Myriam Boyer (1948): regie, cast, scenario en productie.
Er zijn 41 films gevonden.

Je me tue à le dire

2016 | Komedie

België​/​​Frankrijk 2016. Komedie van Xavier Seron. Met o.a. Jean-Jacques Rausin, Myriam Boyer, Serge Riaboukine en Fanny Touron.

Wanneer de richtingloze bijna veertiger Michel (Rausin) hoort dat zijn bedillerige moeder (Boyer) borstkanker heeft en gaat sterven, voelt hij onder zijn eigen tepel ook ineens een knobbeltje. Dit droogkomische en absurdistische drama over de dood zit vol goede vondsten en memorabele scènes, maar de personages willen maar geen echte mensen worden. Toch een opmerkelijk regiedebuut van de Waal Seron (protegé van Bouli Lanners), van wie we hopelijk nog veel zullen horen. In zwart-wit geschoten.

La femme aux cheveux rouges

2016 | Misdaad, Drama

Frankrijk 2016. Misdaad van Thierry Peythieu. Met o.a. Samuel Le Bihan, Laëtitia Milot, Myriam Boyer, Patrick Raynal en Jacques Chambon.

Wanneer de richtingloze bijna veertiger Michel (Rausin) hoort dat zijn bedillerige moeder (Boyer) borstkanker heeft en gaat sterven, voelt hij onder zijn eigen tepel ook ineens een knobbeltje. Dit droogkomische en absurdistische drama over de dood zit vol goede vondsten en memorabele scènes, maar de personages willen maar geen echte mensen worden. Toch een opmerkelijk regiedebuut van de Waal Seron (protegé van Bouli Lanners), van wie we hopelijk nog veel zullen horen. In zwart-wit geschoten.

La vie devant soi

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Myriam Boyer. Met o.a. Myriam Boyer, Julien Soster, Eddie Rahaingo en Jude Butel.

Onmogelijke opgave om, na Simone Signoret in de filmadaptatie uit 1977 van de roman van Émile Ajar alias Romain Gary, in de rol te stappen van bejaarde ex-prostituee Madame Rosa? Niet voor de doorgroefde Myriam Boyer (Lyon, 1948), die met een theaterbewerking van de roman twee jaar lang applaus en prijzen oogstte. Ze maakt indruk als de wrakkige ijzervreetster die Auschwitz heeft overleefd en nu in de Parijse volkswijk Belleville een illegaal opvanghuis voor kinderen van straatmadelieven bestiert. In haar laatste dagen is puber Momo (Soster) Rosa's steun en toeverlaat.

Orages

2003 | Thriller, Drama

Frankrijk 2003. Thriller van Peter Kassovitz en François Luciani. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Delphine Rich, Myriam Boyer, Valentine Varela en Jean-Claude Adelin.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

T'aime

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Patrick Sébastien. Met o.a. Patrick Sébastien, Marie Denarnaud, Samuel Dupuy, Jean-François Balmer en Myriam Boyer.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

La mère Christain

1998 | Drama

Frankrijk 1998. Drama van Myriam Boyer. Met o.a. Myriam Boyer, Bruno Boëglin, Maryline Even, Clovis Cornillac en Lorraine Bouchet.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

L'instit : Le chemin des étoiles

1997 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Claudio Tonetti. Met o.a. Gérard Klein, Myriam Boyer, Magali Leris, Kevin Goffette en Antoine Cousin-Mazure.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

L'instit : Le chemin des étoiles

1997 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1997. Drama van Claudio Tonetti. Met o.a. Gérard Klein, Myriam Boyer, Magali Leris, Kevin Goffette en Antoine Couzin-Mazure.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

Le R.I.F. : L'île des loups

1996 | Thriller, Misdaad

Frankrijk​/​​België 1996. Thriller van Michel Andrieu. Met o.a. Patrick Raynal, Aude Briant, Yves Afonso, Roch Leibovici en Pierre-Quentin Faesch.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

L'amerloque

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Juliet Dunn, Pauline Pinsolle, Laure Killing, Myriam Boyer en Jacques Rosny.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

Julie Lescaut : La fête des mères

1996 | Misdaad

Frankrijk 1996. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Myriam Boyer, Mouss Diouf, Renaud Marx en Alexis Desseaux.

