Fernand Guiot

Fernand Guiot: cast.
Er zijn 10 films gevonden.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	François Kléber : Dans la gueule du loup
1994	Deux justiciers dans la ville: Dame de c[KA21]ur
1993	Julie Lescaut : Harcèlements
1992	Albert Savarus
1990	Duplex
1988	Désiré
1980	La chute de la maison Usher
1979	Cinq % de risque
1975	Le guêpier
1973	Bel ordure

François Kléber : Dans la gueule du loup
Patrick Jamain, 1995

Deux justiciers dans la ville: Dame de c[KA21]ur
Gérard Marx, 1994

Julie Lescaut : Harcèlements
Caroline Huppert, 1993

Albert Savarus
Alexandre Astruc, 1992

Duplex
Michel Lang, 1990

Désiré
Jean-Claude Brialy, 1988

La chute de la maison Usher
Alexandre Astruc, 1980

François Kléber : Dans la gueule du loup

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Gérard Lanvin, Elisabeth Vitali, Steve Kalfa, Yves Afonso en Jean-Noël Brouté.

Commissaris Fran[KA10]cois Kl[KA1]eber (Lanvin) waagt zich in het hol van de leeuw. Hij infiltreert in een gangsterbende die hij op heterdaad wil betrappen. Alles verloopt uitstekend, tot de teerlingen opnieuw geworpen worden. Zijn assistente Esther (Vitali) wordt gegijzeld door zijn 'medeplichtigen'. Hij moet nu uiterst voorzichtig te werk gaan om Esther te redden. Was Kléber te voortvarend waardoor het leven van Esther in de waagschaal raakte? Wie het weten wil moet blijven zitten tot de allesbehalve onverwachte afloop van deze routineuze politiefilm. Het scenario is van Sylvain Saada, Gérard Carré en Alain Minier. Het camerawerk is van Daniel Diot, die zes belevenissen van de commissaire op de gevoelige laag vastlegde.

Deux justiciers dans la ville: Dame de c[KA21]ur

1994 | Misdaad

Zwitserland/Frankrijk 1994. Misdaad van Gérard Marx. Met o.a. Richard Bohringer, Jean-François Stévenin, Alexandra Vandernoot, Jean-Michel Noirey en Jacques Spiesser.

Een politie-inspecteur wordt vermoord aangetroffen langs een landweg. Naast hem ligt het lijk van de gevangene die hij moest begeleiden. De zaak is vlug geklaard: de gevangene schoot de politieman neer, die in een laatste stuiptrekking zijn moordenaar kon doden. Het politieduo Stévenin/Bohringer kan zich hier niet mee akkoord verklaren. Ze ontdekken al vlug dat de gevangene onschuldig was aan de verkrachting waarvoor hij veroordeeld was, dus besluiten ze dat deze geen enkele reden had om de inspecteur te doden. Dan maar zoeken naar de echte dader. Bohringer vervangt Lhermitte die in het eerste deel de charmeur/agent was. Niet dat dit veel kan redden van dit zwakke LETHAL WEAPON-afkooksel geschreven door Gérard Carré en Alain Minier, naar een verhaal van Alexis Lecaye, waarvan de afloop reeds mijlen op voorhand voelbaar is. Fotografie van Jimmy Glasberg. Formaat 16/9.

Julie Lescaut : Harcèlements

1993 | Misdaad

Duitsland/Zwitserland/Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouff, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

Een jong verkoopstertje van een grote supermarkt pleegt zelfmoord. Bij justitie is men niet ge[KA3]interesseerd en op het politiebureau wil men het dossier in het archief opbergen. Julie Lescaut (Genest) is er niet gelukkig mee, want volgens haar moet er meer achter zitten. Er vallen nog meer doden: de directeur van het bedrijf wordt met een kogel in het hoofd op de parkeerplaats aangetroffen. Vervolgens vindt men het ontzielde lichaam van de onderdirecteur. Dan dient een medewerkster van hetzelfde bedrijf een klacht in wegens ongewenste intimiteiten op het werk. Lescaut krijgt haar zin. Er wordt een onderzoek ingesteld, maar `niets gehoord, niets gezien en zwijgen` blijkt het motto te zijn van de overige werknemers. De pittige commissaris mag - als vrouw (...) - haar tanden zetten in een zaak die in een tv-film voor het grote publiek eindelijk eens uit de taboesfeer gehaald wordt: vrouwen die op het werk seksueel worden lastig gevallen en geterroriseerd. Het geheel wordt zelfs redelijk interessant uitgewerkt in het scenario van Dominique Lancelot en Alexis Lecaye. Voor de fotografie werd beroep gedaan op Charlie Gaëta.

Albert Savarus

1992 | Romantiek, Drama

Frankrijk 1992. Romantiek van Alexandre Astruc. Met o.a. Niels Arestrup, Charlotte Valandrey, Dominique Sanda, Fernand Guiot en Diane Lepvrier.

Valandrey is een negentien-jarig romantisch meisje, die snel in vuur en vlam staat, en waanzinnig verliefd is op haar nieuwe buurman, advocaat Arestrup (Savarus). Ze bespioneert hem dag en nacht. Ze onderschept zijn briefwisseling en gedreven door jaloezie imiteert ze uiteindelijk zijn handschrift met als doel zijn verhouding met gravin Sanda te saboteren. Prozaïsch romantisch filmgedicht door Astruc met liefde voor de originele tekst van Honoré de Balzac in beeld gebracht, waardoor zijn scenario soms wat gedateerd aandoet. De acteurs leven zich goed in hun rol in en bewegen zich hemels. Mooie beelden van Jean- Jacques Rochat.

