Tôru Takemitsu

Povinnost'

Rusland 1998. Aleksandr Sokurov.

Beyond Ultra Violence.. Uneasy Listening by Merzbov

Nederland 1997. Ian Kerkhof (aka Aryan Kaganof).

The Century Of Cinema: 100 Years Of Japanese Cinema

Verenigd Koninkrijk 1995. Drama van Nagisa Ôshima.

In deze Japanse aflevering van het door het B.F.I. geproduceerde wereldoverzicht ter gelegenheid van het eeuwfeest van de cinema, toetst regisseur/scenarist Oshima de evolutie van de film in zijn land aan de sociale vooruitgang van de Japanse samenleving. Vooral interessant is hier het echte geschiedkundige deel, want de Japanse film werd pas op grote schaal in het Westen bekend in 1951 toen Akira Kurosawa met RASHOMON het Festival van Cannes veroverde. Aanvankelijk was film in Japan een zuiver theatrale aangelegenheid tot Chuji Daisuke Ito in 1927 met deze traditie brak in de vorm van een serie reisverslagen. Oshima staat ook even stil bij de na-oorlogse (WO II) film om de invloed te tonen van de nouvelle vague die uit Frankrijk kwam aanwaaien en waarvan ook hijzelf een epigoon is. Niet te missen voer voor filmstudenten. Montage is van Tomoyo Oshima en de camera werd gehanteerd door Masashi Chimamori.

Rising Sun

Verenigde Staten 1993. Thriller van Philip Kaufman. Met o.a. Sean Connery, Wesley Snipes, Harvey Keitel, Cary-Hiroyuki Tagawa en Kevin Anderson.

Rising Sun is lang niet zo anti-Japans als het boek van Michael Crichton waarop de film is gebaseerd. Regisseur Kaufman (The Right Stuff, The Unbearable Lightness of Being) schreef zelf mee aan het script en maakte een thriller waarin de Japanse zakenwereld en mentaliteit (in Crichtons boek wortel van alle kwaad) hooguit zorgen voor enige 'couleur locale', terwijl de échte schurken nog steeds uit de VS komen. Het resultaat is een wat vlakke film, waarin de cultuurclash tussen broodnijdige Amerikanen en Japanse uitvreters niet uit de verf komt. Connery, Snipes en Keitel leveren prima werk, dat wel.

Goh-Hime

Japan 1992. Historische film van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Tatsuya Nakadai, Rie Miyazawa, Toshiya Nagasawa, Katsuhiro Oida en Hisashi Igawa.

In het Japan van de 16e eeuw benoemt Oida, in de rol van de gewetenloze koning Hideyoshi, Nakadai tot zijn nieuwe theemeester, nadat hij diens leraar gedwongen heeft zichzelf te doden. Nakadai streeft naar onafhankelijkheid, maar brengt daardoor zijn eigen leven in gevaar. De knappe Miyazawa als prinses Goh deelt zijn zucht naar vrijheid en samen rebelleren zij tegen de samenleving met haar strenge regels. Het groots opgezette epos is een complex verhaal over de vrijheid van meningsuiting en politieke onderdrukking, naar de roman van Masaharu Fuji. Scenario van Genpei Akasegawa en Hiroshi Teshigahara. Camerawerk van Fujio Morita.

Rikyu

Japan 1989. Drama van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Tsutomu Yamazaki, Yoshiko Mita en Rentaro Mikuni.

In het Japan van de 16e eeuw benoemt Oida, in de rol van de gewetenloze koning Hideyoshi, Nakadai tot zijn nieuwe theemeester, nadat hij diens leraar gedwongen heeft zichzelf te doden. Nakadai streeft naar onafhankelijkheid, maar brengt daardoor zijn eigen leven in gevaar. De knappe Miyazawa als prinses Goh deelt zijn zucht naar vrijheid en samen rebelleren zij tegen de samenleving met haar strenge regels. Het groots opgezette epos is een complex verhaal over de vrijheid van meningsuiting en politieke onderdrukking, naar de roman van Masaharu Fuji. Scenario van Genpei Akasegawa en Hiroshi Teshigahara. Camerawerk van Fujio Morita.

Kuroi ame

Japan 1988. Drama van Shohei Imamura. Met o.a. Yoshito Tanaka, Kazuo Kitamura, Etsuko Ichihara, Shôichi Ozawa en Norihei Miki.

