Maurice Bernart: cast en productie.
Er zijn 12 films gevonden.

Pourquoi (pas) le Brésil

2004 | Drama, Biografie

Frankrijk 2004. Drama van Laetitia Masson. Met o.a. Elsa Zylberstein, Marc Barbé, Bernard Le Coq en Laetitia Masson.

Filmmaakster Masson (À vendre) zit financieel en psychisch op smalspoor. Met tegenzin laat ze zich overhalen om de autobioroman Pourquoi le Brésil? van bevriende schrijfster Christine Angot te verfilmen. Daar komt ellende van, waarvan akte in deze gedurfde, deels op HD-video opgenomen mengeling van semi-docu en film-in-filmfictie. Budget is er niet, stress des te meer. Zylberstein vertolkt zowel Masson als Angot. Producer 'Maurice Rey' (Le Coq) werd vernoemd naar Massons producenten Maurice Bernart en Jean-Michel Rey. Diverse prominente gastrolletjes en muziek van oa Benjamin Biolay.

Les femmes... ou les enfants d'abord

2002 | Komedie

Frankrijk​/​​Spanje 2002. Komedie van Manuel Poirier. Met o.a. Sergi López, Marilyne Canto, Sylvie Testud en Sacha Bourdo.

Getrouwde vader van drie zoontjes ontmoet zijn ex. Zij vertelt hem dat hij ook nog een dochterje heeft, in een zoet Frans familiedrama met een sterke hoofdol van Sergi Lopèz.

Stand-by

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Roch Stéphanik. Met o.a. Dominique Blanc, Roschdy Zem, Patrick Catalifo, Jean-Luc Bideau en Georges Corraface.

Vergeet Spielbergs The Terminal, dit eerder gedraaide regiedebuut met soortgelijk verhaal is veruit superieur. Dweperige Hélène wordt door haar echtgenoot, verstikt in het huwelijk, kort voor hun emigratie naar Buenos Aires op Orly achtergelaten. Daar blijft ze, in de illusie van zijn terugkeer, en overleeft als prostituee. Hélène is, om Heinlein te citeren, a stranger in a strange land en Blanc draagt de film in een uitputtende paraderol die haar een vierde César bracht. Meester-cameraman Tetsuo Nagata verzorgde de subliem belichte CinemaScope-fotografie: de Parijse luchthaven oogt als Nergenshuizen.

C'est quoi la vie?

1999 | Drama

Frankrijk 1999. Drama van François Dupeyron. Met o.a. Éric Caravaca, Jacques Dufilho, Jean-Pierre Darroussin, Isabelle Renauld en Michelle Goddet.

Tja, wat is het leven eigenlijk? Dat vraagt de twintiger Nicolas zich af, die zich niet goed raad weet met zijn bestaan. Ondertussen werkt hij mee op het boerenbedrijf van zijn vader. Wanneer dat op de fles gaat, wordt het tijd dat Nicolas een aantal beslissingen neemt. De vraag uit de titel beantwoorden kan hij aan het eind natuurlijk nog niet, maar hij is wel iets wijzer. Fraai gefotografeerd (door de Japanse cameraman Tetsuo Nagata) coming of age-verhaal leverde Caravaca een César op voor zijn hoofdrol.

Ça n'empêche pas les sentiments

1998 | Komedie

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Pierre Jackson. Met o.a. Philippe Chevallier, Régis Laspalès, Cécile Bois, Jackie Berroyer en Luis Rego.

Tja, wat is het leven eigenlijk? Dat vraagt de twintiger Nicolas zich af, die zich niet goed raad weet met zijn bestaan. Ondertussen werkt hij mee op het boerenbedrijf van zijn vader. Wanneer dat op de fles gaat, wordt het tijd dat Nicolas een aantal beslissingen neemt. De vraag uit de titel beantwoorden kan hij aan het eind natuurlijk nog niet, maar hij is wel iets wijzer. Fraai gefotografeerd (door de Japanse cameraman Tetsuo Nagata) coming of age-verhaal leverde Caravaca een César op voor zijn hoofdrol.

