Maurice Baquet

J'ai rendez-vous avec vous

Frankrijk 1996. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Mireille Darc, François Berléand, Didier Flamant, Gérard Sety en Gisèle Casadesus.

La braconne

Frankrijk 1993. Drama van Serge Pénard. Met o.a. Francis Perrin, Henri Guybet, Maurice Baquet, Claude Brosset en Guinal Barthélémy.

Zo`n dikke veertig kilometer ten ZW van de Normandische havenplaats Caen lig het dorpje Livarot. WO II (1939-45) is voorbij en het leven probeert weer zijn normale patroon te hervatten. Jean (Barth[KA1]el[KA1]emy) wordt toevertrouwd aan zijn grootouders en leert zijn ooms Andr[KA1]e (Guybet) en Arthur (Fréon) van nabij kennen. André, die saai en serieus is, is burgemeester van het dorp. Arthur is een rokkenjager en een gewiekste stroper, die Jean gaat inwijden in zijn quasi illegale activiteiten. De twee broers kunnen elkaar niet luchten of zien en André loert op een kans om Arthur erbij te lappen, maar die is hem telkens te slim af. Het scenario is van Jean- Claude Pon[KA1]con, die zijn autobiografische streekroman bewerkte voor de film. Gemaakt met o.a. geld van de regio en terechtgekomen op de Franse thuisbuis via jongerenzender M6. Het camerawerk is van Jean-Claude Rivière.

La peur

Frankrijk​/​​Italië 1992. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Marianne Basler, Hanns Zischler, Cinzia De Ponti, Nicola Farron en Maurice Baquet.

Overspelige Basler, moeder van twee kinderen en de vrouw van de bekende Weense advocaat Zischler, bedriegt haar echtgenoot met de jonge concertpianist Farron, die haar les geeft. Als ze zich voorgenomen heeft niet meer stout te zijn, wordt ze geconfronteerd met De Ponti, die zegt de ma[KA4]itresse van haar leraar te zijn en zij begint Basler te chanteren. Basler vreest een schandaal en staat doodsangsten uit. Victor Ha[KA3]im bewerkte voor de tv-verfilming het korte verhaal [KL]Angst[KLE] van Stefan Zweig tot scenario. De sfeer van het tijdperk (1933) en de fraaie produktiewaarden verheffen dit supersentimentele drama enigszins. De mooie fotografie is van Vladimir Smutny. Onder dezelfde titel reeds eerder verfilmd door Robert Rosselini in 1954.

Notre Juliette

Frankrijk 1990. Familiefilm van François Luciani. Met o.a. Véronique Jannot, Patrick Chesnais, Jean-Michel Dupuis, Jennifer Covillaut en Maurice Baquet.

Een tien-jarig meisje zwalkt tussen haar gescheiden ouders en weigert de rol te spelen van het pakje dat van A naar B wordt doorgegeven. Gelukkig kunnen haar ouders het goed met elkaar vinden. Ze hebben besloten om vrienden te blijven en Juliette (Covillaut) mag de ene week bij pappa en de andere week bij mamma blijven. Dat loopt dus als een trein en de mooie gevoelens druipen ervan af zoals honing van een taart. De jonge hoofdrolspeelster beschikt over een grote dosis natuurlijke charme en wil dat laten weten ook. Stereotiepe volwassenen.

Le débutant

Frankrijk 1986. Komedie van Daniel Janneau. Met o.a. Francis Perrin, Julien Guiomar, Christiane Jean, Dominique Lavanant en Jean-Claude Brialy.

Toneelechtpaar Willy (Brialy) en Marguerite (Lavanant) Balicourt strikken electricien Fran[KA10]cois Veber (Perrin) om regisseur te worden van hun stuk voor een toernee door Frankrijk. Wat zij niet weten, is dat naïef lijkende Perrin er in werkelijkheid van droomt acteur te worden. En dat lukt hem ook met het nodige kunst- en vliegwerk. Onbeduidende klucht waarin de schmierende acteurs zich flink uitleven voor de camera naar een idee van regisseur Janneau, die samen met Perrin het scenario schreef.

