Gato Barbieri

Calle 54

Frankrijk​/​​Italië​/​​Spanje 2000. Documentaire van Fernando Trueba. Met o.a. Paquito D'Rivera, Eliane Elias, Chano Domínguez, Jerry González and the Fort Apache Band en Michel Camillo.

Manhattan By Numbers

Verenigde Staten 1993. Drama van Amir Naderi. Met o.a. John Wojda, Branislav Tomich, Mary Cgang Faulk, Matt Friedson en Frank Irwin.

Scenarioschrijver en regisseur Naderi, die ook de montage deed, volgt Wojda, een Iranees in New York, die door zijn ex- vrouw wordt achtervolgd vanwege de alimentatie en door de eigenaar van zijn flat vanwege de huur. Tot overmaat van ramp verliest hij zijn baan als journalist. Gewapend met zijn agenda met telefoonnummers trekt hij New York en Manhattan in op zoek naar een nieuwe baan en naar een ex-vriend, die hem aan ander werk zou kunnen helpen. Dat leidt tot een verbijsterende tocht door een mythische metropool. Met deprimerende dialogen die vrijwel uitsluitend bestaan uit telefoongesprekken.

Strangers Kiss

Verenigde Staten 1984. Romantiek van Matthew Chapman. Met o.a. Peter Coyote, Victoria Tennant, Blaine Novak, Dan Shor en Richard Romanus.

In Hollywood van 1955 hebben regisseur Coyote en producent Shor geld los weten te krijgen van de steenrijke Romanus voor het maken van de low budget-thriller Killer's Kiss. Hij stelt echter als voorwaarde dat zijn knappe, maar gefrustreerde vriendinnetje Tennant de hoofdrol krijgt. Als tegenspeler wordt de sympathieke Novak aangeworven. Geen van beiden heeft enige acteerervaring. Een knappe hommage aan de B-film uit de jaren 1950-60, met als voorbeeld Stanley Kubricks KILLER'S KISS. De film speelt duidelijk op twee niveau's: het verhaal zelf en de film-in-de-film, stilistisch van elkaar gescheiden door gebruik te maken van kleur en zwart-wit. Novak bedacht het originele verhaal en bewerkte het, samen met Chapman, tot scenario. Voor de fotografie tekende Mikail Suslor.

Stranger's Kiss

Verenigde Staten 1984. Thriller van Matthew Chapman. Met o.a. Blaine Novak, Dan Shor, Richard Romanus, Peter Coyote en Victoria Tennant.

In Hollywood van 1955 hebben regisseur Coyote en producent Shor geld los weten te krijgen van de steenrijke Romanus voor het maken van de low budget-thriller Killer's Kiss. Hij stelt echter als voorwaarde dat zijn knappe, maar gefrustreerde vriendinnetje Tennant de hoofdrol krijgt. Als tegenspeler wordt de sympathieke Novak aangeworven. Geen van beiden heeft enige acteerervaring. Een knappe hommage aan de B-film uit de jaren 1950-60, met als voorbeeld Stanley Kubricks KILLER'S KISS. De film speelt duidelijk op twee niveau's: het verhaal zelf en de film-in-de-film, stilistisch van elkaar gescheiden door gebruik te maken van kleur en zwart-wit. Novak bedacht het originele verhaal en bewerkte het, samen met Chapman, tot scenario. Voor de fotografie tekende Mikail Suslor.

Firepower

Verenigd Koninkrijk 1979. Thriller van Michael Winner. Met o.a. Sophia Loren, James Coburn, O.J. Simpson, Eli Wallach en Anthony Franciosa.

Karl Stegner (Touliatos) is op twee na de rijkste man ter wereld en een genadeloze misdadiger. Hij wordt gezocht door de Amerikaanse regering - wegens belastingfraude, de verspreiding van een geneesmiddel dat duizenden slachtoffers maakte en de dood van geleerde Tasca, die voor de ogen van diens echtgenote Adele (Loren) werd vermoord. Hij woont echter op een afgelegen eiland (de Nederlandse Antillen), beschermd door zijn eigen legertje onder leiding van Franciosa. Adele gaat samen met haar vroegere minnaar Jerry Fanon (Coburn) achter hem aan. Geheel volgens de regels gemaakte actiefilm, met inbegrip van alle clichés die eigen zijn aan het genre, speelt zich af tegen paradijselijke, zo uit toeristische brochures gestolen achtergronden. Catlett wordt gespeeld door O.J. Simpson. Het voorspelbare scenario van Gerald Wilson is gebaseerd op een verhaal van Winner en Bill Kerby. Robert Paynter en Dick Kratina hanteerden de camera.

