Jean-Luc Bideau

Les vieux calibres

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Serge de Closets en Marcel Bluwal. Met o.a. Michel Aumont, Danièle Lebrun, Jean-Luc Bideau, Roger Dumas en Catherine Jacob.

Bluwal (Parijs, 1925), oudste (tv-)regisseur van Frankrijk, trad nog eens achter de camera voor deze farce over een viertal verveelde ouderen met een jeugdherbelevingswens. Irénée, Émilienne, Titi en André kraken de kassa van hun bejaardentehuis Les Églantines. Tijdens het bezoek van de minister van Sociale Zaken aan het rustoord laat het dwarse kwartet eveneens van zich horen. Ondanks door de wol geverfde acteerveteranen en een tikkie maatschappijkritiek oubollige krasse knarren-komedie waarin Aumont makkelijk de show steelt. Catherine Jacob vertolkt de zelfvoldane tehuisdirectrice. Lebrun is Bluwals echtgenote.

Bouquet final

2011 | Komedie

Frankrijk/België 2011. Komedie van Josée Dayan. Met o.a. Jeanne Moreau, Jean-Pierre Marielle, Claude Rich, Julie Depardieu en Jean-Luc Bideau.

De drie beginzeventigers Marie, Jean-Pierre en Jules bewonen een klein château nabij Angoulême in de kustregio Charente. Om de prachtplek te kunnen behouden moeten echter de pensioentjes aangevuld. Aldus biedt het trio op internet hun diensten aan als substituut-grootouders. Televisiefilm van uiterst productieve veterane Dayan dankt zijn lekkerwegkijkfactor aan het brille van Moreau, Marielle en Rich. Bijrollen van Julie Depardieu, Jean-Luc Bideau en Noémie Lvovsky. Moreaus opvallende mantel in violet met kunstbontkraag komt uit haar eigen garderobe: ze kocht hem in 1961.

Opération Casablanca

2010 | Actiefilm, Komedie, Misdaad

Zwitserland/Canada/Frankrijk 2010. Actiefilm van Laurent Nègre. Met o.a. Zinedine Soualem, Jean-Luc Bideau en Gilles Tschudi.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Petites vacances à Knokke-le-Zoute

2009 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 2009. Komedie van Met o.a. Miou-Miou, Jean-Luc Bideau en Damien Jouillerot.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Mon frère se marie

2006 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 2006. Komedie van Jean-Stéphane Bron. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Aurore Clément en Cyril Troley.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

La grande peur dans la montagne

2006 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 2006. Drama van Claudio Tonetti.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Parlez-moi d'amour

2005 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 2005. Drama van Lorenzo Gabriele. Met o.a. Julie Judd, Marie-Christine Barrault en Jean-Luc Bideau.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Colomba

2005 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2005. Drama van Laurent Jaoui. Met o.a. Claire Borotra, Grégory Fitoussi, Olivia Bonamy en Jean-Luc Bideau.

Een bordenwasser zonder papieren wordt aangezien voor een terrorist. De arme sloeber spartelt tegen, maar ontdekt al snel dat hij zich beter kan voegen in de zaak. Marokkaanse komiek Bakhari werd door regisseur en scenarist Nègre ingehuurd om de hoofdrol te spelen met een mix van authenticiteit en slapstick. Bakhari kweet zich met verve van zijn taak, ondersteund door allerhande acteertalent uit onder meer Frankrijk, Zwitserland en Quebec. Al met al een bezienswaardig werk dankzij bezetting, toon, vaart, locaties, tongvallen en - lest best - de uitsmijter. Met Nederlandse ondertiteling.

Le menteur

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Philippe de Broca. Met o.a. Eric Métayer, Jean-Luc Bideau en Judith Magre.

Voor liefhebbers van de populaire Franse cinema blijft Philippe de Broca (1933-2004) voor eeuwig verbonden met uitbundige Jean-Paul Belmondo-avonturenkomedies als L'homme de Rio en Les tribulations d'un Chinois en Chine. Zo aanstekelijk en kostbaar als De Broca's bioscoopsuccessen uit de jaren zestig en zeventig waren, zo onderkoeld en voordelig gemaakt is zijn late tv-werk. In Le menteur is hoofdredacteur Richard (Métayer) een pathologische leugenaar die graag werk, verantwoordelijkheid en conflict uit de weg gaat. Eén na laatste regie van de levenskunstenaar die ook piloot was.

La bonté d'Alice

2004 | Komedie, Romantiek, Drama

Frankrijk 2004. Komedie van Daniel Janneau. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Chloé Lambert en Samuel Labarthe.

Voor liefhebbers van de populaire Franse cinema blijft Philippe de Broca (1933-2004) voor eeuwig verbonden met uitbundige Jean-Paul Belmondo-avonturenkomedies als L'homme de Rio en Les tribulations d'un Chinois en Chine. Zo aanstekelijk en kostbaar als De Broca's bioscoopsuccessen uit de jaren zestig en zeventig waren, zo onderkoeld en voordelig gemaakt is zijn late tv-werk. In Le menteur is hoofdredacteur Richard (Métayer) een pathologische leugenaar die graag werk, verantwoordelijkheid en conflict uit de weg gaat. Eén na laatste regie van de levenskunstenaar die ook piloot was.

Ce jour-là

2003 | Komedie, Misdaad

Frankrijk/Zwitserland 2003. Komedie van Raoul Ruiz. Met o.a. Elsa Zylberstein, Bernard Giraudeau, Jean-Luc Bideau en Féodor Atkine.

Opmerkelijk tussendoortje van de Chileense Fransoos Raoul Ruiz (1941) - maker van ruim 100 films - over een potentieel steenrijke jonge dromer (Zylberstein) die in de 'nabije toekomst in Zwitserland' vriendschap sluit met een psychotische moordenaar (Giraudeau). Beeldtaal, dialogen en verhaallijn wisselen tussen ridicuul en subliem als blijkt dat de moordenaar is opgetrommeld door inhalige familieleden om de jonge erfgename te vermoorden. Het plan keert zich tegen de samenzweerders en al snel rollen de eerste koppen, soms doelbewust, soms argeloos op de achtergrond. Cineast Ruiz trok alle registers open en produceerde een absurde film die prettig blijft nazeuren.

Les portes de la gloire

2001 | Komedie

Frankrijk 2001. Komedie van Christian Merret-Palmair. Met o.a. Benoît Poelvoorde, Julien Boisselier, Michel Duchaussoy, Etienne Chicot en Yvon Back.

Opmerkelijk tussendoortje van de Chileense Fransoos Raoul Ruiz (1941) - maker van ruim 100 films - over een potentieel steenrijke jonge dromer (Zylberstein) die in de 'nabije toekomst in Zwitserland' vriendschap sluit met een psychotische moordenaar (Giraudeau). Beeldtaal, dialogen en verhaallijn wisselen tussen ridicuul en subliem als blijkt dat de moordenaar is opgetrommeld door inhalige familieleden om de jonge erfgename te vermoorden. Het plan keert zich tegen de samenzweerders en al snel rollen de eerste koppen, soms doelbewust, soms argeloos op de achtergrond. Cineast Ruiz trok alle registers open en produceerde een absurde film die prettig blijft nazeuren.

Stand-by

2000 | Drama

Frankrijk 2000. Drama van Roch Stéphanik. Met o.a. Dominique Blanc, Roschdy Zem, Patrick Catalifo, Jean-Luc Bideau en Georges Corraface.

Vergeet Spielbergs The Terminal, dit eerder gedraaide regiedebuut met soortgelijk verhaal is veruit superieur. Dweperige Hélène wordt door haar echtgenoot, verstikt in het huwelijk, kort voor hun emigratie naar Buenos Aires op Orly achtergelaten. Daar blijft ze, in de illusie van zijn terugkeer, en overleeft als prostituee. Hélène is, om Heinlein te citeren, a stranger in a strange land en Blanc draagt de film in een uitputtende paraderol die haar een vierde César bracht. Meester-cameraman Tetsuo Nagata verzorgde de subliem belichte CinemaScope-fotografie: de Parijse luchthaven oogt als Nergenshuizen.

