Robert Bloch: cast, scenario en schrijver.
Er zijn 8 films gevonden.

Psycho

1998 | Horror, Thriller

Verenigde Staten 1998. Horror van Gus Van Sant. Met o.a. Vince Vaughn, Anne Heche, Julianne Moore, Viggo Mortensen en William H. Macy.

'Het is eerder een replica dan een remake,' volgens Van Sant. Shot voor shot maakte hij Alfred Hitchcocks beruchte klassieker uit 1960 na. Van Sant handhaafde diens opnameschema, vroeg zijn acteurs in hetzelfde tempo te spreken als hun voorgangers en verschijnt zelf op hetzelfde moment (bij de ingang van Marion Crane's kantoor) waar Hitchcock even te zien was. Waarom? 'Waarom niet?' was destijds Van Sants repliek. Wie de verschillen - want die zijn er toch - wil ontdekken zou beide versies vlak achter elkaar moeten zien.

This Is Horror

1989 | Documentaire, Horror

Verenigde Staten 1989. Documentaire van John Simmons en Rick Marchesano. Met o.a. Stephen King, Dario Argento, Charles Band, Clive Barker en Robert Bloch.

Griezelauteur Stephen King leidt dertien hoofdstukken in die handelen over een of ander aspect van de griezelfilm. De fragmenten komen zgz. uit zijn archief, maar buiten de oppervlakkige introductie heeft King verder weinig te maken met deze willekeurige aaneenschakeling van scènes uit een reeks B tot Z-films en gesprekken met de makers, w.o. Clive Barker, Charles Band, Wes Craven, Dario Argento, Fred Olen Ray, enz. Er is totaal geen draad door te trekken. Het ene hoofdstuk handelt over de HELLRAISER-films en dan keren we weer terug tot DEMENTIA 13 of PSYCHO. De reportages over het maken van speciale effecten zijn oppervlakkig en tonen weinig nieuws. De makers noemen hun werk grootsprakerig een 'video encyclopedia of horror', maar wat ze brengen is een samenraapsel van griezel uit de jaren 1980 met slechts enkele glimpsjes naar vroeger. Niets over Universal- horror, Hammer Productions, Bela Lugosi, Boris Karloff, Christopher Lee, James Whale, Tod Browning of Terence Fisher. Bovendien werd de compilatie, die samengesteld werd in 1989, eerst tien jaar later in Nederland op video uitgebracht, zodat je op geen actuele trends moet rekenen. Mark Gibson en Sheryl Morris schreven het scenario. Henry Strozier is narrator van dienst. Voor de montage werd beroep gedaan op Larry Parker, Steve Song, John Summers, C.J. Chrysler en Jaime Gonzales. Fotografie is van David Werk en Gino Bruno. Ondertitel: FROM THE ARCHIVES OF STEPHEN KING'S WORLD OF HORROR.

The Amazing Captain Nemo

1978 | Sciencefiction, Avonturenfilm, Actiefilm

Verenigde Staten 1978. Sciencefiction van Alex March. Met o.a. José Ferrer, Burgess Meredith, Tom Hallick, Lynda Day George en Mel Ferrer.

Tijdens vlootmanoeuvres in de Stille Oceaan ontdekken twee diepzeeduikers de onderzeeboot Nautilus met aan boord kapitein Nemo (Ferrer) in bevroren toestand. Na hem ontdooid te hebben gaan ze op zoek naar Atlantis. Niet minder dan zeven scenarioschrijvers, w.o. niemand minder dan Robert Bloch, Larry Alexander, Robert Dennis, Norman Katkov, William Keys, Mann Rubin en Preston Wood werkten mee aan deze clichématige avonturenfilm, die behalve de figuur van kapitein Nemo hoegenaamd niets met Jules Verne uitstaande heeft.