Een vrouwelijke rechter (Rich) en haar griffier (Cerise) moeten de moord op een boer oplossen. Een storm houdt hen op de boerderij met drie verdachten - de moeder, de echtgenote en de bevriende burgemeester. In het afgeschermde toneel van Orage is de sfeer aangenaam zwaar aangezet, wat ook wel moet in een typische huis-clos. We zien veel natte paraplu's en duistere close-ups met bliksem op de achtergrond. Rich vond het besloten werken 'een genot'? en dat is te zien aan de kwaliteit. Cineast Kassovitz overdreef het slagen van zijn tv-film lichtelijk door hem te vergelijken met meesterwerk Rashomon, waarin ook tegengestelde ooggetuigenverklaringen voorkomen.

Les cinq dernières minutes : Mort d'un géant

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Pascal Goethals. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Myriam Boyer, Roger Dumas en Daniel Langlet.

Tijdens het carnaval in Duinkerken wordt Florent Verchelle (Peyrat) doodgeschoten, vlak na het ogenblik waarop hij de bordpapieren reus Marguerite van zijn vader heeft overgenomen. Zijn vader Roger (Dumas) is directeur havenmeester en is kandidaat om gekozen te worden als parlementslid. Roger is ervan overtuigd dat hij het doelwit was van de moordenaar. Terwijl er een crisisstemming in de haven heerst, heeft Commissaris Massard (Santini) de lastige opdracht om tussen de carnavalsvierders de moordenaar op te sporen en het motief na te gaan. De kleurrijke omgeving waarin deze politiefilm zich afspeelt, is wel het meest opmerkelijke. Voor de rest hebben we alles al eerder (veel indrukwekkender) gezien in Amerikaanse films over misdaad in de dokwerkersmilieus. Het scenario is van regisseur Goethals en Michel Quint. Het camerawerk is van Serge Palatsi. Aflevering 74 nummer van totaal 81. Mono.

Un drôle de cadeau

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Daniel Losset. Met o.a. Roger Souza, Charlotte Maury, Brigitte Buc, Myriam Boyer en Michel Fortin.

Parijs 1949. In een vervallen, stoffig lokaal in een volksbuurt van het veertiende arrondissement komt wekelijks een groepje communistische militanten samen. Ze hebben zeer verschillende achtergronden en vormen samen de communistische cel van Elisa Verlet. De activiteiten staan op een laag pitje. Binnenkort is er voor hen een belangrijke gebeurtenis: de zeventigste verjaardag van Josef Stalin. Ze besluiten hem een geschenk te geven. Een met veel gevoel getekend portret van enkele zondagscommunisten in het na-oorlogse Parijs. De personages worden met een gezonde dosis humor benaderd, zonder dat ze karikaturen worden. Een nostalgische film naar het toneelstuk van Jean Bouchaud, die tevens het scenario met diep menselijk gevoel schreef. De overwegend geel-bruine fotografie van Gérard Vigneron geeft de juiste sfeer aan de film. Formaat 16/9.

L'été de Zora

1994 | Familiefilm, Drama

Frankrijk 1994. Familiefilm van Marc Rivière. Met o.a. Etienne Chicot, Myriam Boyer, Joan Titus, Thierry Magnier en Marie Delmares.

Een achttien-jarig meisje (Titus) woont in een kille voorstad vol beton en komt uit een immigrantengezin. Een sociaalwerkster raadt haar ouders haar met vakantie te sturen naar het platteland. Ze wordt ondergebracht op een boerderij in de P[KA1]erigord in de Dordogne bij Chicot, Boyer en hun zeventien- jarige zoon (Magnier). Met frisse tegenzin ontdekt ze het leven op de boerderij dat ze uiteindelijk gaat waarderen. Ze kan zich evenwel niet aan de indruk onttrekken dat de familie iets voor haar verbergt. Enigszins sympathieke film over een stadsmeisje dat voor het eerst in haar leven met het landleven geconfronteerd wordt. Ze ontdekt daar ook de liefde. Dit hele emotionele drama is doordrenkt met de sensualiteit van de jonge Titus, al is het zonder al teveel pretenties gemaakt. Jacques Labib en Rivière schreven het en Cyril Lathus deed de fotografie.

