Werner Tietze

Stubbe - Von Fall zu Fall: Stubbe und das fremde Mädchen

Duitsland 1998. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Wolfgang Stumph, Renate Krößner, Stephanie Stumph, Margret Homeyer en Lutz Mackensy.

Mona M. - Mit den Waffen einer Frau - Der letzte Zeuge schweigt

Duitsland 1996. Misdaad van Gunter Friedrich. Met o.a. Simone Thomalla, Hartmut Reck, Maja Oehme, Gúnter Schubert en Claudine Wilde.

Polizeiruf 110: Bruder Lustig

Duitsland 1995. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Günter Naumann, Jaecki Schwarz, Peter Weiß, Werner Tietze en Angelika Perdelwitz.

We zien in het tweede jaar nadat men de DDR-producties had laten uitlopen, Schwarz nog als bemoeizuchtige Zollamtmann Wei[KL29]er. In het daarop volgende jaar speelt hij in de serie Hauptkommissar Herbert Schm[KA3]ucke uit Halle en werkt dan nauw samen met Herbert Schneider (Wolfgang Winkler), die hij nog van de politieopleidingsschool kent. Aflevering 172.

Tatort - Amoklauf

Duitsland 1993. Mysterie van Werner Masten. Met o.a. Manfred Krug, Charles Brauer, Lutz Reichert, Peter Lohmeyer en Werner Tietze.

Lohmeyer, in de rol van vereenzaamde vrachtwagen-chauffeur Brandner, verdient wat bij door illegaal Turkse Koerden over de grens te smokkelen. Wanneer een verstekeling onderweg aan een hartaanval sterft, zijn de gevolgen nauwelijks te overzien. Het leidt tot een bloedig treffen tussen Messud (Kutlucan), de rechterhand van de opdrachtgever Hattk[KA3]amper (Tietze), en de chauffeur Brandner. Messud dreigt er zelfs mee Brandner`s dochter te ontvoeren. En, jawel, de volgende dag is het zes-jarige meisje verdwenen. Gelukkig wordt zij teruggevonden door Hauptkommissar St[KA3]over (Krug) die zich met de zaak, waarin ook Koerden en Turken met elkaar in de clinch gaan, bezighoudt. Keurig geregisseerd door Masten (die ook het draaiboek schreef met Dieter Hirschberg, naar een idee van Asta Scheib). Camerawerk van Lothar Elias Stickelbrucks.

Ein Elefant für Tilly

Duitsland 1992. Familiefilm van Karola Hattop. Met o.a. Andrej Jautze, Anna Marr, Andrea Solter, Hermann Beyer en Günther Schubert.

Ter gelegenheid van de geboorte van een olifant in de Berlijnse dierentuin wordt een wedstrijd uitgeschreven: wie verzint een naam voor het dier? De acht-jarige Tilly (Anna Marr) wint en mag als beloning 'haar' olifant dopen. Maar ze krijgt een ongeluk en belandt in het ziekenhuis. Tilly is ontroostbaar. Om haar snel beter te krijgen, stelt haar broertje alles in het werk om de olifant naar het ziekenhuis te krijgen, tot ontzetting van de hoofdzuster. Best aardige, vaak komische film voor kleine kijkers. Gemaakt door voormalige Oostduitse DEFA-handwerkslieden, die met zo'n onderwerp goed weten om te springen. Scenario van Gabriele Herzog en camerawerk van Günther Jaeuthe.

Polizeiruf 110: Das Treibhaus

Oost Duitsland 1991. Misdaad van Thomas Jacob. Met o.a. Günter Naumann, Gerd Preusche, Anna-Katharina Muck, Monika Hildebrand en Ralf Lindermann.

Hans Mutosch (Preusche) doet aangifte van de verdwijning van zijn vrouw Elke (Hildebrand). Zij is niet in Oberwiesenthal aangekomen, waar zij al enige jaren in d`r eentje vakantie houdt, omdat Hans met hun stiefdochter Heike (Muck) het huis verbouwt en ten laatste de kas in de tuin voltooit. Hauptkommissar Beck (Naumann) zit met een grote puzzel, want alles wat hij onderzoekt, eindigt in een dood spoor. Het scenario van Gabriele Kotte en Wolfgang Müller is weinig verrassend en de sleutel tot de verdwijning, waarbij een misdaad niet uit te sluiten valt, kan gezocht worden in de titel van deze 149ste aflevering. Ook zouden wij de amateurspeurders onder de kijkers ernstig in overweging willen geven om rekening te houden met de leeftijd van Heike. Het camerawerk is van Peter Krause. Hoewel geproduceerd in de DDR, werd deze tamelijk bloedeloze episode voor het eerst uitgezonden door de ARD in herenigd Duitsland.

