Eugène Yvernès: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

La vie est un rêve

1949 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1949. Komedie van Jacques Séverac. Met o.a. Susy Carrier, Solange Turenne, Milly Mathis, Claire Muriel en Maggy Sylvère.

Zeer afgezaagde variaties op het thema van de identiteitsverwisselingen en misverstanden. Het doet enigszins denken aan Marivaux maar kan niet tippen aan diens talent. Bovendien is de regie ook al niet veel soeps. Een film die thans zeer gedateerd is.

L' Assassin est à l'écoute

1948 | Misdaad, Avonturenfilm

Frankrijk 1948. Misdaad van Raoul André. Met o.a. Marquerite Moreno, Louise Carletti, Adrienne Gallon, Eliane Dorsay en Liane Marlène.

Sjacheraars bedienen zich van een radio-uitzending om hun boodschappen over te brengen. De presentator wordt vermoord als hij hierachter is gekomen. Maar de politie ontmantelt de bende, die door een vrouw (Moreno in haar laatste rol op het witte doek) geleid wordt. André's tweede film, een van zijn meer 'verteerbare'; hij verzandde later in het tappen van schuine moppen. Een gestaag tempo, schilderachtige personages en vooral een wrede satire op de weerzinwekkendheid van het radiowereldje, toen er nog geen televisie was. Scenario en dialogen van Cour en Blanche.

Vive la liberté

1945 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk 1945. Oorlogsfilm van Jeff Musso. Met o.a. Jeanne Manet, Santa Reill, Martine Fresnoy, Jean Darcante en Raymond Bussières.

De derde en laatste film van een regisseur met een bliksemcarri[KA2]ere (1937-1945) maar niet onbelangrijk. VIVE LA LIBERTE is gemaakt als een contrasterend tweeluik met aan de ene kant de heldendaden van de ondergrondse en aan de andere de misdaden die door collaborateurs en profiteurs van de oorlog zijn gepleegd. Een vreemd aspect van deze film is dat hij opzettelijk is gemaakt in een naïve en eenvoudige stijl. Met, in een bijrolletje, een debutant genaamd Jean-Pierre Mocky, de latere regisseur.

Florence est folle

1944 | Komedie

Frankrijk 1944. Komedie van Georges Lacombe. Met o.a. Annie Ducaux, Marcelle Praince, Lise Florelly, Marquerite de Morlaye en André Luguet.

Na een ongeluk gaat de even mooie als koele echtgenote van Jérôme Benoît zich bezighouden met zingen en optreden tijdens koffieconcerten. Het leven van haar man, die haar impresario is geworden, verandert daardoor totaal. Dit is beslist niet een van de meest markante films van Georges Lacombe maar wel een smeuïge en levendige komedie zonder pretenties. Om de een of andere reden zijn drie personen voor het scenario aangetrokken: Jean Sacha, Jacques Companeez en Alex Joffé, en Henri Jeanson voor de dialogen.