Appunti per un Orestiade Africana

Italië 1976. Documentaire van Pier Paolo Pasolini.

Voordat Pasoloni aan de erotische verfilmingen van de klassieke literatuur begon, had hij zich gewaagd aan het Griekse treurspel [KL]Oresteia[KLE] van Aeschylus (525-456 v.C). Pasolini transponeerde het verhaal naar het Afrika van zijn eigen tijd. In de opkomende staten (van toen) zocht hij politieke figuren die een rol verdienden in het stuk: een moderne Agamemnon (in de oudheid de koning van Mycenae), een Orestes (de zoon van Agamemnon), Clytaemnestra (de gemalin van Agamemnon), enz. In de film gaat hij uit van twee constanten: het eigenlijke verhaal en zijn mechanismen, de suggestie van de gezichten en de natuurlijke omgeving. De Trojaanse oorlog wordt gesymboliseerd door beelden van de Biafraanse oorlog. De filmische structuur is complex en vereist van de kijker niet alleen de volle aandacht, maar ook de wil om het verhaal te volgen en een algehele intellectuele inspanning. Het scenario is van regisseur Pasolini en hij sprak tevens het commentaar. Opgenomen in 1971 maar pas na diens dood (in 1975) uitgebracht in 1976.

Last Tango in Paris

Frankrijk​/​​Italië 1972. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Marlon Brando, Maria Schneider, Jean-Pierre Léaud, Massimo Girotti en Catherine Allégret.

Een Amerikaan van middelbare leeftijd (Brando) uit, na de zelfmoord van zijn vrouw, in Parijs zijn frustraties en woede in liefdeloze seks met Jeanne (Schneider). De film werd een filmhuishit, maar is ook een ijkpunt geworden voor serieuze films met expliciete seks erin. Oscarnominaties voor Brando en Bertolucci, het camerawerk van Vittorio Stararo (Apocalypse Now) is inventief en mooi, maar de film is inmiddels zeer controversieel, vanwege een seksscène - die niet in het script stond, maar werd bedacht door Brando en Bertolucci - waaraan de destijds negentienjarige Schneider trauma’s overhield.

L' Harem

Italië 1967. Komedie van Marco Ferreri. Met o.a. Carroll Baker, Gastone Moschin, Renato Salvatori, William Berger en Michel Le Royer.

Een vrouw verdeelt haar aandacht over drie uiteenlopende minnaars die ieder voor zich aan andere behoeften voldoen, en een homoseksuele vertrouweling. Haar onvermogen om hen anders dan in een beperkte object-rol te zien leidt eerst tot rivaliteit en dan tot saamhorigheid, waarmee ze haar gevieren tijdens vakantie van een rots laten tuimelen. Satire op seksisme en opgelegde rolpatronen over en weer, krijgt geleidelijk aan steeds tragischer dimensies die minder overtuigen dan Ferreri's latere werk, omdat de film pas tijdens de opnamen van commerciële opdracht naar persoonlijke aanpak groeide. Daarom vooral belangwekkend als breekpunt in zijn filmoeuvre.

Prima della rivoluzione

Italië 1964. Drama van Bernardo Bertolucci. Met o.a. Adriana Asti, Allen Midgette, Cristina Pariset, Morando Morandini en Domenico Alpi.

Een jonge bourgeois in Parma verzet zich tegen zijn milieu door voor het communisme te kiezen. Na de zelfmoord van een vriend en een hartstochtelijke verhouding met een jonge tante beseft hij - ondanks de invloed van een idealistische leraar - niet echt van zijn wortels los te kunnen komen en geeft het engagement op en trouwt met een door zijn ouders uitgekozen burgermeisje. Deze inhoudelijk opmerkelijk rijpe en naar de vorm virtuoos beheerste film van de drieëntwintigjarige Bertolucci - naar motieven uit Stendhals CHARTREUSE DE PARME - maakte hem internationaal beroemd, maar had in Italië geen enkel succes zodat hij vijf jaar moest wachten tot een volgende film. Onvergetelijke rol van Asti als de tante.