Marcel Carné: regie, cast en scenario.
Er zijn 21 films gevonden.

Musiques de films : Joseph Kosma

1996 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 1996. Documentaire van Serge Le Péron. Met o.a. Antoine Duhamel, Marcel Carné, Bruno Brévant, Germaine Montero en Alexandre Trauner.

Carné, l'homme à la camèra

1985 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 1985. Documentaire van Christian-Jaque. Met o.a. Marcel Carné, Yves Montand, Roland Lesaffre, Michèle Morgan en Jules Berry.

Een hommage, zoals ze wel eens voor de televisie in elkaar worden gedraaid, wanneer een beroemdheid is overleden. De gesprekken en getuigenissen zijn werkelijk kort, schaars en Maurice Carné zelf verklaart: 'dat hij niets te zeggen heeft'. Het resultaat dat de film vooral een verwarrende opeenhoping van filmfragmenten is die zo bekend zijn dat ze cinefielen niets meer kunnen leren. Geen samenhangende stijl en geen analyse van de regie van Carné. Niet erg zinvol.

La Bible

1979 | Muziek, Experimenteel

Frankrijk 1979. Muziek van Marcel Carné.

Centraal staat een oratorium gebaseerd op de mozaïeken van de basiliek van Monreale op Sicilië en op de Heilige Bijbel van Don Raffaello Lavagna. De bewerking van Marcel Carné en Didier Decoin, heeft een sobere en zuivere uitstraling.

La Merveilleuse visite

1974 | Fantasy, Drama

Italië​/​​Frankrijk 1974. Fantasy van Marcel Carné. Met o.a. Gilles Kohler, Deborah Berger, Lucien Barjon, Roland Lesaffre en Mary Marquet.

Een van de verdrinking geredde jongeman in een dorp in Bretagne zegt een engel te zijn, die ondanks de afweer van de dorpelingen daarvoor moeilijk weerlegbare bewijzen levert. Alleen een simpele knecht gelooft hem, maar wordt door een misverstand ook teleurgesteld. De woede van de dorpelingen drijft de engel van een hoge kustrots af en een meeuw vliegt weg. Pijnlijk mislukte poging tot een poětisch symbolisme overtuigt in geen enkel opzicht, noch in een naturalistisch realisme van de dorpelingen noch in een wezenloze onschuld van de engel. Een faliekant verkeerde rolbezetting vergroot alle manco's van het scenario en - de grootste teleurstelling bij een ervaren regisseur - de film is ook technisch onder de maat.

Les assassins de l'ordre

1971 | Misdaad, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Marcel Carné. Met o.a. Jacques Brel, Catherine Rouvel, Michael Lonsdale, Paola Pitagora en Charles Denner.

Onderzoeksrechter Level (Brel) vecht tegen de bierkaai wanneer hij in een smerig zaakje duikt: de dood van een kleine crimineel als gevolg van een zinloos bruut politieverhoor. In een van zijn laatste films trachtte Carné (Les enfants du paradis, Le quai des brumes) de tijdgeest en een sociaalkritische toon. Dat mislukte, voornamelijk omdat de ouderwetse regiestijl niet rijmt met het onderwerp. In dit als semi-rechtbankdrama vermomde ‘J‘accuse’ staan niettemin de acteurs hun mannetje – Brel als underdogverdediger en Lonsdale als fielt voorop.

Trois chambres à Manhattan

1965 | Drama, Thriller

Frankrijk 1965. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Annie Girardot, Maurice Ronet, Geneviève Page, Gabriele Ferzetti en Roland Lesaffre.

Fransen - beiden gedesillusioneerd in hun priv[KA1]e-leven - vestigen zich in New York en troosten elkaar in hun isolement. Oud zeer staat aanvankelijke verdere toenadering in de weg. Deze beroemde Simenon-roman kreeg een kunstmatige verfilming waarbij New York in een Franse studio werd nagebouwd en de pretentieus psychologiserende dialoog de film bij zijn premi[KA2]ere al dateerde. Goed spel; Giardot kreeg de Volpi als Beste Actrice in Veneti[KA3]e. Het scenario is van Jacques Sigurd en regisseur Can[KA1]e naar het boek van Georges Simenon. Het camerawerk is van Eugene Shuftan (die officieel Eugen Schüfftan heet). Mono.

