Pierre Boffety: camera.
Er zijn 2 films gevonden.

Veillées d'armes

1994 | Documentaire

Duitsland​/​​Frankrijk 1994. Documentaire van Marcel Ophüls.

Marcel Ophüls begaf zich naar Bosnië om in een tweedelige film te laten zien hoe journalisten en oorlogscorrespondenten er werken. Het eerste deel vertelt over beroemde voorgangers, die hun werk deden tijdens de Spaanse Burgeroorlog, WO II, in Vietnam of Libanon, aan de hand van beelden uit die oorlogen. De risico's, heldendaden en ook de trucjes worden geanalyseerd. Dan zijn de journalisten in Bosnië aan de beurt. Het tweede deel bevat gesprekken tussen de correspondenten, over kogelvrije vesten, objectiviteit, de betrekkingen met de verschillende partijen, de vormen van censuur en zelfcensuur in Bosnië en tijdens de Golfoorlog. De film bevat tevens beelden uit fictiefilms, die interviews of documentairebeelden moeten verduidelijken, wat het geheel nogal brokkelig en onduidelijk maakt. De Marx Brothers, Bing Crosby, Gary Grant en fragmenten uit films van vader Max Ophüls wisselen de interviews en oorlogsbeelden af. De getuigenis van het leed van de bevolking steekt boven de rest van de film uit, evenals feit om nu eens de 'hoofdrolspeler' achter schermen te laten zien, w.o. de cameralieden, geluidstechici e.d. die, behalve de tv-veslaggever, nooit in beeld komen. Om deze film trok Ophûls zich begin 1995 terug als lid van de commissie voor de Césars. Er is ook een versie, die 7m langer is.

Hôtel Terminus - Klaus Barbie, sa vie et son temps

1988 | Documentaire, Oorlogsfilm, Historische film, Biografie

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1988. Documentaire van Marcel Ophüls. Met o.a. Marcel Ophüls, Claude Lanzmann en Klaus Barbie.

Veelomvattende documentaire over Klaus Barbie, lid van de Gestapo in Lyon, die de Franse verzetsstrijder Jean Moulin martelde en vermoordde. Eigenlijk is het een film over de geschiedenis vanaf 1940. Personen als paus Pius XII, monseigneur Montini (paus Paulus VI), Jean-Marie Le Pen en Barbie's advocaat Jacques Verges trekken aan ons oog voorbij. De film maakt duidelijk hoe Barbie zo lang een rechtszaak heeft kunnen ontlopen en de moderne tijd wordt op een weinig flatteuze manier weergegeven, overigens met veel overtuigingskracht en onthutsende interviews. Veel visuele vondsten wat betreft de montage. Een zeer verontrustende visie op de aard van de mens, krachtige geregisseerd. Een Oscar als beste documentaire.