Guy Grosso

Forever Fever

Singapore 1999. Glenn Goei. Met o.a. Steven Lim, Pierre Png, Anna Belle Francis, Medaline Tan en Adrian Pang.

La façon de le dire

Frankrijk​/​​Ierland 1998. Romantiek van Sébastien Grall. Met o.a. Annie Girardot, Sonia Vollereaux, Laura Brennan, Romain Redler en Eithne Dempsey.

Frauds

Australië​/​​Verenigde Staten 1993. Thriller van Stephan Elliott. Met o.a. Phil Collins, Josephine Byrnes, Hugo Weaving, Richard Copping en Jonathan Wheats.

Op een avond, als ze eerder thuis komt dan verwacht, betrapt Byrnes een inbreker in huis. Tot haar ontsteltenis blijkt dit de beste vriend van haar man te zijn. Deze kan echter alles verklaren: om de verzekering te beduvelen heeft hij samen met haar man dit plannetje van een inbraak opgezet. Maar de gehaaide verzekeringsmakelaar Collins trapt hier niet in. Hij maakt hen het leven zuur met genoegzaam sadisme. De kijker weet nooit goed welke richting de film zal uitgaan. Wordt het een regelrechte thriller of een zwarte komedie? Collins vertolkt in elk geval zijn psychopatisch personage met een geweldig bravour vol onverwachte acties. Elliott schreef zelf het scenario dat in beeld gebracht werd door Geoff Burton.

Blinky Bill

Australië​/​​Verenigde Staten 1992. Animatie van Yoram Gross.

Koala-beertje Blinky Bill (in een animatiefilm met life-action in de achtergrond) leeft in een woud, dat verwoest wordt door grote graafmachines.

De la poudre et des balles

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Desailly. Met o.a. Jean-Claude Bouillon, Jean-Paul Tribout, Pierre Maguelon, Guy Grosso en Marilù Tolo.

Het wapentransport is in 1913 een winstgevende bezigheid, met name vanwege de burgeroorlog in Ierland. De Tijgerbrigade moet aan deze gang van zaken een einde aan maken. Een reeks op elkaar lijkende avonturen met als enige doel het bieden van ontspanning. In deze opzet is de film, die een knappe tijdsreconstructie bevat, geslaagd te noemen.

Bébé express

Frankrijk 1989. Komedie van François Dupont-Midy. Met o.a. Jean-Luc Moreau, Valérie Rojan, Richard Darbois, Guy Grosso en Odette Laure.

Om een fabelachtig bedrag te erven, moet een romanschrijfster, uit wier boeken blijkt dat zij kinderen haat, binnen een termijn van twee jaar een baby krijgen. Haar man probeert er een bij haar te verwekken, zonder resultaat. Vanaf dan wordt de wedloop om de baby geopend via adoptie, draagmoederschap etc. Gezochte fantasie die zich moeizaam over 90 minuten uitspreidt, dankzij heel veel opvulling. Vermoeiend en

Les Phallocrates

Frankrijk 1979. Komedie van Claude Pierson. Met o.a. Isabelle Goguey, Jean-Daniel Laval, Catherine Chevalier, Gaspard en Marco Perrin.

Een jonge, schuchtere belastingsinpecteur wordt door de directeur van een groot bedrijf omgekocht met behulp van twee charmante secretaresses. Een debiele Franse komedie met vulgariteit en luidruchtigheid als voornaamste stijlkenmerken.

Le gendarme et les extra-terrestres

Frankrijk 1979. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Michel Galabru, Maurice Risch, Jean-Pierre Rambal en Guy Grosso.

Waarin getrouw wetsdienaar Ludovic Cruchot tracht om de wereld, of dan tenminste zijn superieuren van de Saint-Tropez-brigade, ervan te overtuigen dat de buitenaardsen zijn geland. Na acht jaar Gendarme-absentie, mede veroorzaakt door De Funès' hartinfarcten, leunt het wrakkig geschreven vijfde deel in de fameuze reeks vrijwel geheel op zijn sterk vermagerde sterkomiek. Drie oudgedienden ontbreken bovendien, daaronder comédienne Claude Gensac (madame Cruchot), en een raadselachtig catastrofale autostunt kostte twee levens. Ondanks dit alles werd de film zo'n kassakraker dat er nog een laatste deel volgde: Le gendarme et les gendarmettes.

Charles et Lucie

Frankrijk 1979. Komedie van Nelly Kaplan. Met o.a. Daniel Ceccaldi, Ginette Garcin, Nelly Kaplan, Georges Claisse en Henri Tisot.

De verhouding van een echtpaar van middelbare leeftijd is door jaren van armoede in de versukkeling geraakt, maar op een gegeven moment lijkt een erfenis aan de Côte d'Azur eindelijk geluk te brengen. Ze hebben echter geen rekening gehouden met successierechten en het honorarium van de notaris. Een bittere komedie laat de partners als slachtoffers van oplichting hun saamhorigheid hervinden en krijgt precies de juiste toon van de hoofdrolspelers. Oorspronkelijkheid van opzet en aanpak worden ietwat ondermijnd door bijrollen met de bekende komische standaardtypetjes van de doorsnee Franse filmkomedie. Scenario van Jean Chapot.