Terrain vague

1960 | Drama

Frankrijk 1960. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Danièle Gaubert, Jean-Louis Bras, Maurice Caffarelli, Constantin Andreu en François Nocher.

Een jeugdbende onder aanvoering van een meisje komt bijeen op een fabrieksterrein, tot een jonge crimineel haar macht overneemt en ze met twee getrouwen uit de groep wordt gezet. Carnés poging om het commercieel succes van LES TRICHEURS te evenaren mislukt door potsierlijke sentimentaliteit en zijn acteursontdekkingen zijn ditmaal ook niet erg gelukkig.

Les tricheurs

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Pascale Petit, Jacques Charrier, Laurent Terzieff, Andréa Parisy en Roland Lesaffre.

Een na[KA3]ieve student uit een bourgeois-milieu komt in contact met losgeslagen Saint-Germain-des-Pr[KA2]es-jongeren, die zich laten manipuleren door hun cynische aanvoerder. Hij laat zich inpalmen door een blas[KA1]e rijkeluisdochter, maar wordt oprecht verliefd op een volksmeisje dat in dit milieu een amorele houding probeert op te houden. De gedwongen ontkenning van ware gevoelens leidt tot een tragedie (zelfmoord). Deze destijds geruchtmakende en zeer succesvolle film is nu volkomen gedateerd door een moraliserende 'bejaardenvisie' op de jeugd, die leidde tot melodramatische buitensporigheden in het verhaal. In Carné's voordeel moet worden gesteld dat beide hoofdrolspeelsters sindsdien nooit beter zijn geweest.

Le Pays d'où je viens

1956 | Fantasy, Muziek, Familiefilm

Frankrijk 1956. Fantasy van Marcel Carné. Met o.a. Françoise Arnoul, Gilbert Bécaud, Madeleine Lebeau, André Gabriello en Gaby Basset.

Een jongeman komt op kerstavond in een dorpje aan waar hij ontdekt een uiterst verlegen dubbelganger te hebben die zich niet durft uit te spreken tegenover het meisje van wie hij houdt. In diens plaats maakt hij verkleed als kerstman bij haar zijn opwachting en wint haar (en haar broertje en zusje) met cadeaus, grappen en liedjes waarmee hij het terrein effent voor zijn dubbel. Dit simpele sprookje is een verrassend lichtgewicht voor Carné, maar niet zonder charme. Het beperkt acteertalent van Bécaud wordt met de dubbelrol te zwaar getaxeerd, maar hij brengt zes eigen chansons.

L' Air de Paris

1954 | Drama

Italië​/​​Frankrijk 1954. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Arletty, Roland Lesaffre, Marie Daëms en Folco Lulli.

Een ex-bokser traint een jonge arbeider voor het kampioenschap, die echter door zijn liefde voor een vrouw 'boven zijn stand' zijn sport verwaarloost tot zij zichzelf wegcijfert en hij zich weer volledig aan de training kan wijden. Deze teleurstellende rëunie van Carné met de acteurs uit zijn grootste successen geeft hen matig interessante rollen, maar de verdere cast is onder de maat in dit langgerekte, simpele verhaal dat in weinig authentiek populisme is verpakt.

Thérèse Raquin

1953 | Drama, Romantiek, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1953. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Simone Signoret, Raf Vallone, Jacques Duby, Marcel André en Paul Frankeur.

De vader van meesterwerken als Les enfants du paradis en Le quai des brumes draaide met zijn gebruikelijke virtuositeit in sfeer en detail deze noir-achtige bewerking van Émile Zola's roman uit 1867. Daarin vindt een verweesde en ongelukkig gehuwde vrouw in Lyon alsnog de grote liefde, met fatale consequenties. Zorgvuldig naar het Frankrijk van de jaren vijftig getransporteerd door classicist-scenarioschrijver Charles Spaak, fungeert de sombere geschiedenis als podium voor Signoret om een volbloed tragedienne neer te zetten. De fraaie zwart-witfotografie is van Roger Hubert (1903-1964), een helaas goeddeels vergeten ambachtsman met een verbazingwekkend curriculum vitae.

Juliette ou la clé des songes

1951 | Drama, Fantasy

Frankrijk 1951. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Gérard Philipe, Suzanne Cloutier, Jean-Roger Caussimon, Yves Robert en Édouard Delmont.

