Renato Berta

Acteur	VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1997	L'atelier d'Alain Resnais

Il buco

2021 | Drama

Italië/Frankrijk/Duitsland 2021. Drama van Michelangelo Frammartino. Met o.a. Claudia Candusso, Paolo Cossi, Mila Costi, Carlos José Crespo en Jacopo Elia.

In 1961 trekt een groep speleologen uit het Noorden van Italië naar het Polino-gebergte in Calabrië, om er de Bifurto-kloof in kaart te brengen. Die boort zich als een lange slokdarm in de aarde. Ondertussen overziet een in klanken tot zijn koeien sprekende herder de afgelegen bergstreek, als een alziende figuur. Regisseur Michelangelo Frammartino (Le Quattro Volte) won in Venetië de Juryprijs voor deze dialoogloze speelfilm, die als een magnifiek bewegend prentenboek de kalme tred van het leven vat van destijds in de bergen. Een masterclass in de kunst van het observeren. Want wat een licht! En wat een geduld!

L'ombre des femmes

2015 | Drama, Romantiek

Frankrijk/Zwitserland 2015. Drama van Philippe Garrel. Met o.a. Clotilde Courau, Stanislas Merhar, Vimala Pons, Antoinette Moya en Jean Pommier.

Documentairemaker Pierre (Merhar) begint een affaire met stagiaire Elizabeth (Paugam). Wanneer zij Pierre vertelt dat zijn eigen vrouw Manon (Courau) zelf ook een buitenechtelijke relatie heeft, begint alles te schuiven. Regisseur Garrel (Les amants réguliers) draaide, met een zekere weemoed naar de nouvelle vague, in zwart-wit een typisch Frans drama over jaloezie, overspel en hypocrisie. Zoon Louis Garrel zorgt voor de voice-over die hier en daar het gedrag moet duiden van Pierre, een man die zich met een schok lijkt te realiseren dat hij in de 21ste eeuw leeft.

Il giovane favoloso

2014 | Biografie, Drama

Italië 2014. Biografie van Mario Martone. Met o.a. Elio Germano, Michele Riondino, Massimo Popolizio, Anna Mouglalis en Paolo Graziosi.

Documentairemaker Pierre (Merhar) begint een affaire met stagiaire Elizabeth (Paugam). Wanneer zij Pierre vertelt dat zijn eigen vrouw Manon (Courau) zelf ook een buitenechtelijke relatie heeft, begint alles te schuiven. Regisseur Garrel (Les amants réguliers) draaide, met een zekere weemoed naar de nouvelle vague, in zwart-wit een typisch Frans drama over jaloezie, overspel en hypocrisie. Zoon Louis Garrel zorgt voor de voice-over die hier en daar het gedrag moet duiden van Pierre, een man die zich met een schok lijkt te realiseren dat hij in de 21ste eeuw leeft.

Un enfant de toi

2012 | Drama, Komedie

Frankrijk 2012. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Lou Doillon, Samuel Benchetrit, Olga Milshtein, Marilyne Fontaine en Malik Zidi.

Wispelturige Aya, moeder van zevenjarig kruidje-roer-me-niet Lina, wil een tweede kind. Dilemma: wordt haar nieuwe vriend de vader, of kiest ze toch haar ex, voor wie ze nog steeds affectie voelt? Auteur Doillon laat de natuurlijke dialogen weer zoemen en zingen in dit drama waarvoor hij oorspronkelijk een andere cast in gedachten had. Toen dochter Lou als hoofdrolspeelster in beeld kwam, verwijderde hij enkele erotische scènes uit het scenario. Sprankelende rol van de kleine Olga Milshtein als Lina, te danken aan Doillons feilloze regie van kinderen.

Belleville-Tokyo

2010 | Drama

Frankrijk 2010. Drama van Élise Girard. Met o.a. Valérie Donzelli, Jérémie Elkaïm, Philippe Nahon, Jean-Christophe Bouvet en Dominique Cabrera.

Marie (Donzelli) is drie maanden zwanger wanneer haar man, filmjournalist Julien (Elkaïm), haar verlaat. Gelukkig krijgt ze steun van haar werkgevers, twee al wat oudere uitbaters van een Parijse arthouse-bioscoop. Julien komt bij haar terug, maar op een dag ontdekt Marie dat hij haar niet belt vanaf een filmfestival in Tokio, maar vanuit de naburige wijk Belleville. Regisseur/coscenarist Girard putte uit haar ervaring als persmedewerkster voor een arthouse-keten bij het maken van deze kleine, goedgespeelde en subtiele film.

