Stellina Rusich

Monk

Verenigde Staten 2002. Misdaad van Dean Parisot. Met o.a. Tony Shalhoub, Bitty Schram, Ted Levine, Stanley Kamel en Gail O'Grady.

Frankie & Hazel

Duitsland​/​​Verenigde Staten 2000. Komedie van JoBeth Williams. Met o.a. Mischa Barton, Joan Plowright, Ingrid Uribe, Richard Yniguez en Anthony Marquez.

The Hunger: Replacements

Canada 1999. Horror van Bruce M. Smith. Met o.a. Andreas Aspergis, Stellina Rusich, Howard Rosenstein, Pascale Devigne en Jacklin Webb.

The Outer Limits: Final Exam

Verenigde Staten 1998. Sciencefiction van Mario Azzopardi. Met o.a. Brett Cullen, Peter Stebbings, Stellina Rusich en Kevin Tighe.

Murder In My Mind

Verenigde Staten 1997. Thriller van Robert Iscove. Met o.a. Stacy Keach, Peter Coyote, Peter Outerbridge, David Kaye en Kendall Cross.

Callain Pearson is een bloedmooie FBI-agente die een romantische verhouding heeft met de neurochirurg Arthur Lefcourt. In haar werk krijgt Callain te maken met een seriemoordenaar die al vele vrouwelijke slachtoffers heeft gemaakt. De dader lijkt ongrijpbaar. Callain roept dan de hulp in van haar partner en zij geeft zich over aan een zeer gevaarlijk medisch experiment om zo de identiteit van de dader te kunnen achterhalen

Unforgettable

Verenigde Staten 1996. Thriller van John Dahl. Met o.a. Ray Liotta, Linda Fiorentino, Peter Coyote, Christopher McDonald en Kim Cattrall.

De onvolprezen Amerikaanse filmcriticus Roger Ebert omschreef deze thriller als volgt: 'In de annalen van cinematografische bespottelijkheid verdient Unforgettable een ereplaats. Dit is een van meest ondoorzichtige, belachelijke films die ik ooit heb gezien.' Dat belooft wat. Toch is regisseur Dahl niet de minste: hij regisseerde eerder de vermakelijke Red Rock West en The last seduction, met een glansrol voor Linda Fiorentino. Liotta speelt een wetenschapper die ten onrechte wordt verdacht van de moord op zijn vrouw. Dan hoort hij van een medische ontwikkeling die het mogelijk maakt andermans herinneringen te ervaren. Met de herinneringen van zijn vrouw kan hij de werkelijke dader achterhalen. Probleem is dat het middel nare bijwerkingen kan hebben. Oké, de premisse mag absurd zijn, Dahl maakt er een visueel feestje van dat geen moment verveelt. Wie het gegoochel met herinneringen en flashbacks à la Strange days en Johnny Mnemonic wil begrijpen moet het hoofd erbij houden.