Jacques Bonaffé: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

C'est pour la bonne cause

1997 | Komedie

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Jacques Fansten. Met o.a. Dominique Blanc, Antoine de Caunes, Loïc Freynet, Laurie Lefret en Gaspart Jassef.

De nietsnut

1994 | Drama

Nederland 1994. Drama van Ab van Ieperen. Met o.a. Pierre Bokma, Willem Nijholt, Marjon Brandsma, Ramses Shaffy en Jacques Bonaffé.

Na een leegte van dertien jaar (ACHTER GLAS uit 1981 en ook al geen meesterwerk) maakte de regisseur deze rolprent gebaseerd op het gelijknamige verhaal van Frans Kellendonk. Samen met van Ieperen schreef hij voor zijn dood in 1990 het scenario voor de film die IDENTIKIT zou gaan heten. Het gaat over een man (Bokma), die nooit van zijn vader (Nijholt in flashbacks) heeft gehouden en hem maar een lul vond. Als zijn vader door een moord in België om het leven komt, besluit hij een kijkje te gaan nemen op de plaats des onheils. Onderweg neemt hij een jonge lifter mee en realiseert zich dat ook zijn leven zonder hoogtepunten, roemloos aan het voorbij trekken is. Hij dist een verhaal op aan de jongen, waaruit zou moeten blijken dat zijn vader een held was. Van Ieperen, die bekend staat om zijn breedvoerige, weinig oorspronkelijke, slaapverwekkende stijl, distantiëerde zich van de film nadat de producent de prent op aanvaardbare lengte sneed. Door de inkorting valt er echter aardig wat weg van de oorspronkelijke opzet: personages op zoek naar een verhaal. Nijholt speelt uitstekend als de vader, Bokma's ingehouden woede is overtuigend, Shaffy is leuk als een rijke oom. Brandsma als de moeder, geeft een sterke monoloog weg. De sleutelrol van de Belgische hoteleigenaar Bonnaffé, die zijn lodderoog laat vallen voor zowel de moeder als de zoon, is duister. We zullen het dan allemaal maar aan de bizarre montage en de weggeknipte start en finale wijten. Geproduceerd met de NOS.

Ivan Ivanovitch Kossiakoff

1990 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1990. Oorlogsfilm van Fabrice Cazeneuve. Met o.a. Jacques Bonaffé, Piotr Shivak, Alexandre Arbatt, Bruno Glorel en André Marcon.

Een adaptatie van een autobiografische novelle van Jean Giono. De handeling voltrekt zich in het fort van Pompelle gedurende de oorlog van 1914 tot 1918 toen Giono een missie vervulde en bevriend raakte met de Russen. Met een vreselijke afloop. De al met vele prijzen overladen Fabrice, zoon van Maurice Cazeneuve, brengt weinig alledaagse kwaliteiten op het scherm: natuurgetrouwe karakters, fijnzinnigheid, menselijkheid, een strakke montage en een grote zuinigheid met gebaren en woorden. Bonnafé is geloofwaardig als het subtiele personage van Giono en Shivak is opmerkelijk in de rol van Ivan.

Blancs cassés

1989 |

Frankrijk 1989. Philippe Venault. Met o.a. Jacques Bonaffé, Sylvie Orcier, Christophe Odent, Marion Game en John Berry.

Het dagelijks leven binnen een blanke gemeenschap in een moderne Afrikaanse hoofdstad staat bol van de moeizame onderlinge verhoudingen tussen de moderne ontwikkelingswerkers en de autochtonen. Een beklemmende sfeer in een poging het merendeel van de blanken als week, laaghartig en cynisch af te schilderen. De maker lijkt geen vat op zijn onderwerp te kunnen krijgen. Het blijft allemaal nogal aan de oppervlakte en laat de toeschouwer onverschillig, ondanks talloze merkwaardige verwijzingen.