Een dief-uit-liefde heeft in de gevangenis koortsdromen waarin hij zijn vriendin probeert te redden uit de handen van Blauwbaard (die de trekken heeft van de door hem bestolen werkgever). Als de koorts zakt, heeft de werkgever zijn aanklacht ingetrokken, maar ook het meisje ingepikt. Dit vooroorlogse project van Carné naar het sprookjestoneelstuk van Georges Neveux schiet 12 jaar later in zijn realisering het doel voorbij door de nadrukkelijke effecten en quasi-poëzie. Philipe zet zijn romantische dromer overgevoelig aan en alle andere rollen worden amateuristisch gespeeld.

La Marie du port

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Nicole Courcel, Blanchette Brunoy, Claude Romain en Julien Carette.

Een ambitieus weesmeisje weet een welgestelde bioscoopeigenaar van zijn vriendin - haar eigen zuster - te vervreemden en hem tot een huwelijk met haar zelf te brengen. Deze bekwame maar weinig bevlogen Simenon-verfilming was Carné's definitieve breuk met het poëtisch universum van scenario-schrijver Jacques Prévert én van Gabin met zijn personage als tragische marginale held, die een gezeten burger speelt die zich illusieloos laat inpakken door het zakelijke raffinement van Courcel. Overigens schreef Prévert, zonder daarvoor te worden vermeld, nog een aantal dialogen voor de film, die officieel worden toegeschreven aan Georges Ribemont-Dessaignes, terwijl het scenario aan Louis Chavance en Carné is gecrediteerd. Henri Alekan hanteerde de camera.

Les portes de la nuit

1946 | Drama

Frankrijk 1946. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Yves Montand, Nathalie Nattier, Serge Reggiani, Pierre Brasseur en Saturnin Fabre.

Vlak na WO II beleeft een voormalig verzetsman (Montand) een gedenkwaardige nacht dankzij een rendez-vous met een droomvrouw (Nattier) én een ontmoeting met een voormalig verrader (Reggiani). De gangmaker is een zwerver die zichzelf voorstelt als Het Lot. Les portes de la nuit is het melodramatische, soms surrealistische voortbrengsel van de zevende samenwerking tussen regisseur Carné en scenarist/poëet/schrijver Jacques Prévert, vlak na hun meesterwerk Les enfants du Paradis. Les portes flopte, het publiek was niet ontvankelijk voor een verfijnde ontleding van de gespleten Franse naoorlogse maatschappij. Inmiddels overheerst ontzag.

Les enfants du paradis

1945 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1945. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Arletty, Jean-Louis Barrault, Marcel Herrand, María Casares en Louis Salou.

De achtergrondinformatie bij de film is even legendarisch als het drama zelf. Om maar iets te noemen: de duurste productie tot dan toe werd gemaakt in de artistiek-logistieke hel, namelijk nazi-occupatie; regisseur Carné was gedwongen collaborerende figuranten in te huren, terwijl zijn joodse art director en componist vanuit een schuilplaats werkten en hoofdrolspeler Barrault verzetsleden op de set verborg. Tegelijk een allegorie voor het verzet tegen de occupatie en een poëtisch-realistische ode aan het theater en puurheid van hart, vertelt Les enfants du paradis over 19de-eeuwse mime-acteur Baptiste (Barrault), die een van de vele bewonderaars is van de mysterieuze courtisane Garance (Arletty). De film bestaat uit twee episoden: Le boulevard du crime en L'homme blanc, resp. 95 min. en 87 min.

Les visiteurs du soir

1942 | Fantasy, Romantiek, Drama

Frankrijk 1942. Fantasy van Marcel Carné. Met o.a. Arletty, Alain Cuny, Fernand Ledoux, Marie Déa en Jules Berry.

Eind vijftiende eeuw reizen twee minstrelen (Arletty en Cuny) rond met als opdracht zieltjes te winnen voor de duivel. Tijdens een bezoek aan baron Hugues loopt het allemaal anders: de reizigers en de kasteelbewoners raken verliefd op elkaar. Poëtisch-realistisch regisseur Carné maakte dit middeleeuwse sprookje na Quai des brumes en Le jour se lève, en voor zijn meesterwerk Les enfants du paradis. Vaste scenarist Jacques Prévert situeerde het verhaal in het verre verleden, maar de goede verstaander zag er destijds natuurlijk een allegorie in voor de oorlogssituatie: liefde is het enige antwoord op het kwaad.