Un, deux, trois soleil

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Bertrand Blier. Met o.a. Anouk Grinberg, Myriam Boyer, Olivier Martinez, Marcello Mastroianni en Jean-Michel Noirey.

Regisseur en scenarist Bertrand Blier (Merci la vie) filmde in de straten van multiraciaal Marseille een surreële schets van het innerlijk behang van tiener Victorine (Grinberg) met wijlen Mastroianni als sympathieke vader. Grinberg haalde alles uit de kast om schijnbaar leeftijdsloos haar bevindingen met liefde, seks en dood te verbeelden. Bliers experimentele werk werd rijkelijk bekroond met vele Europese filmprijzen waaronder de Grand Prize of the European Academy in Venetië. De Algerijnse raï-goeroe Khaled kreeg een César en, eveneens in Venetië, een Gouden Osella voor zijn originele filmmuziek

Un coeur en hiver

1992 | Romantisch drama

Frankrijk 1992. Romantisch drama van Claude Sautet. Met o.a. Daniel Auteuil, Emmanuelle Béart, André Dussollier en Myriam Boyer.

Meester-vioolbouwer Stéphane (Auteuil) kan niet met mensen omgaan, zijn compagnon Maxime (Dussolier) is sociaal veel vaardiger. Dan verschijnt op een dag de getalenteerde en beeldschone violiste Camille (Béart) in hun winkel. Ze krijgt eerst een relatie met Maxime, wordt dan verliefd op de vioolbouwer. Maar het is winter in Stéphanes hart. Sautet legt in zijn prachtige film nauwkeurig de onuitgesproken, verwarde gevoelens van zijn opmerkelijke acteurs vast. Auteuil kreeg de European Film Award, Dussolier en Sautet kregen allebei een César.

Le miel amer

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Maurice Frydland. Met o.a. Gilles Ségal, Gérard Desarthe, Jean Lescot, Francis Lemarque en Marcel Bluwal.

Parijs rond 1965. De joodse gemeenschap trekt naar de synagoge om pesach te vieren. Zoals elk jaar zal Ségal na de dienst deelnemen aan de feestelijke maaltijd bij zijn zoon. Maar eerst heeft hij nog een taak te vervullen. Sinds eind WO II begeeft hij zich jaarlijks op deze dag naar het station, waar hij de Messias hoopt te kunnen begroeten. Gehypnotiseerd door zijn verlangen wordt hij overhoop gereden door een electrisch bagagewagentje. In de eerste persoon die hij hierna ziet, de clochard Desarthe, herkent hij de verlosser. Bitter komisch, maar warm aangrijpend melodrama van een man die zijn droom kost wat kost in vervulling wil zien gaan. Gevoelig gespeeld door de hele cast en een unieke gelegenheid om de wereldberoemde violist Gitlis als acteur te zien. Het nostalgische scenario werd geschreven door Jean-Claude Grumberg in onvervalste Woody Allen- stijl. Oogstrelend camerawerk van Mario Barroso en een sentimentele score van Jean-Marie Senia.

La bonne âme de Setchouan

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Bernard Sobel. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Andrzej Seweryn, Myriam Boyer, Philippe Faure en David Gabison.

Zeer theatrale bewerking van het meesterwerk van Bertolt Brecht (1940). Weinig vernieuwends voor het oog in deze film, waarvan de lengte niet overeen lijkt te komen met het originele werk. Ongeacht haar elders bewezen talent, komt Bonnaire weinig geloofwaardig over als Chinese in haar alles beheersende dubbelrol van Chen Té, 'de goede ziel', en Chui Ta, het negatief van Chen Té op aarde. Daarom oogt het geheel ook onevenwichtig. De oorspronkelijke kracht van het episch theater wordt trouwens nauwelijks overgebracht.