The Dead Don't Die

1975 | Thriller, Horror

Verenigde Staten 1975. Thriller van Curtis Harrington. Met o.a. George Hamilton, Ray Milland, Linda Cristal, Ralph Meeker en Joan Blondell.

Krakende thriller die vond 1930 speelt met Hamilton die de naam van zijn terechtgestelde broer wil zuiveren en met een gekke zombiemeester in conflict komt die een plan heeft bedacht om de wereld te regeren met zijn leger levende doden.

Asylum

1972 | Horror, Thriller

Verenigd Koninkrijk 1972. Horror van Roy Ward Baker. Met o.a. Robert Powell, Patrick Magee, Barbara Parkins, Peter Cushing en Barry Morse.

In de jaren zeventig was de Britse maatschappij Amicus een stevige en verfrissende concurrent van de beroemde Hammer-horrorfilms. Asylum, geschreven door horrormeester Robert Bloch, heeft een intrigerend raamwerk en topacteurs. Met verbazende 'sophistication' ontvouwen zich vier vergezochte gruwelverhalen. Ze worden verteld door patiënten in een psychiatrische instelling, waar een nieuwe dokter als onorthodoxe test een voormalige collega uit de patiënten moet zien te filteren. De eerste bekentenis komt van Walter (Todd), die zijn vrouw in stukken snijdt, die vervolgens op eigen kracht wraak zoeken.

The House That Dripped Blood

1971 | Horror

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1971. Horror van Peter Duffell. Met o.a. Christopher Lee, John Bennett, John Bryans, Denholm Elliott en Joanna Dunham.

Vier korte griezelverhalen, resp. Method For Murder, Waxworks, Sweet To The Sweet en The Cloak van Robert Bloch, aaneengevlochten d.m.v. een detective die een verdwijning onderzoekt in een sinister landhuis, dat zojuist een nieuwe eigenaar heeft gekregen. Onderhoudend; het eerste en het vierde schuifje zijn waarschijnlijk het spannendst.

The Deadly Bees

1967 | Horror

Verenigd Koninkrijk 1967. Horror van Freddie Francis. Met o.a. Suzanna Leigh, Guy Doleman, Catherine Finn, Katy Wild en Frank Finlay.

Om van een zenuwinzinking te bekomen, gaat zangeres Leigh uitrusten op de hoeve van Doleman die enthousiast bijen houdt. Buurman Finlay waarschuwt het meisje dat haar gastheer een speciaal gecultiveerde soort heeft die hij op wie dan ook kan afsturen als een onfeilbaar moordwapen. Wat later wordt de hond van de boerderij teruggevonden, doodgestoken door de bijen. Een griezelig avontuur, waarvoor het scenario werd geschreven door Robert Bloch en Anthony Marriott naar op de roman A Taste For Honey van W.F. Heard. Enkele schok-scènes met de killer-bijen maken de film beslist de moeite waard voor de genreliefhebbers. De acteurs doen het redelijk, maar de bijen stelen de show. Fraaie fotografie van John Wilcox.

Psycho

1960 | Horror, Thriller, Drama

Verenigde Staten 1960. Horror van Alfred Hitchcock. Met o.a. Anthony Perkins, Janet Leigh, Vera Miles, John Gavin en Martin Balsam.

Nog steeds is de douchescène halverwege het verhaal over een vrouw die een nieuw leven wil beginnen en in een morsig motel belandt, ronduit huiveringwekkend. 'De' moord uit de filmgeschiedenis is 45 seconden lang en vanuit zeventig verschillende camerastandpunten gedraaid. En eigenlijk valt er niets te zien. De meeste mensen zwéren achteraf dieprood bloed het doucheputje te hebben zien instromen, maar Psycho werd in zwart-wit gemaakt: u kijkt naar chocoladesiroop. De montage van vaste Hitchcock-editor George Tomasini en de onvergetelijk indringende muziek van Bernard Herrmann houden het menselijk brein verbluffend voor de gek. Adembenemend.