La vie ne me fait pas peur

1999 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 1999. Drama van Noémie Lvovsky. Met o.a. Magali Woch, Ingrid Molinier, Jean-Marie Parmentier, Camille Rousselet en Valeria Bruni Tedeschi.

Vergeet Spielbergs The Terminal, dit eerder gedraaide regiedebuut met soortgelijk verhaal is veruit superieur. Dweperige Hélène wordt door haar echtgenoot, verstikt in het huwelijk, kort voor hun emigratie naar Buenos Aires op Orly achtergelaten. Daar blijft ze, in de illusie van zijn terugkeer, en overleeft als prostituee. Hélène is, om Heinlein te citeren, a stranger in a strange land en Blanc draagt de film in een uitputtende paraderol die haar een vierde César bracht. Meester-cameraman Tetsuo Nagata verzorgde de subliem belichte CinemaScope-fotografie: de Parijse luchthaven oogt als Nergenshuizen.

Le violon rouge

1998 | Drama, Romantiek, Muziek

Canada/Italië/Verenigd Koninkrijk 1998. Drama van François Girard. Met o.a. Samuel L. Jackson, Carlo Cecchi, Irene Grazioli, Silvia Chang en Don McKellar.

De Oscar voor beste muziekscore (van componist John Corigliano, uitgevoerd door violist Joshua Bell en het London Philharmonic Orchestra) ging in 2000 naar dit fraai geconstrueerde verhaal rond een rode viool. Gemaakt in Italië rond 1680, belandt het muziekinstrument onder meer in de handen van zigeuners en van Chinese muziekliefhebbers tijdens de Culturele Revolutie, om uiteindelijk op te duiken bij een veiling in hedendaags Canada. De makers verweven passie voor muziek met verschillende historische decors. Visueel uitbundig vormgegeven, thematisch wat minder bevredigend.

Petites

1997 | Familiefilm, Romantiek

Frankrijk 1997. Familiefilm van Noémie Lvovsky. Met o.a. Ingrid Molinier, Julie-Marie Parmentier, Camille Rousselet, Magali Woch en Jean-Luc Bideau.

De Oscar voor beste muziekscore (van componist John Corigliano, uitgevoerd door violist Joshua Bell en het London Philharmonic Orchestra) ging in 2000 naar dit fraai geconstrueerde verhaal rond een rode viool. Gemaakt in Italië rond 1680, belandt het muziekinstrument onder meer in de handen van zigeuners en van Chinese muziekliefhebbers tijdens de Culturele Revolutie, om uiteindelijk op te duiken bij een veiling in hedendaags Canada. De makers verweven passie voor muziek met verschillende historische decors. Visueel uitbundig vormgegeven, thematisch wat minder bevredigend.

Marion

1997 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1997. Drama van Manuel Poirier. Met o.a. Coralie Tetard, Pierre Berriau, Elisabeth Commelin, Marie-France Pisier en Jean-Luc Bideau.

De Oscar voor beste muziekscore (van componist John Corigliano, uitgevoerd door violist Joshua Bell en het London Philharmonic Orchestra) ging in 2000 naar dit fraai geconstrueerde verhaal rond een rode viool. Gemaakt in Italië rond 1680, belandt het muziekinstrument onder meer in de handen van zigeuners en van Chinese muziekliefhebbers tijdens de Culturele Revolutie, om uiteindelijk op te duiken bij een veiling in hedendaags Canada. De makers verweven passie voor muziek met verschillende historische decors. Visueel uitbundig vormgegeven, thematisch wat minder bevredigend.

Pardaillan

1996 | Avonturenfilm, Actiefilm, Komedie

Frankrijk 1996. Avonturenfilm van Edouard Niermans. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Guillaume Canet, Garance Clavel, François Berléand en Marcel Bozonnet.

De Oscar voor beste muziekscore (van componist John Corigliano, uitgevoerd door violist Joshua Bell en het London Philharmonic Orchestra) ging in 2000 naar dit fraai geconstrueerde verhaal rond een rode viool. Gemaakt in Italië rond 1680, belandt het muziekinstrument onder meer in de handen van zigeuners en van Chinese muziekliefhebbers tijdens de Culturele Revolutie, om uiteindelijk op te duiken bij een veiling in hedendaags Canada. De makers verweven passie voor muziek met verschillende historische decors. Visueel uitbundig vormgegeven, thematisch wat minder bevredigend.

Les Bidochon

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Anémone, Jean-François Stévenin, Annie Girardot, Daniel Gélin en Catherine Lachens.

De Oscar voor beste muziekscore (van componist John Corigliano, uitgevoerd door violist Joshua Bell en het London Philharmonic Orchestra) ging in 2000 naar dit fraai geconstrueerde verhaal rond een rode viool. Gemaakt in Italië rond 1680, belandt het muziekinstrument onder meer in de handen van zigeuners en van Chinese muziekliefhebbers tijdens de Culturele Revolutie, om uiteindelijk op te duiken bij een veiling in hedendaags Canada. De makers verweven passie voor muziek met verschillende historische decors. Visueel uitbundig vormgegeven, thematisch wat minder bevredigend.

Fantôme avec chauffeur

1996 | Avonturenfilm, Komedie, Fantasy, Horror

Frankrijk 1996. Avonturenfilm van Met o.a. Philippe Noiret, Gérard Jugnot, Jean-Luc Bideau en Charlotte Kady.

De voorlaatste film van komediemeester Oury (La grande vadrouille) is lichtvoetige fantastiek à la René Clair. Los van elkaar worden Georges Morel, privéchauffeur van de dubieuze zakenman Philippe Bruneau-Teissier, en de rijkaard zelf vermoord. Vervolgens tracht het duo, geesten in de wachtkamer van het hiernamaals, de identiteit van hun moordenaar aan de levenden kenbaar te maken. De gniffels die deze door Francis Veber geschreven spookkomedie opwekt komen voornamelijk uit het postuum weggevallen sociale-klassenverschil en uit scabreuze escapades. De speciale effecten zijn in hun dienstbare eenvoud zeer geslaagd.

Ricky

1995 | Komedie

Zwitserland/Frankrijk 1995. Komedie van Philippe Setbon. Met o.a. Guillaume Depardieu, Jean-François Stévenin, Lola Gans, Elisabeth Vitali en Roland Amstutz.

De vijfenveertigjarige Stévenin durft niet naar huis gaan daar hij ontslagen werd en zijn vrouw dit nieuws niet al te best zal opnemen. Na een nachtje doorzakken in een truckerscafé ontmoet hij Depardieu, die eruitziet als een schooier met een grote bek. Al liftend tracht deze een geheime bestemming te bereiken. Stévenin stelt hem voor met hem mee te rijden, wat de ander schoorvoetend aanvaardt. De jongen vertelt dat hij zijn moeder verloren is en dat hij nu van plan is om zijn vader, die hij voor haar dood aansprakelijk houdt, te vermoorden. Het tedere relaas van de vrienschap tussen een jonge en een oudere man, die geen van beiden de realiteit aankunnen. Zowel Depardieu als Stévenin leven zich uitstekend in hun rol in. Regisseur Setbon is verantwoordelijk voor het met humor doorspekte dramatische scenario en Jean-Pierre Plichon bediende de camera. Formaat 16/9.

La fille de d'Artagnan

1994 | Avonturenfilm, Actiefilm, Historische film

Frankrijk 1994. Avonturenfilm van Bertrand Tavernier. Met o.a. Sophie Marceau, Sami Frey, Jean-Luc Bideau, Raoul Billerey en Nils Tavernier.