Duplex

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Alain Doutey, Elisa Servier, Yves Jacques, Laure Sabardin en Fernand Guiot.

Uit onwetendheid (een eigenschap die de rest van de film de boventoon blijft voeren) neemt een jonge archeologe een precolombiaans beeld met een hoogte van twee meter veertig mee naar Frankrijk, waar ze met een tv-reporter in de gevangenis terecht komt. Het duo wordt verbannen en zij laat, onbetrouwbaar als ze is, het beeld onderbrengen boven het appartement van de genoemde journalist, die het dan weer tegenkomt omdat het een ton weegt en door zijn plafond zakt! Uiteindelijk leidt hun onbeholpenheid ertoe dat ze de regering destabiliseren en tevens de kijkcijfers van het station waar de journalist voor werkt omhoog jagen. Christian Watton en Annick Lepage schreven het originele en onderhoudende scenario waaraan de slappe regie van een Lange die niet Fritz heet en die alle beschikbare clichés gebruikt heeft alleen maar afbreuk doet. Gelukkig wordt er wel aardig geacteerd.

Désiré

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Marie-José Nat, Bernadette Lafont, Christiane Muller, Annie Savarin en Jean-Claude Brialy.

Een bewerking van een van de meest spirituele en leukste komedies van Sacha Guitry. Op een weke manier verfilmd, zonder een greintje verbeelding. Brialy speelt kleurloos als altijd.

La chute de la maison Usher

1980 | Horror

Frankrijk/Mexico 1980. Horror van Alexandre Astruc. Met o.a. Fanny Ardant, Mathieu Carrière, Pierre Clémenti, Jacques Dacqmine en Fernand Guiot.

In volle paniek klopt de jonge Allan Stillwood (Cl[KA1]ementi) aan bij Dr. Hawthorne (Dacqmine). Hij was te gast op het kasteel van zijn jeugd- en studievriend Roderick Usher (Carri[KA2]ere) en diens zuster Madeleine (Ardant). Roderick werd gek van het gebouw en Madeleine was ziek. Roderick vroeg Allan om Madeleine met zich mee te nemen alvorens ze reddeloos verloren zou zijn. Het was echter al te laat. De ochtend na zijn aankomst stierf Madeleine. De dagen na haar dood brokkelde het verstand van Roderick verder af. Hij werd er meer en meer van overtuigd dat ze Madeleine levend begraven hadden. Allan smeekt Dr. Hawthorne om mee te komen. Trage, literaire en erg stylistische bewerking van het verhaal van Edgar Allan Poe, gezien door de visuele camera van Astruc. De decors en costuums zijn schitterend en voor de eerste maal wordt ook de incestueuze relatie tussen Roderick en Madeleine uitgewerkt, maar toch doet het geheel erg koel en afstandelijk aan, mede door het feit dat het grootste deel van de film in flash back verteld wordt door Allan. De climax is niet helemaal onverwacht, maar werkt toch schokkend. Pierre Pélégri bewerkte het verhaal en voegde er elementen aan toe uit andere verhalen van Poe. Prachtige fotografie van Jean-Jacques Rochut.

Cinq % de risque

1979 | Misdaad

Frankrijk/België 1979. Misdaad van Jean Pourtalé. Met o.a. Bruno Ganz, Jean-Pierre Cassel, Aurore Clément, Pierre Michael en Fernand Guiot.

Een bizar thema: het opzetten van de volmaakte misdaad, door met behulp van een wiskundige techniek en nauwkeurige computerberekeningen een rotsvast alibi te construeren. Helaas draait dit al snel uit op een eindeloze autorally (het lijkt wel een reclamefilm voor het betreffende merk), zodat het project halverwege eigenlijk al op een mislukking uitloopt. De tweede speelfilm van Pourtalé. De laatste?

Le guêpier

1975 | Komedie, Misdaad

Frankrijk/Italië 1975. Komedie van Roger Pigaut. Met o.a. Claude Brasseur, Marthe Keller, Gabriele Ferzetti, John Steiner en Vittorio Sanipoli.

Brasseur is een gouwdief en een gokker. De onderwereld dwingt hem in de trein Lausanne-Dijon een koffer met geld te stelen. Keller is een hebzuchtige cabaretzangeres die in geldnood verkeert en ook achter de koffer aanzit. Ze is Brasseur te vlug af. Hij legt haar uit dat het geld naar de gangsters moet, maar zij wil geen afstand doen van de buit. Na allerlei achtervolgingen komt het geld toch in handen van de gangsters die elkaar stuk voor stuk neerknallen. Brasseur trekt zich terug in zijn huis in de Provence en Keller voegt zich bij hem. Deze onderhoudende misdaadkomedie biedt wat het scenario (André G. Brunelin) betreft weinig verrassingen, maar de hoofdrollen worden met aanstekelijke animo vervuld.

Bel ordure

1973 |

Frankrijk 1973. Jean Marboeuf. Met o.a. Bulle Ogier, Claude Brasseur, Jean Rochefort, Andréas Voutsinas en Fernand Guiot.

Goochelaar werkt in morsige nachtclub waar ook zijn vriendin als zangeres optreedt. Politie-inspecteur wil hem bekentenis afdwingen, hoewel hij niets op zijn geweten denkt te hebben. Reeks gebeurtenissen verstoort evenwicht in artiestenwereldje waarbij alleen de zangeres doorbreekt naar succes. Nachtclubpodium wordt afspiegeling van de maatschappij in gestileerde satire die aantal verrassende kwaliteiten heeft, behalve duidelijkheid.

imdb: Zoek Fernand Guiot op IMDB

name

email

mijn instellingen