Max & Co

2007 | Animatie

Zwitserland/België/Frankrijk/Verenigd Koninkrijk 2007. Animatie van Frédéric Guillaume.

De vijftienjarige vos Max gaat op zoek naar zijn onbekende vader. In het stadje Saint-Hilaire raakt hij betrokken bij een lokale sociale strijd: vliegenmepperfabriek Bzzz & Co, werkgever van een groot deel van de bewoners, ontslaat de helft van het personeel. Opgewekte, mooi gemaakte stop-motion-film vol dieren heeft enerzijds een negentiende-eeuwse sprookjessfeer en doet tegelijkertijd terloops uitspraken over kapitalisme en sociale misstanden. Op het animatiefestival van Annecy bekroond met de publieksprijs.

Le promeneur du Champ de Mars

2005 | Biografie, Drama

Frankrijk 2005. Biografie van Robert Guédiguian. Met o.a. Michel Bouquet, Jalil Lespert, Philippe Fretun en Anne Cantineau.

Regisseur Guédiguian, maker van sociaal-realistische arbeidersmilieukronieken die in Marseille spelen, verandert alleen ogenschijnlijk van register voor dit gedramatiseerde portret van de oude en zieke Franse president François Mitterrand. Een socialist van de oude generatie geportretteerd door een socialist van de nieuwe, veel kritische noten levert dat niet op, hoogstens wat onfortuinlijke beleidsmissers. Reddende engel in dit wel erg linksdraaiende project is veteraan-acteur Michel Bouquet, die de hoogmoedige staatsman in zijn nadagen treffend gestalte geeft en een César oogstte. Naar het boek Le dernier Mitterrand van Georges-Marc Benamou, weer gebaseerd op conversaties met Mitterrand en na diens dood gepubliceerd.

Pas sur la bouche

2003 | Komedie, Musical

Frankrijk/Zwitserland 2003. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Audrey Tautou, Isabelle Nanty, Pierre Arditi, Jalil Lespert en Sabine Azéma.

Overspel en misverstanden houden een welgestelde Parijse familie bezig, in een vederlichte muzikale komedie van de regisseur van de Auschwitz-documentaire Nuit et Brouillard en het zwaarwichtige meesterwerk Hiroshima mon amour.

Ballo a tre passi

2003 | Drama

Italië 2003. Drama van Salvatore Mereu. Met o.a. Yaël Abecassis en Caroline Ducey.

Zelfverzekerd, sfeervol debuut over de bewoners van een bergdorp op Sardinië, waar de tijd stil lijkt te hebben gestaan.

Marie-Jo et ses deux amours

2002 | Drama

Frankrijk 2002. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darroussin, Gérard Meylan en Julie-Marie Parmentier.

Marie-Jo is Guédiguians filmantwoord op de vraag of je van twee geliefden tegelijk en evenveel kunt houden. Zijn tragédienne uit een Marseillaanse arbeiderswijk, geweldig vertolkt door levensgezellin Ascaride, ziet zich heen en weer geslingerd tussen hondstrouwe eega Daniel (Darroussin) en intrigerende havenloods Marco (Meylan). Het volledig op het acteurstrio toegesneden melodrama blijft steeds weldadig puur: geen nevenintriges, nauwelijks stoffering. De liefde alleen doet immers al pijn genoeg. Renato Berta's fotografie maakt de zwoele mediterrane zomer welhaast voelbaar. Darroussin is op z'n sublieme subtielst als de bedrogen wederhelft die lijdzaam zwijgt.

Eden

2001 |

Frankrijk 2001. Amos Gitai. Met o.a. Arthur Hiller, Daphna Kastner, Luke Holland, Danny Huston en Thomas Jane.

Marie-Jo is Guédiguians filmantwoord op de vraag of je van twee geliefden tegelijk en evenveel kunt houden. Zijn tragédienne uit een Marseillaanse arbeiderswijk, geweldig vertolkt door levensgezellin Ascaride, ziet zich heen en weer geslingerd tussen hondstrouwe eega Daniel (Darroussin) en intrigerende havenloods Marco (Meylan). Het volledig op het acteurstrio toegesneden melodrama blijft steeds weldadig puur: geen nevenintriges, nauwelijks stoffering. De liefde alleen doet immers al pijn genoeg. Renato Berta's fotografie maakt de zwoele mediterrane zomer welhaast voelbaar. Darroussin is op z'n sublieme subtielst als de bedrogen wederhelft die lijdzaam zwijgt.

