Randy Ostrow: cast en productie.
Er zijn 3 films gevonden.

Basquiat

1996 | Biografie, Experimenteel, Drama

Verenigde Staten 1996. Biografie van Julian Schnabel. Met o.a. Jeffrey Wright, David Bowie, Dennis Hopper, Gary Oldman en Michael Wincott.

Basquiat is misschien wel de bekendste Amerikaanse kunstenaar van wie je nooit hebt gehoord. Begin jaren tachtig sliep hij in een doos in New York's Tompkins Square en een jaar later gingen zijn doeken voor vele duizenden dollars de wereld over. Julian Schnabel, zelf een succesvol schilder, was met hem bevriend en maakte een grandioos portret van de wereldvreemde Haïtiaan met Wright in een verbluffend sterke hoofdrol. Schnabel's regie- en scriptdebuut schetst een boeiend beeld van de oververhitte 'artscene' die draaide op hype en drugs. De jaren tachtig soundtrack is een selectie uit de platencollectie van Basquiat zelf.

State of Grace

1990 | Misdaad, Actiefilm, Thriller

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1990. Misdaad van Phil Joanou. Met o.a. Sean Penn, Gary Oldman, Ed Harris, John Turturro en Burgess Meredith.

Grimmige, door Blade Runner-cameraman Jordan Cronenweth (1935-1996) sfeerrijk gefotografeerde neo-noir met Ennio Morricone-soundtrack. Waarin de Iers-Amerikaanse Terry Noonan (Penn) terugkeert in zijn vroegere buurt Hell's Kitchen, NYC. Ook zijn oude en nu criminele makker Jackie (Oldman) weet niet dat hij inmiddels een undercoveragent is die infiltreert in de buurtmaffia. Wanneer Jackie enkele leden van een rivaliserende Italiaanse familie omlegt en het doodvonnis over zich afroept, raakt ook Terry in een noodlottige geweldsspiraal. Losjes geïnspireerd op The Westies, een kleine, in de jaren zestig en zeventig moorddadig actieve zwarejongensclan uit West-Manhattan.

Lip Service

1988 | Komedie

Verenigde Staten 1988. Komedie van William H. Macy. Met o.a. Griffin Dunne, Paul Dooley, Jonathan Katz, Fran Brill en John C. Jones.

Dunne wordt geselecteerd als co-presentator van de ontbijtshow van de eens populaire tv-ster Dooley, die nu echter op zijn retour is. Hun stijl is totaal tegengesteld. Dooley bereidt zijn programma tot in de puntjes voor, terwijl Dunne meer van improvisatie houdt. En waar Dooley geen gevoel voor humor bezit, daar is Dunne een lolbroek. Logisch dat dit spanningen teweeg brengt. Ingenieuze story die de ontwikkeling van de tv toont; het geheel is doorspekt met dialogen tussen twee tot een andere generatie behorende personen. Het spel van Dunne en Dooley is schitterend, soms komisch, dan weer dramatisch. Howard Korder baseerde het scenario op zijn toneelstuk voor twee personen, dat op zeer intelligente wijze uitgebreid werd. David Bridges stond achter de camera. Uitvoerend producent was David Mamet.