Trutz

Duitsland 1990. Familiefilm van Hans-Werner Honert. Met o.a. Claudia Stanislau, Volker Ranisch, Lore Tappe, Werner Tietze en Peter Sodann.

In de jaren 1960 besluiten de twee jonge Oostduitse Beatles- fans Lade en Ranisch om voortaan echte, onvervalste westerse jeans te dragen. Daarmee halen zij zich allerlei problemen op de hals. Zo`n daad van opstandigheid kan niet onbestraft blijven, vinden schooldirectrice Tappe en de communistische partijkaders. Om de twee adolescenten tot inzicht te brengen, is er maar [KA1]e[KA1]en ding mogelijk: een publieke spijtbetuiging. Soms geestig, meestal schrijnend. Met muziek van de Beatles (I Want to Hold Your Hand), de Shadows (Wonderful Land) en de Animals (The House of the Rising Sun). Scenario van Torsten Enders. Camerawerk van Jürgen Heimlich.

Polizeiruf 110: Das Duell

Duitsland 1990. Thriller van Thomas Jacob. Met o.a. Werner Tietze, Gerald Schaale en Günter Naumann.

In de jaren 1960 besluiten de twee jonge Oostduitse Beatles- fans Lade en Ranisch om voortaan echte, onvervalste westerse jeans te dragen. Daarmee halen zij zich allerlei problemen op de hals. Zo`n daad van opstandigheid kan niet onbestraft blijven, vinden schooldirectrice Tappe en de communistische partijkaders. Om de twee adolescenten tot inzicht te brengen, is er maar [KA1]e[KA1]en ding mogelijk: een publieke spijtbetuiging. Soms geestig, meestal schrijnend. Met muziek van de Beatles (I Want to Hold Your Hand), de Shadows (Wonderful Land) en de Animals (The House of the Rising Sun). Scenario van Torsten Enders. Camerawerk van Jürgen Heimlich.

Polizeiruf 110: Amoklauf

Oost Duitsland​/​​Duitsland 1988. Misdaad van Wolfgang Hübner. Met o.a. Peter Borgelt, Günter Junghans, Barbara Dittus, Bernd Michael Lade en Karin Gregorek.

Deze korte aflevering - slechts een uur - was bedoeld om onzorgvuldig rijgedrag en alcohol in het verkeer onder de aandacht te brengen. Hauptmann Fuchs (Borgelt) heeft kennelijk geen grote misdaden op te lossen. Hij houdt zich bezig met twee gevallen, die niet kunnen verhullen dat het bloedarme scenario van Eberhard G[KA3]orner niets te bieden heeft. Bij een verkeersongeluk belandt een journalist zwaargewond in het ziekenhuis (en overlijdt later) omdat de moeren van zijn wielen van zijn Citro[KA3]en (!) door een jongetje van veertien jaar zijn losgedraaid; hij vliegt tegen de pijlers van een brug op als hij een tegemoetkomende vrachtwagencombinatie wil ontwijken. Slagerszoon J[KA3]urgen Gruber (Lade) legt een belastende verklaring af. Hij raakt later betrokken bij een arrestatie, als hij in de auto zit met zijn moeder en zijn beschonken, strenge vader (Junghans) achter het stuur. Vader Gruber verzet zich fel tegen zijn arrestatie. Acteur Lade zou na de Duitse hereniging in 1991 opklimmen tot Kriminalassistent Kain naast Hauptkommissar Bruno Ehrlicher (Peter Sodann) van het team in Dresden in de serie TATORT. Kain zou zichzelf bewijzen en werd bevorderd tot Kommissar en zou nog heel wat jaren samenwerken met zijn collega Ehrlicher met een stijgende populariteit en een groeiende kijkdichtheid. Deze aflevering, nummer 120, werd slechts [KA1]e[KA1]en keer uitgezonden; daarna viel de Berlijnse muur en raakte Borgelt zonder werk. Hij werd in 1991 `gepensioneerd` in de serie totdat hij in de jubileumaflevering KURSCHATTEN (dertig jaar POLIZEIRUF 110) in 2001 een gastrolletje mocht spelen als schurk. De wraak is zoet. Voor de liefhbbers: het introfilmpje is lichtelijk gewijzigd, d.w.z. gemoderniseerd en lijkt ietsjes dynamischer. De auto's van de Vopo, nog steeds de 'stoere' onveranderde Wartburgs, hebben nu macho nummers op het dak geschilderd gekregen zodat ze uit de lucht kunnen worden waargenomen. Het heeft allemaal niet mogen baten.

