Laure Sabardin

Julie Lescaut : Double rousse

Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Misdaad van Elisabeth Rappeneau. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Alexis Desseaux en Claude Brécourt.

Amour fou

Duitsland​/​​Italië​/​​Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Roger Vadim. Met o.a. Marie-Christine Barrault, Andrea Occhipinti, Laetitia Legrix, Henri Virlogeux en Daniel Briquet.

Occhipinti is schrijver, veertig jaar oud en heeft een drankprobleem. Op verzoek van zijn echtgenote Barrault wordt hij in een psychiatrische instelling opgesloten. Op een morgen ontsnapt hij en trekt de bergen in waar hij het twaalf-jarige weesmeisje Legrix ontmoet. Ze zweren dat ze elkaar nooit in de steek zullen laten tot op een dag het meisje Barrault gaat zoeken. Poëtisch portret van de platonische liefde tussen een man op zoek naar zichzelf en een fris jong meisje getekend door een ongelukkige jeugd. Vadim is een meester in het inlassen van erotiek in de meest ongewone situaties. Hij is ook in deze film daar weer volop in geslaagd. Ook al gebeurt er niets tussen deze man en het meisje, toch is er sprake van een latente seksuele relatie. Vadim schreef zijn eiegen scenario dat hij baseerde op zijn roman Le fou amoureux. Voor het prachtige camerawerk tekende Pierre-William Glenn en de knappe score is het werk van Jean-Marie Senia.

Quiproquos

Frankrijk 1991. Komedie van Claude Vital. Met o.a. Bernard Fresson, Claude Gensac, Laure Sabardin, Valérie Rojan en Serge Dupire.

Satire over de politieke gebruiken in de provincie: de louche tegenstander van een (eerlijke) burgemeester die al dertig jaar zijn ambt uitoefent, ontvoert zijn dochter. Hij zal haar gezond en wel terugbezorgen als de burgemeester zich terugtrekt bij de komende verkiezingen. Wordt vrij snel een boulevardkomedie zoals de titel al aangeeft. Wat de satire betreft, die houdt plotseling op: de inspiratie was kennelijk uitgeput. Het hele werk van deze ex-cineast getuigt van een oppervlakkige kundigheid die in dienst is gesteld van absolute onpersoonlijkheid. En voor deze film geldt 'iedereen is mooir, iedereen is aardig' zoals Jean Yanne zou zeggen. Scenario van Louis-Michel Colla en Jean-Claude Massoulier.

Duplex

Frankrijk 1990. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Alain Doutey, Elisa Servier, Yves Jacques, Laure Sabardin en Fernand Guiot.

Uit onwetendheid (een eigenschap die de rest van de film de boventoon blijft voeren) neemt een jonge archeologe een precolombiaans beeld met een hoogte van twee meter veertig mee naar Frankrijk, waar ze met een tv-reporter in de gevangenis terecht komt. Het duo wordt verbannen en zij laat, onbetrouwbaar als ze is, het beeld onderbrengen boven het appartement van de genoemde journalist, die het dan weer tegenkomt omdat het een ton weegt en door zijn plafond zakt! Uiteindelijk leidt hun onbeholpenheid ertoe dat ze de regering destabiliseren en tevens de kijkcijfers van het station waar de journalist voor werkt omhoog jagen. Christian Watton en Annick Lepage schreven het originele en onderhoudende scenario waaraan de slappe regie van een Lange die niet Fritz heet en die alle beschikbare clichés gebruikt heeft alleen maar afbreuk doet. Gelukkig wordt er wel aardig geacteerd.

Police des moeurs

Frankrijk 1987. Erotiek van Jean Rougeron. Met o.a. Wanda Mendres, Yves Jouffroy, Henri Poitier, Laure Sabardin en Michel Duperret.

Een onbeduidende film over de handel in blanke slavinnen met een vleugje bloot aan de Côte d'Azur. Ook bekend als SAINT TROPEZ VICE.