Gidon Kremer

De winnaars

België​/​​Nederland 1996. Documentaire van Paul Cohen. Met o.a. Yevgeny Moguilevsky, Phillipp Hirschhorn, Berl Senofsky, Mikhail Bezverkhny en Mischa Maisky.

Le joueur de violon

België 1994. Drama van Charles Van Damme. Met o.a. Richard Berry, François Berland, Inès De Medeiros, Geno Lechner en John Dobrynine.

Hoe een virtuoze violist afglijdt naar de laagste maatschappelijke regionen. Armand (Berry) walgt van al het gerepeteer. De keurige wereld van concerten en opnamen interesseert hem niet meer. Hij besluit voortaan in de metro te spelen. Daar vindt hij de trouwe genegenheid van een werkneemster van de RATP, Lydia (Medeiros), en sluit hij vriendschap met iemand van het leidinggevend personeel, Charles (Berland). Met zijn klassieke spel creëert hij een vriendelijkere sfeer in de metro, maar hij stuit ook op vijandige controleurs. Hij zakt steeds verder in de marginaliteit en speelt ten slotte alleen nog voor daklozen de chaconne uit de 2e suite van Bach, in een verlaten station. De film onderzoekt de authenticiteit van en het luisteren naar muziek en schetst het verlangen van iedere artiest volledigheid in de beoefening van zijn kunst te bereiken. In zijn naïviteit doet de film de vraag opkomen waarom rijke samenlevingen hen zo links laten liggen. Het opmerkelijk zorgvuldige spel van Berry redt het grootste deel van de film. Scenario van Charlie Van Damme, François Dupeyron en Jean- François Goyet. Camerawerk van Walther Van Den Ende.

David Oïstrakh, artiste du peuple?

Frankrijk​/​​Duitsland 1994. Documentaire van Bruno Monsaingeon. Met o.a. Igor Oïstrakh, Gidon Kremer, Guennadi Rojdestvensky, Yehudi Menuhin en Mstislav Rostropovitch.

Een opmerkelijk portret van de legendarische Russische violist David O[KA3]istrakh (1908-1974), die uiterlijk steeds de Russische vlag vertegenwoordigde, maar die innerlijk verscheurd werd door het feit dat hij steeds gebruikt werd als propagandamiddel voor de communistische partij. Hij kon er met niemand over praten, maar het was wel mede verantwoordelijk voor de hartziekte die zijn voortijdig einde veroorzaakte. De film is het resultaat van veertien jaar opzoekingswerk en langdurige interviews met mensen die hem intiem gekend hebben, zoals zijn zoon Igor en collega's Menuhin en Rostropovitch. De interviews worden afgewisseld met enkele op film bewaard gebleven pareltjes van de virtuositeit van Oïstrakh. We zien hem tevens bezig tijdens repetities met het orkest. Een schitterend kleinood dat liefhebbers van echte klassieke muziek niet mogen missen. Monsaingeon schreef het scenario. De tekst wordt gesproken door Danny Boon en Nicole Seres-Chamming's tekende voor de montage. Filmmateriaal werd geschoten door Eric Guichard, Eric Malinine en Alexandre Golovine.