Operai, Contadini

2000 | Documentaire, Experimenteel

Italië 2000. Documentaire van Danièlle Huillet en Jean-Marie Straub.

Marie-Jo is Guédiguians filmantwoord op de vraag of je van twee geliefden tegelijk en evenveel kunt houden. Zijn tragédienne uit een Marseillaanse arbeiderswijk, geweldig vertolkt door levensgezellin Ascaride, ziet zich heen en weer geslingerd tussen hondstrouwe eega Daniel (Darroussin) en intrigerende havenloods Marco (Meylan). Het volledig op het acteurstrio toegesneden melodrama blijft steeds weldadig puur: geen nevenintriges, nauwelijks stoffering. De liefde alleen doet immers al pijn genoeg. Renato Berta's fotografie maakt de zwoele mediterrane zomer welhaast voelbaar. Darroussin is op z'n sublieme subtielst als de bedrogen wederhelft die lijdzaam zwijgt.

Merci pour le chocolat

2000 | Mysterie, Thriller, Drama, Komedie

Frankrijk/Zwitserland/Spanje 2000. Mysterie van Claude Chabrol. Met o.a. Isabelle Huppert, Jacques Dutronc, Anna Mouglalis, Rodolphe Pauly en Brigitte Catillon.

Na het fatale auto-ongeval waarbij zijn tweede vrouw het leven liet, hertrouwde concertpianist André Polonski zijn eerste echtgenote Mika, directrice van een Zwitserse chocoladefabriek. Het gezinsleven inclusief zoon Guillaume gaat sindsdien z’n lome gangetje, totdat de jonge pianiste Jeanne ten tonele verschijnt. IJzersterk gespeeld huis clos met ogenschijnlijk zorgenvrije, maar voor de regisseur typisch broeierige personages voert geniepig geleidelijk de suspense op. Naar The Chocolate Cobweb uit 1948 van Charlotte Armstrong, van wie Chabrol eerder The Balloon Man verfilmde als La rupture.

Kippur

2000 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk/Israël 2000. Drama van Amos Gitai. Met o.a. Liron Levo, Tomer Ruso, Uri Klauzner, Yoram Hattab en Juliano Mer.

Na het fatale auto-ongeval waarbij zijn tweede vrouw het leven liet, hertrouwde concertpianist André Polonski zijn eerste echtgenote Mika, directrice van een Zwitserse chocoladefabriek. Het gezinsleven inclusief zoon Guillaume gaat sindsdien z’n lome gangetje, totdat de jonge pianiste Jeanne ten tonele verschijnt. IJzersterk gespeeld huis clos met ogenschijnlijk zorgenvrije, maar voor de regisseur typisch broeierige personages voert geniepig geleidelijk de suspense op. Naar The Chocolate Cobweb uit 1948 van Charlotte Armstrong, van wie Chabrol eerder The Balloon Man verfilmde als La rupture.

Vive Nous !

1999 | Komedie

Frankrijk 1999. Komedie van Camille De Casabianca. Met o.a. Camille de Casabianca, Dieudonné, Michèle Bernier, Emmanuelle Devos en Daniel Prévost.

Na het fatale auto-ongeval waarbij zijn tweede vrouw het leven liet, hertrouwde concertpianist André Polonski zijn eerste echtgenote Mika, directrice van een Zwitserse chocoladefabriek. Het gezinsleven inclusief zoon Guillaume gaat sindsdien z’n lome gangetje, totdat de jonge pianiste Jeanne ten tonele verschijnt. IJzersterk gespeeld huis clos met ogenschijnlijk zorgenvrije, maar voor de regisseur typisch broeierige personages voert geniepig geleidelijk de suspense op. Naar The Chocolate Cobweb uit 1948 van Charlotte Armstrong, van wie Chabrol eerder The Balloon Man verfilmde als La rupture.

Kadosh

1999 | Drama

Israël/Frankrijk 1999. Drama van Amos Gitai. Met o.a. Yaël Abecassis, Yoram Hattab, Meital Barda, Uri Ran Klauzner en Yussef Abu-Warda.

