Nathalie Cerda: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Le voyage de monsieur Perrichon

2014 | Komedie

Frankrijk 2014. Komedie van Eric Lavaine. Met o.a. Didier Bourdon, Nathalie Cerda en Noémie Merlant.

1860. Mijnheer Perrichon, een mondaine, ijdele, zelfvoldane en opportunistische middenklasser gaat met pensioen. Bij deze gelegenheid neemt hij zijn vrouw en dochter Henriette mee op een reis naar de Mont Blanc. Daniel en Armand, twee aanbidders, volgen hen tot de berghut en zorgen zo voor een levendig verblijf.

Une femme d'honneur : La femme battue

2000 | Misdaad

Frankrijk 2000. Misdaad van Alain Bonnot. Met o.a. Corinne Touzet, Nathalie Cerda, Roger Mirmont, Romaric Perche en Pierre-Marie Escourrou.

1860. Mijnheer Perrichon, een mondaine, ijdele, zelfvoldane en opportunistische middenklasser gaat met pensioen. Bij deze gelegenheid neemt hij zijn vrouw en dochter Henriette mee op een reis naar de Mont Blanc. Daniel en Armand, twee aanbidders, volgen hen tot de berghut en zorgen zo voor een levendig verblijf.

Petits nuages d'été

1998 | Romantiek

België​/​​Hongarije​/​​Frankrijk 1998. Romantiek van Olivier Langlois. Met o.a. Marie Matheron, Odette Laure, Yves Robert, Jean-Paul Roussillon en Giulia Demont.

1860. Mijnheer Perrichon, een mondaine, ijdele, zelfvoldane en opportunistische middenklasser gaat met pensioen. Bij deze gelegenheid neemt hij zijn vrouw en dochter Henriette mee op een reis naar de Mont Blanc. Daniel en Armand, twee aanbidders, volgen hen tot de berghut en zorgen zo voor een levendig verblijf.

Mort d'un gardien de la paix

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Claude Rich, Claire Nebout, François Négret, Alain Fromager en Nathalie Cerda.

Femme-flic Fanny Labret (Nebout) meent dat de moord op een van haar teamleden, Pascal Fabre (Negret) buiten diensttijd te maken heeft met duistere zaakjes, waarin hij gewikkeld was. Een oudere kennis van Pascal, Victor (Rich), een ex-politieman, brengt haar op andere gedachten. Samen proberen zij de zaak die leidt naar het prostitutie- en travestietenwereldje, op te lossen. Weinig originele politiefilm naar een scenario van Mathieu Fabiani, Bob Swaim en Thierry Bourcy, die niet minder is dan een zeer middelmatige aflevering uit de serie TATORT.

Le voleur et le menteuse

1993 | Romantiek

Frankrijk 1993. Romantiek van Paul Boujenah. Met o.a. Mathilda May, Gérard Darmon, Philippe Léotard, Nathalie Cerda en Jacques Bonnot.

Suzanne Henson (May) is costumi[KA2]ere bij de film; ze is op de set ontslagen. Paul Salomon (Darmon) is een dief, die ontsnapt is uit de bak. In een haventje aan Het Kanaal wacht hij op een bootje dat hem zal meenemen. Suzanne mist haar trein. Ze was Paul al eerder op die dag tegen het lijf gelopen. Hij gaat bij haar aan tafel zitten in het restaurant. Ze vindt het goed dat hij aanschuift en ze gaan samen eten. Paul begint te praten en vertelt over zijn leven als schurk - het is te erg om waar te zijn. Suzanne bedenkt een verhaal (uit de film) met haar in de hoofdrol dat zo echt klinkt, dat het wel waar moet zijn. Die twee liggen elkaar wel, vooral als Suzanne ontdekt dat Paul de waarheid sprak. Ze beleven een heerlijke, onstuimige romantische nacht, maar hun geluk is van korte duur, want smeris Jeff (L[KA1]eotard) zit Paul op de hielen. Verhaal zonder al te grote verrassing over man-ontmoet-vrouw, maar de vonk tussen beide hoofdrollen slaat beslist over en sleept de kijker geheel mee. Er is een aardig subplot over serveerster Solange (een schitterende Cerda) die met de plaatselijke commissaris van politie een buitenechtelijke relatie onderhoudt. De film is vlot van tempo (in achttien draaidagen geschoten) en het effectieve scenario is van regisseur Boujenah. De fotografie was in handen van Philippe Pavans De Ceccatty. Geproduceerd door niemand minder dan Claude Lelouche. Dolby-geluid en Widescreen.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

Ennemonde

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Claude Santelli. Met o.a. Jeanne Moreau, André Marcon, Valérie Alane, Catherine Alcover en Jean-Pierre Bagot.

De verfilming van een van de laatste novelles van Jean Giono, die hij in 1968 schreef. Het drama speelt zich af in een klein, afgelegen dorpje in de Haute-Provence, waar een ongelukkig getrouwde vrouw op haar retour voor het eerst in haar leven verliefd wordt en vastbesloten is van deze liefde wat te maken. Een tegelijk symbolische en realistsiche schets van een besloten wereldje, waarin verbittering zegeviert. De personages staan boven goed en kwaad, zoals Giono ze in al zijn werk beschrijft. Een zeer fatsoenlijke regie die, hoewel de novelle soms als een tragedie aandoet, daar niet in meegaat. De film dankt veel aan het grote talent van Moreau.