Terminale

1998 | Drama, Familiefilm

Frankrijk 1998. Drama van Francis Girod. Met o.a. Adrienne Pauly, Anna Mouglalis, Loïc Corbery, Mathieu Crépeau en Alexandre Chacon.

Omstreden film waarin Girod een eindexamenklas een filosofie-professor laat ombrengen. Hoe kon het zover komen? De prof verleidt een leerlinge, zij pleegt zelfmoord. Haar medestudenten ontdekken dat de man een zgn. revisionist is die de holocaust ontkent. Volgens regisseur Girod voldoende reden om hem te doden.

Western

1997 | Komedie, Drama, Experimenteel

Frankrijk 1997. Komedie van Manuel Poirier. Met o.a. Sergi López, Sacha Bourdo, Elisabeth Vitali, Marie Matheron en Basile Siekoua.

Prettige roadmovie over de Spanjaard Paco Cazale (Sergei López), rondreizend vertegenwoordiger van een schoenenfabriek, en de Rus Nino (Sacha Bourdo) die drie weken liftend doorbrengen in Bretagne. Zonder duidelijk verhaallijn kabbelt het verhaal rustig voort met als enig houvast het vinden van een vrouw voor Nino. De gevatte en soms onwerkelijke dialogen maken de film fabelachtig en regisseur Manuel Poirier grossiert in intelligente vondsten zoals de wonderlijke ontmoeting tussen de twee protagonisten. Bekroond met de juryprijs in Cannes.

...à la campagne

1995 | Komedie

Frankrijk 1995. Komedie van Manuel Poirier. Met o.a. Judith Henry, Sergi López, Benoît Régent, Jean-Jacques Vanier en Serge Riaboukine.

Lila (Henry), een jonge vrouw, is net ontslagen uit de gevangenis. Ze zoekt haar zuster op, die in Brionne in Eure (4.400 inwoners) in Normandi[KA3]e woont. Het is slechts 146 km van de hoofdstad, maar het ligt in de vallei van de Seine en het is daar echt het platteland. Terwijl haar zus haar werkgever voor zich tracht in te palmen om haar bedje te spreiden, ontmoet Lila Beno[KA4]it op straat in het stadje. Hij is afkomstig uit Parijs en maakt houten spellen, die hij aan een galeriehouder in de Lichtstad verkoopt. Het vormt zijn enige bron van inkomsten. Ze vinden elkaar sympathiek en bouwen samen een idyllisch bestaan op het land op, compleet met huisje, boompje en beestje(s) totdat Benoît problemen krijgt met zijn enige afnemer en geen inkomen meer heeft. Lila neemt de benen en verdwijnt daarop spoorloos. Benoît blijft verslagen achter. De film gaat over een generatie mensen, die het jachtige leven in de grote stad de rug hebben toegekeerd en genoegen nemen met minder. Via allerlei, overigens keurig afgeronde subplotjes, maken we kennis met de bonte vogels, die zich in het avontuur van het leven in enigszins achtergebleven gemeenschappen hebben gestort. De spelprestaties mogen er zijn, maar wie een dergelijk leven niet goed kent zal voor de film, ondanks zijn grote kwaliteiten niet echt warm lopen. Dat is jammer, want artistiek gezien heeft Poirier mooi werk afgeleverd. Hij schreef zijn eigen scenario en het camerawerk is van Nara Keo Kassel. Very French dus.

Tout le monde n'a pas eu la chance d'avoir des parents communistes

1993 | Drama, Komedie

Frankrijk 1993. Drama van Jean-Jacques Zilbermann. Met o.a. Josiane Balasko, Maurice Bénichou, Victor Neznanov, Jean-François Dérec en Catherine Hiegel.

