Jean-Bernard Menoud: regie en camera.
Er zijn 8 films gevonden.

Le jour des Rois

1991 | Drama, Komedie

Frankrijk 1991. Drama van Marie-Claude Treilhou. Met o.a. Paulette Dubost, Danielle Darrieux, Micheline Presle, Robert Lamoureux en Michel Galabru.

Drie zusters en twee echtgenoten, allen op zekere leeftijd, vieren Driekoningen rond een Chinese maaltijd, gevolgd door het traditionele driekoningenbrood. Dat is alles wat betreft het thema van deze film, die psychologische en gedragsobservaties bevat en waarin een scherpe blik niet ontbreekt, terwijl er evenmin concessies worden gedaan. Maar ondanks alles stelt de filmer zich welwillend op ten opzichte van wat met een uit de tijd geraakte term de 'ouderdom' heet. Geen realisme en geen vertedering. Er zit niets anders op dan ze te nemen zoals ze zijn met hun manies, de sleur in hun gewoonten die voor altijd vastligt, hun tics en de typische karaktertrekken van het merendeel van de mensen op die leeftijd. Een zeer genuanceerde film met opvallende acteerprestaties. Scenario van Noël Simsolo en de regisseuse. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud en Pascale Granel.

Mon cher sujet

1988 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1988. Drama van Anne-Marie Miéville. Met o.a. Gaële Le Roi, Anny Romand, Hélène Roussel, Yves Neff en Bernard Woringer.

Een schildering van drie vrouwen, de grootmoeder van zestig, de moeder van veertig en de dochter van twintig jaar. De regisseuse heeft zich vooral geconcentreerd op de bitterzoete ontleding van drie eenzame zielen. De film doet denken aan het werk van Ingmar Bergman. Het slot is voor velerlei uitleg vatbaar en laat de toeschouwer in onzekerheid over de toekomst van het drietal. Het zelfstandige speelfilmdebuut van Miéville, na eerdere samenwerking met Jean-Luc Godard.

Faire la fête

1987 |

Frankrijk 1987. Anne-Marie Miéville. Met o.a. Eric Wild, Hélène Lapiower, Didier Flamand en Anne Alvaro.

Een schildering van drie vrouwen, de grootmoeder van zestig, de moeder van veertig en de dochter van twintig jaar. De regisseuse heeft zich vooral geconcentreerd op de bitterzoete ontleding van drie eenzame zielen. De film doet denken aan het werk van Ingmar Bergman. Het slot is voor velerlei uitleg vatbaar en laat de toeschouwer in onzekerheid over de toekomst van het drietal. Het zelfstandige speelfilmdebuut van Miéville, na eerdere samenwerking met Jean-Luc Godard.

Jour et nuit

1986 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1986. Drama van Jean-Bernard Menoud. Met o.a. Peter Bonke, Mîreille Perier, Patrick Fierry, Lisbeth Koutchoumov en Cyril Azzam.

Een drama over eenzaamheid, contactgestoordheid en de beklemming van het bestaan. Een medewerker van een consulaat woont alleen met zijn dochter en probeert contact met haar te leggen. Tegelijkertijd probeert hij een relatie op te bouwen met een jonge vrouw. Beide pogingen mislukken. De manier waarop hier de aggressie en de druk van de grote stad worden beschreven is de leidraad van de film. De film laat praktisch geen uiterlijk geweld zien bij deze personen voor wie het innerlijk geweld de grenzen van het leven bepaalt. Een adembenemende, krampachtige ononderbroken mise-en-scène. Er wordt geen psychologische verklaring van het gedrag van de hoofdpersoon gegeven, het is meer een klinische studie van 'mal de vivre'.

Le livre de Marie

1984 | Familiefilm, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1984. Familiefilm van Anne-Marie Miéville. Met o.a. Bruno Cremer, Rebecca Hampton, Copi, Valentine Mercier en Cléa Rédalier.

Hoewel gebaseerd op een geheel ander thema dient deze film niet alleen bij toeval als aanvulling op JE VOUS SALUE MARIE van Jean-Luc Godard. Een elf-jarig meisje wordt erg aangegrepen door de scheiding van haar ouders en ze neemt haar toevlucht tot boeken, muziek en dans. Een diepzinnige waarheid verbergt zich in een slechts aan de oppervlakte alledaagse context. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud, Caroline Champetier, Jacques Firmann en Yvan Niclass.

Je vous salue Marie

1984 | Experimenteel, Mysterie

Frankrijk​/​​Zwitserland 1984. Experimenteel van Jean-Luc Godard. Met o.a. Myriam Roussel, Thierry Rode, Philippe Lacôste, Manon Andersen en Juliette Binoche.

Deze vrije bewerking van de Maria-boodschap speelt in het heden. Maria is de dochter van een garagehouder. Deze omzetting zal door de een als boeiend worden ervaren en door de ander als schokkend, maar dat is nog geen reden voor bespottelijke en kleingeestige intolerantie. Godard heeft weliswaar de regels van de traditionele vertelwijze geschonden in zijn zowel betwistbare als betwiste poging tot spiritualisme, maar zijn film heeft zijn plaats zeker verdiend. Scenario van regisseur Godard en Anne- Marie Miéville. Camerawerk van Jean-Bernard Menoud en Jacques Firmann.

Prénom Carmen

1983 | Misdaad, Drama, Muziek, Romantiek

Frankrijk 1983. Misdaad van Jean-Luc Godard. Met o.a. Maruschka Detmers, Jacques Bonaffe, Myriem Roussel, Christophe Odent en Jean-Luc Godard.

Een jonge politieman wordt door een terroriste verleid tot medeplichtigheid aan kidnapping. De misdaad wordt gemaskeerd door zogenaamde filmopnamen onder leiding van de gestoorde oom van het meisje (regisseur Jean-Luc Godard zelf). Deze voor Godard ongewoon toegankelijke film, in Venetië bekroond met de Gouden Leeuw, heeft treffende en soms verrassende momenten, naast banale humor, al voegt het niets nieuws toe aan het verwante maar vitalere Bande à part van twintig jaar tevoren. De experimenten met het geluid komen neer op een opzettelijk primitieve mixage en leiden vooral tot onverstaanbaarheid van de dialoog (waar men overigens weinig aan lijkt te missen). Debuut van de Nederlandse actrice Maruschka Detmers, die stante pede Isabelle Adjani verving. Het zou uiteindelijk nog tot 2015 duren voordat ze in een Nederlandse film te zien zou zijn, in Ventoux.

Sauve qui peut (la vie)

1980 | Romantiek, Drama, Experimenteel

Zwitserland​/​​Frankrijk 1980. Romantiek van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Jacques Dutronc, Nathalie Baye, Roland Amstutz en Fred Personne.

Deze film heeft een muzikale structuur in vier delen, waarbij onafhankelijk van elkaar de drie hoofdpersonen worden geïntroduceerd. Volgens zijn eigen zeggen 'de tweede eerste film' van Godard blijkt na jaren van video-experimenten en politieke strijdfilms niet een nieuw begin, maar een opnieuw opvatten van eerdere thema's, procedés en collage- technieken.