Katell Djian: camera.
Er zijn 5 films gevonden.

El botón de nácar
Chili/​Frankrijk/​Spanje/​Zwitserland 2015. Documentaire van Patricio Guzmán.
Katell Djian: Camera
IGD
vpro cinema
bezoekers
Ik
Barakat!
Frankrijk/​Algerije 2006. Drama van Djamila Sahraoui. Met o.a. Rachida Brakni, Fattouma Ousliha Bouamari en Ahmed Berrhama.
Katell Djian: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
Le grand voyage
Marokko/​Frankrijk 2004. Drama van Ismaël Ferroukhi. Met o.a. Nicolas Cazalé, Mohamed Majd en Jacky Nercessian.
Katell Djian: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
Être et avoir
Frankrijk 2002. Documentaire van Nicolas Philibert.
Katell Djian: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik
For ever Mozart
Duitsland/​Frankrijk/​Zwitserland 1996. Oorlogsfilm van Jean-Luc Godard. Met o.a. Madeleine Assas, Bérangère Allaux, Ghalya Lacroix, Vicky Messika en Frédéric Pierrot.
Katell Djian: Camera
vpro cinema
bezoekers
Ik

El botón de nácar

2015 | Documentaire

Chili​/​​Frankrijk​/​​Spanje​/​​Zwitserland 2015. Documentaire van Patricio Guzmán.

Essayistische documentaire van de regisseur van Nostalgia for the Light, over de betekenis van water (en twee knopen die op de bodem van de zee werden gevonden) in de Chileense geschiedenis. In première gegaan op het filmfestival van Berlijn, waar het de Zilveren Beer voor beste scenario won.

Barakat!

2006 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk​/​​Algerije 2006. Drama van Djamila Sahraoui. Met o.a. Rachida Brakni, Fattouma Ousliha Bouamari en Ahmed Berrhama.

Treffend Algerijns drama over een vrouwelijke arts (Brakni) die tijdens de burgeroorlog in de jaren '90 de heuvels intrekt om haar ontvoerde man te zoeken, in weerwil van de constante dreiging van vechtlustige mannen. Debuterend regisseur en scenarist Djamila Sahraoui wilde met haar eersteling Barakat! (Genoeg) de geestdrift van Algerijnse vrouwen belichten. Om haar punt kracht bij te zetten wordt de vastberaden heldin bijgestaan door een dito oudere vrouw met ervaring in de oorlog tegen de Fransen. 'In mijn film geen onderdanige vrouwen,' aldus Sahraoui, die met haar werk negentien debuutfilms versloeg (van louter mannen) op het pan-Afrikaans filmfestival van Ouagadougou in de categorie Beste Debuut.

Le grand voyage

2004 | Drama

Marokko​/​​Frankrijk 2004. Drama van Ismaël Ferroukhi. Met o.a. Nicolas Cazalé, Mohamed Majd en Jacky Nercessian.

'Waarom heb je niet gewoon het vliegtuig genomen?' vraagt Reda aan het eind van Le grand voyage aan zijn vader. De twee hebben dan een zware autorit van Frankrijk naar Saoedi-Arabië achter de rug. Reda's vraag illustreert de kloof tussen de generaties. Hij moet van z'n vader horen dat een pelgrimstocht naar Mekka de nodige moeite moet kosten. Maar de uitkomst van deze roadmovie is voorspelbaar: vader en zoon komen nader tot elkaar. De manier waarop dat gebeurt, ligt minder voor de hand. Goed kijken, en niet te snel oordelen, adviseert de regisseur. Dat geldt ook voor zijn film, die gaandeweg aan schoonheid en zeggingskracht wint.

Être et avoir

2002 | Documentaire

Frankrijk 2002. Documentaire van Nicolas Philibert.

Met prijzen overladen (en zeer goed bezochte) documentaire over een school op het Franse platteland. Georges Lopez bestiert in zijn eentje deze school van dertien leerlingen, die in leeftijd variëren van vier tot twaalf jaar. Regisseur Philibert draaide tien weken in het lokaal van Lopez, de zoon van een Spaanse immigrant. Hij begon midden in de winter en eindigde op de laatste schooldag. Op die dag neemt meester Lopez voorgoed afscheid van de kinderen. Hij gaat met vervroegd pensioen. Technisch bewonderenswaardig, inhoudelijk hartveroverend. Lopez spande later een (verloren) rechtszaak aan tegen Philibert. Als 'hoofdrolspeler en co-auteur' eiste hij een deel van de winst op.

For ever Mozart

1996 | Oorlogsfilm

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 1996. Oorlogsfilm van Jean-Luc Godard. Met o.a. Madeleine Assas, Bérangère Allaux, Ghalya Lacroix, Vicky Messika en Frédéric Pierrot.

Met prijzen overladen (en zeer goed bezochte) documentaire over een school op het Franse platteland. Georges Lopez bestiert in zijn eentje deze school van dertien leerlingen, die in leeftijd variëren van vier tot twaalf jaar. Regisseur Philibert draaide tien weken in het lokaal van Lopez, de zoon van een Spaanse immigrant. Hij begon midden in de winter en eindigde op de laatste schooldag. Op die dag neemt meester Lopez voorgoed afscheid van de kinderen. Hij gaat met vervroegd pensioen. Technisch bewonderenswaardig, inhoudelijk hartveroverend. Lopez spande later een (verloren) rechtszaak aan tegen Philibert. Als 'hoofdrolspeler en co-auteur' eiste hij een deel van de winst op.
imdb: Zoek Katell Djian op IMDB