Jordi Savall: muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Secret défense

1998 | Mysterie, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1998. Mysterie van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jerzy Radziwilowicz, Laure Marsac, Françoise Fabian en Pascal Bonitzer.

Moderne Franse versie van de klassieke Elektra-mythe met Sylvie (Bonnaire) in de hoofdrol. Haar leven is uitermate gestructureerd totdat haar broer Paul (Colin) komt opdagen met een verward verhaal over de vermeende moordenaar van hun vader. Ze besluit zich te wapenen en stort zich zo in een intrigerend verhaal van dood en rampspoed, liefde, vertrouwen en wraak. De controversiële Nouvelle Vague-filmmaker Rivette maakte ooit een 13 uur lange film (Out one, 1971) en heeft een diepe minachting voor filmconventies als continuïteit en plot. In het 'slechts' 170 minuten (in de oorspronkelijke versie) durende Secret défense verstrengelt hij op een intelligente manier het leven van alledag met een raadselachtige vervreemding. De acteurs lijken al improviserend met het meanderende plot mee te deinen. De focus ligt bij de realiteit van het moment zoals Sylvie die beleeft, zonder een ogenblik de aandacht van de kijker te verliezen. (VM/VPRO Gids)

Jeanne la pucelle

1993 | Historische film

Frankrijk 1993. Historische film van Jacques Rivette. Met o.a. Sandrine Bonnaire, André Marcon, Philippe Morier-Genoud, Jean-Louis Richard en Bernard Sobel.

In de 14e eeuw bevindt Frankrijk zich op het dieptepunt van een crisis. Door de eindeloze oorlogen heersen in het land ellende en hongersnood. Daarbij komt de pestepidemie van 1347, die de verzwakte bevolking dreigt uit te roeien. Wanneer ook nog koning Karel IV sterft zonder een mannelijke troonopvolger, is de malaise compleet. Dan staat er uit het volk een jonge vrouw - eigenlijk nog een tiener - op die beweert het land te zullen redden. Eindeloze geschiedenisles, gebracht op de eigenzinnige manier van Rivette die vooral de feministische kant van Jeanne d`Arc (gespeeld door Bonnaire) benadrukt. Hij ontdoet haar van haar aureool van heiligheid en brengt een klein, bleek, eenvoudig, gelovig meisje ten tonele. De film werd uitgebracht in twee delen, getiteld LES BATAILLES (160m) en LES PRISONS (176m). Drastische inkorting had de film ongetwijfeld veel goeds gedaan. Scenario van Pascal Bonitzer en Christine Laurent. Fotografie van William Lubtchansky.

El pajaro de la felicidad

1993 | Drama

Spanje 1993. Drama van Pilar Miró en Pilar Miro. Met o.a. Mercedes Sampietro, Aitana Sánchez-Gijón, José Sacristán, Carlos Hipólito en Lluís Homar.

Restauratrice van schilderijen, Sampietro, is gescheiden van haar man en woont al jaren met een minnaar. Ze besluit haar zoon op te zoeken van wie ze totaal vervreemd is. Hij woont samen en heeft een kind. Op de terugweg wordt ze bijna verkracht. Dit voorval schokt haar hevig, maar bij haar levensgezel vindt ze geen steun. Ze neemt de belangrijke beslissing hem te verlaten zodat ze de balans op kan maken van haar leven. Een vrouw die haar midlife-crisis beleeft op een eigen, individualistische manier. Ze verkiest de leegte van de eenzaamheid om uiteindelijk vrijheid te vinden. Maar zal dat ook lukken? Een allesbehalve opwekkend scenario, geschreven door niemand minder dan Mario Camus, dat vooral steunt op een sterke vertolking van Sampietro, maar dat verder weinig aantrekkelijks te bieden heeft. Mooie fotografie van José Luis Alcaine.

Tous les matins du monde

1991 | Biografie, Drama, Romantiek

Frankrijk 1991. Biografie van Alain Corneau. Met o.a. Gérard Depardieu, Jean-Pierre Marielle, Anne Brochet, Guillaume Depardieu en Caroline Silhol.

Drama naar de gelijknamige roman van Pascal Quignard, met in de hoofdrol Gérard Depardieu als basse de viole Marin Marais, die aan het hof van Lodewijk XIV als hofmuzikant op Versailles werkt. In flashbacks vertelt een vergrijsde Depardieu over zijn jeugdjaren en zijn rivaliteiten. De jonge Marais wordt gespeeld door Depardieu's zoon Guillaume. Dit juweeltje over barokke muziek is indrukwekkend in beeld gebracht met een spel van licht en schaduw in de stijl van de toenmalige schilder Georges de la Tour. De beeldvoering, de taal en de muziek zorgen voor een meeslepend melancholische sfeer. Genomineerd voor maar liefst elf Césars, waarvan er drie werden verzilverd (Beste Film, Beste Regisseur en Beste Acteur).