Le jour se lève

1939 | Misdaad, Film noir, Romantiek

Frankrijk 1939. Misdaad van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Jacqueline Laurent, Arletty, Jules Berry en Bernard Blier.

De in (variété) theater getrainde Gabin had in een productief decennium al in dertig films gespeeld toen hij met Carné Le quai des brumes en een jaar later Le jour se lève maakte. In deze poëtisch-realistische tragedie speelt hij een arbeider die geen vlieg kwaad doet, maar op een dag toch een gladjanus vermoordt. Terwijl de politie hem uit het huis probeert te halen waarin hij zich heeft verschanst overdenkt hij hoe het zo gekomen is. Scenarist Jacques Prévert zou met Carné enkele jaren later Les enfants du paradis maken.

Le quai des brumes

1938 | Film noir, Drama

Frankrijk 1938. Film noir van Marcel Carné. Met o.a. Jean Gabin, Michèle Morgan, Michel Simon en Pierre Brasseur.

Regisseur Marcel Carné en schrijver Jacques Prévert maakten eigenhandig het 'réalisme poétique' in cinema populair. Le quai des brumes is een prachtig vroeg voorbeeld, Les enfants du paradis (1945) werd het summum en de Amerikaanse film noir volgde hun voorbeeld. Spaarzaam licht, natte klinkers, mistige werf, dromerig fatalisme, alle ingrediënten zijn aanwezig in Le quai des brumes. Acteerkanon Gabin speelt deserteur Jean die een steegje van Le Havre in vlucht, Nelly (Morgan) tegen het lijf loopt en verliefd wordt. Jean doodt Nelly's aanrander, maar wil eigenlijk op een schip naar een ver land.

Hôtel du Nord

1938 | Drama, Film noir

Frankrijk 1938. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Louis Jouvet, Annabella, Jean-Pierre Aumont, Paulette Dubost en Jane Marken.

Het volkse Hôtel du Nord aan het Parijse Canal Saint-Martin vormt het decor voor dit even puntige als sfeerrijke drama over de zin en zinloosheid van het leven, over de allesverzengende liefde en (ontsnapping aan) de dood. Briljant gespeelde en geregisseerde poëtisch-realistische cinema van een verbazingwekkende perfectie. Beroemd ook vanwege de talloze schitterdialogen van meesterscenaristen Jean Aurenche en Henri Jeanson, waaronder het beroemdste Franse filmcitaat aller tijden: ‘Atmosphère, atmosphère! Est-ce que j’ai une gueule d’atmosphère?’. Oogstrelende decors van Alexandre Trauner.

Drôle de drame

1937 | Komedie, Mysterie

Frankrijk 1937. Komedie van Marcel Carné. Met o.a. Michel Simon, Louis Jouvet, Françoise Rosay, Jean-Pierre Aumont en Jean-Louis Barrault.

Razend gewiekste komedie van regisseur Carné en scenarist Jacques Prévert, de makers van de klassieker Les enfants du paradis (1945). Hun detectiveparodie Drôle de drame is gelardeerd met surrealistische uithalen in een verhaal over een botanist (Simon) die in het geniep misdaadromannetjes publiceert. Neef en bisschop Soper (Jouvet) maakt jacht op de ongrijpbare schrijver en weet hem zelfs te betrekken in een moordzaak zonder dader en zonder slachtoffer. De mooie beelden van Victoriaans Londen zijn geschoten door Eugen Schüfftan, die eerder baanbrekend werk verrichtte voor Fritz Langs Metropolis.

Jenny

1936 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1936. Drama van Marcel Carné. Met o.a. Françoise Rosay, Albert Préjean, Charles Vanel, Lisette Lanvin en Jean-Louis Barrault.

De eigenares van een door de onderwereld bezochte nachtclub heeft een jonge minnaar die tegen zijn zin ook in de misdaad verzeild raakt. Hij haalt zich de jaloezie van een gangster op de hals en wordt intussen zelf verliefd op de dochter van zijn maîtresse. Dit op maat gesneden vehikel voor Rosay zou door haar echtgenoot Jacques Feyder worden geregisseerd, maar die werd vlak voor de opnamen vervangen door debutant Carné. Ondanks de acteursprestaties mist dit drama de overtuigingskracht die Feyder er aan had kunnen geven, maar deze eerste samenwerking tussen Carné en schrijver Jacques Prévert zou tot een reeks betere films leiden.