Becky Brown: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

She Lives To Ride

1994 | Documentaire

Verenigde Staten 1994. Documentaire van Alice Stone. Met o.a. Jo Giovannoni, Dot Robinson, Becky Brown, Jacqui Sturgess en Amy Berry.

Vijf vrouwelijke motorfanaten vertellen waarom ze zo van hun motorfiets houden. Giovannoni, Robinson, Brown, Sturgess en Berry, vijf typisch Amerikaanse vrouwen tussen de twintig en de 82, hebben een bestaan met sociale zekerheden ingeruild voor een leven op hun Harley Davidson. Ze razen langs de wegen en genieten van hun vrijheid. De eerste feministische WILD ANGEL-film, die zich vooral richt tot mensen met een gelijksoortige liefde, want de film observeert en tracht niets uit te leggen. De vrouwen nemen geen blad voor de mond en schelden alles en nog wat de huid vol. Een uur film tegen een snelheid van 120. Je ziet veel, maar je mist de details. Diepere motivaties hoef je niet te verwachten. Stone schreef het scenario en monteerde het geheel. De commentaar werd geschreven door Diane Hendrix en ingesproken door Wren Ross. Fotografie van Maryse Alberti. Uitsluitend voor de liefhebbers.

Shadow of a Woman

1946 | Mysterie, Thriller, Film noir

Verenigde Staten 1946. Mysterie van Joseph Santley. Met o.a. Helmut Dantine, Andrea King, William Prince, John Alvin en Becky Brown.

De roman van Virginia Perdue, [KL]He Fell Down Dead[KLE], is een intrigerend verhaal, maar werd als scenario niet zo best uitgewerkt door C. Graham Baker en Whitman Chambers. De film met een titel die nergens op slaat, wordt verteld als [KA1]e[KA1]en grote flashback en dat is op zichzelf al een fatale vergissing. Daardoor gaat er een boel van de spanning verloren. Na de dood van haar ouders ontmoet de verdrietige Brooke Gifford (King) de charmante Eric Ryder (Dantine), een arts die zich van natuurgeneeskunde en parapsychologie bedient om zijn pati[KA3]enten te genezen. Brooke is onder de indruk van hem, wordt verliefd en ze trouwen een week later. Nog tijdens de huwelijksreis in Monterrey aan de Californische kust gebeuren er vreemde dingen die Brooke aan het denken zetten. Eenmaal thuis in San Francisco ontmoet zij in het grote, spookachtige huis Erics inwonende zuster Emma (Golm) en diens kreupele zoon Carl (Alvin), die haar koel ontvangen en met wantrouwen gadeslaan. Het blijkt dat Eric een zoontje heeft, Philip (Geiger), en dat Eric met zijn ex-vrouw Louise (Knudsen) in een proces verwikkeld is over de voogdij. Brooke is verstomd, want ze wist niets van dit alles. Ze ontdekt dat nabestaanden van patiënten verschrikkelijk boos zijn op Eric, omdat hij met zijn medische methoden, die niet erkend zijn, slachtoffers heeft gemaakt. Inplaats van een dokter met een reputatie ontdekt zij dat hij bij zijn collega's als een kwakzalver bekend staat. Ook komt Brooke erachter dat Eric met haar getrouwd is om aan de rechter te laten zien dat de kleine Philip een liefderijk gezin wacht. Erics werkelijke doel is een miljoen dollar dat Philips grootvader hem nagelaten heeft. Indien Philip voor zijn 25ste komt te overlijden, gaat het geld naar zijn voogd of voogdes. Brooke is vertederd door de kleine Philip, maar besluit Louise te helpen tegen haar ex-man, als ze ontdekt dat Eric zijn zoontje door een dieet geleidelijk tracht uit te hongeren zodat hij zal sterven. Klinkt allemaal best goed voor een melodramatische film noir. Helaas is het ongeloofwaardig uitgewerkt; er wordt te veel geschmierd en houterig gespeeld, zonder overtuiging. De regie is zwak, er wordt te weinig verklaard en de personages komen nooit goed tot leven. Niet eens een B-film. Een gemiste kans. Hooguit interessant voor diepgaande filmfanaten. Het camerawerk is van Bert Glennon.