Ex-postbode en -filmoperateur Zilbermann heeft gevoel voor nostalgie en kwaliteit: in 1987 kocht hij het Parijse Max Linder Panorama en maakte er het elegantste filmtheater van de stad van. Zijn warme debuutregie beleefde er uiteraard zijn première. In het arbeiders-Parijs van 1958 bepaalt de herinnering aan haar bevrijding uit Auschwitz door de Russen het leven van Irène (Balasko): alles wat communistisch is, idealiseert ze. Dat wringt. Wanneer ze drie zangers van het Rode-Legerkoor over de vloer krijgt, komen de zaken in Irènes gezin op scherp te staan. Grappig en aandoenlijk, met Balasko in een glansrol.

Nocturne indien

1989 | Drama

Frankrijk 1989. Drama van Alain Corneau. Met o.a. Jean-Hugues Anglade, Otto Tausig, Clémentine Célarié, Luis Santos en T.P. Jain.

Een bewerking van de roman van Antonio Tabucchi. Een Fransman gaat naar India op zoek naar een vriend die hij uit het oog is verloren. In werkelijkheid weet hij nog niet dat hij vooral naar zichzelf op zoek gaat en hij ontdekt zodoende een heel ander India dan dat van de toeristen. Een humane en spirituele speurtocht, beschreven op een wijze waar een zekere fascinerende kracht vanuit gaat, nog geaccentueerd door de dialogen die het tegendeel van de gebruikelijke clichés laten horen en de betoverende opnamen van Yves Angelo. Met deze film betreedt Alain Corneau nieuwe paden en sluit zich aan bij het gevolg van Jean Renoir van de film LE FLEUVE uit 1951.

Thérèse

1986 | Biografie

Frankrijk 1986. Biografie van Alain Cavalier. Met o.a. Catherine Mouchet, Aurore Prieto, Sylvie Habault, Ghislaine Mona en Hélène Alexandridis.

De eerste film van Cavalier sinds 1980 is een reconstructie van het leven van Th[KA1]er[KA2]ese van Lisieux (1873-1897). Op vijftien-jarige leeftijd wilde Th[KA1]er[KA2]ese Martin (Mouchet) net zoals haar zusters toetreden tot de orde der Karmelieten, wat haar geweigerd werd. Pas na tussenkomst van de paus werd zij toegelaten. De realiteit van het kloosterleven werd in velerlei opzichten een onaangename ontnuchtering voor de idealistische jonge vrouw. Zij kreeg tuberculose en stierf daaraan. In 1925 werd zij door Pius XI heilig verklaard. De film was een uiterst moeilijke opgave om zowel de latent masochistisch, lesbische sfeer die in een klooster overheerst als het verlangen naar de naakte gekruisigde man in beelden te beschrijven. Het is geen godslastering geworden omdat niemand zich als vroom voordoet. Thérèse is alert, joviaal en wil als een heilige beschouwd worden. Een film die sterk afsteekt bij het werk van Bresson en andere minimalistische filmers. Een onverwacht succes in de Franse bioscopen en bekroond op het filmfestival van Cannes. Scenario van Louis Becker, Florence Malraux en Camille De Casabianca. Camerawerk van Philippe Rousselot.

Série noire

1979 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1979. Drama van Alain Corneau. Met o.a. Marie Trintignant, Patrick Dewaere, Jeanne Herviale, Bernard Blier en Myriam Boyer.

Van het noir-kwartet dat Corneau, een van Frankrijks veelzijdigste en tegelijkertijd meest onderschatte regisseurs, in de periode 1976-1981 draaide, is de vrije Jim Thompson-bewerking Série noire het genremeesterstuk. Zet je maar schrap wanneer de mentaal alarmerend instabiele vertegenwoordiger annex kasgraaier Franck Poupart (Dewaere op z'n manische top) in de Parijse banlieuetristesse op drift raakt. Een manipulatieve, adolescente prostituee en haar wel of niet bemiddelde tante, een revolver et voilà: weldra zijn Francks rapen existentieel gaar. Inktzwart filmgoud met prachtfotografie van Pierre-William Glenn en glansrol van Bernard Blier als Pouparts ploert van een baas.