De drie musketiers, de rechtschapen zeventiende-eeuwse helden van auteur Alexandre Dumas, keren terug in deze kleurrijke avonturenfilm. De dochter van de vierde musketier, D'Artagnan (Noiret), is opgegroeid in een klooster maar vindt nu haar roeping aan de zij van de inmiddels wat stramme, maar nog immer goedgemutste heren. De energieke Marceau in de titelrol heeft leuke schermscènes - en een nadrukkelijk uitgelicht decolleté - maar wordt toch een beetje overschaduwd door de veteranen. De muziek van Philippe Sarde werd genomineerd voor een César.

Pas d'amour sans amour

1993 |

Frankrijk 1993. Evelyne Dress. Met o.a. Patrick Chesnais, Evelyne Dress, Jean-Luc Bideau, Gérard Darmon en Aurore Clément.

Dress, die samen met Chesnais een bureau voor avontuurlijke reizen runt is in de veertig en al drie jaar gescheiden. Ze zou weleens lekker met een kerel tussen de lakens willen glijden, want daarvan is het sedert de scheiding niet meer gekomen. Chesnais heeft geen belangstelling voor haar en je moet de gouden regel van het rommelen met je klanten niet overtreden. Ze is dus veroordeeld tot vriendinnen met dito ervaringen. Saaie debuutfilm van Dress, die behalve de hoofdrol ook de regie voerde en het scenario schreef. Met uitzondering van zichzelf komt iedereen tamelijk ongeloofwaardig over. Bertrand Chantry stond achter de camera. Op een klein festival voor de feministsche film evenwel bekroond met de publieksprijs. Tot dat publiek beperkt.

Liberate mio figlio

1992 | Drama, Misdaad

Frankrijk/Italië 1992. Drama van Roberto Malenotti. Met o.a. Marthe Keller, Jean-Luc Bideau, Laura Marinoni, Howard Ross en Enrico Lo Verso.

Een op 18 januari 1988 gekidnapte tiener werd 743 dagen gevangen gehouden in de bergen van Aspromonte, in het Zuiditaliaanse Calabrië. De moeder probeerde van alles om haar zoon vrij te krijgen. Ze ketende zich uiteindelijk, uit wanhoop en als aanklacht tegen de machteloze regering, vast op een plein in een stadje in Calabrië, naast een bord met het opschrift 'Bevrijd mijn zoon'. Zo daagde zij de krachteloze arm der wet uit, evenals de bevolking van Calabrië, die de haar opgelegde zwijgplicht niet durft te breken. Een realistische film waarin prachtig wordt gespeeld. Alleen de namen van de betrokkenen zijn veranderd. De beste aflevering uit een serie van vijf, overigens enigszins sentimentele reeks tv-films met kinderen in het middelpunt. Naar een waargebeurd verhaal, waarbij Cesare Casella uit Pavia het slachtoffer was. Het scenario is van Malenotti, Salvo Pon de Leon en Chicci Canovai.

Madame Ardel

1991 | Drama

Oostenrijk/Italië/Frankrijk/Duitsland 1991. Drama van Michaël Braun. Met o.a. Andréa Jonasson, Véronique Jannot, Florinda Bolkan, Jean-Luc Bideau en Philippe Caroit.

De charmante veertig-jarige Maxi Ardel (Jonasson) leidt in Parijs een bekend modehuis. Ze heeft nog een grote wens: de textielfabriek van de oude aristocratische familie di Falco in Firenze overnemen. Ze wil zich op hen wreken omdat graaf Massimo di Falco haar twintig jaar geleden het kind dat ze van hem verwachtte ontnomen heeft. Nu wil ze de di Falco`s vernietigen, maar gravin Bianca di Falco (Bolkan) wil zich echter niet zonder slag of stoot gewonnen geven. Een erg pretentieus gemaakte Europese productie die lang duurt maar er niet in slaagt echt op gang te raken. De bordkartonnen personages kunnen geen ogenblik overtuigen en de kijker kan enkel genieten van de variëteit en schoonheid van de internationale decors, in beeld gebracht door Immo Rentz en Jorg Widmer. Ulrich del Mestre schreef het scenario.

Felipe ha gli occhi azzurri

1991 | Drama

Italië 1991. Drama van Gianfranco Albano. Met o.a. Claudio Amendola, Pascale Rocard, Maxime Leroux, Victor Vincente en Alessia Salustri.

Sociaal drama over kinderhandel tussen Europa en de derde- wereldlanden. Het gaat over Felipe, een elf-jarig jongetje uit de Filipijnen, die met twee andere kinderen aankomt op Sicilië. De Italiaanse politie en een Franse politievrouw zitten achter de misdaadorganisatie aan, die verantwoordelijk is voor de illegale kinderhandel. In Italië beleeft Felipe een aantal tragische en dramatische avonturen, waarna hij tenslotte in Parijs belandt. Realistisch, ontroerend, goed geregisseerd en prachtig gespeeld. Scenario van Sandro Petroglia.

Pauvre Eros!

1990 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1990. Komedie van Georges Renier. Met o.a. Béatrice Agenin, Odile Mallet, Catherine Rich, Catherine Lachens en Jean-Luc Bideau.

Een tot op de draad toe versleten stramien: een berouwvolle vrijer die door zijn vriendin op straat wordt gezet, wordt door zijn beste vriend voorgesteld aan een ander. De enscenering getuigt van geen enkel origineel idee, terwijl de dialogen banaal zijn. Niemand lijkt in het verhaal te geloven en aangezien de ingehuurde regisseur volstrekt geen persoonlijkheid heeft, is Bideau wel zeer nadrukkelijk aanwezig. Uitsluitend te vertonen aan winkelmeisjes.

Pas une seconde à perdre

1990 | Komedie

Canada/Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Claude Sussfeld. Met o.a. Michel Leeb, Jean-Luc Bideau, Anne Letourneau, Gérard Loussine en Sacha Briquet.

Een jonge en briljante inspecteur van het ministerie van cultuur is op weg gegaan om het gebruik van de fondsen, die de staat een toneelgroep heeft gegeven, te controleren. Hij veroorzaakt een ongeluk, waarbij de hoofdrolspeler tijdelijk verlamd raakt en moet zijn plaats innemen. Groffe en aardig laag- bij-de-grondse humor gaat gepaard aan een slappe regie in kleinkunsttheater-stijl en vreselijk dom spel. Ongetwijfeld bedoeld voor geestelijk minder begaafden, maar wat doet Bideau temidden van dit zooitje? Nog veel minder dan

Noces de soufre

1990 | Misdaad

Zwitserland/Frankrijk 1990. Misdaad van Raymond Vouillamoz. Met o.a. Agnès Soral, Jean-Luc Bideau, Claude-Inga Barbey, Jean Bouise en Hugues Ouester.

Een verfilming van de roman van Jean Amilia, verschenen in de 'Série Noire' van 'Gallimard', waarin de personages een verbeten gevecht voeren om een paar miljoen francs die zijn gestolen bij een bank in de Zwitserse Jura. De overigens Zwitserse regisseur maakt handig gebruik van een scenario waarin een heleboel drukte en ophef zit verwerkt. Een pessimistische visie op de personages en deze zwartheid heeft hij in mooie sneeuwlandschappen verpakt.

L'histoire du soldat

1990 | Musical, Muziek, Experimenteel, Documentaire

Frankrijk 1990. Musical van Pierre-Oscar Levy en Pierre Oscar Lévy. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Alexandre Arbatt en Pierre Boulez.

Vergeet niet dat het script voor deze alom bekende film door Charles-Ferdinand Ramuz geschreven werd. Het verhaal gaat over de avonturen van een onbekende en rangloze soldaat tijdens de een of andere oorlog. De regisseur heeft een heuse visuele transpositie uitgevoerd en heeft zich niet beperkt tot de droge registratie van een muzikaal toneelstuk. Bovendien past de stem van Bideau prachtig bij de grote Zwitserse schrijver. Een volwaardig kunstwerk.

L'enfant bleu

1990 | Drama

Canada 1990. Drama van Yvan Butler. Met o.a. Dominique Labourier, Jean-Luc Bideau en Hervé Rey.