Il ne manque que vous

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Barma. Met o.a. Bob Askloff, Myriam Boyer, Jacques Buron, Evelyne Dress en Raymond Jourdan.

Een ingenieur kent de geheimen van de lijnmotor. Concurrenten weten dit en zouden deze willen bemachtigen. Ze nemen een werkeloze komediespeler in dienst en laten hem door een plastisch chirurg operen zodat hij als twee druppels water op de ingenieur gaat lijken. Maar door de zeer intensieve training om zijn personage geloofwaardig te maken, gaat hij zich echt met de ingenieur identificeren, hetgeen hem en zijn bazen veel onheil brengt. Nogal onwaarschijnlijk, maar deze tv-maker is een oude rot in 't vak: hij verstaat zijn vak, beheerst de kunst om de soep te kruiden zoals het hoort en weet er de spanning in te houden.

Trop belle pour toi

1989 | Romantisch drama

Frankrijk 1989. Romantisch drama van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Carole Bouquet, Josiane Balasko, François Cluzet en Roland Blanche.

Onconventioneel relatiedrama waarin Gérard Depardieu een succesvolle man speelt met een beeldschone vrouw (Bouquet) en twee kinderen. Dan wandelt de alledaags ogende uitzendkracht Colette (Balasko) zijn kantoor binnen. De twee worden verliefd, maar de echtgenote is niet van plan zich te laten verdrijven. Regisseur Blier weet het verhaal prachtig op de rails te houden met uitgediepte personages en levensechte dialogen. Bijzonder fraaie beelden van cinematograaf Philippe Rousselot (L'ours, Dangerous Liaisons). Césars voor beste film, voor Depardieu en voor Bouquet.

Pause café, pause tendresse 3 : L'argent de la drogue

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Serge Leroy. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Myriam Boyer, Annick Alane en Isabelle De Botton.

Pierrot (Thuillier) komt vrij na een lange gevangenisstraf. Hij is blij om zijn vriendin Marie-Jo (Blanco) terug te zien, maar zijn blijdschap slaat vlug om in ontgoocheling als hij werk gaat zoeken. Op de arbeidsmarkt is weinig plaats voor iemand met een strafblad die bovendien nog ongeschoold is ook. Zelfs de beste intenties kunnen niet helpen. Pierrot is jong, verliefd en wil leven, maar dat is niet eenvoudig. Enkel de misdaad biedt nog een uitweg. Marie-Jo doet beroep op maatschappelijke werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot), temeer daar ze vreest dat Pierrot met zelfmoordplannen rondloopt. Joëlle is weer redder in nood in deze wedloop tegen de tijd en tegen de dood. Het wordt allemaal eerder sentimenteel voorgesteld, maar liefhebbers van het genre komen niet bedrogen uit. Georges Coulonges bewerkte zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz filmde er de beelden bij.

Mélanie sans adieu

1988 | Romantiek

Frankrijk 1988. Romantiek van Jacques Morel. Met o.a. Jacques Morel, Myriam Boyer, Pierre Maguelon, Victor Garrivier en P. Dubost.

De rechter Julien Fontanes ontmoet een ongelukkige vrouw die wanhopig op zoek is naar haar weggelopen dochter. Het slot laat zich raden. Een uitgekauwd verhaal, weinig originele regie.

Julien Fontanes, magistrat : Mélanie sans adieu

1988 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1988. Misdaad van Daniel Moosmann. Met o.a. Jacques Morel, Myriam Boyer, Pierre Maguelon, Victor Garrivier en Sheila O'Connor.

Een film gebaseerd op de serie Julien Fontanes, magistrat over het drama dat een ogenschijnlijk krankzinnige vrouw meemaakt. Puike verfilming aan de hand van het scenario van specialist Jean Cosmos, zelfs al heeft de ongebruikelijke regisseur Moosman net als vele anderen zijn persoonlijkheid bij de ingang van de studio moeten achterlaten, toen hij voor de televisie ging werken.

