Guy Lux: regie en cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Le bourreau des cœurs

1983 | Komedie

Frankrijk 1983. Komedie van Christian Gion. Met o.a. Aldo Maccione, Anna-Maria Rizzoli, Jean Parédès, Jean-Claude Levis en Jole Silvani.

Rokkenjager Maccione heeft altijd al een beroemd acteur willen worden. Verder dan figurantenrolletjes heeft hij het echter nooit gebracht. Op een dag krijgt hij zijn kans als, stand-in voor een grillige, norse hoofdrolspeler. Met zijn natuurlijke charme wint hij de sympathie van de producer, die hem het produktiekapitaal toevertrouwt. Enkele kruimeldieven zijn echter uit op het geld. Oubollige, domme komedie die aan bloedarmoede lijdt. Op de mimiek van Maccione ben je vlug uitgekeken en meer heeft dit geval niet te bieden. Het werd bovendien nog amateuristisch gemaakt ook, terwijl je elke grap een half uur van te voren al ziet aankomen. Het weinig ter zake doende scenario werd geschreven door regisseur Gion, die betere dagen gekend heeft. Achter de camera stond Lionel Legros.

Drôles de zèbres

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Guy Lux. Met o.a. Sim, Alice Sapricht, Patrick Préjean, Jean-Paul Tribout en Patrick Topaloff.

Een luidruchtige, banale en hoogst vervelende Franse komedie over twee idioten die door een makelaar worden ingehuurd om in een hotel de boel op stelten te zetten. De man hoopt zo de clientèle weg te jagen en daarna het hotel goedkoop te kunnen opkopen. Regisseur-scenarioschrijvere Lux bespaart ons geen enkel cliché: giechelende homo's, domme Belgen, geobsedeerde emirs en tot op de draad versleten visuele gags. Kortom, alle elementen van de platte, vette 'comédie à la Française' worden nog eens keurig op een rijtje gezet. Walgelijk.

Bang bang

1966 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1966. Komedie van Serge Piollet. Met o.a. Sheila, Brett Halsey, Jean Yanne, Franco Fabrizi en Guy Lux.

Een film, gemaakt voor en rond Sheila, toen zij nog aan de top van de hitparades stond, alvorens in de vergetelheid te geraken. Een onschuldige komedie, in elkaar gezet door Albert Simonin (die zich niet te veel heeft uitgesloofd), waarin een middelbare scholiere een detectivebureau erft, plus wat daarop volgt. De wil is er wel, maar hoewel zij innemend is, acteert de actrice-zangeres als een kip zonder kop, zijn haar chansons zwak en getuigt de onbekende cineast, die verder ook weinig inbreng had, van geen enkele persoonlijkheid. Wat overblijft zijn de reuze grappige teksten van Albert Simonin, die soms iets van de geest van ZAZIE DANS LE METRO uitstralen. Ook de overige acteurs zijn het niet helemaal.