Een aangrijpend verhaal over de consequenties voor het gezin als een kind met een hartkwaal dreigt dood te gaan.

Florence ou la vie de Château: Les énarques aux champs

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Luc Bideau, Patrick Préjean, Alain Doutey en Michel Pilorge.

De op een na laatste en slechtste aflevering van de serie [KL]Florence ou la vie de Ch[KA4]ateau[KLE]. Twee oudleerlingen van de [KA1]Ecole Nationale d`Administration (Doutey en Pilorge) krijgen met allerlei tegenslagen te maken in een typisch Frans dorpje. Een rommelig scenario, goedkope, afgezaagde grappen en dialogen. Nog erger dan verwacht. De betreffende twee acteurs slaan een slecht figuur, terwijl Girardot, Bideau en Préjean er nog wel iets van bakken. Het houdt niet over. Veels te

Piovra 4

1989 | Misdaad

Duitsland/Italië/Frankrijk 1989. Misdaad van Luigi Pirelli. Met o.a. Michele Placido, Patricia Millardet, Remo Girone, Simona Cavallari en Bruno Cremer.

Zeer geslaagde Italiaanse miniserie, met flitsen van de realiteit over de dodelijke strijd tussen de maffia en een moedige politiecommissaris. Sterke rolbezetting, uitstekend camerawerk en een hoog tempo in een film die de invloed van de maffia in de hoogste kringen van de financiële wereld en de politiek in kaart brengt. Prima acteerwerk, vooral van Placido als commissaris Cattani, Millardet als de vrouwelijke rechter, Girone als de gemene geldschieter en Cavallari als een tragisch personage. Een geweldige technische prestatie met mooie muziek van Morricone. Ook bekend als: OCTOPUS 4.

Les Saisons du plaisir

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Vanel, Denise Grey, Jacqueline Maillan, Bernadette Lafont en Jean-Luc Bideau.

Een honderdjarige president-directeur (Vanel) laat in zijn kasteel zijn belangrijkste plaatsvervangers bijeenkomen voor de jaarlijkse seminar. Dit thema dient als voorwendsel, zoals vaak bij de onverbeterlijke Mocky, om een mooie verzameling verwrongen, seksueel geobsedeerde, perverse, streberige, hebzuchtige en belachelijke figuren neer te zetten. Mocky gaat er nooit keihard tegenaan en dat valt te betreuren want zijn marionetten worden soms zo onuitstaanbaar dat alleen de intense uitgelaten vrolijkheid van de marionettenspeler hen redt terwijl de toeschouwer bevrijdend kan lachen!

La lectrice

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Miou-Miou, Patrick Chesnais, Pierre Dux, Simon Eine en Jean-Luc Bideau.

Een bewerking door Rosalinde en Michel Deville van de romans [KL]La lectrice[KLE] en [KL]Un fantasme de Bella B. et autres r[KA1]ecits[KLE] van Raymond Jean. Een beeldschone stijloefening met een verwarrend thema: lezen is geen spel en er bestaat geen onschuldige lectuur. Een moralistisch werk dat irritant had kunnen zijn maar erg boeiend is. Hoewel er in de film veel gelezen wordt (Marx, Lenin, Duras, Maupassant en Sade), draait alles om de blikken, gebaren en stemintonaties. Een bijzonder subtiele film met opmerkelijke acteerprestaties en dromerig camerawerk, in blauw- en grijstinten, van Dominique Le Rigoleur.

La Donna Spezzatta

1988 | Drama

Italië 1988. Drama van Marco Leto. Met o.a. Lea Massari, Erland Josephson, Jean-Luc Bideau, Marisa Mantovani en Consuelo Ferrara.

Een film naar een kort verhaal van Simone de Beauvoir, waarin een vrouw na 25 jaar huwelijk ontdekt dat haar man haar bedrogen heeft. Dit melodrama, goed voor vijf zakdoeken, is een oefening in: hoe maak ik een kort verhaal lang. Goede hoofdrol van Massari, waar de rest van de bezetting niet aan kan tippen.

Corps z'a corps

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van André Halimi. Met o.a. Philippe Khorsand, Stéphane Audran, Xavier Saint-Macary, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Luc Bideau.

Als gevolg van een reorganisatie van zijn uitgeverij, waar Jean Chabert hoofdredacteur is van een serieus economisch tijdschrift, wordt hij tot uitgever van een erotisch blad gebombardeerd. De hele film draait om dit magere gegeven. Het verhaal zit vol banale grappen, uitermate vulgair en weinig geïnspireerd. Halimi die ook het scenario schreef, is een middelmatig regisseur met een oppervlakkig en nietszeggend oeuvre. Hij werkt voornamelijk voor de tv; dit is zijn tweede bioscoopfilm. De dialogen zijn ook van de regisseur, maar hij werd daarbij geholpen door Jacques Vilfrid en Christian Watton.

Roses de Matmata

1987 | Avonturenfilm

België/Canada 1987. Avonturenfilm van José Pinheiro en Jean-Pierre Berckmans. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Dayle Haddon, Tarak Harbi, Mohamed Drif en Bert André.

Een ongeloofwaardige mengelmoes waarin sprake is van een Canadese archeologe die naar Tunesië afreist om opgravingen te doen, ondeugende oliemagnaten en de ontdekking van één van de drie rozen die volgens een Berberlegende het geheim van het geluk bewaren, etc. De kijker zal stomverbaasd naar deze stompzinnige film zitten kijken, die doet denken aan Kuifje, hoewel het talent van Hergé er niet aan te pas kwam. De twee regisseurs hebben waarschijnlijk elk afzonderlijk scènes opgenomen zonder elkaar daarbij te raadplegen. Voor wie van toeristische films houdt. Wel leuk is Bideau, die de film voor de algehele ondergang behoedt.

Les Oreilles entre les dents

1987 | Horror, Mysterie, Misdaad

Frankrijk 1987. Horror van Patrick Schulmann. Met o.a. Laurent Gamelon, Jean-Luc Bideau, Fabrice Luchini, Jeanne Marine en Féodor Atkine.

Een gek pleegt moorden en snijdt de oren van zijn slachtoffers af om ze tussen hun tanden te steken. Het onderzoek wordt geleid door een bekende stampvoetende neuroloog, terwijl een journalist en de dochter van een misdadiger hun eigen onderzoek doen. Een mengsel van horror en andere elementen. Deze film is interessant dankzij de stevige regie van Schulmann die, uitzonderlijk, ook de componist van de muziek is.

Florence ou la vie de Château : Le Prince et la Star

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Luc Bideau, Jean-Claude Massoullier, Vania Villers en Alexandra Lorska.

De eerste tv-film van een serie van zes en zonder twijfel de beste. Het is allemaal even zonderling als onwaarschijnlijk, met platzakke kasteelheer die appartementen verhuurt om de daken te kunnen repareren, een prins die erfgenaam is en bezeten van een grote ster, die overal haar producent zoekt. Voorts nog veel meer malle personages, waaronder het paard Soprano. Geestig.

Le Chien

1986 | Film noir

Frankrijk 1986. Film noir van Jean-François Gallotte. Met o.a. Micheline Presle, Véronique Silver, Jean-Luc Bideau, François Frappier en Marc Fege.

LE CHIEN is de bijnaam die twee Parijse schooiers een onbekende man hebben gegeven. Ze ranselen hem af omdat hij van de vrouw houdt die [KA1]e[KA1]en van de twee randfiguren eveneens begeert. De broers hebben een incestueuze relatie. De hond doodt de vrouw in kwestie. Open einde: de twee broers gaan weer naar hun krot. De jonge naturalistische en nihilistische filmer heeft deze film net als zijn vorige (CARBONE 14) met weinig middelen gemaakt. Gruweldaden, cynisme en spot vormen voor hem de inspiratie. Doordat hij daarbij stelselmatig in onsmakelijkheden vervalt overtuigt hij echter nauwelijks ondanks de goede regie. Zijn beide trieste 'helden' zijn geloofwaardig. Het is moeilijk een lange speelfilm te maken rond twee negatieve personages.