Kadosh (letterlijk 'heilig', maar bedoeld met een cynische ondertoon), speelt zich af in Mea She'arim, dé wijk van de ultra-orthodoxe joden in Jeruzalem. Hier is te zien hoe binnen de ultra-orthodoxe gemeenschap de dictatuur van de rabbijn ook het privéleven van de gelovigen treft. Vaak lijden films van regisseur Amos Gitaï aan een te sterk engagement, een boodschapperij die afbreuk doet aan de filmische kwaliteit. Op een paar al te zwaar aangezette momenten na en een zekere traagheid in zijn opbouw is Kadosh echter een mooi, helder, goed gemaakt melodrama, wat de ingebouwde boodschap alleen maar sterker maakt.

Beresina oder die letzten Tage der Schweiz

1999 | Komedie

Oostenrijk/Duitsland/Zwitserland 1999. Komedie van Daniel Schmid en Martin Suter. Met o.a. Elena Panova, Geraldine Chaplin, Maria Confalone, Martin Benrath en Ulrich Noethen.

Kadosh (letterlijk 'heilig', maar bedoeld met een cynische ondertoon), speelt zich af in Mea She'arim, dé wijk van de ultra-orthodoxe joden in Jeruzalem. Hier is te zien hoe binnen de ultra-orthodoxe gemeenschap de dictatuur van de rabbijn ook het privéleven van de gelovigen treft. Vaak lijden films van regisseur Amos Gitaï aan een te sterk engagement, een boodschapperij die afbreuk doet aan de filmische kwaliteit. Op een paar al te zwaar aangezette momenten na en een zekere traagheid in zijn opbouw is Kadosh echter een mooi, helder, goed gemaakt melodrama, wat de ingebouwde boodschap alleen maar sterker maakt.

Yom Yom

1998 | Komedie, Drama

Israël/Frankrijk 1998. Komedie van Amos Gitai. Met o.a. Moshe Ivgi, Hanna Maron, Juliano Merr, Dalit Kahan en Yussuf Abu-Warda.

Moshe (Ivgi) is het resultaat van liefde tussen een Israëlische joodse (Meron) en een Palestijn (Abu Warda). Symbolisch of niet, Moshe voelt zich er niet goed bij, hij is hypochondrisch en kan slecht relaties onderhouden. Regisseur Gitaï´s verhaal is tragisch, komisch, absurd en verscheurd; net als het leven in Israel. Dat Yom yom (Dag na dag) een hoopvolle allegorie is, blijkt uit de eindscène, waarin een personage hetzelfde vredeslied zingt als Rabin zong vlak voordat hij vermoord werd. De worsteling voor vrede gaat door.

Inquetude

1998 |

Zwitserland/Frankrijk/Spanje/Portugal 1998. Manoel de Oliveira. Met o.a. José Pinto, Irene Papas, Diogo Doria, Luis Miguel Cintra en David Cardoso.

Moshe (Ivgi) is het resultaat van liefde tussen een Israëlische joodse (Meron) en een Palestijn (Abu Warda). Symbolisch of niet, Moshe voelt zich er niet goed bij, hij is hypochondrisch en kan slecht relaties onderhouden. Regisseur Gitaï´s verhaal is tragisch, komisch, absurd en verscheurd; net als het leven in Israel. Dat Yom yom (Dag na dag) een hoopvolle allegorie is, blijkt uit de eindscène, waarin een personage hetzelfde vredeslied zingt als Rabin zong vlak voordat hij vermoord werd. De worsteling voor vrede gaat door.

Viagem ao principio do mundo

1997 | Drama

Frankrijk/Portugal 1997. Drama van Manoel de Oliveira. Met o.a. Marcello Mastroianni, Jean-Yves Gautier, Leonor Silveira, Diogo Dória en Isabel De Castro.

Semi-autobiografische film van de Oliveira, met Mastroianni in zijn laatste rol. Hij speelt de filmregisseur Manoel, op locatie aan het filmen ergens in Portugal. Een van zijn acteurs, een Fransman met een Portugese vader, wil op zoek naar de geboorteplaats van zijn vader. De filmploeg gaat naar het geboortedorpje van de man, dit doet Manoel terugdenken aan zijn eigen jeugd. Manoel de Oliveira kreeg de FIPRESCI-award bij de uitreiking van de Europese film-awards.

On connaît la chanson

1997 | Musical, Romantiek, Experimenteel, Komedie

Frankrijk 1997. Musical van Alain Resnais. Met o.a. Jean-Pierre Bacri, Pierre Arditi, André Dussollier, Agnès Jaoui en Sabine Azéma.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

L'atelier d'Alain Resnais

1997 | Documentaire

Frankrijk 1997. Documentaire van François Thomas. Met o.a. Pierre Arditi, Sabine Azéma, Jean-Pierre Bacri, Sylvette Baudrot en Renato Berta.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Das geschriebene Gesicht

1995 | Documentaire

Japan/Zwitserland 1995. Documentaire van Daniel Schmid. Met o.a. Hiroyuki Koga, Asaji Tsutakiyokomatsu, Toshiya Nagasawa, Kai Shishido en Yajuro Bando.

