Lucien Jérôme

Véga : Anouchka

Frankrijk 1999. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Claude Brasseur, Brigitte Roüan, Clotilde Baudon, Anne-Marie Polster en Christophe Raûlt.

Je règle mon pas sur le pas de mon père

Frankrijk 1999. Drama van Rémi Waterhouse. Met o.a. Jean Yanne, Guillaume Canet, Laurence Côte, Yves Rénier en Philippe Laudenbach.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

De père en fils

Frankrijk 1998. Drama van Jérôme Foulon. Met o.a. Rufus, Thibault de Montalembert, Anne Coesens, Erick Demaretz en Catherine Salviat.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

Ciel d'orage

Frankrijk 1998. Romantiek van Paolo Barzman. Met o.a. Nils Tavernier, Carmen Chaplin, Michel Albertini, Jean Barney en Jean-Pierre Malignon.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

Une femme d'honneur : La grotte

Frankrijk 1997. Thriller van Marion Sarraut. Met o.a. Corinne Touzet, Yves Beneyton, Romaric Perche, Pierre-Marie Escourrou en Franck Capillery.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

Le juge est une femme : Drôle de jeu

Frankrijk 1997. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Florence Pernel, Jean-Pierre Kalfon, Frédéric Diefenthal, Dominique Guillo en Delphine Zentout.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

La dernière fête

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Historische film van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Charlotte Rampling, Stéphane Freiss, Manfred Andrae, Thomas Kretschmann en Célia Granier-Deferre.

Azijnhumor ligt Waterhouse, auteur van de door Patrice Leconte verfilmde vileine roman Ridicule, wel. Zijn regiebuut is een aangenaam stekelige roadmovie waarin Sauveur (Canet) er na zijn moeders overlijden achterkomt dat zijn vader de reizende oplichter Bertrand (Yanne) is. Pa heeft geen boodschap aan zoonlief, maar de laatste laat het er niet bij zitten. Je règle..., dat herinnert aan Lecontes geweldige Tandem (1987), bevat twee omzwervingen voor de prijs van één: die door hedendaags Frankrijk en door een vader-zoonrelatie te elfder ure. Fijne bijrol van de intense Côte.

Les grandes personnes

Frankrijk 1995. Komedie van Daniel Moosmann. Met o.a. Caroline Tresca, Marc Duret, Bernard Crombey, Liliane Rovère en Sonia Vollereaux.

Lou (Tresca) en haar vriend Bertrand (Crombey) zijn uit elkaar. Lou denkt dat ze het nu wel alleen kan. Ze stort zich volledig in haar beroep, dat tevens haar hobby is. Ze mist slechts [KA1]e[KA1]en klein ding om echt gelukkig te zijn: een baby, maar dan voor haar alleen. Ze plaatst een advertentie in een huis-aan-huisblad voor een geschikte vader. Na heel wat interviews blijkt antiquair Antoine (Duret) de gelukkige. Hij komt een week per maand bij haar hokken als ze haar ovulatie heeft; net zo lang tot de zaak rond is. Maar dan staat Bertrand ineens voor de deur. Een komedie die het B.O.M-schap (Bewust Ongehuwde Moeder) op de korrel neemt. De grappen zijn langs de flauwe kant en de situaties voorspelbaar. Alleen Tresca slaagt erin om stralend over te komen. Olivier Dutaillis baseerde het scenario op zijn toneelstuk en schreef dat samen met Pierre Aknine. De camera werd gehanteerd door Jean-Claude Saillier.

Madame le proviseur : Fantasio

Frankrijk 1994. Drama van José Pinheiro. Met o.a. Danièle Delorme, Alexis Derlon, Aurelia Alcais, Renaud Menager en Daniel Gélin.

Valentine Rougon (Delorme), directrice van de scholengemeenschap `Belgrand` maakt zich zorgen over een leerling (Derlon) bijgenaamd de 'dichter'. Hij is een grensgeval en heeft anarchistische neigingen, maar dat is slechts een imago. In werkelijkheid is hij een nihilist, die zich achter een masker verschuilt en gaat van kwaad tot erger. Hij laat zich niet meer zien in de klas, hangt rond op de beroemde Parijse begraafplaats Père Lachaise en verkeert in het gezelschap van het ruigste uitschot van Les Halles. Schoolhoofd Rougon wil er iets aan doen. Gevoelig portret van een jongen die tegen het dagelijkse leven niet is opgewassen met een mooie rol van Derlon. Het scenario van Hervé Hamon en Chantal De Rudder is geïnspireerd op de romans Madame le proviseur en La cause des élèves van Marguerite Gentzbittel. Het camerawerk is van Jacques Guérin. Stereo.

La famille Fontaine

Frankrijk 1990. Jean-Jacques Goron. Met o.a. Lucien Jérôme, Agnès Garreau, Valérie Siclay, Ludivine Sagnier en Anne Huart.

Het leven van dag tot dag van een `moderne dynamische` (sic) familie, die maar in [KA1]e[KA1]en ding afwijkt van het normale, namelijk dat er vijf kinderen zijn, vandaag de dag niet gebruikelijk onder de Fransen. Voor de rest een reeks clich[KA1]e`s, nietszeggendheden, zeldzaam flauwe dialogen, en met de regie is het al niet beter gesteld. Wat betreft de humor en de spot van de buren, die komt ook helemaal niet over. Een portret van vreselijk doorsnee (?) Fransen voor vreselijk gemiddelde Franse lelevisiekijkers. Of is dit soms een publiciteitscampagne van maar liefst 600 minuten om het geboortecijfer omhoog te brengen?