Stéphane Ferrara

And Now... Ladies and Gentlemen

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2002. Mysterie van Claude Lelouch. Met o.a. Jeremy Irons, Patricia Kaas, Thierry Lhermitte, Alessandra Martines en Jean-Marie Bigard.

Les étrangers

Frankrijk 1999. Drama van Philippe Faucon. Met o.a. Yamina Amri, Karim Ben Sadia, Zaïa Belabid, Mohamed Mohamed Chabane-Chaouche en Fatima Itim.

Les Cordier, juge et flic : Trahie par les siens

Frankrijk 1999. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Stéphane Ferrara.

Docteur Chance

Frankrijk​/​​Chili 1997. Romantiek van F.J. Ossang. Met o.a. Elvire, Pedro Hestnes, Marisa Paredes, Joe Strummer en Féodor Atkine.

Vice vertu et vice versa

Frankrijk 1996. Komedie van Françoise Romand. Met o.a. Florence Thomassin, Anne Jacquemin, Marc Lavoine, Serge Dupire en Curtis Efoua Ela.

État des lieux

Frankrijk 1994. Drama van Jean-François Richet. Met o.a. Patrick Dell'Isola, Yannick Lee Trebalag, Blaise Stenzy Nioka, Donald Kibouillou en Clément Arco Descat.

Pierre C[KA1]ephas (Dell'Isola) is 27 en blank. Hij woont in een woonkazerne in de Franse voorstad en hokt met zijn vriendin die in verwachting is. Hij werkt als machinebankwerker in een fabriek. Er is werkloosheid en wie zijn baan verliest, komt niet zo snel meer aan de bak. Hij is links georiënteerd en dat wordt hem fataal. In zijn werkkast vindt zijn baas marxistisch- leninistische literatuur en dat is voldoende reden voor ontslag. Hij komt terecht in een neerwaartse spiraal zonder uitzicht. Dit leidt tot weer uiteenzettingen met gekleurde landgenoten, die nog wel de bescherming genieten van een baan. Een voedingsbodem, waarop het Front National, de Franse fascistische partij, welig kan tieren. Het debuut van Richet werd door hem gefinancieerd door zijn WW-uitkering in het casino te vertienvoudigen. Om kosten te besparen werd 16 mm gebruikt, werden er slechts tien spoelen volgemaakt en waren er maar tien draaidagen. De rolverdeling bestaat grotendeels uit amateurs en de stijl is gedeeltelijk documentair, maar het geheel heeft alle allures van een sociaal bewogen film. De boodschap die Richet tracht uit te dragen, wordt nog steeds zwaar onderschat: de sociaal uitgesloten bewoners van de voorsteden, die de werkende klasse niet laat integreren in hun maatschappij, vormen een explosieve tijdbom. Gisteren in Amerika, vandaag en morgen in Frankrijk en overmorgen in de rest van Europa. De film zal niet iedereen aanspreken door de pulserende rap van de groep Assassins, door de jongeren die aan het woord zijn en het soms merkbare lage budget, maar gezagsdragers, bestuurders en wetgevers die hiervan geen kennis nemen zouden nog weleens in de aap kunnen logeren; bovendien wordt het de hoogste tijd dat de werkende klasse voor zover die over geestelijke vermogens beschikt, zich gaat realiseren dat er iets aan de hand is, waarvoor zij medeverantwoordelijk zijn. Camerawerk van Michel Abramowicz, Pierre Boffety en Valéry Le Gurun. Het scenario is van regisseur Richet en hoofdrol Dell'Isola. Ondanks alle bureaucratische tegenwerking uiteindelijk - voor het grootste gedeelte in verboden marge - tot stand gekomen!

Nestor Burma et le monstre

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Mysterie van Alain Schwarzstein. Met o.a. Guy Marchand, Pierre Tornade, Géraldine Cotte, Michel Fortin en Patrick Guillemin.