Il y a maldonne

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van John Berry. Met o.a. Clovis Cornillac, Luc Thuillier, Jacques Martial, Nathalie Gabay en Marcel Maréchal.

Een somber verhaal dat zich afspeelt in de arbeiderswijken van Courbevoie. Over een kleine dief (hij heeft een horloge gestolen!) die de tragische dood van twee hoofdpersonen, waaronder een omgekochte politieman, veroorzaakt. Afgezien van de anekdote, gaat het er voor John Berry om - een Amerikaanse filmer die in het McCarthy-tijdperk werd verjaagd en sinds 1954 in Frankrijk films maakt - de thema's vriendschap en verraad te behandelen. Een paar zwakheden, waaronder een 'voorspelbaar' slot. Doch deze triller gaat uitgebreid in op een minder begunstigde sociale klasse en de personages weten te overtuigen.

Golden Eighties

1986 | Musical, Komedie

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1986. Musical van Chantal Akerman. Met o.a. Myriam Boyer, Fanny Cottençon, John Berry, Delphine Seyrig en Nicolas Tronc.

Akerman heeft geprobeerd de de jaren 1980-90 te vangen in een muzikaal drama met als middelpunt een winkelpassage in Brussel. Ongetwijfeld ge[KA3]inspireerd door Demy`s LES PARAPLUIES DE CHERBOURG een verhaaltje (van niks) over kapstertje Lio, die verliefd is op Tronc, die weer op zijn beurt lonkt naar Cottençon, en deze laatste heeft een oogje op Denner. Plotseling duikt Amerikaan Berry op, die iets met het verleden te maken heeft en zich vastklampt aan Seyrig, de echtgenote van Denner; hij heeft haar nooit kunnen vergeten na WO II, en zij is de moeder van Tronc. Dit bonte gebeuren zal v.n.l. genre- liefhebbers aanspreken. Laatste rol van Denner. De muziek is van Marc Herouet. Het scenario werd geschreven door Pascal Bonitzer, Henry Bean, Jean Gruault, Leora Barisch en regisseuse Akerman. Gilberto Azevedo en Luc Benhamou bemanden de camera.

Le Voyage à Paimpol

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van John Berry. Met o.a. Myriam Boyer, Michel Boujenah, Jean-François Garreaud en Dora Doll.

Een getrouwe bewerking van de roman van Dorothée Letessier. Berry is een mythe op zich: hij heeft met Brecht en Welles samengewerkt, is een slachtoffer van het McCarthyisme, en hoewel hij al lang in Frankrijk werkt is hij daar slecht bekend. Dit is een kroniek van het alledaagse leven, aantrekkelijk dankzij de grappige benadering van ernstige zaken zoals de vergankelijkheid van het leven en de bijbehorende ontgoocheling.

Sarah dit... Leïla dit...

1983 | Drama, Oorlogsfilm

België 1983. Drama van Frans Buyens. Met o.a. Myriam Boyer, Michele Simonnet en Paul Louka.

De ontmoeting tussen twee vrouwen, die beiden een deel van hun kindertijd in Duitse concentratiekampen doorbrachten. Tussen beiden ontstaat een diep en vertrouwelijk contact. Zij herleven voor het eerst hun verleden, hun ervaringen waren verschillend, maar de hel was dezelfde. Hun ontmoeting leidt tot het opmaken van een balans. Geslaagde waarschuwing tegen (groeiend) racisme en nationalisme. Beter dan om het even welke theorie zal dit doku-drama de beestige waarheid van totalitaire regimes doen begrijpen.

Série noire

1979 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1979. Drama van Alain Corneau. Met o.a. Marie Trintignant, Patrick Dewaere, Jeanne Herviale, Bernard Blier en Myriam Boyer.