Strictement personnel

Frankrijk 1985. Misdaad van Pierre Jolivet. Met o.a. Pierre Arditi, Jacques Penot, Caroline Chaniolleau, Jean Reno en Robert Rimbaud.

De gebroeders Jolivet hebben zich een weg gebaand als entertainers. Pierre Jolivet heeft nu op eigen kracht een ernstige soms tragische film gemaakt. Zelfmoord van de vader en geestelijke zelfmoord van de zoon wanneer die achter de ware aard van zijn familie komt. Ontgoochelende humor. Dit alles onder het mom van een thriller. Ondanks enige onhandigheid kan deze film het begin van een tweede carrière inluiden. Scenario van de regisseur.

Les rois du gag

Frankrijk 1985. Komedie van Claude Zidi. Met o.a. Michel Serrault, Gérard Jugnot, Thierry Lhermitte, Macha Méril en Mathilda May.

Ondanks zijn succes als tv-komiek, is Ga[KA1]etan (Serrault) niet erg gelukkig met zijn reputatie van populaire kluchtspeler, dat in tegenstelling tot zijn collega's. Hij doet dan ook zaken met een zogenaamd 'intellectuele' en pretentieuze cineast die bovendien middelmatig is. Het gevolg is een algehele mislukking en het scheelt weinig of Gaétan pleegt zelfmoord, maar hij wordt gered door zijn vroegere collega's en besluit weer als komiek te gaan werken. Zidi leek veelbelovend met LES RIPOUX maar hier vervalt hij weer in zijn gewoonlijke moeilijk verteerbare hansworsterijen. Verre van het niveau van Monty Python! Scenario van regisseur Zidi, Michel Fabre en Didier Kaminka. Camerawerk van Jean-Jacques Tarbes.

Vive la sociale!

Frankrijk 1983. Drama van Gérard Mordillat. Met o.a. François Cluzet, Robin Renucci, Elizabeth Bourgine, Jean-Yves Dubois en Yves Robert.

Een in een communistisch gezin opgegroeide jongeman begint een catering service en wordt steeds meer besmet met bourgeois- idealen. Deze half satirische tragikomedie laat de proletarische anti-held naadloos door heden en recent verleden bewegen in een groeiend besef van middelmaat en is een van de zeldzame Franse films die het arbeidersmilieu laat zien. De humoristische observaties van de in het Sovjet-communisme gestagneerde oudere generatie, maar ook van mei 1968 als een middenstandsrevolte maken deze film met goed spel en een flitsende vormgeving, tot een meer dan veelbelovend debuut.

Tête à claques

Frankrijk 1981. Komedie van Francis Perrin. Met o.a. Francis Perrin, Fanny Cottençon, Antoine Bessis, Jacques François en Geneviève Fontanel.

Acteur Perrin is achter de camera vandaan gekropen om zichzelf een hoofdrol van een verstrooide, onhandige liedjesschrijver te geven in deze lachfilm naar de roman [KL]Pas ce soir, ch[KA1]erie[KLE] van Alex Varoux. Perrin is een alleenstaande vader met een zoon van tien (Bessis). Hij bestuurt een taxi om de kost te verdienen, want liedjes en gedichten leveren niets op. Hij wordt door een misverstand gearresteerd en draait voor enige tijd de bak in. In die turbulente periode maakt hij kennis met Cotten[KA1]con, die hem helpt succes te krijgen als hij uit het gevang is. Het resultaat is een niet onaardige film, met een vlakke mise-en-scène maar leuk om te zien en met een tamelijk pikante humor die alles goedmaakt. Alex Varoux bewerkte zijn eigen boek met regisseur Perrin, Alex Varoux en Paul Claudon tot scenario. Didier Tarot deed de fotografie.