De dagen na de atoomexplosie in Hirosjima en de gevolgen die deze op alle niveaus had. Deze film die met succes vertoond werd op de filmfestivals van San Sebastian en Cannes, is een van de belangrijkste Japanse films van de jaren 1980-1990 en van zijn gelauwerde regisseur. Groot kritisch-commercieel succes (R. Scott pleegde plagiaat door de originele titel te gebruiken voor zijn film BLACK RAIN). Scenario van de regisseur en Toshiro Ishido naar de gelijknamige roman van Masuki Ibuse. Camerawerk van Takashi Kawamata.

Ran

Japan​/​​Frankrijk 1985. Oorlogsfilm van Akira Kurosawa. Met o.a. Tatsuya Nakadai, Akira Terao, Jinpachi Nezu, Daisuke Ryu en Mieko Harada.

In het 16de-eeuwse Japan voelt veldheer Hidetora Ichimonji (Nakadai) zijn einde naderen. Hij roept zijn drie zoons bijeen en vertelt dat hij zijn rijk onder hen wil verdelen. De jongste zoon protesteert, hij heeft weinig vertrouwen in zijn oudere broers. Hij wordt prompt onterfd. Dit op King Lear gebaseerde drama mag als een van Kurosawa's beste werken worden beschouwd. De fraaie voorganger Kagemusha (1980) was volgens de oude meester slechts een vingeroefening voor Ran. De regisseur werkte tien jaar aan de film en voltooide hem op 75-jarige leeftijd. De prachtige kostuums, art direction en het uitstekende spel maken van Ran een overrompelend, melancholiek meesterwerk.

Himatsuri

Japan 1984. Drama van Mitsuo Yanagimachi. Met o.a. Kinya Kitaoji, Kiwako Taichi, Ryota Nakamoto, Norihei Miki en Rikiya Yasuoka.

Een ware gebeurtenis was de aanleiding voor dit intense, soms wat mysterieuze portret van een aan bloed en bodem verknochte Japanner die zich met een afschuwelijke gewelddaad verzet tegen de modernisering van zijn kustplaatsje. Kijkers die niet iets weten over de taoistische filosofie en de Japanse moraal zal het drama een beetje ontgaan. Hecht scenario van Kenji Nakagami en mooi camerawerk van Masaki Tamura.

A.K.

Frankrijk​/​​Japan 1984. Documentaire van Chris Marker.

A.K., oftewel Akira Kurosawa tijdens de produktie van RAN op de helling van de beroemde vulkaan Fujiama in uiterst barre weersomstandigheden in november. De film toont het dagelijks leven van de filmploeg; een portret van de 'keizer' van de Japanse film. Het werk van de cineast wordt van alle kanten belicht en levert een prachtige documentaire op.

Ai no borei

Japan​/​​Frankrijk 1978. Drama van Nagisa Ôshima. Met o.a. Kazuko Yoshiyuki, Tatsuya Fuji, Takahiro Tamura en Takuzo Kawatani.

Ook bekend als L'empire de la passion, In the Realm of Passion, Phantom Love en nog een hele reeks namen. Nagisa borduurt voort op de stijl en thematiek van zijn omstreden Ai no corrida/In the Realm of the Senses uit 1976, over een sadomasochistische relatie, inclusief expliciete seksscènes. Ditmaal staat een verhouding tussen een getrouwde vrouw en haar jongere minnaar centraal. Wanneer zij haar echtgenoot vermoorden, keert deze terug als geest om hen te confronteren. Ai no borei toont aan dat Japanse spookfilms als Ringu en Ju-on in een traditie staan. Nagisa Oshima won in 1978 de regieprijs in Cannes.

Rikyu

Japan 1975. Avonturenfilm van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Rantaro Mikuni, Tsutomu Yamazaki, Hisashi Igawa, Yashiko Mita en Ryo Tamura.

Traditoneel samoerai-drama dat zich afspeelt in het 16e eeuwse Japan, waar de dreiging van de komst der Europeanen leidt tot een loyaliteits-conflict. De regisseur kreeg wereldwijde vermaardheid door zijn film SUNA NO ONNA (Een vrouw in het zand) maar heeft na 1972 vooral zijn hart verpand aan tv-werk. Genpei Akasegawa en Hiroshi Teshigahara bewerkten een roman van Yaeko Nogami tot scenario. Camerawerk van Fujio Morita.

Inochi Bonifuro

Japan 1971. Avonturenfilm van Masaki Kobayashi. Met o.a. Tatsuya Nakadai, Komaki Kurihara, Wakako Sokai, Kei Yamamoto en Kei Sato.

