Manuel Blanc (1968): cast.
Er zijn 11 films gevonden.

Capitaines des ténèbres

2005 | Drama, Historische film

Frankrijk 2005. Drama van Serge Moati. Met o.a. Manuel Blanc, Patrick Mille, Clément Sibony en Richard Bohringer.

Al jaren buitelden Frankrijk en Engeland over elkaar heen op het Afrikaanse continent om zo veel mogelijk land te kapen. In 1898 heeft Frankrijk het Tsjaadmeer op het oog, om eerder veroverde gebieden met elkaar te verbinden. Entrez kapiteins Paul Voulet (Blanc) en Julien Chanoine (Mille). Ze hebben gesoigneerde snorren en knappe uniformen, dat is het probleem niet. Voor eigen glorie beginnen ze samen met wat andere militairen een reeks plunder- en moordpartijen die zelfs de Franse overheid te ver gaat. Capitaines des ténèbres is fictie, maar regisseur Moati baseerde zijn boek en tv-film op feiten - en die worden indrukwekkend onverhuld opgediend.

Vivante

2002 | Drama

Frankrijk 2002. Drama van Sandrine Ray. Met o.a. Vahina Glocante, Samuel Jouy, François Berléand, Fanny Cottençon en Pierre Cassignard.

Debuutfilm van Sandrine Ray over de 19-jarige Parijse studente Claire (Vahina Giocante) die emotioneel implodeert na een groepsverkrachting. Als reactie op het trauma stopt Claire met school en dompelt zich onder in een riskante combinatie van uitgaan, vluchtige seks en drugs tot grote schrik en ongenoegen van haar broer en vader. Alleen overdaad lijkt enig leven in haar bestaan te verschaffen. Claire kan het niet opbrengen om iemand in vertrouwen te nemen tot een sympathieke oudere vrouw en een dito vriend haar losweken van haar destructieve neigingen. Sterke eersteling van Ray die focust op het verlammende effect van seksueel misbruik en het slopende proces van het hervinden van vertrouwen in familie en omgeving. Giocante (1981) imponeert met haar ingetogen spel.

Exit

2000 | Thriller, Horror

Frankrijk 2000. Thriller van Olivier Megaton. Met o.a. Patrick Fontana, Serge Blumental, Clotilde Courau, Manuel Blanc en Jean-Michel Fête.

Debuutfilm van Sandrine Ray over de 19-jarige Parijse studente Claire (Vahina Giocante) die emotioneel implodeert na een groepsverkrachting. Als reactie op het trauma stopt Claire met school en dompelt zich onder in een riskante combinatie van uitgaan, vluchtige seks en drugs tot grote schrik en ongenoegen van haar broer en vader. Alleen overdaad lijkt enig leven in haar bestaan te verschaffen. Claire kan het niet opbrengen om iemand in vertrouwen te nemen tot een sympathieke oudere vrouw en een dito vriend haar losweken van haar destructieve neigingen. Sterke eersteling van Ray die focust op het verlammende effect van seksueel misbruik en het slopende proces van het hervinden van vertrouwen in familie en omgeving. Giocante (1981) imponeert met haar ingetogen spel.

Beaumarchais l'insolent

1996 | Historische film, Komedie

Frankrijk 1996. Historische film van Edouard Molinaro. Met o.a. Fabrice Luchini, Manuel Blanc, Sandrine Kiberlain, Michel Serrault en Michel Piccoli.

Het turbulente leven van de Parijse societyschrik, entrepreneur en schrijver Pierre-Augustin Caron de Beaumarchais (1732-1799) is een schelmenroman tjokvol woordduels, valkuilen en rake pointes. Luchini, in cinema en theater dé pleitbezorger der klassieke Franse letteren, was dan ook de ideale keuze voor de titelrol in deze even 'talige' als dynamische filmbiografie. Met veel zin voor theater werkt de aristocraat annex revolutionair zich steeds in de nesten, om zich daar telkens toch ook weer uit te redden. Scenario wortelt in toneelstuk van Sacha Guitry, zelf een romaneske figuur die taalvirtuositeit niet vreemd was. Schatkamer van knipogen en leuke bijrollen.

Le roi de Paris

1995 |

Frankrijk 1995. Dominique Maillet. Met o.a. Philippe Noiret, Veronika Varga, Jacques Roman, Gaëtan Wenders en Manuel Blanc.