Le Bonheur a encore frappé

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Jean-Luc Trotignon. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Michèle Brousse, Jean-Noël Brouté, Caroline Appere en Denise Péron.

Trotignon, een 'specialist' in het maken van komedies, toont hier een karikatuur van de algemene betutteling in de vorm van een familie waarbij de zoon die op geld uit is zijn kamer verhuurt aan een zogenaamde Zweedse vrouw en uiteindelijk in de gevangenis belandt, de grootmoeder naar een tehuis wordt gestuurd enz. Vulgariteit ten top en helemaal niet komisch.

Inspecteur Lavardin

1986 | Misdaad, Mysterie, Thriller

Frankrijk/Zwitserland 1986. Misdaad van Claude Chabrol. Met o.a. Jean Poiret, Jean-Claude Brialy, Bernadette Lafont, Jean-Luc Bideau en Jacques Dacqmine.

Onvermijdelijk dat Chabrol en Poiret een tweede film over inspecteur Jean Lavardin maakten na het succes Poulet au vinaigre. Deze keer mag de beroepscynicus aan de Bretonse kust de moord oplossen op een katholieke notabele die een godslasterlijk theaterstuk heeft verboden. Tijdens het onderzoek komt Lavardin oude vlam Hélène (Lafont) tegen. Poiret (1926-1992), met Michel Serrault als komisch duo gepokt en gemazeld in de Parijse cabarets van de jaren vijftig, speelt opnieuw met sardonisch genoegen de minzame politieman die alles al heeft meegemaakt en niemand vertrouwt. De vier televisie-Lavardins die nog volgden halen niet het niveau van de bioscoopfilms.

L'amour propre

1985 | Muziek, Komedie

Frankrijk 1985. Muziek van Martin Veyron. Met o.a. Jean-Claude Dauphin, Nathalie Nell, Marianne Basler, Jean-Luc Bideau en Béatrice Houplain.

Martin Veyron, die een nogal overschat striptekenaar is omdat hij saai is, geobsedeerd door seks is en in herhalingen valt, regisseert hier zijn eerste film. Zoals bijna altijd laten stripfiguren zich moeilijk tot mensen van vlees en bloed omtoveren. Alles draait om Lauzier, een wrede, grimmige en sombere satire - enkele amusante scènes uitgezonderd - vaardig maar karikaturaal gemaakt soms systematisch en oppervlakkig.

Drôle de samedi

1984 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 1984. Komedie van Bay Okan. Met o.a. Francis Huster, Carole Laure, Jacques Villeret, Michel Blanc en Catherine Alric.

Een jong echtpaar ziet hun leuke voornemens voor de zaterdagmiddag in het water vallen door diverse gekke, koddige gebeurtenissen. Een mager thema, amper in toom gehouden door de regisseur, en dat leidt tot een moeizame aaneenschakeling van overdreven sketches. Er is met de Franse slag gewerkt en dat is te betreuren, want enkele acteurs lijken veelbelovend.

Rock'n Torah

1983 | Komedie, Musical

Frankrijk 1983. Komedie van Marc-André Grynbaum. Met o.a. Christian Clavier, Charles Denner, Rosy Varte, Patricia Fauron en Michel Boujenah.

Abraham laat regelmatig zijn bijbelwinkel in de steek om te gaan musiceren. Met dit beeld voor ogen wil de Parijzenaar Isaac Stern tweeduizend jaar later in eigen stad een rock-opera op poten zetten. In deze opzet is de regisseur niet tot het uiterste gegaan: hij speelt met tijd en grootse effecten, terwijl hij in een hele reeks afgezaagde komische clichés over joodse gebreken blijft steken. Het komt allemaal wat moeizaam over. Enkele scènes uitgezonderd een echte mislukking.

Flirt

1983 | Komedie

Italië 1983. Komedie van Roberto Russo. Met o.a. Monica Vitti, Jean-Luc Bideau, Alessandro Haber en Eros Pagni.

De titel zegt het al. Deze keer is het de vrouw die met enige schuldgevoelens en onzekerheid gaat flirten. Monica Vitti vergooit haar talent in deze film, zonder diepte, over een emotionele crisis. De regie en het spel zijn beneden peil.

Y a-t-il un Français dans la salle?

1982 |

Frankrijk 1982. Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Victor Lanoux, Jacques Dutronc, Marion Peterson, Jean-Luc Bideau en Jacques Dufilho.

De raadsman van een oppositieleider pleegt zelfmoord, waarna ontdekt wordt dat deze sinds WO II een man in zijn woning gevangen had gehouden die hem chanteerde vanwege zijn collaboratie met de Gestapo. De oppositieleider wordt nu zelf belaagd door de politie en sensatiepers. Hij wordt bovendien verliefd op een militante communiste. Deze anarchistische satire gaat met grof geschut corruptie, machtsmisbruik en seksuele stiekemheid te lijf in een door de ster-rolbezetting dik aangezette karikatuur. Het effect van het cynisme wordt enigzins teniet gedaan door de opzettelijk smakeloze vormgeving, terwijl veel toespelingen buiten Frankrijk niet begrepen zullen worden. Frédéric Dard en regisseur Mocky bewerkten het boek van San Antonio en Dard tot scenario. Michel Kelber was cameraman.

Tout feu tout flamme

1982 | Komedie, Actiefilm

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Yves Montand, Isabelle Adjani, Lauren Hutton, Alain Souchon en Jean-Luc Bideau.

Vroeger was hij ook al vaker weg dan thuis. Nu duikt vader Victor op om zijn gezin geld te ontfutselen voor schimmige gokzaakjes. Zijn dochter Pauline, die met een keurige carrière op het ministerie van Financiën de familie onderhoudt, heeft alle reden om zijn plannen te dwarsbomen. Totdat ze merkt dat senior door gangsters achterna wordt gezeten. Lichtvoetig drama met zanger-acteur Montand als losbandige zestiger en Adjani in een luchtiger rol dan ze doorgaans speelt. Scenarist-regisseur Rappeneau kennen we van ondermeer Cyrano de Bergerac (1990).

Une fugue à Venise

1981 | Romantiek

Frankrijk 1981. Romantiek van Josée Dayan. Met o.a. Malka Ribowska, Jean-Luc Bideau en Massimo Girotti.

Een maatschappelijk werkster in een gevangenis verveelt zich en stemt erin toe een gedetineerde te begeleiden die voor zijn berechting per trein naar Parijs moet. Tijdens de terugreis maakt ze kennis met een Italiaanse architect. De kijker verveelt zich nog meer, vanwege het gebrek aan intrige, de zwakke verfilming en de onsamenhangende dialogen. Van de maakster van deze tv-film zijn we beter gewend (bijv. SIMONE DE BEAUVOIR).

Rendez-moi ma peau

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Erik Colin, Bee Michelin, Jean-Luc Bideau, Alain Flick en Myriam Mezières.

Een onbekwame heks laat een tv-reparateur en een jonge bourgeoise elkaars gedaante aannemen, waarbij ze alleen hun eigen stem mogen behouden. Zij kan zonder de hulp van een goeroe- achtige meestermagi[KA3]er de situatie niet herstellen. Deze sarcastische komedie heeft te veel doelwitten (die bovendien in verregaande overdrijving te gemakkelijk gekozen zijn) om tot een evenwichtig resultaat te komen. De gedaanteverwisseling is aanleiding voor een satire op rolpatronen en resulteert in onderling beter begrip, maar de charletannerie in allerlei vakgebieden en modieuze mystiek resulteren in kinderachtige flauwiteiten, die wèl in vlot tempo worden opgedist.

Tout dépend des filles

1979 |

Frankrijk 1979. Pierre Fabre. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Jean-Pierre Sentier, Michel Galabru, Micheline Presle en Christine Murillo.