Inspecteur Burma (Marchand) heeft de avond doorgebracht met zijn mooie assistente Cotte. Burma is dronken als ze de dancing verlaten, dus zij moet rijden. De wagen is nog maar nauwelijks in beweging, als zich plotseling een bebloede man op de voorruit werpt. Een getuige die het ongeluk op afstand zag gebeuren, komt toesnellen. De zaak is duidelijk. Burma en Cotte worden beschuldigd van doodslag. Een moeilijke zaak voor de Franse Marlowe, die ditmaal zelf van moord verdacht wordt. Zoals te verwachten, zorgt hij voor een bevredigende oplossing. Marchand voelt zich duidelijk in zijn element als Burma, ook al is het scenario, dat Pascal Bancou en Schwarzstein onttrokken aan de roman van Léo Malet, niet bepaald origineel. Toch goed voor een avondje pretentieloze onstpanning.

Tutti gli uomini di Sara

Italië 1993. Mysterie van Giampaolo Tescari. Met o.a. Nancy Brilli, Giulio Scarpati, Marie Laforêt, Antonella Fattori en Silvio Vannucci.

Sara (Brilli) is een jonge advokate, die over een maand gaat trouwen, maar vreemde telefoontjes begint te krijgen van een persoon die haar bedreigt. De maniak is goed geïnformeerd en weet veel strikt persoonlijke dingen over haar, die alleen haar ex-vrienden en vroegere verloofdes kunnen weten. De stem aan de telefoon bedreigt haar met jaloerse boodschappen, de dood en het ruïneren van haar huwelijk. Om erachter te komen wie haar belaagt, gaat Sara terug in haar verleden en ontmoet alle mannen in haar leven opnieuw. Prima suspense, opgebouwd door debuterend regisseur Tescari, maar over het geheel genomen een middelmatige film. Scenario van Silvia Napolitano.

Marie

Portugal​/​​Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Marian Handwerker. Met o.a. Marie Gillain, Alessandro Sigona, Stéphane Ferrara, Sabrina Leurquin en Margarida Marinho.

Marie, een lastige puber, raakt zwanger van een jongen die haar in de steek laat. Zij vlucht weg voor de wereld en zichzelf en ontmoet een andere jongen, die het eveneens niet makkelijk heeft gehad. Zijn vader is pas omgekomen bij een auto-ongeluk en hij wil zijn moeder bezoeken, die in Portugal woont. Marie en Tonio gaan letterlijk en figuurlijk op weg om volwassen te worden. Deze fijngevoelige geschiedenis is zowel vrolijk als emotioneel en ontroerend. De opbouw van de film benadert die van een tv-film. Handwerker, die de ongedwongenheid van de jeugd en het gevoel van onbehagen in de puberteit goed weet neer te zetten, heeft de film met veel gevoel geregisseerd en de roerende harmonie tussen Gillain en Sigona doet prettig aan. Scenario van de regisseur, Luc Jabon, Catherine Verougstraete en Pascal Lonhay.

Solo per dirti addio

Frankrijk​/​​Italië 1992. Mysterie van Sergio Sollima. Met o.a. Giovanna Ralli, Fabio Testi, Florence Darel, Stéphane Ferrara en Giuditta Saltarini.

De dood van een jongeman, verkeersleider op het vliegveld bij Trieste, wordt afgedaan als zelfmoord. Zijn moeder (Ralli) weet wel beter. Met behulp van Fabio Testi, de vriend van haar zoon, begint ze een onderzoek. Ze komt meer aan de weet over het leven van haar zoon als ze op het spoor komt van een aristocratisch meisje, dat heen en weer pendelt tussen Mantova en Parijs. De moeder vraagt de Italiaanse autoriteiten het onderzoek te heropenen. Ze zoekt en ondervraagt mensen, die haar pleidooi kunnen ondersteunen. Dan ontdekt ze dat Fabio Testi een geheim agent is. De zaak wordt hoe langer hoe ingewikkelder en gevaarlijker.

Le gang des tractions: Dernier round

Frankrijk 1991. Oorlogsfilm van François Rossini en Josée Dayan. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Stéphane Ferrara en Jean-Louis Richard.

WO II nadert zijn einde en in het bevrijde Frankrijk begint de heksenjacht op de collaborateurs. Nicolaud, een rijke Parijzenaar, voelt zich niet op zijn gemak en probeert aan zijn vervolgers te ontkomen door naar de Verenigde Staten te emigreren, maar dat blijkt zelfs met veel geld niet gemakkelijk te zijn! Bovengenoemde serie ter ere van het beroemde automerk Citroën. Veel actie in een eerlijke reconstructie van het betreffende tijdperk.