Net als in werken van Dennis Potter, aan wie beroemd regisseur Resnais deze luchtige komedie opdroeg, onderdrukken de personages in On connaît la chanson hun ware gevoelens. Die komen slechts tot uiting voor ons kijkers, in plotse playback-nummertjes die ongelooflijk naadloos overlopen in gewone scènes. Het is telkens weer absurd en geestig om uit de mond van een serieus karakter bijvoorbeeld de stem van Josephine Baker te horen, maar het is tragisch om tegelijk te merken dat geen persoon zichzelf durft te zijn. Zo is er Parijse toeristengids Camille (Jaoui), die haar depressie niet onderkent en daarom fysieke problemen krijgt. Via Camille leren we nog vijf hoofdkarakters kennen, die met elkaar in contact staan en allen op de een of andere wijze te maken hebben met onroerend goed. Ondanks volhardende ontkenningen draait hun wereld eigenlijk om de liefde. Dat is `altijd hetzelfde liedje´ (titelvertaling), maar onder regie van Resnais nooit saai. (IdH/VPRO Gids)

Adultère, mode d'emploi

1995 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 1995. Komedie van Christine Pascal. Met o.a. Richard Berry, Karin Viard, Vincent Cassel en Emmanuelle Halimi.

Toen Pascal haar vijfde film ging draaien, moet ze in d`r hoofd gehad hebben dat ze een rolprent wilde maken over de ontrouw binnen het huwelijk. Ze was vastbesloten aan te tonen dat onder dergelijke omstandigheden vrouwen `het` uit liefde en mannen `het` voor de lol doen. Zo`n traditionele redenering is net zo lang als hij breed is. Toch heeft ze het erop aangestuurd. Architecten-echtpaar Fabienne (Viard) en Bruno (Cassel) vinden nog wel enige opwinding in hun werk (een bijna onhaalbare openbare inschrijving), maar niet meer in de liefde. Dus wordt een zekere Simon (Berry), een Libanese zakenman, tevoorschijn gehaald. Hij is een vriend van het stel, een playboy en een beetje louche, ouder maar zeker charmant en meer een oude kennis van Fabienne dan van Bruno. Terwijl Fabienne een affaire heeft met Simon, moet Bruno z`n geluk duur betalen in een swinger-club. Dat is eigenlijk niet eerlijk en in de finale komen de zaken dan weer voor elkaar, althans dat hangt er vanaf wat je gerechtigheid noemt. Bruno en Fabienne krijgen de inschrijving (maar het is minder spannend), Simons zaken gaan mis (een partij hasjies wordt ontdekt in zijn flat) en ons stelletje maakt alles weer koek en ei in een schuimbad. Hoewel Viard en Cassel goed spel leveren (Berry`s rol biedt hem de kans niet), is het erotische flut en zeker geen Franse FATAL OBSESSION (ook maar zo-zo). Het scenario is van regisseuse Pascal en producent Robert Boner (misschien hadden ze geld aan een echte scenarioschrijver moeten besteden en een echt verhaal moeten kopen, hoewel Pascal de nodige scenario's op haar naam heeft staan). Effeciënte fotografie van Renato Berta op ware Parijse locaties en mooie binnen-opnamen, die de regie dramatisch onvoldoende uitbuit.

Smoking/No Smoking

1993 | Komedie

Frankrijk 1993. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Pierre Arditi, Peter Hudson en Sabine Azéma.

Uit acht toneelstukken van de Britse dramaturg Alan Ayckbourn, Intimate Exchanges,stelde Resnais twee opeenvolgende films samen, gespeeld door slechts twee acteurs. Azéma neemt vijf rollen voor haar rekening, Arditi vier, en Hudson is de vertelstem. Meervoudig bekroond. Vanavond deel I: Smoking.

Rien que des mensonges

1991 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1991. Drama van Paule Muret. Met o.a. Fanny Ardant, Alain Bashung, Jacques Perrin, Stanislas Carré de Malberg en Alexandra Kazan.