Polizeiruf 110: Vergeltung

Oost Duitsland 1980. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Sigrid Göhler, Jürgen Frohriep, Peter Borgelt, Werner Tietze en Reimar J. Baur.

Gunter S[KA3]ohnl (Baur) en Eberhard Gantzer (Zerbe) maakten zich in hun jeugd schuldig aan een ernstig misdrijf. Eberhard werd gepakt en bracht een fors aantal jaren door achter de tralies om boete te doen. Gunter wist zich te ontrekken aan de gerechtigheid, nam een andere identiteit aan, maar maakte natuurlijk dezelfde fouten. Als Eberhard op vrije voeten komt, wordt hij bespied en besnuffeld door het team van de rustige Hauptmann Fuchs (Borgelt), Leutnant Vera Arndt (G[KA3]ohler) die beter gekleed gaat dan andere DDR-burgeressen, de onsympathieke Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) en de streberige Leutnant Woltersdorf (Tietze) die alles op alles zetten om Eberhards medeplichtige zijn gerechte straf te laten krijgen. Het voorspelbare scenario van Eberhard Görner is gebaseerd op ideeën van Hasso Mager. Aflevering 63.

Polizeiruf 110: Der Einzelgänger

Oost Duitsland 1980. Misdaad van Helmut Nitzschke. Met o.a. Peter Borgelt, Werner Tietze, Udo Schenk, Lissy Tempelhof en Jürgen Kluckert.

Deze tamelijk korte aflevering gaat over een labiele, niet al te snuggere tiener, Frank Gobel (Schenk), die net zoals leeftijdsgenoten overal ter wereld rebelleert tegen zijn omgeving. In het scenario van regisseur Nitzschke wordt deze opstand als gewelddadig, en staatsgevaarlijke gedrag afgeschilderd. Bij ondermijnende activiteiten die een gevaar zijn voor de directe omgeving, komt natuurlijk de politie te pas en zo laten de apparatschikachtige Hauptmann Fuchs (Borgelt) en zijn draufg[KA3]angerige jonge Leutnant Woltersdorf (Tietze) zien hoe men daar in naam van vadertje Honecker mee omspringt. Waarom gaat de hermandad niet eens echte boeven vangen? Aflevering 64.

Polizeiruf 110: Die letzte Fahrt

Oost Duitsland 1979. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Jürgen Frohriep, Werner Tietze, Jürgen Heinrich, Horst Weinheimer en Günter Schoß.