Lanterfantende kunstenaars en de anarchistische vader van één van hen aarzelen steeds om de verhouding met hun vriendinnen te legaliseren, tot besloten wordt tot een drievoudige bruiloft en de vrouwen zelf op het stadhuis er opeens de brui aan geven. Dit simpele verhaal is aanleiding voor een poëtisch-schilderachtige milieuschets naar vooroorlogse Frans voorbeeld. De grappen en personages zijn al te bekend, ook de meer eigentijdse elementen als ecologie en feminisme. De acteurs zijn beter dan hun rollen, maar de film blijft onderhoudende middelmaat.

Melancholy Baby

1979 | Drama

Zwitserland/België/Frankrijk 1979. Drama van Clarisse Gabus. Met o.a. Jane Birkin, Jean-Louis Trintignant, Jean-Luc Bideau, Florence Giorgetti en François Beukelaers.

Haar huwelijk met een Zwitserse zakenman geeft een vrouw materieel comfort, maar ze verliest haar bestaansreden en de aansluiting met de omgeving. Tijdens zijn afwezigheid heeft ze enkele weinig bevredigende relaties met andere mannen met als resultaat een zenuwinzinking. Dit niet geslaagd, maar interessant debuut toont de heldin in een vrijwel voortdurende staat van apathie of bij anderen op zoek naar een beeld van zichzelf. Goed spel van Birkin, Trintignant en Bideau. De contrasterende, vluchtige ontmoetingen geven het niet al te origineel scenario wat meer inhoud. De gedetailleerde aandacht - als in een reclamefilm - voor de rekwisieten van haar luxe wereldje gaan op den duur averechts werken en irriteren.

Et la tendresse? ... bordel!

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Evelyne Dress en Bernard Giraudeau.

Haar huwelijk met een Zwitserse zakenman geeft een vrouw materieel comfort, maar ze verliest haar bestaansreden en de aansluiting met de omgeving. Tijdens zijn afwezigheid heeft ze enkele weinig bevredigende relaties met andere mannen met als resultaat een zenuwinzinking. Dit niet geslaagd, maar interessant debuut toont de heldin in een vrijwel voortdurende staat van apathie of bij anderen op zoek naar een beeld van zichzelf. Goed spel van Birkin, Trintignant en Bideau. De contrasterende, vluchtige ontmoetingen geven het niet al te origineel scenario wat meer inhoud. De gedetailleerde aandacht - als in een reclamefilm - voor de rekwisieten van haar luxe wereldje gaan op den duur averechts werken en irriteren.

Odo-Toum, d'autres rythmes

1978 | Muziek, Documentaire, Biografie

Zwitserland 1978. Muziek van Costa Haralambis. Met o.a. Papa Oyeah Makenzie, Yvette Théraulaz, Jacques Denis, Jean-Luc Bideau en Dollar Brand.

Een Afrikaans musicus heeft zich in Zwitserland geïnstalleerd en probeert zijn eigen muzikale traditie te integreren bij de westerse avant-garde van geïmproviseerde muziek en totaaltheater. Een vriend overtuigt hem ervan dat hij zich aan de tradities moet houden. Zijn eerste grote concert zou door allerlei tegenslagen een mislukking zijn geworden zonder de geïmproviseerde deelname van pianist Dollar Brand. Een geslaagde opzet om een documentair portret aan te vullen met spelscènes, die tot verder strekkende muzikale definiëring van Makenzie leiden. Bezwaar is dat Makenzie - hoewel een charismatische persoonlijkheid - een aanzienlijk minder interessante musicus is dan veel verwante anderen en dat de film hem wat al te kritiekloos benadert.

Le Point douloureux

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Marc Bourgeois. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Prudence Harrington, Bernard Crombey, Xavier Saint-Macary en Etienne Chicot.

Een warrige, vermoedelijk goedbedoelde bezinning over het individu in onze technologische samenleving, de betekenis van het woord en meer van die dingen. De anti-held van de film is een professor die zichzelf verantwoordelijk voelt voor de zelfmoordpoging van één van zijn leerlingen, en daar helemaal tureluurs van wordt. Een gedeelte van de film werd opgenomen in Amsterdam. Niet dat het veel heeft geholpen, maar 't is maar dat u het weet.

Et la tendresse?...Bordel!

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Patrick Schulmann. Met o.a. Bernard Giraudeau, Jean-Luc Bideau, Evelyne Dress, Anne-Marie Philippe en Régis Porte.

Onevenwichtige, maar bij momenten briljante satire over relaties, seks, tederheid en wat daar nog zoal bij komt kijken. Schulmann volgt de belevenissen van drie echtparen, en de drie anekdotische verhaaltjes zullen op het einde van de film samenkomen. Het tempo ligt erg hoog en er wordt uitstekend geacteerd, zodat deze opvallende en destijds erg succesvolle debuutfilm van ex-animatiefilmer Schulmann gerekend kan worden tot de interessantste én leukste Franse films van vlak voor 1980.

La Barricade du Point du Jour

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van René Richon. Met o.a. Anicée Alvina, Edmond Ardisson, Jean-Luc Bideau, Eliane Boéri en Raymond Bussières.

Zowel wat middelen als filmische vormgeving betreft eenvoudige, maar integere en vrij boeiende reconstructie van de Parijse commune-opstand in 1871. De afstandelijkheid van de regisseur werkt weliswaar een emotionele identificatie met de personages niet direct in de hand, wat echter niet belet dat de film als geheel toch wel aangrijpend is. Noiret heeft een kleine gastrol als Eugène Poittier en mag in die functie de Internationale voorlezen.

Nuit d'or

1976 | Misdaad

Duitsland/Frankrijk 1976. Misdaad van Serge Moati. Met o.a. Klaus Kinski, Jean-Luc Bideau, Bernard Blier, Marie Dubois en Anny Duperey.

Een buitenstaander die de corrupte respectabiliteit van een bourgeoisfamilie verstoorde is door hen met medewerking van de commissaris van politie uitgeschakeld en wordt doodgewaand. Hij komt terug om wraak te nemen en probeert hen met het kidnappen van een nichtje vergeefs te chanteren. Door een ongeladen revolver op de commissaris te richten, provoceert hij zijn eigen dood (en de postume afrekening). De begaafde tv-regisseur Moatie weet in zijn speelfilmdebuut door de camerastandpunten een modern architectonisch aanzien van de expressionistische decors te geven, waarbij de acteurs zich in hun spelstijl knap aanpassen. Het scenario is echter al te schetsmatig voor gewicht van deze effecten, waardoor het resultaat onnodig pretentieus lijkt.

Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000

1976 | Komedie, Oorlogsfilm, Drama

Zwitserland/Frankrijk 1976. Komedie van Alain Tanner. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Myriam Boyer, Jacques Denis, Roger Jendly en Dominique Labourier.

Door toevallige omstandigheden kruisen in Gen[KA2]eve de levens van acht verschillende personages elkaar, die ieder op hun manier een eigen vorm proberen te vinden voor hun gefrustreerd idealisme ten aanzien van een nieuwe maatschappij. Conflicten en teleurstellingen blijven niet uit, maar de hoop voor de toekomst wordt gevestigd op de geboorte van een baby in een `ecologisch` boerengezin. Het aanstekelijk samenspel van de ideale rolbezetting geeft de film een lichte toon die hem uittilt boven de theoretisch-onderwijzende uitgangspunten en de nadrukkelijke vervreemdingseffecten (als de afwisseling van zwartwit en kleur), zonder dat die vrolijkheid de zinnigheid van de diverse probleemstellingen verdoezelt. Het scenario is van regisseur Tanner en John Berger. Het camerawerk is van Renato Berta.

Une Femme, un jour

1975 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1975. Drama van Léonard Keigel. Met o.a. Caroline Cellier, Mélanie Brevan, Jean-Luc Bideau, Henri Garcin en Gilles Bony.