Japan in het feodale tijdperk, toen de handel met het buitenland streng verboden was en inbreuken daarop met de dood bestraft werden. De herberg uit de titel is het hoofdkwartier van een bende smokkelaars. In deze afgelegen herberg belandt een jongeman die geld gestolen heeft van zijn meester om zijn geliefde, die gedwongen werd in een huis van lichte zeden te werken, vrij te kopen. Dit personage sluit aan bij de hoofdfiguren uit de meeste films van Kobayashi: de idealist die in opstand komt tegen de onmenselijkheid van de geldende wetten. Een dynamische film met prachtige choreografie van de gevechtsscènes. Geschreven door Tomoe Ryu, naar een verhaal van Shugoro Yamamoto. De film wordt gekenmerkt door een genadeloze aanval op de corruptie in al haar vormen. Boeiend geënsceneerd en sterk vertolkt. Schitterende fotografie van Kozo Okazaki. Gedraaid in Scope.

Gishiki

Japan 1971. Drama van Nagisa Ôshima. Met o.a. Kenzo Kawarazaki, Atsuko Kawarazaki, Atsuko Kaku en Atsuo Nakamura.

Aan de hand van feesten, bruiloften en begrafenissen, waarop alle familieleden elkaar ontmoeten, wordt het leven van een Japanse familie tussen 1946 en 1971 in beeld gebracht. De familie blijft bijeen door haat en richt zichzelf te gronde door moord, zelfmoord en incest. Op den duur zijn alle relaties en kruisbestuivingen moeilijk uit elkaar te houden maar desondanks blijft de film boeien, ook omdat hij gezien kan worden als de weerslag van 25 jaar Japanse geschiedenis.

Sama soruja

Japan 1970. Documentaire van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Ozowa Shoichi, Kitamura Kazuo, Greg Antonacci, Lee Reisen en Keith Sykes.

Aan de hand van feesten, bruiloften en begrafenissen, waarop alle familieleden elkaar ontmoeten, wordt het leven van een Japanse familie tussen 1946 en 1971 in beeld gebracht. De familie blijft bijeen door haat en richt zichzelf te gronde door moord, zelfmoord en incest. Op den duur zijn alle relaties en kruisbestuivingen moeilijk uit elkaar te houden maar desondanks blijft de film boeien, ook omdat hij gezien kan worden als de weerslag van 25 jaar Japanse geschiedenis.

Dodeska'den

Japan 1970. Drama van Akira Kurosawa. Met o.a. Yoshitaka Zushi, Kin Sugai, Kazuo Kato en Kazou Kato.

In een aantal krotten in de buurt van een schroothoop even buiten de stad woont een groep mensen. Ieder heeft zijn eigen problemen, maar er is weinig solidariteit en veel sociale controle. Een oude man is de enige met interesse voor de anderen. Een jongen die zich trambestuurder waant, rijdt op en neer tussen de krotten en zijn huis, waarbij hij het geluid van de tram nabootst: Dodeska'den.

Nippon no seishum

Japan 1968. Drama van Masaki Kobayashi. Met o.a. Makato Fujita, Tomoko Naraoka, Toshio Kurosawa, Kei Sato en Michiyo Aratama.

De film handelt over het conflict tussen een man van middelbare leeftijd die tijdens WOII een hele lijdensweg aflegde, en zijn zoon voor wie de oorlog niets betekent. Zoals steeds is Kobayashi's vertelstijl direct, zonder nodeloze franjes om fouten in het verhaal te camoufleren. Hij klaagt de zwakheden aan van het in tradities verstarde Japan. Hij verwijt vooral het voorbijgestreefde patriotisme en het chauvinisme van een generatie die een oorlog meemaakte. Wie zijn de echte helden en wie profiteerde enkel van de gelegenheid om te parasiteren op de ellende van hun medemens? De film werd hem destijds niet in dank afgenomen en werd langs alle kanten gesaboteerd waardoor hij eerst veel later in het westen te zien was. Toch toont Kobayashi zich nogmaals een uiterst sociaal en humanitair bewogen cineast. Sakae Hirosawa baseerde zijn scenario op een roman van Shusaka Endo. De fotografie was in handen van Kozo Okazadi. Internationale titel: HYMN FOR A TIRED MAN.

Hatsukoi jigokuhen

Japan 1968. Drama van Susumu Hani. Met o.a. Akio Takahashi, Kuniko Ishii, Koji Mitsui en Kazuko Fukuda.

