Betty Comden

Musicals, Great Musicals

Australië​/​​Verenigde Staten​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Documentaire van David Thompson. Met o.a. Cyd Charisse, Hugh Fordin, Stanley Donen, André Previn en Betty Comden.

Gershwin

Italië​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1992. Documentaire van Alain Resnais. Met o.a. Edward Jablonski, Betty Comden, Adolph Green, Philippe Baudouin en Bertrand Tavernier.

Een hulde aan het muzikale talent van een van Amerika`s grootste componisten, George Gershwin. De film begint bij diens dood op 11 juli 1937. Gershwin werd geboren op 26 april 1898. Alhoewel zijn ouders niet bepaald begoed waren kregen hij en zijn oudere broer Ira toch de kans om muzikale studies te volgen. Op zijn vijftiende werd Gershwin reeds ge[KA3]engageerd door een muzikant van Tin Pan Alley. Vanaf zijn zeventiende start hij een vruchtbare collaboratie met zijn broer. Via het orkest van Paul Whiteman krijgt Gershwin wereldfaam als pianist en zijn compositie `Rhapsody in Blue` werd over de hele wereld een sensatie. Hij werkte met de grootste en populairste sterren van zijn tijd. De sfeer van de eerste dertig jaar van de twintigste eeuw wordt herschapen aan de hand van tekeningen, foto`s en geluidsfragmenten (met de nadruk uiteraard op de muziek), die Resnais op een zeer persoonlijke manier verwerkt. Een boeiend document dat een duidelijk beeld schetst van een invloedrijk muzikaal genie. Resnais schreef zelf het scenario en Edward Jablonski was verantwoordelijk voor de commentaar. De tekeningen werden gemaakt door Guy Peellaert.

Slaves of New York

Verenigde Staten 1989. Drama van James Ivory. Met o.a. Bernadette Peters, Adam Coleman Howard, Chris Sarandon, Mary Beth Hurt en Nick Corri.

Verknoeide verfilming van de succesvolle verhalenbundel van Tama Janowitz over de ultrahippe bewoners van het New Yorkse kunstwereldje. Peters lijkt met al haar talent volledig ongeschikt voor de hoofdrol in deze film. Ze is te intelligent om bijna de hele film door haar vriendje (Howard) vernederd te worden. Te lang en te vaag. Janowitz (die de rol van Abby speelt) schreef het scenario.

Bells are Ringing

Verenigde Staten 1960. Musical van Vincente Minnelli. Met o.a. Judy Holliday, Dean Martin, Fred Clark, Eddie Foy Jr. en Jean Stapleton.

De blonde Ella Peterson werkt bij de boodschappendienst Susanswerphone. Ze onderhoudt contacten met talloze mensen en dringt hun levens binnen. Ella is verliefd op J. Otto Pranz, een illegale gokker, die haar dienst gebruikt om weddenschappen af te sluiten.

It's Always Fair Weather

Verenigde Staten 1955. Musical van Stanley Donen en Gene Kelly. Met o.a. Gene Kelly, Dan Dailey, Michael Kidd, Cyd Charisse en Dolores Gray.

Kelly, Dailey en Kidd hebben in 1945 de oorlog overleefd, zijn meer dan gabbers geworden en ontmoeten elkaar tien jaar later in de Newyorkse bar waar zij afscheid van elkaar namen. Als ze elkaar terugzien in 1955, zijn zij uit elkaar gegroeid. Zij nemen voorgoed afscheid maar dat vieren ze door flink de bloemetjes buiten te zetten. Het tv-scherm geeft te weinig ruimte voor de gestileerde danspasjes van Kelly en de choreografie van Kidd. New York-achtige muzikale komedie, geschreven door Betty Comden en Adolph Green levert wel enkele leuke muzikale nummertjes van Andr[KA1]e Previn op maar de kleuren zijn te hard en een breed bioscoopscherm helpt ook al niet veel. Het feit dat het publiek nauwelijks kwam opdagen, toonde aan dat de filmmusical toen (1955) al op de terugweg was. Camerawerk van Robert Bronner.