Van het noir-kwartet dat Corneau, een van Frankrijks veelzijdigste en tegelijkertijd meest onderschatte regisseurs, in de periode 1976-1981 draaide, is de vrije Jim Thompson-bewerking Série noire het genremeesterstuk. Zet je maar schrap wanneer de mentaal alarmerend instabiele vertegenwoordiger annex kasgraaier Franck Poupart (Dewaere op z'n manische top) in de Parijse banlieuetristesse op drift raakt. Een manipulatieve, adolescente prostituee en haar wel of niet bemiddelde tante, een revolver et voilà: weldra zijn Francks rapen existentieel gaar. Inktzwart filmgoud met prachtfotografie van Pierre-William Glenn en glansrol van Bernard Blier als Pouparts ploert van een baas.

Vas-y maman

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Nicole De Buron. Met o.a. Annie Girardot, Pierre Mondy, Henri Garcin, Claude Piéplu en Nicole Calfan.

Een in het huishouden miskende vrouw schrijft een feministische roman die een best-seller wordt, waarmee door de publiciteit en andere bijkomende factoren de rust in huis catastrofaal verstoord raakt. De als regisseur debuterende schrijfster heeft kennelijk (terechte) twijfels gehad of haar scènes en dialogen wel zo leuk waren en daarom - de gewoonlijk uitstekende - acteurs voortdurend nadrukkelijke grimassen laten trekken, met rampzalige gevolgen. Scenario van regisseuse De Buron, die voor de dialogen werd bijgestaan door Pierre Sisser en Mathilde Pean.

Laisse-moi rêver

1978 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1978. Komedie van Robert Ménégoz. Met o.a. Michel Galabru, Myriam Boyer, Patrick Chesnais, Roger Mirmont en Nathalie Guérin.

Een niet onaangename lichtvoetige politiekomedie met Galabru als een diamantsmokkelaar, achtervolgd door tegenslagen. Hoewel de hysterie en de platte effectenjagerij van de doornee Franse komedie af en toe de kop opsteken, slaagt Ménégoz er in een aantal frisse scènes neer te zetten, vooral dankzij de innemende vertolking van Galabru, een erg onderschat acteur die zichzelf te grabbel gooit in de meest idiote produkties maar met een goede rol wel degelijk tot grote prestaties in staat is. Ook bekend als DRÔLES DE DIAM.

Le vieux pays où Rimbaud est mort

1977 |

Frankrijk​/​​Canada 1977. Jean-Pierre Lefebvre en Jean Pierre Lefebvre. Met o.a. Marcel Sabourin, Anouk Ferjac, Miryam Poyer, Roger Blin en Germaine Delbat.

Abel uit Quebec gaat terug naar het land van zijn voorouders, Frankrijk. Hij wil weten in hoeverre de Fransen veranderd zijn. Hij ontdekt in eerste instantie het Frankrijk van de toeristenfolders maar daarna wordt hij er, mede dankzij allerlei ontmoetingen en liefdesrelaties, getuige van hoe het echte Frankrijk leeft, lijdt en liefheeft. Hij ziet dan in hoezeer de verre verwanten in het 'Nieuwe Frankrijk' verwijderd zijn geraakt van het 'oude land'. De kijk van deze regisseur uit Quebec op de Parijse zeden is spits, vlijmscherp en soms keihard maar hij vermengt dit met onmiskenbare melancholie; zodoende een film met een geheel eigen accent. Ook bekend als CE VIEUX PAYS OÙ RIMBAUD EST MORT, RIMBAUD EST MORT en RIMBAUD EST MORT - LE VIEUX PAYS.

L'hôtel de la plage

1977 | Komedie

Frankrijk 1977. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Myriam Boyer, Daniel Ceccaldi, Anna Gaël, Michèle Grellier en Guy Marchand.

Een aantal gezinnen brengt jaarlijks de vakantie door in een hotel in een Bretonse badplaats, maar ook door de opgroeiende kinderen zijn er toch weer onvoorziene verrassingen en amoureuze complicaties. De regisseur van A NOUS LES PETITES ANGLAISES houdt zich aan hetzelfde stramien van vakantieflirts - nu in alle leeftijdscategorieën - met minimale oorspronkelijkheid. Sommige aardige momenten zijn te danken aan de acteurs. Scenario van Michel Lang.