Nogal drakerige praatfilm over een lesbische verhouding tussen Cellier en Brevan en hoe hun liefde door de heteromaatschappij wordt kapotgemaakt. Aan de goede bedoelingen van Keigel mag niet getwijfeld worden want nadat hem door alle mogelijke producenten en instanties geld werd geweigerd realiseerde hij de film met zijn eigen spaarcentjes. Helaas staat het eindresultaat niet in verhouding tot de geleverde inspanningen. Keigel is dan ook failliet gegaan.

Voyage en Grande Tartarie

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Micheline Lanctot, Lou Castel, Cathérine Verlor en Cathérine Laborde.

Een man en vrouw met zelfmoordplannen willen nog een keer zien wat voor zooitje de wereld is voor ze er een eind aan maken. Uiteindelijk besluiten ze om samen toch door te leven. Deze satire blijkt vriendelijker dan het gegeven doet verwachten. Een al te losse opbouw van het scenario is de voornaamste zwakte in deze debuutfilm van Tacchella.

Sérieux comme le plaisir

1974 | Komedie

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Benayoun. Met o.a. Jane Birkin, Richard Leduc, Georges Mansard, Michael Lonsdale en Jean-Luc Bideau.

Een meisje en jongemannen in een ongecompliceerde driehoeksrelatie gaan spontaan in op alle spelingen van het lot, tot verwarring van hun omgeving. Deze poging tot een surrealistische komedie door een filmcriticus blijft steken in een reeks episodische grappen die zelden echt leuk zijn. De charme van het trio, plus een uitgebreide reeks gastacteurs houden aandacht net vast.

Salut, voleurs!

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Frank Cassenti. Met o.a. Jacques Higelin, Anouk Ferjac, Jean-Luc Bideau, László Szabó en Claude Melki.

Een amateur-jazzmusicus kan na zijn diensttijd in Algerije noch zijn draai vinden noch een bevredigende baan. Na het zoveelste ontslag leeft hij op kosten van een barmeisje, totdat hij een oude dienstmakker terug ziet die een bank wil beroven waar hij als kassier gewerkt heeft. Deze anarchistische misdaadkomedie krijgt een boeiende méérwaarde door het beeld van een ontgoochelde generatie na de Algerijnse oorlog en de situering in duffe stad Lille. Debutant Cassenti heeft niet op alle elementen van zijn film voldoende greep, maar weet zijn acteurs te inspireren.

Projection privée

1973 | Drama

Frankrijk 1973. Drama van Françoise Leterrier en Francois Leterrier. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Françoise Fabian, Bulle Ogier, Jane Birkin en Jacques Weber.

Een regisseur wil een film maken over een tragische episode toen hij zijn vriendin bedroog met een jongere vrouw en zij zich verdronk. Inmiddels is hij met een tweede vriendin getrouwd die vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen met de actrice die 'haar rol' gaat spelen. Bovendien weet zij dat de werkelijkheid anders is dan hij denkt en in zijn scenario heeft geschreven. De film combineert psychologisch drama met de ontluistering van het creatief proces: fictie wordt gevoed door werkelijkheid maar vervalst die werkelijkheid ook als het dramatisch beter uitkomt. De sobere en eerlijke aanpak wordt gesteund door het voortreffelijk acteren.

Projection Privee

1973 | Drama

Frankrijk 1973. Drama van Francoise Leterrier. Met o.a. Jane Birkin, Françoise Fabian en Jean-Luc Bideau.

Een regisseur wil een film maken over een tragische episode toen hij zijn vriendin bedroog met een jongere vrouw en zij zich verdronk. Inmiddels is hij met een tweede vriendin getrouwd die vreest dat de geschiedenis zich zal herhalen met de actrice die 'haar rol' gaat spelen. Bovendien weet zij dat de werkelijkheid anders is dan hij denkt en in zijn scenario heeft geschreven. De film combineert psychologisch drama met de ontluistering van het creatief proces: fictie wordt gevoed door werkelijkheid maar vervalst die werkelijkheid ook als het dramatisch beter uitkomt. De sobere en eerlijke aanpak wordt gesteund door het voortreffelijk acteren.

La Fille au violoncelle

1973 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1973. Drama van Yvan Butler. Met o.a. Michael Lonsdale, Angela McDonald, Jean-Luc Bideau, Arlette Bonnard en Martine Simon.

Verkoper in warenhuis leidt kleurloos bestaan zonder afwisseling tot vriendschap met niet-burgerlijke celliste hem in verwarring brengt en leidt tot steeds verdere uiterlijke en morele aftakeling en een wanhopige misdaad. Debuutfilm van tv-reporter valt rimpelloze maatschappij in Zwitserland aan als broeiplaats voor frustraties die zelfs met kleine aanleidingen dramatisch aan de oppervlakte komen. Knap geobserveerd, zowel de werksituatie als het isolement, maar wel héél erg in mineur. Perfecte rol van Lonsdale.

L' invitation

1973 | Drama

Zwitserland/Frankrijk 1973. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Jean-Luc Bideau, François Simon, Jean Champion, Neige Dolsky en Cécile Vassort.

Een onopvallende kantoorbediende krijgt na de dood van zijn moeder een grote erfenis en koopt een buitenhuis waar hij op zondagmiddag zijn collega`s inviteert. De ongewone situatie, gecombineerd met drank, brengt jaloezie en wrok naar buiten die in de werksituatie verzwegen blijft, maar de volgende dag is alles weer bij het oude op het ontslag van een al te spontane typiste na. Deze schijnbaar simpele, maar minutieus geobserveerde film heeft een met het werk van Tsjechow vergelijkbare kwaliteit en betekende de internationale doorbraak van de (Franstalige) Zwitserse cinema. De regissuer schreef het scenario met Michel Vialla. Jean Zeller verzorgde het camerawerk.

L' Homme du fleuve

1973 | Drama

Frankrijk 1973. Drama van Jean-Pierre Prévost. Met o.a. Jean-Luc Bideau, Josée Destoop, Etienne Bierry, Jean Bollery en Jacques Frantz.

Een binnenvaartschipper woont bij een eilandje in de Seine dat is opgekocht door grondspeculanten. Als hierover een conflict ontstaat met de gendarmerie doodt hij een politieman, terwijl zijn vrouw wordt neergeschoten. Samen met een vriend en zijn aan de leerplicht onttrokken dochtertje vlucht hij met zijn boot naar zee. Maar hoe verder? De regie weet de ecologische idylle van een leven op het water en in de natuur opmerkelijke overtuiging te geven. Het individuele verzet tegen repressie is echter ongewoon tweeslachtig gedramatiseerd, omdat Bideau een gevoelloze en, tegenover zijn gezin, onverantwoordelijke maniak speelt. Hierdoor wordt zijn feitelijke gelijk, en de strekking van de film, verwarrend ondermijnd.

Belle

1973 | Romantiek, Experimenteel, Drama

België/Frankrijk 1973. Romantiek van André Delvaux. Met o.a. Adriana Bogdan, Jean-Luc Bideau, Danièle Delorme, Roger Coggio en René Hainaux.

Een magisch-realistische liefdesgeschiedenis tegen het decor van de Hoge Venen, met Bideau als een professor die verliefd wordt op een vrouw die, zo blijkt achteraf, al jaren dood behoort te zijn... De opmerkelijke fotografie van Cloquet en de intense vertolkingen redden deze film van de verveling.

État de siège

1972 | Thriller, Drama

Frankrijk/Duitsland/Italië 1972. Thriller van Costa-Gavras. Met o.a. Yves Montand, O.E. Hasse, Renato Salvatori, Jacques Weber en Jean-Luc Bideau.

Een 'technisch expert' van de CIA in Uruguay wordt gegijzeld door de guerrilleros van de Tupamaros, zowel om hem in te ruilen tegen door de regering gevangen kameraden, als om de geheime Amerikaanse bemoeienis met de fascistische dictatuur aan de kaak te stellen. Voor deze op feiten gebaseerde politieke thriller werd Montand gecast als de Amerikaan, de gemanipuleerde idealist die te laat de consequenties van het beleid van zijn regering beseft. Fascinerende politieke film van Costa-Gavras, die al eerder met Montand Z en L'aveu maakte.

