Gregory Mosher: regie en productie.
Er zijn 3 films gevonden.

The Prime Gig

2000 | Drama

Verenigde Staten 2000. Drama van Gregory Mosher. Met o.a. Vince Vaughn, Julia Ormond, Ed Harris, Rory Cochrane en Stephen Tobolowsky.

Mosher regisseerde meer dan twintig toneelstukken van David Mamet en heeft daarbij duidelijk goed opgelet. De harde, zakelijke setting en snedige dialogen in The Prime Gig doen denken aan die in Mamets Glengarry Glen Ross, al wordt het niveau van die klassieker nooit gehaald. Vaughn is de gewiekste telemarketeer Pendleton Wise die door beruchte witteboordencrimineel Kelly Grant (Harris) wordt gerekruteerd voor een grootscheepse telefoonzwendel. De zaken gaan goed, tot er een vrouw in het spel komt. Het drama blijft een beetje afstandelijk, maar de plot intrigeert en de acteurs zijn op dreef.

American Buffalo

1996 | Drama

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Drama van Michael Corrente. Met o.a. Dustin Hoffman, Dennis Franz en Sean Nelson.

Don (Franz) en Teach (Hoffman) hangen rond in Dons winkel vol spullen die niemand wil kopen. Ze praten over het pokerspelletje van de avond ervoor, wisselen volkswijsheden uit en maken plannen waarvan vermoed mag worden dat ze nooit zullen worden uitgevoerd. Zoals het beroven van een muntenverzamelaar. Deze verfilming van een toneelstuk van David Mamet staat bol van prachtige dialogen en geeft alle ruimte aan de acteurs (maar of dit cinema oplevert valt te betwisten). Franz kennen we als de knorrige detective Sipowicz uit politieserie NYPD Blue, Nelson was de jonge hoofdpersoon in Fresh. (JvB/VPRO Gids)

A Life In The Theatre

1993 | Komedie, Drama

Verenigde Staten 1993. Komedie van Gregory Mosher. Met o.a. Jack Lemmon, Matthew Broderick, Tawni Ash, Natalie Baird en Conn Barrett.

Oudere toneelspeler Robert (Lemmon) praat over tijd en ruimte met jong aankomend talent John (Broderick), met wie hij een theaterseizoen de kleedkamer deelt. Hun dialogen zijn leuk, cynisch, bitter, somber en tragisch, maar steeds hartverwarmend. Robert kan geen kritiek velen en weigert in te zien dat zijn carrière op zijn eind loopt, terwijl John aanvankelijk erg tegen zijn collega opkijkt tot hij merkt dat Robert ook maar een mens is met alle zwakheden vandien. De losse structuur van het geheel geeft de kijker weinig kans om zich met de personages te identificeren, maar de twee hoofdrollen leveren een schitterende prestatie. Het scenario is van David Mamet naar zijn toneelstuk uit 1977. Hoewel het stuk middels het medium film toegankelijk werd gemaakt voor een veel groter publiek, is het nogal geforceerd en theatraal gebleven. Het camerawerk is van Freddie Francis en ziet er prachtig uit. Dolby Surround.