Le Mille pattes fait des claquettes

Frankrijk 1977. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Jacques Moreau, Roger Mirmont, Francis Perrin, Bernadette Granger en Jean-Jacques Moreau.

Een flauwe oorlogskomedie waarin een stel patriotten de Venus van Milo uit de handen van kunstverzamelaar Goering proberen te houden. Veteraan Jean Girault, een tijdlang huisregisseur van Louis de Funès, is minder vulgair dan zijn collega- lolbroeken, wat dan weer ruimschoots wordt gecompenseerd door de inspiratieloze langdradigheid van zijn produkt.

Opération Lady Marlène

Duitsland​/​​Frankrijk 1975. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Michel Serrault, Bernard Menez, Robert Lamoureux, Pierre Tornade en Sybil Danning.

Parijzenaars beroven in 1941 appartementen die tijdens een luchtalarm onbeheerd zijn. De ondergrondse schakelt hen in om van de Duitsers plannen voor de invasie van Engeland te stelen. De klucht heeft wel Lamoureux' afgezaagde gestuntel-met-goed- resultaat. Opportunisme van de co-productie: de Duitse acteurs spelen Fransen, terwijl de nazi-karikaturen aan Franse komieken zijn gegeven. Scenario van regisseur Lamoureux. Camerawerk van Marcel Grignon.

Chobizenesse

Frankrijk 1975. Misdaad van Jean Yanne. Met o.a. Jean Yanne, Robert Hirsch, Catherine Rouvel, Liliane Montevecchi en Paul Le Person.

Directeur van revuetheater wordt met faillissement bedreigd sinds zijn ster en geliefde serieus toneel verkiest. Pogingen om financiering uit wapenindustrie te krijgen voor militaristische show eindigen ook in flop, maar ontdekking van geniale, maar miskende componist en heroriëntatie van revue op porno en travestie lijken resultaat te hebben. Satire op showbiz is voor de hand liggend en mist lichtheid en fantasie in uitwerking, heeft bovendien reactionaire ondertoon. Amusante rol van Hirsch als de componist.

Le gendarme en balade

Frankrijk​/​​Italië 1970. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Claude Gensac, Michel Galabru, Jean Lefebvre en Yves Vincent.

De gendarme op drift (Nederlandse titel) met eeuwige adjudant Galabru en inspecteur De Funès in flauwe situatiekomedie. Nou ja, eeuwig: dit keer wordt de oude politiemacht van St. Tropez op pensioen gestuurd. Vooral de inspecteur is aan de vut toe, want al in de eerste scène blijkt hij aan z'n bureau in slaap te zijn gevallen. Om het geheugen van een van de agenten op te frissen hijsen de mannen zich toch weer in uniform en vallen binnen bij nudisten.

Le gendarme se marie

Frankrijk​/​​Italië 1968. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Louis de Funès, Geneviève Grad, Claude Gensac, Jean Lefebvre en Michel Galabru.

Tijdens het hoogseizoen jagen de gendarmes van Saint-Tropez in burger op verkeersovertreders. Wanneer Ludovic Cruchot echter ineens oog in oog staat met snelheidsduivel annex kolonelsweduwe Josépha Lefrançois, vonkt het tussen de twee (letterlijk). Derde Gendarme-film is ondanks getroebleerde ontstaansgeschiedenis - opnamechaos vanwege Mei '68, een stuntman liet het leven - wellicht de fruitigste in de succesreeks. Naast de niet-aflatende reeks gags zorgt de chemie tussen De Funès en topcomedienne Gensac (1927-2016) voor onvergetelijke momenten. Onder de vele klassieke scènes is die waarin Cruchot schriftelijk promotie-examen doet.

Le gendarme à New York

Frankrijk​/​​Italië 1965. Komedie van Jean Girault. Met o.a. Michel Galabru, Louis de Funès, Geneviève Grad, Christian Marin en Guy Grosso.

Na de wetshandhaverssuccessen zoals gechroniqueerd in Le gendarme de Saint-Tropez worden de kepiehelden van Ludovic Cruchot (De Funès) uitgenodigd om in de Big Apple een internationaal politiecongres bij te wonen. Wat Cruchot niet weet: dochter Nicole (Grad) reist mee als verstekeling op de oceaanstomer richting NY. Overhaast vervolg op de surpriseknaller uit 1964 heeft zijn hilarische momenten (de koptelefoonscène), maar doet vooral hevig terugverlangen naar de Zuid-Franse decors van de eerste film. In 1968 kwam het allemaal goed met Le gendarme se marie. Regieassistent was overigens Georges Simenons zoon Marc.