Ardant is de verveelde vrouw van een rijke uitgever (een respectabel beroep dat kennelijk altijd in is) en houdt er een minnaar op na. Ze voelt zich schuldig over haar levensstijl en probeert er (tevergeefs) verandering in te brengen. Een lege, tamelijk plotloze film met Ardant als een levenloze aan- en uitkleedpop. Scenario van Jean-Fran[KA10]cois Goyet en regisseur Muret. Camerawerk van Renato Berta. Gemaakt met geld van de Zwisterse (Franstalige) tv.

Uranus

1990 | Komedie, Historische film

Frankrijk 1990. Komedie van Claude Berri. Met o.a. Michel Blanc, Gérard Depardieu, Jean-Pierre Marielle, Philippe Noiret en Gérard Desarthe.

Vlak na WO II staan in een Frans dorpje nog maar weinig huizen ongeschonden overeind. Ingenieur Archambaud (Marielle) huisvest daarom een aantal van zijn dorpsgenoten. Het is een bont gezelschap, met een communist (Blanc) maar ook met een voormalige nazi-collaborateur (Desarthe). Tegelijk banen roddel en achterklap de weg voor lieden die willen afrekenen met zuiplap en vrouwenversierder Leopold (Depardieu). Berri maakte Uranus na zijn enorme succes met Jean de Florette en Manon des sources. Het werd wederom een verhaal waarin hij de hardvochtigheid van sommige van zijn landgenoten geraffineerd aan de kaak stelt.

Milou en mai

1990 | Komedie, Drama

Frankrijk/Italië 1990. Komedie van Louis Malle. Met o.a. Michel Piccoli, Miou-Miou, Michel Duchaussoy, Bruno Carette en Paulette Dubost.

Louis Malle maakte na een weinig geslaagd uitstapje naar Hollywood een schitterende comeback met Au revoir les enfants. Zijn volgende 'Franse' film, Milou en mai, een eerbetoon aan Jean Renoir, schetst het portret van een oudere verweesde man, tegen de achtergrond van de studentenopstanden in '68. Demonstraties, bezettingen en stakingen ontregelen het land. Malle en zijn makkers van de Nouvelle Vague verklaren op het Filmfestival van Cannes de cinema morsdood. De film zou opnieuw geboren moeten worden. Bijna twintig jaar en - zoals gezegd - een Amerikaans avontuur later blikt de regisseur terug op die tijd in Milou en Mai.

Les innocents

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van André Téchiné. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Jean-Claude Brialy, Simon de La Brosse en Abdellatif Kechiche.

De Noord-Franse Jeanne (Bonnaire) begeeft zich naar Toulon voor de bruiloft van haar zuster. Bovendien is ze op zoek naar haar doofstomme broertje, die zijn kostje bij elkaar scharrelt als zakkenroller, onder de hoede van de Algerijnse Saïd. Ze raakt verward in een ingewikkeld patroon van verliefdheden en relaties, tegen de achtergrond van de opkomst van extreem rechts. Rommelig maar interessant drama, warm en spetterend gefotografeerd door Renato Berta. De rol van Saïd wordt gespeeld door Abdellatif Kechiche, die later het meesterlijke La vie d'Adèle zou regisseren.

Au revoir les enfants

1987 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk/Duitsland 1987. Oorlogsfilm van Louis Malle. Met o.a. Gaspard Manesse, Raphael Fejtö, Francine Racette, Philippe Morier-Genoud en Stanislas Carré de Malberg.

Ontroerende film van Malle, die er in Venetië de Gouden Leeuw mee wegsleepte. Malle blikt terug op zijn jeugd, tijdens de laatste oorlogswinter ging hij naar een katholieke jongensschool. Daar raakte hij hevig geïntrigeerd door een joodse klasgenoot. ‘Hij was anders, geheimzinnig. Ik leerde hem kennen en ging van hem houden. Op een morgen stortte onze kleine wereld ineen.’ Malle’s meesterschap toont zich opnieuw door het subtiele samenspel van gebaren, blikken en veelzeggende stiltes. Met de eufemistische titel worden de verschrikkingen van oorlog en bezetting in één zinnetje samengebald.

Rendez-vous

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van André Téchiné. Met o.a. Juliette Binoche, Lambert Wilson, Wadeck Stanczak, Jean-Louis Trintignant en Dominique Lavanant.

