaakt als een personage van zijn eigen tv-serie. Pikant detail: aardig wat decors zijn rechtstreeks afkomstig van de echte General Hospital-serie. Het camerawerk is van Robert Stevens.

White Palace

Verenigde Staten 1990. Romantiek van Luis Mandoki. Met o.a. Susan Sarandon, James Spader, Jason Alexander, Kathy Bates en Eileen Brennan.

Sinds zijn echtgenote bij een ongeval om het leven kwam, is de jonge Spader alle levenslust kwijt. Op een avond zit hij in de bar 'White Palace' om zijn melancholie weg te drinken, en hij wordt bediend door Sarandon. Zij is vijftien jaar ouder, en haar humor, strijdvaardigheid en optimisme hebben haar over een mislukt huwelijk en de dood-door-overdosis van een zoon geholpen. Tussen de twee bloeit een romance op die door de omgeving niet wordt begrepen. Goed geacteerde dramatische film, die de liefde tussen een jongeman en een oudere vrouw uit totaal verschillende milieus centraal stelt. Ted Tally en Alvin Sargent baseerden hun scenario op de roman van Glenn Savan, die zich distantieerde van het onwaarschijnlijke, geforceerde slot. Fotografie van Lajos Koltai. De romantisch/dramatische score is van George Fenton.

Lovesick

Verenigde Staten 1983. Romantiek van Marshall Brinckman en Marshall Brickman. Met o.a. Dudley Moore, Elizabeth McGovern, Alec Guiness, John Huston en Wallace Shawn.

Moore is een gerespecteerde psychiater met een overvloed aan patiënten. Hij leidt een ongedwongen, geordend leventje zonder stress, maar hier komt verandering in wanneer hij patiënte McGovern overneemt van een overleden collega. Hij raakt totaal bezeten van haar en begint zijn andere patiënten te verwaarlozen. Milde, nutteloze satire over de verhouding psychiater/patiënt in het hedendaagse Amerika. De personages zijn oninteressant en de situaties raken je niet. Goede nevenpersonages zoals Guinness, Saks, Shawn, Strathairn en vooral Huston en Silver redden de film van de ondergang. Het scenario is van de hand van de regisseur zelf. Het werd in beeld gebracht door Gerry Fisher. Philippe Sarde zorgde voor een luchtige score.

Woman of the Year

Verenigde Staten 1976. Komedie van Jud Taylor. Met o.a. Joseph Bologna, Dick O'Neill, Anthony Holland, Richard Bakalyan en Virginia Christine.

Luchthartig amusement over het onwaarschijnlijke huwelijk tussen een sportverslaggever en een beroemde roddel- rubriekschrijfster. Taylor en Bologna à la Tracy en Hepburn, wat hen goed afgaat. Scenario van Renée Taylor, Joseph Bologna en en Bernard M. Kahn. Camerawerk van David M. Walsh.

Last of the Red Hot Lovers

Verenigde Staten 1972. Komedie van Gene Saks. Met o.a. Alan Arkin, Sally Kellerman, Paula Prentiss en Renée Taylor.

Een weerzinwekkende filmversie van een typisch toneelstuk van Neil Simon waarbij Arkin zonder veel succes probeert een stiekeme liefdesaffaire met drie vrouwen voort te zetten (maar niet tegelijkertijd). De acteurs schreeuwen meer dan anderhalf uur tegen elkaar in deze ondeugdelijke productie waarvoor de term 'gefotografeerd toneelstuk' indertijd moet zijn bedacht.

Made for Each Other

Verenigde Staten 1971. Komedie van Robert B. Bean. Met o.a. Joseph Bologna, Paul Sorvino, Olympia Dukakis en Renée Taylor.

Een buitengewoon grappig verhaal over twee vreemde typen die elkaar bij confrontatie-groepstherapie treffen en verliefd worden. Oorspronkelijk scenario van Taylor en Bologna.

Jennifer on My Mind

Verenigde Staten 1971. Avonturenfilm van Noel Black. Met o.a. Michael Brandon, Tippy Walker, Lou Gilbert, Steve Vinovich en Peter Bonerz.

Waarschijnlijk de slechtste van de vele drugsfilms die in de jaren zeventig werden gemaakt. Een meedogenloze Amerikaanse zwerver en een rijk Amerikaans meisje roken hasjies in Venetië en gaan een trapje hoger door thuis harddrugs te gebruiken. Een vreselijk scenario van Erich Segal.

The Producers

Verenigde Staten 1968. Komedie van Mel Brooks. Met o.a. Zero Mostel, Gene Wilder, Dick Shawn, Kenneth Mars en Lee Meredith.

Brooks (geboren in 1926 als Melvin Kaminsky) debuteerde in 1968 (hij was toen al 42) met de komedie The Producers. Over een tweederangs Broadway-producer (Mostel) en een brave accountant (Wilder) die hun investeerders willen oplichten door een gegarandeerde flop te produceren. Na enig zoeken wordt een veelbelovend script gevonden: Springtime for Hitler, geschreven door nazi-sympathisant Franz Leibkind ('Hitler... dat was nog eens een schilder. Hij schilderde een heel appartement in één dag. Twee lagen!'). Dat The Producers niet altijd even geslaagd is, spreekt voor zich. Waar gehakt wordt vallen spaanders, en Brooks sloeg in deze film werkelijk als een dolleman om zich heen.

A Fine Madness

Verenigde Staten 1966. Komedie van Irvin Kershner. Met o.a. Sean Connery, Joanne Woodward, Jean Seberg, Patrick O'Neal en Colleen Dewhurst.

Dichter Connery, zonder erkenning en succes, krijgt zijn meesterwerk niet van de grond en meent dat heel New York tegen hem samenzweert. Hij raakt overspannen en laat zich gewillig opnemen in een psychiatrische inrichting, maar wat begon als een vriendelijke uitnodiging voor zijn zieleheil, blijkt vanwege de plannen van de geneesheer-directeur schadelijk voor zijn gezondheid. Heel grappig. Woodward is zijn uitbundige echtgenote, die als serveerster slooft om het zout in de pap te verdienen. Scenario van Elliot Baker naar zijn boek.

The Errand Boy

Verenigde Staten 1961. Komedie van Jerry Lewis. Met o.a. Jerry Lewis, Brian Donlevy, Howard McNear, Sig Ruman en Fritz Feld.

De baas van Paramutual Studio's huurt uilskuiken Marty S. Tashman (Lewis) in om te spioneren op de medewerkers zonder dat deze ezel zich dat bewust is. Hoe ver kun je gaan om het leuk te maken? Toch zijn er de nodige grappen en de acteurs zijn best bekwaam.