The Band Wagon

Verenigde Staten 1953. Musical van Vincente Minnelli. Met o.a. Fred Astaire, Cyd Charisse, Jack Buchanan, Oscar Levant en Nanette Fabray.

'That’s entertainment!' schallen Fred Astaire en Cyd Charisse uit volle borst in The Band Wagon. In deze musical, met het wereldberoemde zang- en dansnummer, speelt Astaire een musicalster op zijn retour, en Cyd Charisse is de balletdanseres waarmee hij z'n comeback moet maken. Het werd een fris werk, met fantastische beelden van alles wat er achter de schermen speelt voordat een productie kan beginnen. Met als hoogtepunt der hoogtepunten de scène waarin de kibbelende sterren elkaar zonder dialogen vinden in een spontaan aanzwellende pas de deux in nachtelijk Central Park.

Singin' in the Rain

Verenigde Staten 1952. Musical van Gene Kelly en Stanley Donen. Met o.a. Gene Kelly, Debbie Reynolds, Donald O'Connor, Jean Hagen en Rita Moreno.

Don Lockwood (Kelly) en Lina Lamont (Hagen) zijn in de hoogtijdagen van de stomme film onbetwiste kassamagneten. Maar dan gaat Hollywood over naar de geluidsfilm, en blijkt Lina een stem als een kraai te hebben. Misschien, oppert bevriend pianist Cosmo (O'Connor) is het een idee om de zoetgevooisde Kathy (Reynolds) haar teksten te laten inspreken? Wellicht de beste MGM-musical aller tijden. Behalve de iconische titelsong bevat Singin' in the Rain aanstekelijke liedjes als 'Make 'm Laugh' en 'Good Morning', waarbij natuurlijk fantastisch gedanst wordt.

The Barkleys of Broadway

Verenigde Staten 1949. Komedie van Charles Walters. Met o.a. Fred Astaire, Ginger Rogers, Oscar Levant, Billie Burke en Gale Robbins.

Na tien jaar werden Astaire en Rogers nogmaals als duo opgevoerd voor deze typische MGM-musical, met choreografie van Hermes Pan. Ze vormen een danspaar dat om hun eeuwige ruzies bekend staat. De onvermijdelijke breuk komt uiteindelijk wanneer Rogers een aanlokkelijk voorstel krijgt van een Frans toneelauteur om ernstige rollen te gaan spelen. Het zwakke scenario van Betty Comden en Adolph Green wordt gecompenseerd door een reeks sterke zang- en dansnummers. Toch wordt de speelsheid van de vroegere RKO-producties met Astaire en Rogers niet geëvenaard. Songs van Ira Gershwin en Harry Warren. Oorspronkelijk was de vrouwelijke rol bedoeld voor Judy Garland, die echter door ziekte moest afhaken. Fotografie van Harry Stradling, die er een Oscarnominatie aan overhield.

On the Town

Verenigde Staten 1949. Musical van Stanley Donen en Gene Kelly. Met o.a. Gene Kelly, Frank Sinatra, Jules Munshin, Betty Garrett en Ann Miller.

Energieke en vrolijke musical over de drie matrozen Gabey (Kelly), Chip (Sinatra) en Ozzie (Munshin), die 24 uur verlof krijgen in New York en in hun kekke matrozenpakjes de Stad Die Nooit Slaapt gaan verkennen, beginnend en eindigend om zes uur ’s ochtends. Ze pikken meisjes op en worden achterna gezeten door politieagenten. Dit laatste samenwerkingsverband tussen Kelley en Sinatra was gebaseerd op een danstheaterstuk uit 1944, dat wat donkerder van toon was. De toen 37-­jarige Kelly was coregisseur, de liedjes werden geschreven door onder ­anderen Leonard Bernstein. De score werd beloond met een Oscar.