Pierre Grunstein

Les rois mages

Frankrijk 2002. Komedie van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Didier Bourdon, Bernard Campan, Pascal Légitimus, Virginie de Clausade en Walid Afkir.

La boîte

Frankrijk 2001. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Quentin Baillot, Jean-Marie Bigard, Jean-Christophe Bouvet, Alexandre Caumartin en Gérald Dahan.

Mauvaise passe

Frankrijk 1999. Drama van Michel Blanc. Met o.a. Daniel Auteuil, Stuart Townsend, Liza Walker, Noah Taylor en Frances Barber.

La débandade

Frankrijk 1999. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Claude Berri, Fanny Ardant, Alain Chabat, Claude Brasseur en Danièle Lebrun.

Het moest er van komen: een film over Viagra. Berri en Ardant spelen een al jaren gelukkig getrouwd paar dat in de problemen komt wanneer de man zich tot het potentieverhogende wondermiddel wil wenden. De komedie met prima acteurs, van de regisseur van onder andere het tweeluik Jean de Florette en Manon des sources, wil maar niet echt geestig worden. (RdL/VPRO Gids)

Arlette

Frankrijk 1997. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Josiane Balasko, Ennio Fantastichini, Jean-Marie Bigard, Martin Lamotte en Armelle.

Het moest er van komen: een film over Viagra. Berri en Ardant spelen een al jaren gelukkig getrouwd paar dat in de problemen komt wanneer de man zich tot het potentieverhogende wondermiddel wil wenden. De komedie met prima acteurs, van de regisseur van onder andere het tweeluik Jean de Florette en Manon des sources, wil maar niet echt geestig worden. (RdL/VPRO Gids)

Les trois frères

Frankrijk 1995. Drama van Didier Bourdon en Bernard Campan. Met o.a. Bernard Campan, Didier Bourdon, Pascal Légitimus, Antoine Du Merle en Anne Jacquemin.

Sedert 1987 nadat ze elkaar al in 1982 ontmoet hadden, vormen Bourdon, Campan en L[KA1]egitimus het komisch-satirische gezelschap Les Inconnus. Ze werden overladen met toneelprijzen en hadden in 1990 een satirisch programma met sketches op de Franse zender FRANCE 2. Nu hebben ze een film - het is overigens niet de eerste keer dat ze in een rolprent zitten: in 1984 zaten ze in LE T[KA1]EL[KA1]EPHONE SONNE TOUJOURS DEUX FOIS van Jean-Pierre Vergne. Deze film die vol sociale kritiek op de Franse maatschappij zit, is heel erg grappig voor wie die toestanden begrijpt en aanvoelt, maar ook buitenstaanders beleven er genoeg lol aan. Het verhaal is eigenlijk krankzinnig, maar tegelijkertijd onzinnig en eenvoudig. Didier Latour (Bourdon) is bewaker van een supermarkt en staat op het punt om te trouwen. Bernard Latour (Campan) is een soft-porno filmster, die inwoont bij vrienden. Pascal Latour (L[KA1]egitimus) is een head-hunter met een duur kantoor. De drie kennen elkaar niet. Ze ontvangen een oproep om bij de notaris te komen, en ontdekken dat ze halfbroers zijn en dat hun moeder hun een fortuin heeft nagelaten. Hoewel het geld nog niet op hun respectievelijke rekeningen is gestort, zetten ze de bloemetjes flink buiten en gaan ze op de pof dingen kopen. Kort erop moeten ze weer bij de notaris komen, die hen op de hoogte stelt dat de wettelijke termijn, waarin zij recht hadden op de erfenis al verstreken was en dat het vermogen naar een weeshuis gaat. Ze zitten tot over hun oren in de schuld, ze zijn zonder werk geraakt en bovendien blijkt Didier ook nog de vader te zijn van een kind, Michael (Du Merle). Ze moeten zich (met het kind) uit de Franse hoofdstad voor hun schuldeisers in veiligheid brengen en vluchten naar het Zuiden. Ze houden zich in leven met kleine vergrijpen, die variëren van het stelen van een auto tot frauderen met loterijbriefjes. Het is echt heel leuk en het wordt met verve gespeeld. Het camerawerk van Alain Choquart past heel goed bij de film. Het scenario is van regisseurs-acteurs Bourdon en Campan en Michel Lengliney. De volgende film van het trio LE PARI is veel minder geslaagd. De film werd bekroond met een César.

Gazon maudit

Frankrijk 1995. Komedie van Josiane Balasko. Met o.a. Victoria Abril, Josiane Balasko, Alain Chabat, Ticky Holgado en Miguel Bosé.

Loli is niet tevreden met haar leven omdat haar man Laurent erg druk is met werken en weinig tijd voor zijn gezin vrijmaakt. De vrolijke Marijo zorgt echter voor afwisseling en voor plezier in bed. Als Laurent de twee vrouwen toevallig samen betrapt, is er meteen sprake van een huwelijkscrisis. Loli weet echter dat haar man ook vriendinnen gehad heeft en ze eist dat Marijo bij hen komt wonen. Dit staat garant voor emotionele toestanden en chaotische situaties.

Chimère

Frankrijk 1989. Komedie van Claire Devers. Met o.a. Béatrice Dalle, Wadeck Stanczak, Francis Frappat, Julie Bataille en Adriana Asti.

Alice verwacht een kind van Leo, die maar niet kan besluiten of hij het zal erkennen of niet. Onverwachts verlaat zij hem, zonder enige aankondiging vooraf. Zij zal het kind alleen krijgen. Na NOIR ET BLANC bevestigt Claire Devers met haar tweede lange speelfilm haar opmerkelijke talent. Deze nauwkeurige psychologische analyse is sober verfilmd. Met sterke, veelzeggende tegenstellingen in decor en belichting, duistere en gecompliceerde figuren en een beklemmende atmosfeer.

