Philippe Le Guay: regie, cast en scenario.
Er zijn 10 films gevonden.

Normandie nue

2018 | Komedie

Frankrijk 2018. Komedie van Philippe Le Guay. Met o.a. François Cluzet, François-Xavier Demaison, Toby Jones, Julie-Anne Roth en Pili Groyne.

Wanneer een beroemde Amerikaanse naaktfotograaf (Jones) een noodlijdend dorp in Normandië uitkiest als decor voor een groepsfoto, doet de burgemeester (Cluzet) zijn best de dorpelingen uit de kleren te krijgen, in de hoop nationale aandacht te trekken voor hun barre situatie. De stugge boeren laten zich echter niet zomaar overtuigen. Deze Franse variant op de Britse komedies The Full Monty en Calendar Girls moet het niet hebben van originaliteit, en de diverse verhaallijnen hangen wel erg losjes samen, maar de sympathieke acteurs zorgen geregeld voor een glimlach.

Alceste à bicyclette

2013 | Drama

Frankrijk 2013. Drama van Philippe Le Guay. Met o.a. Fabrice Luchini, Lambert Wilson en Maya Sansa.

Komedie over twee bevriende acteurs die beiden de hoofdrol ambiëren in Moliere’s klassieke theaterstuk De Misantroop. Bij toerbeurt repeteren ze de hoofdrol van Alceste, de mensenhater, en allemansvriend Philinte. Dat levert bevlogen discussies op over essentie en interpretatie van hun rollen, hoge en lage cultuur. Een aanvankelijk hartelijk weerzien ontpopt zich tot een duel tussen twee mannen wier beroep liegen en bedriegen is. Dat Alceste à bicyclette wat loze zijstraten in fietst is dit lichtvoetige commentaar op het acteurswereldje te vergeven.

V comme Vian

2011 | Biografie, Drama

Frankrijk 2011. Biografie van Philippe Le Guay. Met o.a. Laurent Lucas, Julie Gayet en Bernard Le Coq.

Vleiende biografie van Boris Vian (1920-1959), de nestor van het absurdistisch-realisme in de naoorlogse Franse literatuur, met de romans L'écume des jours en J'irai cracher sur vos tombes als vaandeldragers. Behalve schrijver was Vian ook kunstschilder, jazzmusicus, ingenieur, toneelspeler, zanger, journalist, vertaler, criticus, filmacteur, regisseur en grammofoonplatenproducent. Filmmaker Le Guay is erin geslaagd Vians intellectuele razernij ongeforceerd voor het voetlicht te krijgen waarbij Vians bekendste pseudoniem Vernon Sullivan - Vian had bijna veertig schuilnamen - geheel logischerwijs tot leven komt. Trefzeker acteerwerk van Vian-bewonderaar Lucas completeert het kunststuk.

Les femmes du 6ème étage

2010 | Komedie

Frankrijk 2010. Komedie van Philippe Le Guay. Met o.a. Fabrice Luchini, Sandrine Kiberlain, Natalia Verbeke, Carmen Maura en Lola Dueñas.

Begin jaren zestig verpietert de Parijse beurshandelaar Jean-Louis Joubert in zijn bourgeois-stoffige gezinssleur. Dankzij het nieuwe Spaanse dienstmeisje María betreedt hij de bovenste verdieping van het appartementsgebouw: daar huizen in piepkleine chambres de bonne María's landgenotes, allemaal in dienst bij welgestelde families. Warme, grappige film van Le Guay, in hetzelfde deftige XVIIe-arrondissementsdecor opgegroeid en deels grootgebracht door een Spaans dienstmeisje, bruist door het milieucontrast en acteerwerk. Luchini en Kiberlain, gelieerd in het echte leven, spelen opnieuw een echtpaar in zwaar huwelijksweer. César Beste Vrouwelijke Nevenrol voor Carmen Maura.

Trois Huit

2001 | Thriller, Drama

Frankrijk 2001. Thriller van Philippe Le Guay. Met o.a. Gérald Laroche, Marc Barbé, Bernard Ballet, Alexandre Carrière en Jean-François Lapalus.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

L'année Juliette

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Philippe Le Guay. Met o.a. Fabrice Luchini, Valérie Stroh, Marine Delterme, Didier Flamant en Jean-Louis Richard.