Voulez-vous mourir avec moi?

Frankrijk​/​​Duitsland 1990. Drama van Petra Haffter. Met o.a. Stéphane Ferrara, Beate Jensen, Yves Beneyton, Dimitri Rougeul en Kristina Eyck.

Een jonge Duitse gaat in Parijs een vriendschap aan met een jonge, mysterieuze Canadees. Ze gaan niet meer uit elkaar, maar hij deelt haar mee dat hij haar op een dag zal doden... Rond dit afwijkende gegeven heeft de regisseuse een werk verzonnen, dat geheel uit dubbelzinnigheden bestaat, met een sfeer van een al even versluierde als verraderlijke angst en, hoewel haar film zich afspeelt in een Megapolis, blijft het ritme paradoxaal genoeg dat van een dagdroom in slow-motion. Een bepaalde onzekerheid in de vertelling en in de begeleiding van de acteurs staat een compleet succes in de weg, maar een nieuwe filmer dient zich aan.

Gefahr in der Savanne

Italië 1990. Avonturenfilm van Roger Vadim. Met o.a. Stéphane Ferrara, Horst Frank, Valeria Cavalli, Peter Mc-Enery en Laurent Ledoyen.

Optimistische Europeanen (Cavalli, Mc-Enery en Ledoyen) openen met een Zaïrees een jungle-hotel in de hoop op savanne-toerisme. Gasten komen best opdagen, maar algauw worden ze geconfontreerd met stamoorlogen, een stroom van vluchtelingen, politieke corruptie, smokkel en misdaad ten koste van de meer dan straatarme autochtone bevolking. Een modefotograaf besluit een hartverscheurende reportage te maken. Een realistische avonturen- Derde Wereld-film, goed geschoten op locatie in Zaïre door Vadim in opdracht van de Italiaanse televisie met subsidie van de Europese Gemeenschap.

Disperatamente Giulia

Italië​/​​Spanje​/​​Frankrijk 1989. Oorlogsfilm van Enrico Maria Salerno. Met o.a. Tahnee Welch, Fabio Testi, Laura Antonelli, Dalila Di Lazzaro en Corinne Clery.

Giulia de Blasco (Welch) is een bekende journaliste die haar autobiografie schrijft. Ze brengt daarin een eerbetoon aan haar moeder Carmen Milkovich (Antonelli) die kort voor het uitbreken van WO II (1939-44) huwde met Ubaldo Milkovich (Salerno), een tegenstander van Mussolini, de fascistische leider van Itali[KA3]e. Na het uitbreken van de vijandelijkheden moet Ubaldo in dienst en de eenzame Carmen voegt zich bij het verzet tegen Il Duce. Ze ontmoet dan de zeer knappe Vittorio de Blasco (Pagni), een overtuigd anti-fascist, en beleeft met hem de grote liefde van haar leven. Terug in Rome blijkt Carmen zwanger en de vrucht van de passie is Giulia. Na een onbezorgde jeugd krijgt Giulia, als ze volwassen is, de nodige teleurstellingen met haar minnaars. Een film die bol staat van oppervlakkige liefdesavontuurtjes, waarin een wat meer eisende kijker geen bevrediging vindt. Allesbehalve opwindende soap, die vals sentiment niet schuwt. De middelmatige spelprestaties kwalificeren zeker niet voor een Oscar. Het scenario is van Ennio de Concini en Salerno naar de roman van Sveva Casati Modignani. Het camerawerk is van Ennio Guarnieri. Mono.

Der Kuß des Tigers

Duitsland 1988. Thriller van Petra Haffter. Met o.a. Beate Jensen, Stéphane Ferrara, Mathieu Carrière, Kristina van Eyck en Yves Beneyton.

Op aangrijpende en spannende wijze vertelt deze film het verhaal van een vrouwenmoordenaar, die opnieuw met zijn morbide hartstocht geconfronteerd wordt, als hij een jong meisje, een au pair die zich stierlijk verveelt, tegenkomt. Zij wordt de passieve medeplichtige van zijn vreemde hartstochten die zweven tussen tederheid en sadisme. Deze psychothriller is gebaseerd op een boek van Francis Ryck die gepubliceerd heeft in de bekende Franse detectievereeks 'Série noire'.