De titel slaat op de laatste reis (op aarde) van bootsman Hubert G[KA3]opfert (Scho[KL29]). Binnenschipper Uwe Wiechert (Heinrich), had vlak voor de kerst een kolencharter van de staat aangenomen. De grote bulkcarrier is echter niet op tijd ter plekke gearriveerd. Op een besneeuwde landweg niet ver van de bevroren rivier gebeurt een banale aanrijding, doch ernstig genoeg om onze Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) en zijn ondergeschikte collega Woltersdorf (Tietze) erbij te halen. Als de boel geklaard is, hoort H[KA3]ubner muziek. Hij begeeft zich met Woltersdorf door het besneeuwde land in de richting van de verwaaide klanken. H[KA3]ubner valt daarbij op zijn snufferd, wat hij helemaal niet leuk vindt (het maakt hem menselijk), maar zijn intu[KA3]itieve speurzin wordt beloond. Hij ziet het schip, dat vast is gelopen, en gaat aan boord. Samen met Woltersdorf zoekt hij de lange aak af. De boot blijkt verlaten te zijn en alles wijst op een forse zuippartij. Op de brug hangt een grote draagbare radio naar westers model, de voorloper van de ghettoblaster in de jaren 1970. Dan ziet H[KA3]ubner een dode op het ijs liggen; het is bootsman G[KA3]opfert. H[KA3]ubner laat de sporendienst komen, het lijk afvoeren (en onderzoeken) en men vindt (toevallig, maar men is gr[KA3]undlich) een grote scheepsnagel met bloed en een paar haren eraan onder een bank. Namens de rederij wordt druk uitge[KA3]oefend op de politie om het schip met een `lading die belangrijk is voor de Oostduitse economie`, zo snel mogelijk vrij te geven. Onze held H[KA3]ubner laat zich niet onder druk zetten, maar doet zijn werk toch sneller dan verwacht. De schipper is zoek, maar de kijker weet beter: hij was hem gesmeerd om naar zijn vrouw te gaan die in een kliniek in de buurt lag en net het leven had geschonken aan een baby, een jongetje, Robert genaamd. Wiechert is nerveus en denkt dat hij G[KA3]opfert gedood heeft. Matroos Ernst Klamroth (Weinhammer) is spoedig verdachte nummer één. Hij was ter ontnuchtering opgenomen in een naburig ziekenhuis. Dan ziet de kijker in flashbacks wat zich heeft afgespeeld en hoe Hübner en Woltersdorf terecht tot de conclusie komen dat Wiechert geen moordenaar is, maar wel verantwoordelijk voor de toestand van Göpfert. Hij is niet strafbaar, maar overmatig alcoholgebruik, bedrog in de liefde, trouwbeloften en stom gedrag van Göpfert zijn in het spel. Klamroth was zo stomdronken dat hij zich niet herinneren kan Göpfert een mep gegeven te hebben. Zullen Hübner en Woltersdorf deze conclusie nog trekken? Aflevering 62 sprak de kijkers aan, want ze gingen in groten getale kijken. Wij hopen dat het hemelse paradijs voor bootsman Göpfert beter is dan het boeren- en arbeidersparadijs, waarin hij gedwongen was zijn dagen te slijten. De film geeft een aardig beeld van het varen op een rivier die bezaaid is met ijsschotsen en laat ons een indrukwekkende sluis zien, die gelijk aan het Albert Kanaal in België, een lang binnenschip het niveauverschil middels een lift laat overbruggen. Deze opnamen zijn van documentair karakter. Het is alweer koud, hoewel je kunt zien dat er in verschillende wintermaanden gefilmd is.

Polizeiruf 110: Holzwege

Oost Duitsland 1978. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Werner Tietze, Angelika Waller, Jürgen Zartmann en Erik S. Klein.

Busse (Zartmann) krijgt werk in de bosbouw en hij wordt ingedeeld bij een ploeg bosarbeiders. Zo komt hij in contact met de boekhoudster van de houtzagerij. Het tweetal mag elkaar wel en Busse bouwt een vertrouwelijke relatie met haar op. Hetzelfde gebeurt met de aantrekkelijke Christine Bronski (Waller), de knappe dochter van de voorman van de bosarbeiders en houthakkers. Zo ontdekt Busse een zwendel met hout en hij doet wat een rechtgeaarde DDR-burger behoort te doen: hij neemt Oberleutnant Fuchs (Borgelt) in vertrouwen, die hem gerust stelt over het feit, dat hij niet echt in een dilemma verkeert, dat hij geen verraad pleegt en dat de misdaad gestraft moet worden. Leutnant Woltersdorf (Tietze) gaat discreet snuffelen en Busse probeert een van zijn vriendinnen te redden. Eigenlijk had Busse zich moeten afvragen wáárom er gezwendeld werd - dat er grote tekorten waren in Erich Honeckers luilekkerland komt niet goed uit de verf in het scenario van Fred Unger, maar tegen een dubbele moraal is geen bezwaar. Zoiets was DDR-eigen. Aflevering 51.

Polizeiruf 110: Doppeltes Spiel

Oost Duitsland 1978. Misdaad van Ingrid Sander. Met o.a. Peter Borgelt, Werner Tietze, Katarina Tomaschewski, Rolf Hoppe en Heidemarie Wenzel.