Juliette Binoche in een vroege rol speelt de jonge Nina die in Parijs arriveert. Ze wil het theater in, maar belandt allereerst in het bed van de conventionele Paulo. En in dat van zijn huisgenoot, de enigszins gestoorde Quentin. Mooi geacteerd coming of age verhaal verplaatst zich uiteindelijk toch naar het theater waar Nina de rol van Juliet krijgt. Voor de fans: regisseur André Téchiné zorgt voor nogal wat blootscènes met Binoche, die daarna internationale bekendheid zou krijgen met Mauvais sang en The Unbearable Lightness of Being.

L'homme aux yeux d'argent

1985 | Misdaad, Film noir, Drama

Frankrijk 1985. Misdaad van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Alain Souchon, Jean-Louis Trintignant, Tanya Lopert, Lambert Wilson en Wladimir Ivanovsky.

Als Thierry Berger na vijftien jaar brommen uit de bak ontslagen is, keert hij terug naar zijn geboortestreek om de buit van een bankoverval op te graven. Fanatieke smeris Mayene gaat hem schaduwen en wil zich wreken op de dood van zijn collega. Om aan het geld te komen heeft Thierry de hulp nodig van bibliothecaresse Francine. Mayene speelt ze tegen elkaar uit.

Vive les femmes

1984 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1984. Komedie van Claude Confortès. Met o.a. Maurice Risch, Roland Giraud, Catherine Leprince, Michèle Brousse en Pauline Lafont.

Regisseur Confort[KA2]es bewerkte het gelijknamige stripalbum van (J.M.) Reiser, terwijl deze laatste de dialogen schreef. Het satirische feminisme van deze vooral in de jaren 1975-1985 zeer populaire strips, bleek een te grote opgave en het resultaat is een onbenullige seksklucht over jongens en meisjes op de versiertoer tijdens een vakantie. Met wisselend succes weet dan wel de ene of de andere zijde te domineren. Leprince springt er nog een beetje uit als de pittige Viviane, maar in het geheel bezien schreef deze bezetting geen filmgeschiedenis. Het camerawerk is van Renato Berta.

Les nuits de la pleine lune

1984 | Romantisch drama

Frankrijk 1984. Romantisch drama van Éric Rohmer. Met o.a. Tchéky Karyo, Pascale Ogier, Fabrice Luchini, Virginie Thévenet en Christian Vadim.

Louise woont met vriend Rémi samen in de splinternieuwe banlieue Marne-la-Vallée ten oosten van Parijs. Omdat ze de nachtelijke verleidingsavonturen van de stad mist, houdt ze stiekem haar oude appartementje aan voor 'ontsnappingen'. In deel vier van Comédies et Proverbes merkt wispeltuurtje Louise (Ogier, 1958-1984) al snel de gevolgen van de spagaat. Decors en kostuums (allebei van Ogier) plus de synthpopsoundtrack door Elli et Jacno maken deze Rohmer beduidend minder tijdloos dan het merendeel van zijn films. Karyo (Rémi) en Fabrice Luchini (als Octave, Louises ongeliefde begeleider) spelen met verve elkaars tegenpolen.

L'homme blessé

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Patrice Chéreau. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Vittorio Mezzogiorno, Roland Bartin, Lisa Kreuzer en Armin Müller-Stahl.

Een homoseksuele adolescent leert op een provinciale stations-w.c. een man kennen, die hem aanzet tot prostitutie en diefstal zonder zijn liefde daadwerkelijk te beantwoorden. De realisatie van zijn geobsedeerde 'amour fou' blijkt alleen mogelijk in de dood. Deze derde film van de befaamde theaterregisseur is opmerkelijk gefotografeerd - door Renato Berta - geacteerd en geënsceneerd. De passie is overtuigend in een reeks van kleine, onnadrukkelijke details met een minimum aan dialoog. De film is misschien wat te uitsluitend in mineur. De Italiaan Mezzogiorno kreeg op de geluidsband de stem van Gérard Depardieu. Scenario van Hervé Guibert en Patrice Chéreau. Camerawerk van Renato Berta.

Sauve qui peut (la vie)

1980 | Romantiek, Drama, Experimenteel

Zwitserland/Frankrijk 1980. Romantiek van Jean-Luc Godard. Met o.a. Isabelle Huppert, Jacques Dutronc, Nathalie Baye, Roland Amstutz en Fred Personne.

Deze film heeft een muzikale structuur in vier delen, waarbij onafhankelijk van elkaar de drie hoofdpersonen worden geïntroduceerd. Volgens zijn eigen zeggen 'de tweede eerste film' van Godard blijkt na jaren van video-experimenten en politieke strijdfilms niet een nieuw begin, maar een opnieuw opvatten van eerdere thema's, procedés en collage- technieken.