Les Arpenteurs

1972 | Komedie

Zwitserland 1972. Komedie van Michel Soutter. Met o.a. Marie Dubois, Jean-Luc Bideau, Jacques Denis, Jacqueline Moore en Michel Cassagne.

Een landopmeter neemt het aanbod van een verliefde man aan om een boodschap te bezorgen bij diens aanbedene. Maar hij treft in haar huis een andere vrouw aan die hij versiert. Als de persoonsverwisseling ontdekt wordt wil hij per se de bedoelde vrouw ook treffen, maar de twee vrouwen krijgen hem door en spannen tegen hem samen. Een poëtische en ironische verkenning van de geometrie van de liefde door de ten onrechte minst bekende Zwitserse filmvernieuwer, die voor de tv Harold Pinters werk regisseerde en diens onthullende en mysterieuze gebruik van quasi-banale dialogen heeft overgenomen binnen een authentiek-eigen stijl. Opmerkelijke spelprestaties en fraaie zwart-witfotografie.

Le Petit poucet

1972 | Familiefilm, Fantasy

Frankrijk 1972. Familiefilm van Michel Boisrond. Met o.a. Titoyo, Jean-Pierre Marielle, Marre Laforêt, Jean-Luc Bideau en Michel Robin.

Charles Perraults sprookje over de houthakkerszoon Klein Duimpje die met zijn broertjes in het bos wordt achtergelaten omdat er thuis geen eten is. Deze film die, buiten de confrontatie met de boze reus ook de zelden navertelde prille verliefdheid op het prinsesje laat zien, wier vlieger Klein Duimpje redt, kreeg een kleurrijke vorm en nogal wat humor -zeker met Mareille als reus - maar mist een magische sfeer.

Le Jour des noces

1971 | Komedie

Zwitserland 1971. Komedie van Claude Goretta. Met o.a. Arnold Walter, Dora Doll, Martine Garrel, André Schmidt en Maurice Garrel.

Een Zwitsers gezin trekt voor de zondagse picknick naar buiten en installeert zich in de nabijheid van een bruiloftsgezelschap, dat met grote uitbundigheid in de open lucht dineert. De oudste zoon en de bruid ontmoeten elkaar en gaan er samen vandoor. Deze op Maupassants Partie de campagne geïnspireerde tv-film, waarin de ironie van de observatie de warme betrokkenheid bij de diverse personages niet uitsluit, is een voorstudie op Goretta's L'INVITATION, maar heeft ook een belangwekkend eigen bestaansrecht.

La Salamandre

1971 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1971. Drama van Alain Tanner. Met o.a. Bulle Ogier, Jean-Luc Bideau, Jacques Denis, Véronique Allain en Marcel Vidal.

Een krantebericht over een proces waarbij een jonge arbeidster is beschuldigd van een moordpoging op haar oom en wegens gebrek aan bewijs is vrijgesproken, brengt journalisten op het idee voor een filmscenario. Ze zoeken contact met het meisje om achter haar geheim te komen. Ze verzet zich tegen ieder verdergaand contact en intregatie met haar omgeving. Een doorbraakfilm van de moderne Zwitserse cinema vertelt geen gangbare intrige, maar geeft een zowel psychologische als maatschappelijke portrettering. Spontaan en dwars-ironisch spel van de drie hoofdrollen compenseert theoretische uitgangspunten van vormgeving. Cultuurfilosoof John Berger schreef mee aan scenario.

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
2013	Les vieux calibres
2011	Bouquet final
2010	Opération Casablanca
2009	Petites vacances à Knokke-le-Zoute
2006	Mon frère se marie
2006	La grande peur dans la montagne
2005	Parlez-moi d'amour
2005	Colomba
2004	Le menteur
2004	La bonté d'Alice
2003	Ce jour-là
2001	Les portes de la gloire
2000	Stand-by
1999	La vie ne me fait pas peur
1998	Le violon rouge
1997	Petites
1997	Marion
1996	Pardaillan
1996	Les Bidochon
1996	Fantôme avec chauffeur
1995	Ricky
1994	La fille de d'Artagnan
1993	Pas d'amour sans amour
1992	Liberate mio figlio
1991	Madame Ardel
1991	Felipe ha gli occhi azzurri
1990	Pauvre Eros!
1990	Pas une seconde à perdre
1990	Noces de soufre
1990	L'histoire du soldat
1990	L'enfant bleu
1990	Florence ou la vie de Château: Les énarques aux champs
1989	Piovra 4
1988	Les Saisons du plaisir
1988	La lectrice
1988	La Donna Spezzatta
1988	Corps z'a corps
1987	Roses de Matmata
1987	Les Oreilles entre les dents
1987	Florence ou la vie de Château : Le Prince et la Star
1986	Le Chien
1986	Le Bonheur a encore frappé
1986	Inspecteur Lavardin
1985	L'amour propre
1984	Drôle de samedi
1983	Rock'n Torah
1983	Flirt
1982	Y a-t-il un Français dans la salle?
1982	Tout feu tout flamme
1981	Une fugue à Venise
1980	Rendez-moi ma peau
1979	Tout dépend des filles
1979	Melancholy Baby
1979	Et la tendresse? ... bordel!
1978	Odo-Toum, d'autres rythmes
1978	Le Point douloureux
1978	Et la tendresse?...Bordel!
1977	La Barricade du Point du Jour
1976	Nuit d'or
1976	Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000
1975	Une Femme, un jour
1974	Voyage en Grande Tartarie
1974	Sérieux comme le plaisir
1973	Salut, voleurs!
1973	Projection privée
1973	Projection Privee
1973	La Fille au violoncelle
1973	L' invitation
1973	L' Homme du fleuve
1973	Belle
1972	État de siège
1972	Les Arpenteurs
1972	Le Petit poucet
1971	Le Jour des noces
1971	La Salamandre

name

email

mijn instellingen

Les vieux calibres

Bouquet final

Opération Casablanca

Petites vacances à Knokke-le-Zoute

Mon frère se marie

La grande peur dans la montagne

Parlez-moi d'amour

Colomba

Le menteur

La bonté d'Alice

Ce jour-là

Les portes de la gloire

Stand-by

La vie ne me fait pas peur

Le violon rouge

Petites

Marion

Pardaillan

Les Bidochon

Fantôme avec chauffeur

Ricky

La fille de d'Artagnan

Pas d'amour sans amour

Liberate mio figlio

Madame Ardel

Felipe ha gli occhi azzurri

Pauvre Eros!

Pas une seconde à perdre

Noces de soufre

L'histoire du soldat

L'enfant bleu

Florence ou la vie de Château: Les énarques aux champs

Piovra 4

Les Saisons du plaisir

La lectrice

La Donna Spezzatta

Corps z'a corps

Roses de Matmata

Les Oreilles entre les dents

Florence ou la vie de Château : Le Prince et la Star

Le Chien

Le Bonheur a encore frappé

Inspecteur Lavardin

L'amour propre

Drôle de samedi

Rock'n Torah

Flirt

Y a-t-il un Français dans la salle?

Tout feu tout flamme

Une fugue à Venise

Rendez-moi ma peau

Tout dépend des filles

Melancholy Baby

Et la tendresse? ... bordel!

Odo-Toum, d'autres rythmes

Le Point douloureux

Et la tendresse?...Bordel!

La Barricade du Point du Jour

Nuit d'or

Jonas qui aura 25 ans en l'an 2000

Une Femme, un jour

Voyage en Grande Tartarie

Sérieux comme le plaisir

Salut, voleurs!

Projection privée

Projection Privee

La Fille au violoncelle

L' invitation

L' Homme du fleuve

Belle

État de siège

Les Arpenteurs

Le Petit poucet

Le Jour des noces

La Salamandre