Eerste lange aflevering, nummer 54, van anderhalf uur, maar waarschijnlijk vanwege de vakanties aan de Oostzeekust, in de bossen van Th[KA3]uringen, de bergen van Bohemen of aan het Balatonmeer in Hongarije, matig bekeken t.o.v. van vorige films. Het scenario van Horst Angerm[KA3]uller verschilt niet veel van de andere verhalen en het gaat hier om het lijk van een jonge vrouw dat in een bouwput is gevonden. Voor Oberleutnant Fuchs (Borgelt) is er duidelijk misdaad in het spel en met de hulp van Leutnant Woltersdorf (Tietze), gaat hij pluizen en zuigen, net zolang totdat de dader in de kraag gevat is. Ze komen er al snel achter dat het slachtoffer niet zuiver op de graad was en betrokken was bij gesjoemel met de administratie van een opslagmagazijn. Tekorten in Honeckers arbeidersparadijs waren er nog steeds, hoewel de DDR inmiddels dertig jaar bestond. Naar de roman van Tom Wittgen Das sanfte Mädchen.

Polizeiruf 110: Bonnys Blues

Oost Duitsland 1978. Misdaad van Peter Vogel. Met o.a. Jürgen Frohriep, Werner Tietze, Kurt Goldstein, Jenny Gröllmann en Barbara Schnitzler.

Deze indertijd bij zijn tv-premi[KA2]ere dicht bekeken uitzending moet het niet zozeer hebben van het `geweldige` scenario van C.U. Wiesner en Eberhard G[KA3]orner, maar van het tamelijk interessante tijdsbeeld dat men verschaft van de `moderne` jeugd in een totalitaire staat, die overmatig alcohol drinkt, rookt, muciseert en de indruk wekt te lui te zijn om te werken. Glazenwasser Bohnenstein (Goldstein) heeft talent als zanger maar zijn vaste vriendin, de lieve Annemarie (Gr[KA3]ollmann), een receptioniste in een `modern` hotel (en moeder van een joch), is er tegen dat hij dit ontwikkelt in een jazzgroepje. Hip geklede muzieklerares Christa Schneider (Schnitzler) gelooft in Bonny (Bohnensteins bijnaam), maar dan wordt hij vermoord of was het doodslag? Was het Annemarie`s vader, een pianist in ruste, of niet? Oberleutnant H[KA3]ubner (Frohriep) pluist heel kalmpjes de zaak uit - het gaat tenslotte om moord. Interessant beeld van de langharige jeugd in Honeckerland en wat men daar onder rock en folk verstond. De jeugd, die nogal bejaard lijkt, maakt amateuristische tamme muziek tussen de ruïnes van huizen die kennelijk sedert de bombardementen van WO II nog steeds niet opgeruimd zijn. Frohriep loopt er als een oppermachtige partijbons tussendoor. Voor een keer is het in deze film niet ijskoud, want men is veel in de open lucht. Aflevering 52.

Polizeiruf 110: Nachttresor

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een jongen heeft zat van de vakopleiding en maakt hem niet af. Hij ontmoet een werkschuwe leeftijdsgenoot, die hem uitlegt hoe je snel aan een paar marken kunt komen. Hun plan valt in duigen en bij het misdrijf wordt de schoolverlater gepakt. Hauptmann Fuchs (Borgelt) wil de aanstichter van de misdaad zijn gerechte straf niet laten ontlopen, maar het onderzoek loopt onmiddellijk vast. Leutnant Vera Arndt (Göhler) krijgt de arrestant zo ver dat hij zijn medewerking wel wil verlenen. De jongen raakt zo gemotiveerd dat hij nog harder zijn best doet dan de politie. Het scenario van regisseur Krätzig gaat over de jeugdmisdaad en namens het DDR-regime laat hij zien dat die niet loont. In 1987 zou hij nog eens over dit thema in deze reeks een film maken. De titel is UNHEIL AUS DER FLASCHE en behandelt volgens hetzelfde credo de problematiek van jeugdmisdrijven en alcoholmisbruik in samenhang met het ontwrichte gezinsleven. Deze tv-film is in ieder geval voor het aardse arbeidersparadijs een kleinburgerlijk, stichtelijke geval. Aflevering 19.