Het beklemmende gevoel dat een jongen heeft die zijn eerste amoureuze ervaringen opdoet, en hoe hij tragisch aan zijn eind komt. Psychologisch drama met sociologische pretenties en een zekere dosis seks. Ondanks de tekortkomingen een goed resultaat, wat in grote mate te danken is aan de kwaliteit van het scenario waaraan de tegenwoordig beroemde regisseur Shuji Terayama heeft meegewerkt. Camerawerk van Yuji Okumura.

Joi-uchi

Japan 1967. Drama van Masaki Kobayashi. Met o.a. Yoko Tsukasa, Michiko Otsuka, Toshirô Mifune, Go Kato en Tatsuyoshi Ehara.

Het beklemmende gevoel dat een jongen heeft die zijn eerste amoureuze ervaringen opdoet, en hoe hij tragisch aan zijn eind komt. Psychologisch drama met sociologische pretenties en een zekere dosis seks. Ondanks de tekortkomingen een goed resultaat, wat in grote mate te danken is aan de kwaliteit van het scenario waaraan de tegenwoordig beroemde regisseur Shuji Terayama heeft meegewerkt. Camerawerk van Yuji Okumura.

Tanin no Kao

Japan 1966. Drama van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Tatuya Nakadai, Mikijiro Hira, Kyoko Kishida, Machiko Kyo en Eiji Okada.

Een man wiens gezicht door een explosie zwaar werd verminkt en daardoor een sociale outcast wordt krijgt door plastische chirurgie een ander gezicht aangemeten. Als vreemdeling probeert hij zo opnieuw zijn vrouw te verleiden, die na zijn verminking het niet meer kon opbrengen met hem naar bed te gaan. Zijn tweede identiteit wordt echter al snel een obsessie. Het fascinerende uitgangspunt wordt boeiend uitgewerkt en Nakadai is erg sterk in de veeleisende dubbele hoofdrol. Ook bekend als THE FACE OF ANOTHER.

Suna no onna

Japan 1964. Drama van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Elji Okada, Kyoko Kishida, Kyoto Koshoda, Eiji Okada en Koji Mitsui.

Een man en een vrouw zitten vast in een huisje op de bodem van een gigantische zandkuil. De man probeert te ontsnappen, maar hij wordt door het mulle zand en de dorpelingen in zijn pogingen belemmerd. Gebaseerd op de beroemde roman van Kobo Abe die deze ook voor de film bewerkte. Het opvallende camerawerk van Hiroshi Segawa draagt alles bij aan de beklemmende, erotische sfeer; de regie is opmerkelijk.

Kaidan

Japan 1964. Horror van Masaki Kobayashi. Met o.a. Rentaro Mikuni, Michiko Aratama, Keiko Kishi, Tatsuya Nakadai en Michiyo Aratama.

Enkele bovennatuurlijke verhalen, gebaseerd op het werk van Lafcadio Hearn, met in de hoofdrollen samoerais, barden, monniken en geesten. Verfijnde, mooie beelden. Ook bekend als KWAIDAN.

Otoshiana

Japan 1962. Misdaad van Hiroshi Teshigahara. Met o.a. Hisashi Igawa, Kazuo Miyahara, Kunie Tanaka, Sen Yano en Hideo Kanze.

In een moeras vlak bij een arm mijnwerkersstadje wordt een zwerver vermoord. De enige getuige van de moord, een vrouw, wordt later ook vermoord aangetroffen. Een goed gemaakt, maar niet altijd even geloofwaardig misdaaddrama. Ook bekend als THE PITFALL.

Harakiri

Japan 1962. Drama van Masaki Kobayashi. Met o.a. Tatsuya Nakadai, Akira Ishihama, Shima Iwashita, Rentaro Mikuni en Masao Mishima.

Samoerai-tragedie die zich afspeelt in de 17de eeuw. Na jaren van uitputtende oorlogen tussen de diverse heren, dwalen vele samoerai rond zonder heer en dus zonder bron van inkomsten. Eén van hen klopt aan bij de clan Ii met het verzoek om zelfmoord te mogen plegen in hun tuin. Een groots, visueel indrukwekkend epos, bekroond met de juryprijs op het festival van Cannes. Een van de hoogtepunten uit het oeuvre van Masaki Kobayashi (The Human Condition-trilogie), die buiten Japan misschien minder bekend is dan de twee grootheden van de klassieke Japanse cinema, Akira Kurosawa en Yasujiro Ozu, maar absoluut niet voor hen onderdoet.