Mon bel amour, ma déchirure

Frankrijk 1987. Erotiek van José Pinheira. Met o.a. Stéphane Ferrara, Catherine Wilkening, Véra Gregh, Véronique Barrault en Jacques Castaldo.

De titel is een versregel van Aragon uit [KL]Il n`y a pas d`amour heureux[KLE] maar daarmee houdt de vergelijking helaas op. Een intelligente vrouw ontmoet een man zonder ontwikkeling en zij beleven een hevige hartstochtelijke liefde zoals die maar weinig voorkomt. Uiteindelijk afgewezen door de schoonheid, pleegt de lomperik in haar bijzijn zelfmoord. Doet denken aan Liliana Cavani (IL PORTIERE DI NOTTE), aan Bernardo Bertolucci (ULTIMO TANGO A PARIGI) en aan heel wat anderen, waaronder Shakespeare. De overdreven realistische wijze van filmen grenst hier met opzet aan exhibitionisme en pornografie: we hebben het druk met een serie twistgesprekken tijdens bijzondere verrichtingen en dat is dus alles! Scenario van de regisseur en Luis Calaferte Sotha.

La nuit du risque

Frankrijk 1986. Thriller van Sergio Gobbi. Met o.a. Stéphane Ferrara, Christiane Jean, Christophe Leroux, Daniel Ubaud en Pierre-Marie Escourrou.

Stéphane, een voormalig bokser en bodyguard van een politicus gedurende de verkiezingsperiode, wil de moord op een van zijn vrienden, een afficheplakker, wreken. Hij vindt de boosdoener, die per ongeluk sterft, waarna men hem die misdaad wil aanrekenen. Uiterst banaal en vol onwaarschijnlijkheden. De fotografie van Richard Andry is goed, maar dat kan de film niet redden.

Parole de flic

Frankrijk 1985. Actiefilm van José Pinheiro. Met o.a. Alain Delon, Fiona Gélin, Jacques Perrin, Jean-François Stévenin en Stéphane Ferrara.

Ex-rechercheur Daniel Pratt (Delon), sinds zijn afzwaaien tien jaar woonachtig in Congo, verneemt dat zijn dochter in Lyon is vermoord. Hij gaat zelf op onderzoek uit en komt een raadselachtige groep op het spoor die criminelen liquideert. Herlancering van Keizer Charisma als actiefilmster levert niet zijn meest fijnzinnige anderhalf uur cinema op, maar knalt er ouderwets op los. Witte-knokkels-scenario vol wraakmotieven herinnert sterk aan dat van Magnum Force, de tweede Dirty Harry-film. Bijrollen van Jean-François Stévenin en latere karakterspeler Vincent Lindon. In 1985 versloeg deze kassakraker 007.

Détective

Frankrijk​/​​Zwitserland 1985. Mysterie van Jean-Luc Godard. Met o.a. Nathalie Baye, Johnny Hallyday, Claude Brasseur, Laurent Terzieff en Jean-Pierre Léaud.

Vermakelijk staaltje plotloze anti-genrecinema van Jean-Luc Godard (À bout de souffle, Pierrot le fou). Terwijl in het Parijse Hôtel Concorde Saint Lazare een moordzaak speelt, kruisen de slingerpaden van een dozijn figuren elkander. En ook weer niet. Godards idee van een grotepublieksfilm, een door drie cameramensen briljant gefotografeerd cinefielenfeestje, bruist en ontregelt. De hoofdrollen worden gespeeld door onder meer Nathalie Baye en Johnny Hallyday, een piepjonge Julie Delpy speelt een bijrol. Voor liefhebbers van onnavolgbare Franse cinema.

Le Cow-boy

Frankrijk 1984. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Aldo Maccione, Renée Saint-Cyr, Michel Beaune, Michel Peyrelon en Corinne Lorrain.

César Cappucino, een politie-inspecteur uit Nice die zowel onhandig als incompetent blijkt te zijn, krijgt te maken met drugshandelaren in de Chinese wijk van Parijs. Na diverse zotte verwikkelingen zet hij de bende buitenspel. Het onderwerp is aardig, maar het scenario en de dialogen van Georges Wolinski zijn zwak, de personages zijn stereotypen, Maccione maakt zichzelf keer op keer bespottelijk, en bovendien is het komische element nogal lomp.