Retour à Marseille

1980 | Drama

Frankrijk 1980. Drama van René Allio. Met o.a. Raf Vallone, Andréa Ferréol, Jean Maurel, Gilberte Rivet en Paul Allio.

Een in Itali[KA3]e getogen vijftiger (Vallone) keert voor een begrafenis naar zijn geboorteplaats, Marseille, terug waar zijn losgeslagen neefje (Paul Allio) zijn auto steelt (die vervalste facturen en een clandestiene revolver bevat). De speurtocht naar de wagen wordt geleidelijk aan een vergeefse reddingspoging van de jongen, die een inbraak heeft beraamd en voor de ogen van zijn oom door de politie wordt neergeschoten. Dit misdaadmelodrama is voor Allio niet meer dan aanleiding voor een verkenning van Marseille, dat door industrialisering een eigen karakter heeft verloren (met bizarre contrasten in oude en nieuwe architectuur). Rake en gedetailleerde portretten worden te vaak afgewisseld met de verplichte nummers van het genre, namelijk actiescènes en achtervolgingen, die met hooguit vakbekwame middelmaat zijn uitgevoerd en de film, hoewel interessant, ook zeer onevenwichtig maken. Scenario van de regisseur en Janine Peyre. Camerawerk van Renato Berta.

Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000

1976 | Komedie, Oorlogsfilm, Drama

Zwitserland/Frankrijk 1976. Komedie van Alain Tanner. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Myriam Boyer, Jacques Denis, Roger Jendly en Dominique Labourier.

Door toevallige omstandigheden kruisen in Gen[KA2]eve de levens van acht verschillende personages elkaar, die ieder op hun manier een eigen vorm proberen te vinden voor hun gefrustreerd idealisme ten aanzien van een nieuwe maatschappij. Conflicten en teleurstellingen blijven niet uit, maar de hoop voor de toekomst wordt gevestigd op de geboorte van een baby in een `ecologisch` boerengezin. Het aanstekelijk samenspel van de ideale rolbezetting geeft de film een lichte toon die hem uittilt boven de theoretisch-onderwijzende uitgangspunten en de nadrukkelijke vervreemdingseffecten (als de afwisseling van zwartwit en kleur), zonder dat die vrolijkheid de zinnigheid van de diverse probleemstellingen verdoezelt. Het scenario is van regisseur Tanner en John Berger. Het camerawerk is van Renato Berta.

Pas si méchant que ça

1974 | Komedie, Drama, Romantiek

Zwitserland/Frankrijk 1974. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Gérard Depardieu, Marlène Jobert, Dominique Labourier, Philippe Léotard en Michel Robin.

Komedie met rasacteur Gérard Depardieu die met zijn befaamde gevoel voor urgentie een jonge erfgenaam van een sukkelige meubelhandel neerzet op het verstilde Zwitserse platteland. Om zijn personeel te kunnen betalen slaat hij aan het roven. Tijdens deze helft van zijn dubbelleven loopt hij postlokettiste Nelly (Jobert) tegen het lijf die haar saaie bestaan maar al te graag inlevert voor een leven van criminaliteit. Gebaseerd op ware gebeurtenissen.

Cameraman		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2021	Il buco
2015	L'ombre des femmes
2014	Il giovane favoloso
2012	Un enfant de toi
2010	Belleville-Tokyo
2007	Max & Co
2005	Le promeneur du Champ de Mars
2003	Pas sur la bouche
2003	Ballo a tre passi
2002	Marie-Jo et ses deux amours
2001	Eden
2000	Operai, Contadini
2000	Merci pour le chocolat
2000	Kippur
1999	Vive Nous !
1999	Kadosh
1999	Beresina oder die letzten Tage der Schweiz
1998	Yom Yom
1998	Inquetude
1997	Viagem ao principio do mundo
1997	On connaît la chanson
1995	Das geschriebene Gesicht
1995	Adultère, mode d'emploi
1993	Smoking/No Smoking
1991	Rien que des mensonges
1990	Uranus
1990	Milou en mai
1987	Les innocents
1987	Au revoir les enfants
1985	Rendez-vous
1985	L'homme aux yeux d'argent
1984	Vive les femmes
1984	Les nuits de la pleine lune
1983	L'homme blessé
1980	Sauve qui peut (la vie)
1980	Retour à Marseille
1976	Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000
1974	Pas si méchant que ça

name

email

mijn instellingen