Polizeiruf 110: Freitag gegen Mitternacht

Oost Duitsland 1973. Drama van Werner Röwekamp. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

De zestiende aflevering heeft een ongebruikelijke invalshoek: het gaat over de persoonlijke problemen van iemand die eigenlijk in een behoorlijk aanzien staat, ook al leven de kijkers in een arbeidersparadijs, waarin iedereen gelijk is. Een chemicus wordt betrapt als hij zijn hand in de personeelskas steekt. Voor Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en zijn collega Vera Arndt (Göhler) redenen genoeg om te gaan snuffelen in privézaken en niet alleen in die van de dief. Het scenario van Heiner Ran riekt naar de Stasi en dat was de bedoeling: de kijkers werden gewaarschuwd om niet naast de pot te plassen, want de almachtige communistische staat waakt over hen. De spelprestaties werden volgens voorschrift uitgevoerd. Flink wat dialoog, gepieker, gepeins en gepuzzel.

Polizeiruf 110: Eine Madonna zu viel

Oost Duitsland 1973. Misdaad van Helmut Krätzig. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Anne-Kathrein Kretzschmar en Werner Tietze.

Een koster wordt bewusteloos in de kerk aangetroffen. Later overlijdt hij aan zijn verwondingen en het is duidelijk dat iemand hem toegetakeld moet hebben. Hauptmann Fuchs (Borgelt) komt erachter dat het slachtoffer replica's van antieke beeldjes van heilige figuren vervaardigde, die door misdadigers werden omgewisseld tegen echte, die dan weer verkocht werden. Hebzucht, bedrog, vervalsing en doodslag zijn de thema's, waarvan DDR- burgers moesten opsteken dat ze behoorden tot strafbare feiten en onsocialistische hoofdzonden. Het scenario van regisseur Krätzig doet een beetje denken aan een TATORT-avontuur van zwierige Zollfahnder Kressin: KRESSIN UND DIE FRAU DES MALERS van een jaar ervoor. Aflevering nummer 20.

Polizeiruf 110: Verbrannte Spur

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Heinz Seibert. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Eerste luitenant Fuchs (Borgelt) en luitenant Vera Arndt (Göhler) van de volkspolitie onderzoeken de oorzaak van een brand, waarbij een kostbare verzameling prenten in de vlammen is opgegaan. Toen de buurman het vuur opmerkte en zelf het eerste bluswerk wilde verrichten, werd hij omver gelopen door een jongeman, die uit het huis stormde. Hierdoor verdenkt men de voormalige vriend van de dochter des huizes, maar als exemplaren van de verloren gewaande grafiek bij een bekende heler in Berlijn opduiken, begint Fuchs te twijfelen aan de snel getrokken conclusies. Samen met zijn collega Arndt kan hij bewijzen dat het nieuwe vriendje méér over het geval weet en de ex- vriend als zijn rivaal beschouwde. Het scenario van Hans Lucke stelt weinig voor, maar de film is een curiosum uit de voormalige DDR, dat men als men de serie volgt, beslist gezien moet hebben. De spelprestaties zijn degelijk maar zijn net zoals het geheel onopwindend en tam. Aflevering nummer 4.

Polizeiruf 110: Minuten zu spät

Oost Duitsland 1972. Mysterie van Manfred Mosblech en Peter. Met o.a. Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