Le roi des cons

Frankrijk 1980. Komedie van Claude Confortès en Claude Conforte. Met o.a. Francis Perrin, Marie-Christine Descouard, Bernadette Lafont, Evelyne Buyle en Isabelle Mejias.

Een poging om de stripverhalen van Wolinski in filmvorm te gieten met Perrin als een levensgenieter die op een dag hals over kop verliefd wordt op de directrice van een opiniepeilingsbureau. Hij stuurt haar een liefdesverklaring op cassette die echter per ongeluk door heel de fabriek wordt gehoord. Het succes is zo groot dat er zelfs een plaat van komt en Perrin nillens willens tot vedette wordt uitgeroepen. Minder dom dan de meeste Franse komedies en met als extraatje een gastrolletjes van Eugène Ionesco als apotheker en Claude Berri als politie-agent. Scenario van regisseur Confortès, Wolinski en Paul Claudon.

Mandrin, bandit gentilhomme

Frankrijk​/​​Italië 1962. Avonturenfilm van Jean-Paul Le Chanois. Met o.a. Georges Rivière, Dany Robin, Sylvia Montford, Jeanne Valérie en Georges Wilson.

Een strijder tegen de woekerbelastingen van Lodewijk XV duikt onder bij rondtrekkende komedianten. Als hoofd van een smokkelbende blijft hij de gulle en opruiende volksheld tot hij bij zijn zoveelste onderneming in de val loopt. Een groots opgezette en breed uitgesponnen schelmenfilm, die in de actiescènes onvoldoende verve heeft. Rivière is fysiek ideaal voor de heldenrol, maar blijkt als acteur ontoereikend. Goede en kleurrijke bijrollen, maar deze film kan als geheel de vergelijking met de gelijktijdig gemaakte CARTOUCHE niet doorstaan. Ook beknd als MANDRIN.

Andalousie

Frankrijk​/​​Spanje 1950. Muziek van Robert Vernay. Met o.a. Luis Mariano, Carmen Sevilla, Arlette Poirier, Maurice Baquet en Noël Roquevert.

Een stierenvechter moet een tournee door Zuid-Amerika maken en laat zijn geliefde in Spanje achter. Een Oostenrijkse zangeres heeft een oogje op hem en weet hem tijdelijk in te palmen. Dit magere verhaaltje heeft geen andere functie dan de zang van Mariano en de dansnummers van Sevilla met elkaar te verbinden. De landschapsopnamen en de weinig spectaculair gefilmde stieregevechten zijn het enige verschil met de operette op het toneel. Camerawerk van Roger Poutrel.

La Valse brillante

Frankrijk 1949. Muziek van Jean Boyer. Met o.a. Marta Eggerth, Jan Kiepura, Lucien Baroux, Arlette Méry en Roger Tréville.

Enige bewonderaars van een beroemde sopraan worden afgetuigd door een paar geheimzinnige aanvallers. Haar impressario vreest voor haar veiligheid en huurt een tenor in als lijfwacht. Dit verhaaltje is niet meer dan een alibi voor talrijke zangscènes - opera en populair - van het destijds beroemde duo, dat ook nog een vocale steun krijgt van de Petits Chanteurs à la Croix de Bois. Acteren kunnen ze niet, maar dat zou toch aan een flutscenario en gemakzuchtige regie zijn verspild.

Les souvenirs ne sont pas à vendre

Frankrijk 1948. Komedie van Robert Hennion. Met o.a. Blanchette Brunoy, Sophie Desmarrets, Martine Carol, Colette Darfeuil en Frank Villard.