Né pour l'enfer

1976 | Misdaad, Film noir, Horror

Italië​/​​Canada​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1976. Misdaad van Denis Héroux. Met o.a. Mathieu Carrière, Andrée Pelletier, Carole Laure, Eva Mattes en Debby Berger.

Een stapelgekke Amerikaanse zeeman monstert af in Belfast en doodt acht verpleegsters. Een van hen overleeft het, omdat zij zich onder een bed heeft verstopt. Zij kan een gedetailleerde beschrijving van hem geven en na een achtervolging wordt de bewuste man opgepakt. Een nogal opzienbarend internationaal project, voor het merendeel opgenomen in een, mede dankzij de beelden van de Duitser Heinz Holscher, onheilspellend Dublin. Op basis van een waar krantebericht, terwijl het scenario van de (oude) Hongaarse routinier Geza von Ravanyi is, werkend onder het pseudoniem Fred G. Ranger. Angstaanjagend en vooral de moeite waard vanwege de karakterrol van Carrière als psychopaat. Een ander opmerkelijk gegeven is dat deze film alleen illegaal vertoond kan worden, want hij is in Frankrijk verboden en mag ook niet naar Canada worden geëxporteerd.

La Communion solennelle

1976 | Horror, Historische film, Komedie

Frankrijk 1976. Horror van René Ferret en René Féret. Met o.a. Myriam Boyer, Nathalie Baye, Monique Mélinand, René Ferret en Marcel Dalio.

Kroniek van drie platte-landsfamilies die een eeuw lang worden gevolgd op communie-feesten die iedereen bijeenbrengen. Vernuftig geconstrueerd scenario laat ruimte voor rake observaties en ironisch spel. Beste momenten doen aan films van Jean Renoir denken. Het camerawerk is van Jean-François Robin.

Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000

1976 | Komedie, Oorlogsfilm, Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1976. Komedie van Alain Tanner. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Myriam Boyer, Jacques Denis, Roger Jendly en Dominique Labourier.

Door toevallige omstandigheden kruisen in Gen[KA2]eve de levens van acht verschillende personages elkaar, die ieder op hun manier een eigen vorm proberen te vinden voor hun gefrustreerd idealisme ten aanzien van een nieuwe maatschappij. Conflicten en teleurstellingen blijven niet uit, maar de hoop voor de toekomst wordt gevestigd op de geboorte van een baby in een `ecologisch` boerengezin. Het aanstekelijk samenspel van de ideale rolbezetting geeft de film een lichte toon die hem uittilt boven de theoretisch-onderwijzende uitgangspunten en de nadrukkelijke vervreemdingseffecten (als de afwisseling van zwartwit en kleur), zonder dat die vrolijkheid de zinnigheid van de diverse probleemstellingen verdoezelt. Het scenario is van regisseur Tanner en John Berger. Het camerawerk is van Renato Berta.

Le triangle écorché

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Pierre Kalfon. Met o.a. Sabine Glaser, Jacques Portet, Henri Deus, Frédéric Mitterrand en Sarah Sterling.

Het klassieke verhaal van een driehoeksrelatie binnen een bourgeois-gezin. Ditmaal is het de vrouw die een minnaar neemt. De gehele film is opgebouwd rond de vraag of zij bij haar man weggaat of niet. Een mager thema, bewerkt met behulp van eindeloos geklets, zogenaamd om de in dit milieu gangbare zeden weer te geven. Een tamelijk saaie film, de laatste van deze cineast die zich sedertdien heeft gericht op de productie en de distributie. De muziek is niet gek.

Il pleut toujours où c'est mouillé

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Jean-Daniel Simon. Met o.a. Myriam Boyer, Sylvie Fennec, Jean Le Mouel, Jacques Serres en Jacques Portet.

Een heftige verkiezingsstrijd in een dorp in Lot-et-Garonne op het Franse platteland. Bloedige confrontaties tussen communisten en rechtse extremisten. Dit onvervalst linkse produkt, in de geest van '68, zet ons een poeslieve communistische aanhang voor tegenover het 'reactionaire' uitschot. Natuurlijk zijn zij het alleen die de arbeiders uitbuiten. Als devoot volgeling beschrijft de regisseur ons politieagenten die dichter bij de boeren staan dan bij de notabelen, én geeft hij een rooskleurig beeld van de 'solidariteit onder boeren'. Desondanks een goede beschrijving van het dagelijks leven op het platteland van destijds.