Tweede avondvullende film van Le Guay, die het vak leerde bij meesterfilmer Fran[KA10]cois Truffaut. Het is een lichte, zwarte komedie geworden over een jonge anesthesist uit Bordeaux, Camille Prader (Luchini), die een onbezorgde, intieme relatie heeft met de getrouwde Cl[KA1]ementine (Stroh). Cl[KA1]ementine wil echter meer. Ze verlaat haar echtgenoot en trekt bij Camille in wanneer hij naar een medisch congres is. Als ze hem afhaalt op het vliegveld M[KA1]erignac, overvalt ze Camille hiermee door hem het goede nieuws te vertellen. Ze wil ook een baby van hem. Camille is hiervan zo beduusd dat hij per abuis de koffers (die er identiek uitzien) pakt van een ander - fluitiste Juliette Graveur, die 's avonds in Bordeaux moet optreden, maar ze komt niet opdagen. Camille maakt dankbaar gebruik van de gelegenheid door Clémentine wijs te maken dat hij een relatie met Juliette heeft in de hoop van haar af te komen. Tegelijkertijd wordt Juliette een obsessie voor hem en wil hij haar ontmoeten. Enige tijd later worden Camille's koffers in de achterbak van Juliette's auto gevonden. De politie arresteert hem, want Juliette zat vermoord achter het stuur. Camille bevindt zich in een lastig parket. Aardig gespeeld door de aantrekkelijke hoofdrollen en een leuke tijdspassering. Het scenario is van Jean-Louis Richard en regisseur Le Guay. De fotografie is van Pierre Novion.

Rhésus Roméo

1993 | Drama

Frankrijk 1993. Drama van Philippe Le Guay. Met o.a. Isabelle Pasco, Anthony Delon, Philippe Clévenot, Judith Magre en Philippe Laudenbach.

Kapster Jo[KA3]elle (Pasco) stelt zich als donor beschikbaar om ruggemerg af te staan voor een kankerpati[KA3]ent. Ze belooft daarbij absolute anonimiteit in acht te nemen. Zij mag niet weten voor wie het merg bestemd is. Haar nieuwsgierigheid overwint echter en ze slaagt erin het dossier in te kijken. De zieke is Arnaud (Delon) en ze besluit de jongeman op te zoeken. Wanneer ze de knappe verschijning ziet, raakt ze op slag smoorverliefd. Vergezocht en ongeloofwaardig melodrama rond een verboden liefde. De acteurs doen hun best om het scenario van regisseur Le Guay (hier in zijn tv-debuut) en Lou Jeunet wat op te vijzelen, maar slagen er slechts gedeeltelijk in. Fotografie van Pierre Novion.

Outremer

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Philippe Le Guay, Christian Rullier, Cédric-Emmanuel Kahn en Marianne Basler.

Drie jonge meisjes uit de gegoede burgerij wonen gedurende de jaren 1950-1960 in Algerije. Hun vader houdt veel van hen, ook al is hij streng. Dan duikt de charmante droomprins op, en met hem de bekende opeenvolging van leuke en minder leuke ervaringen. Niet minder dan vier bevriende scenarioschrijvers, overigens eveneens acteurs, hebben deze tamelijk onschuldige en banale film, met uitzondering van enkele tedere scènes, in elkaar geflanst. Een debuutfilm die helaas weinig bijzonders te melden heeft, met een aarzelende regie en acteursbegeleiding.

Les Deux Fragonards

1989 | Biografie, Drama

Frankrijk 1989. Biografie van Philippe Le Guay. Met o.a. Joaquim de Almeida, Robin Renucci, Philippine Leroy-Beaulieu, Sami Frey en Jean-Louis Richard.

Pas sinds 1984 is bekend dat de beroemde 18e eeuwse Franse schilder Honoré Fragonard een broer had. Cyprien oefende het naargeestige beroep van anatoom-patholoog uit. Rond dit gegeven hebben Le Guay en Jérôme Tonnerre een scenario bedacht, gewijd aan de dualiteit van eind 18e eeuw. Het was de tijd van losbandigheid en de aristocraten die in de ban verkeerden van hun eigen nabije dood ten behoeve van de goede zaak. Het kost enige moeite beide tegenstrijdige thema's met elkaar in verband te brengen. Het gaat hier dan ook om een eigenaardige film die zowel innemend als afstotend is. Ook zit er iets theatraals en dromerigs in, en dat is zeldzaam in de hedendaagse Franse cinema.

La boutique infernale de Denis Diderot

1984 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1984. Biografie van Jérôme Prieur. Met o.a. Henry Colomer, Olivier Gillon, Philippe Le Guay en Nicolas Stern.

Acht sc[KA2]enes, uitgewerkt door vijf regisseurs, geven een levendige beschrijving van deze veelzijdige filosoof. Deze film is een eerbetoon aan het feit dat hij twee honderd jaar eerder overleed (hij leefde van 1713-1784). De essentiële thema's van zijn werk komen aan de orde. Van de theoretische beschouwingen op biologisch gebied tot en met de kunstkritiek, via de wonderlijke onderneming L'Encyclopédie. Het eindresultaat kan, gezien de verscheidenheid aan talent bij de makers, bijna niet anders dan onevenwichtig zijn. Enige biografische fragmenten maken deze wonderlijke lappendeken compleet.