Manon des sources

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Drama van Claude Berri. Met o.a. Emmanuelle Béart, Yves Montand, Daniel Auteuil, Hippolyte Girardot en Elisabeth Depardieu.

In de voorganger Jean de Florette (1986) erft stadsmens Jean een boerderij in de Provence, waar zijn akelige buren hem het leven onmogelijk maken. Manon des sources begint een paar jaar later. De dochter van Jean (Béart) is inmiddels herderin in de heuvels. Bij toeval ontdekt ze de ware toedracht achter de dood van haar vader. Ze besluit wraak te nemen. Een van de prachtige elementen van Manon des sources is het decor: het ruwe, weidse, droge landschap van de Provence dat afwisselend mooi, lelijk, lieflijk en vijandig oogt en het gekonkel van de mensen nietig maakt.

Jean de Florette

Frankrijk​/​​Zwitserland​/​​Italië 1986. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Yves Montand, Gérard Depardieu, Daniel Auteuil, Elisabeth Depardieu en Margarita Lozano.

Stadsmens Jean de Florette (Depardieu) erft een landgoed in de Provence en verhuist met vrouw en dochter Manon (Ernestine Mazurowna) naar de boerderij. Maar buurboeren Le Papet (Montand) en Galignette (Auteuil) azen zelf op het stuk grond en proberen hem geniepig en achterbaks beentje te lichten. Het acteerwerk van vooral Depardieu, Montand en Auteuil is geïnspireerd en komt optimaal tot zijn recht op de sissend hete gronden van Zuid-Frankrijk. Sterk psychologisch drama naar een roman van Marcel Pagnol. Al snel verscheen een vervolg: Manon des sources.

La vengeance du serpent à plumes

Frankrijk​/​​Mexico 1984. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Maruschka Detmers, Coluche, Luis Rego, Farid Chopel en Josiane Balasko.

Oury heeft een komedie in elkaar gebrouwen met een zwaar scenario tegen de achtergrond van het terrorisme in Mexico. Zoals gebruikelijk een logge, vulgaire en platvloerse film. Kortom: tekenend voor de ondergang van het Franse komische genre. Een slechte vertolking van Coluche, en afschuwelijke muziek van Michel Polnareff. Een film van nul en generlei waarde. Scenario van Oury en Danièle Thompson. Fotografie van Henri Decae.

Tchao Pantin

Frankrijk 1983. Drama van Claude Berri. Met o.a. Coluche, Richard Anconina, Philippe Léotard, Agnès Soral en Mahmoud Zemmouri.

Sinds de dood van zijn zoon leidt voormalig politieman Lambert (Franse topkomiek Coluche, 1944-1986) een troosteloos bestaan als een veelal beschonken pompbediende in de Parijse voorstad Pantin. Zijn lethargie slaat om in catastrofale wraakzucht nadat zijn surrogaatzoon, de jonge crimineel Bensoussan (Anconina), voor zijn ogen wordt vermoord. Een onderhoudende film over de zelfkant van het Parijse leven, die speelt in de milieus van punks en Noord-Afrikanen. Meesterfilmer Berri (Jean de Florette) baseerde het scenario op de roman van Alain Page.

Je vous aime

Frankrijk 1980. Drama van Claude Berri. Met o.a. Catherine Deneuve, Jean-Louis Trintignant, Gérard Depardieu, Serge Gainsbourg en Alain Souchon.

Dertiger Alice nodigt voor oudejaarsavond de vier mannen uit van wie ze heeft gehouden. De liefde was oprecht, maar ze kan zich nu eenmaal niet binden. Niet zo raar: het is nog best lastig kiezen, als je ziet wat een charmant gezelschap het viertal vormt. Plezierige hoofdrol van Catherine Deneuve in een lichtvoetig drama dat, geheel in lijn met de tijdsgeest, de klassieke rolpatronen tussen vrouwen en mannen enigszins op z'n kop zet. De muziek (genomineerd voor de Franse César) is van Serge Gainsbourg, die samen met Deneuve 'Dieu est un fumeur de havanes' zingt.

Griechische Feigen

Duitsland 1976. Erotiek van Siggi Götz. Met o.a. Olivia Pascal, Betty Vergès, Sylvia Fröhlich, Rutger Hauer en Udo Kier.

Een studente uit München trekt door Griekenland en spreekt haar erotische ervaringen op een taperecorder in. Dit onbeduidende vakantiefilmpje paart flirterijen en bespiegelingen aan veel opnamen van ruïnes en zonsondergangen. Ietwat onbenullig. Scenario van Patrizia Piccardi. Camerawerk van Heinz Hölscher. Exporttitel: THE FRUIT IS RIPE.

Tendre Dracula

Frankrijk 1974. Komedie van Pierre Grunstein. Met o.a. Peter Cushing, Nathalie Curval, Miou-Miou, Bernard Menez en Stéphanie Shandor.

De zoveelste parodie op de onverwoestbare Dracula. Helaas telt deze in vergelijking met de Amerikaanse DRACULA-films amper mee, aangezien twee of drie goede ideeën nog geen film opleveren. Een traag verlopende, moeilijk te volgen film en des te triester is het dan ook om Miou-Miou, Valli en Menez erin te zien spelen. Ook bekend als LA GRANDE TROUILLE OU TENDRE DRACULA en LES CONFESSIONS D'UN BUVEUR DE SANG.