In deze negende aflevering gaat het om een zedenmisdrijf. Een kinderlokker in een rolstoel heeft in een park een klein kind lastig gevallen. De politie gaat op zoek naar een gehandicapte en komt terecht bij een stel invaliden die in een inrichting verblijven. Men greep natuurlijk mis, want de echte schurk, een opgeblazen engerd, was zo vermetel om de handicap slechts als een afleidingsmanoeuvre te gebruiken. Geleidelijk worden we gewaar dat de dader nog bij zijn ouders woont. Zijn vader heeft niets te vertellen en zijn moeder domineert het gezin. Dit heeft wellicht iets te maken met zijn gestoorde gedrag. Hij is chauffeur bij een een groentekwekerij en een van de arbeidsters is verliefd op hem (je vraagt je af hoe dat mogelijk is, maar ze laat zich door hem meelokken naar zijn slaapkamer als zijn ouders naar bed zijn. Het komt na een paar borrels dan even tot een `verleidingssc[KA2]ene`, maar we krijgen niet meer dan de opgestikte, hoge onderbroek van het meisje te zien, omdat daarna de situatie misloopt). Ondertussen is de politie met combineren en deduceren (Oostduitse logica zoals bandensporen en rijvergunningen - de politiestaat - enz.) de afschuwelijke verkrachter op het spoor en voordat hij opnieuw kan toeslaan, wordt hij nog net op tijd in zijn kladden gegrepen. Het scenario van Horst Bastian en regisseur Mosblech is een geslaagde karaktertekening van een gestoord jongmens dat zedenmisdrijven pleegt. De regie had zich qua sfeer wel een beetje laten inspireren door de superieure ES GESCHAH AM HELLICHTEN TAG uit 1958 van Ladislao Vajda met Heinz Rühmann en Gerd Fröbe, maar kniesoor die hierover valt. Weliswaar gedateerd, maar dergelijke, verachtelijke daders veranderen niet van profiel en gedrag, hooguit van kleding, uiterlijk en middelen.

Polizeiruf 110: Ein bisschen Alibi

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Hans-Joachim Hildebrandt. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

De gepensioneerde Wilhelm Hoppe pochte graag dat hij zijn schaapjes op het droge had en dat hij onder zijn matras een leuke som spaargeld bewaarde. Nu is hij dood en de politie weet dat hij geen natuurlijke dood is gestorven. Men trekt de voor de hand liggende conclusie dat de dader in zijn onmiddellijke omgeving gezocht moet worden: de medebewoners uit het flatgebouw, de stamgasten van café Klause en de kroegbaas. Het scenario van deze weinig spectaculaire wie-is-de-dader is van Tom Wittgen. Aflevering nummer 8.

Polizeiruf 110: Das Haus an der Bahn

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Gerhard Respondek. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Oberleutnant Fuchs (Borgelt) en Leutnant Arndt (Göhler) worden geconfronteerd met een lustmoord langs de spoorlijn. Hoe dieper ze graven, hoe meer ze tot de conclusie komen dat het om een hele andere misdaad gaat en dat iemand veel moeite gedaan heeft om de zaak op een dwaalspoor te brengen. Het scenario voor de vijfde aflevering is van Fred Unger. Niet slecht en liefhebbers van de serie mogen de film beslist niet overslaan.

Polizeiruf 110: Blütenstaub

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Manfred Mosblech. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een tamelijk simpele geschiedenis over de verdwijning van gif en morfine bij een apotheek. De jonge werkster wordt verdacht haar vriend binnen te hebben gelaten, omdat er geen sporen van braak zijn. Er zijn geen bewijzen, maar dan volgt er een tweede inbraak. Tamelijk dom... Het saaie scenario is van Hans Lucke. Over de regie van Mosblech wordt getwijfeld - het zou Gerhard Respondek zijn. Waarschijnlijk is hier sprake van verwisseling met de vorige POLIZEIRUF 110: MINUTEN ZU SPÄT. Aflevering nummer tien.

Polizeiruf 110: Blutgruppe AB

Oost Duitsland 1972. Misdaad van Martin Stephan. Met o.a. Peter Borgelt, Sigrit Göhler, Jürgen Frohriep, Werner Tietze en Jürgen Zartmann.

Een aantrekkelijke leerlinge van de toneelschool is het slachtoffer van een verkrachting. Ze wordt in een shocktoestand bij een houtzagerij in de bossen gevonden. Met de arrestatie van een potenti[KA3]ele verdachtie die een strafblad wegens een zedenmisdrijf heeft, volgt de politie een vals spoor. Het scenario voor deze korte aflevering (nummer zeven) is van Gerhard Jäckel.

Laut und leise ist die Liebe

Oost Duitsland 1972. Drama van Helmut Dziuba. Met o.a. Margot Busse, Werner Tietze en Alfred Müller.

Relatieproblematiek in de DDR. Een gescheiden vrouw zoekt weer toenadering tot haar ex-man, maar komt tot de conclusie dat ze niet voor niets gescheiden zijn.