Le voyage d'Amélie

1974 | Drama, Komedie

Frankrijk 1974. Drama van Daniel Duval. Met o.a. Louise Chevalier, Daniel Duval, Myriam Boyer, Stéphane Bouy en Hervé Lasseron.

Een vijftal ongeschoolde voorstadsjongeren die de weelde van de consumptiemaatschappij alleen kent van het zien op tv, heeft naar het voorbeeld van Amerikaanse films zonder succes hun slag proberen te slaan. Weduwe op leeftijd Am[KA1]elie (Chevalier) vraagt hun om - clandestien - het lijk van haar echtgenoot te vervoeren naar een dorpje waar haar enige familielid woont. Acteur-schrijver-regisseur Duval komt zelf uit het milieu dat hij in zijn speelfilmdebuut schildert en weet aan deze eenvoudige en innemende tragikomedie opmerkelijke authenticiteit te geven. De milde LES VALSEUSES-achtige (van Betrand Blier uit hetzelfde jaar) film wordt tegenwoordig tot het Franse erfgoed gerekend en na hervertoning in 2004 op het filmfestival van Cannes, werd in 2005 werd een gerestaureerde versie vertoond in aanwezigheid van Duval. Het camerawerk is van Michel Genet. Maurice Vanderschueren, die score schreef staat op de aftiteling als Maurice Vander. 16 mm, later opgeblazen naar 35 mm.

L' Ombre d'une chance

1973 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Jenny Arasse, Marianne Egerickx, Robert Benoît en Roger Lumont.

Een libertijnse veertiger krijgt bezoek van een hem nauwelijks bekende volwassen zoon en diens vriendin. Het meisje voelt zich tot de oudere man aangetrokken, die haar uit onverwachte vaderliefde weerstaat. De ruimdenkendheid van de jongen houdt op waar het zijn vader betreft en conflicten leiden tot een tragedie. Deze relatie-strategie volgens een lange literaire Franse traditie binnen een barok kitsch-decor offert zinnige idee[KA3]en op aan de bioscoopcommercie met (bijna) hard-core momenten die noch met de geschetste situatie noch met de personages daarin te maken hebben, alleen met de concurrentie van andere films.

Pause café, pause tendresse: L'argent de la drogue

-1 |

Frankrijk. Serge Leroy. Met o.a. Myriam Boyer, Bernard Le Coq en Véronique Jannot.

Een libertijnse veertiger krijgt bezoek van een hem nauwelijks bekende volwassen zoon en diens vriendin. Het meisje voelt zich tot de oudere man aangetrokken, die haar uit onverwachte vaderliefde weerstaat. De ruimdenkendheid van de jongen houdt op waar het zijn vader betreft en conflicten leiden tot een tragedie. Deze relatie-strategie volgens een lange literaire Franse traditie binnen een barok kitsch-decor offert zinnige idee[KA3]en op aan de bioscoopcommercie met (bijna) hard-core momenten die noch met de geschetste situatie noch met de personages daarin te maken hebben, alleen met de concurrentie van andere films.

Le chemin des étoiles

-1 |

. Claudio Tonetto. Met o.a. Magali Leris, Myriam Boyer en Gérard Klein.

Een libertijnse veertiger krijgt bezoek van een hem nauwelijks bekende volwassen zoon en diens vriendin. Het meisje voelt zich tot de oudere man aangetrokken, die haar uit onverwachte vaderliefde weerstaat. De ruimdenkendheid van de jongen houdt op waar het zijn vader betreft en conflicten leiden tot een tragedie. Deze relatie-strategie volgens een lange literaire Franse traditie binnen een barok kitsch-decor offert zinnige idee[KA3]en op aan de bioscoopcommercie met (bijna) hard-core momenten die noch met de geschetste situatie noch met de personages daarin te maken hebben, alleen met de concurrentie van andere films.