Een wel hele doorzichtige aanleiding om maar aan een plot te komen. Alvorens zich definitief terug te trekken loopt een hotelhouder nog eens door zijn zaak. Er komen allerlei herinneringen aan dramatische en doldwaze gebeurtenissen naar boven. Niet minder dan zeven scenarioschrijvers (waaronder Marcel Achard en Michel de Saint-Piere) waren nodig om deze onsamenhangende verzameling goede en minder goede s[KA2]enes, die op goed geluk werden geschoten (wie is dan ook Robert Hennion?), bijeen te krijgen. Wat betreft de acteurs, die komen op en verdwijnen weer. Enkele goede en vooral grappige ideeën maken nog geen film.

Les Aventures des Pieds Nickelés

Frankrijk 1948. Avonturenfilm van Marcel Aboulker. Met o.a. Colette Brosset, Rellys, Maurice Baquet, Robert Dhéry en Claire Gérard.

Een filmavontuur van beroemde helden, ontsnapt uit de strips van Forton. Het is heel moeilijk de figuren uit een stripverhaal op film over te brengen, en veel regisseurs hebben zich er aan vertild. Aboulker is er wel in geslaagd deze onmogelijke opgave te volvoeren en zijn film is nauwelijks verouderd. Twee jaar later ging hij wel in de fout, terwijl Chambon in 1964 helemaal zou mislukken.

Kenzi

Marokko 1948. Musical van Vicky Ivernel. Met o.a. Habib Reda, Maurice Baquet, Nacira Chafik, Mahieddine en Djamila.

Een film over de zanger Habib Reda, in Marokko een beroemdheid. Het gegeven is niet van belang (de speurtocht naar een schat), de regisseur beheerst het vak niet en het spel is onbeholpen. Deze oude rommel hoort eigenlijk in het vergeetboek thuis.

Pas un mot à la Reine-Mère

Frankrijk 1946. Komedie van Maurice Cloche. Met o.a. Suzanne Dehelly, Liliane Bert, André Bruno, Pierre Bertin en Maurice Baquet.

Deze film is geheel op het toneel van het theater opgenomen, waar deze komedie van Yves Mirande en Maurice Goudeket werd gespeeld. Met andere woorden: de cinematografische waarde is nihil en het stuk zelf is inmiddels ook aardig muf geworden.

Leçon de conduite

Frankrijk 1946. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Odette Joyeux, André Alerme, Gilbert Gil, Maurice Baquet en Yves Deniaud.

Een jong, rijk krengetje wordt ontvoerd door een jongen en gevangen gehouden aan de bosrand. Echter in alle eer en deugd: hij wil haar talrijke huishoudelijke karweitjes bijbrengen. Totdat er echte amateur-gangsters opduiken...het loopt echter allemaal af met een huwelijk. Deze door Gaston Modot en Georges Lacombe uitgebroede komedie mag bekeken worden aangezien de Grangier uit die jaren meer waard was dan de 'hofleverancier' van onder meer Jean Gabin en Fernandel die hij naderhand is geworden. Camerawerk van Philippe Agostini.

Le Dernier métro

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van Maurice de Canonge. Met o.a. Gaby Morlay, Mony Dalmès, Alexandre Rignault, Fernand Fabre en Maurice Baquet.

Een ongeïnspireerde maar waarheidsgetrouwe verfilming van de roman van Tristan Bernard Mathilde et ses mitaines. Het boek is in dit geval zeker beter dan de film. De regisseur heeft duidelijk veel lopende band-werk gemaakt. Gelukkig is het scenario van hoog niveau, net als de acteerprestaties.

Premier de cordée

Frankrijk 1944. Drama van Louis Daquin. Met o.a. Irène Corday, Lucien Blondeau, André le Gall, Yves Furet en Louis Seigner.

Een jongeman moet vanwege hoogtevrees afzien van de carrière die hij hoopte te maken als berggids en zoekt het in de horeca, waar hij door zijn verbittering zichzelf en anderen het leven zuur maakt. Als zijn vader in de bergen verongelukt, moet hij zijn hoogtevrees overwinnen om diens lijk te zoeken. Door de documentaire aanpak en natuuropnamen is het ondanks het eenvoudige verhaal een boeiende en soms zelfs imponerende film, ondanks het eenvoudige verhaal.

Coup de tête

Frankrijk 1944. Avonturenfilm van René Le Hénaff. Met o.a. Josseline Gaël, Gisèle Casadesus, Jeanne Fusier-Gir, André Alerme en Jean Tissier.

Roland Dorgelès deed zelf de bewerking van zijn boek voor deze film: een gangsterverhaal met een goede afloop. De regie is nauwkeurig en er wordt ontspannen in geacteerd. Zo ontspannen dat de personages eerder vermakelijk dan afschrikwekkend zijn. Ook het decor van Jacques Colombier is charmant.

Dernier Atout

Frankrijk 1942. Thriller van Jacques Becker. Met o.a. Raymond Rouleau, Mireille Balin, Pierre Renoir, Georges Rollin en Noël Roquevert.

Het zeer verdienstelijke debuut van Becker met Rouleau en Rollin als rivalen op een politie-opleiding. Ze ondergaan een praktische test om te zien wie de beste detective is. De zaak betreft een vermoorde Amerikaanse gangster. Gesitueerd in een denkbeeldig Zuidamerikaans land, maar opgenomen aan de Franse Riviëra tijdens de eerste oorlogsjaren. Scenario van Maurice Auberge, camerawerk van Nicolas Hayer.

Altitude 3200

Frankrijk 1938. Familiefilm van Jean Benoît-Lévy. Met o.a. Jean-Louis Barrault, Fabien Loris, Odette Joyeux, Dolly Mollinger en Blanchette Brunoy.

Idealistische adolescenten ontvluchten de grote stad om een 'republiek' in de bergen te stichten. Liefdesverwikkelingen en ruzies blijven natuurlijk niet uit. Dan worden zij ook nog bedolven onder een lawine. Hoewel het grappig is dat de film vooruit lijkt te lopen op 1968, is het toch meer een produkt om meewarig bij te glimlachen. Zeker als je bedenkt dat de film door Lucien Luchaire is geschreven die zelf tijdens de Duitse bezetting een 'ideologische buiging' voor de nazi's zou maken.

L'alibi

Frankrijk 1937. Misdaad van Pierre Chenal. Met o.a. Erich von Stroheim, Louis Jouvet, Albert Préjean, Jany Holt en Margo Lion.

Een helderziende in een nachtclub vermoordt de minnaar van zijn vrouw en verschaft zich tegen betaling een alibi bij een animeermeisje, waar een politiecommissaris aanvankelijk niet doorheen weet te breken. De regie van Chenal steunt op inmiddels verouderde en doorzichtige effecten, maar het verhaal en vooral het acteerduel tussen Von Stroheim en Jouvet houden de aandacht vast. Het scenario is van Marcel Achard.

Hélène

Frankrijk 1936. Drama van Jean Benoît-Lévy en Marie Epstein. Met o.a. Madeleine Renaud, Jean-Louis Barrault, Constant Remy, Robert Le Vigan en Jeanne Helbling.

Trouwe en stijve filmbewerking van de zeer melodramatische roman van Vicki Baum, terwijl de regisseurs zwaar tillen aan zaken als opoffering, toewijding, plichtsbesef en zelfmoord. Vandaag de dag niet meer om aan te zien.

Veille d'armes

Frankrijk 1935. Oorlogsfilm van Marcel L'Herbier. Met o.a. Victor Francen, Roger Annabella, Roland Toutain, Pierre Renoir en Gabriel Signoret.

Een scheepskapitein moet tegelijkertijd muiterij op een kruisvaarder bedwingen en een familieprobleem oplossen. Het lukt hem beide. Een onbeschrijfelijk scenario ter meerdere eer en glorie van de Franse marine met de onvermijdelijke Francen in de rol van kapitein. Een minder goede film van L'Herbier.