In de jaren dertig is acteur Victor Derval de koning van de Parijse theaterbühne. Wanneer hij bewonderaarster Lisa Lanska ontmoet, komt zijn cocon echter in gevaar: de jonge Hongaarse brengt niet alleen zijn hoofd op hol. Ook zoon Paul, stik jaloers acteur, en dramaturg Romain Coste vallen voor de ingénue. Mooi classicistisch drama, op scenario van regiedebutant Maillet en de immer fijnzinnige Jacques Fieschi, heeft sfeerbeeld van Bernard Lutic en kan ook nog eens bogen op Noiret. Enige vraagteken: Varga, wier fysiek noch charisma vermogen te suggereren dat de mannen bij bosjes voor haar vallen.

Le Roi de Paris

1995 | Drama

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1995. Drama van Dominique Maillet. Met o.a. Philippe Noiret, Jacques Roman, Manuel Blanc, Michel Aumont en Paulette Dubost.

Deze film is zoiets als turkish-delight voor toneelliefhebbers en hoofdrol Noiret krijgt de kans te laten zien dat hij voordat hij bij de film terecht kwam, een uitstekend toneelspeler was. Victor Derval (Noiret) is de hoofdrol in het theaterstuk uit de titel dat rond 1930 een hit in Parijs is. Hij is een onmogelijke vent, die lak heeft aan de teksten van zijn auteur Romain Coste (Roman) en constant het dialoog aanpast op zijn stemmingen. Op de laatste avond nadat het stuk voor de laatste keer heeft gedraaid, ontmoet hij na de voorstelling in de mist een jonge Hongaarse, Lisa Lanska, die hij een rolletje bezorgt bij een (vroege) geluidsfilm, waarin hij zelf zit. Kort daarop vraagt hij Lisa zijn priv[KA1]esecretaresse te worden en bij hem in te trekken. Zijn opstandige zoon en would-be schrijver Paul (Blanc) is gelijk weg van haar en zo vergaat het iedereen behalve de verbitterde Coste. Lisa keert ook echter het tij, terwijl Paul verscheurd wordt door een tweestrijd of hij zijn vader zal vermoorden of hem zal toejuichen, en zijn liefde voor de literatuur. Het scenario is van Jacques Fieschi, Jerôme Tonnerre, Bernard Minoret en regisseur Maillet. Het camerawerk is van Bernard Lutic. Voor voornoemde liefhebbers, een heerlijke film.

La rivière Espérance

1995 |

Frankrijk 1995. Josée Dayan. Met o.a. Manuel Blanc, Carole Richert, Claire Nebout, Pascal Greggory en Jean-Claude Drouot.

Tv-fresco in negen delen, naar de gelijknamige trilogie van Christrian Signol, met centraal het leven en de vele dramatische gebeurtenissen van een familie van binnenvaartschippers op de Dordogne, in de tweede helft van de 19e eeuw. Liefde, passies, haat, ambities, hoop, mislukkingen, menselijk lijden en min of meer avontuurlijke ondernemingen vormen de ingredi[KA3]enten van een familiekroniek [KA2]a la Fran[KA10]caise. De handeling begint in het jaar 1832 wanneer de dertien-jarige Benjamin Donnadieu (Wiik), net als zijn vader en grootvader, met een sleepboot hout gaat vervoeren van de bovenloop van de Dordogne naar de laagvlakte - precies te zijn van Souillac naar Libourne. De jongen hoopt later onder de knoet van Ars[KA2]ene Lombard (Verley), de grote baas, en voor eigen rekening te kunnen varen. Zeven jaar later slaagt de inmiddels volwassen Benjamin (nu gespeeld door Blanc) erin een nieuwe afzetmarkt voor het hout te vinden. De toekomst ziet er stralend uit en Benjamin stapt fier in de voetsporen van zijn vader. Hij heeft ook een `verboden` relatie met Marie Paradou (Richert) en hij wordt weggestuurd voor een harde opleiding bij de marine. De zwangere Marie is wanhopig en twijfelt tussen haar liefde voor Benjamin en een verstandshuwelijk (met materi[KA3]ele zekerheid) die de notarisklerk Alexandre Duthil (Gr[KA1]eggory) haar en haar kind kan bieden. Benjamin gaat zich later met het vervoer van ondermijnende republikeinse geschriften bezighouden. Een gepland trac[KA1]e van de spoorlijn tot Souillac betekent een nekslag voor de schippers. Opvallend mooie landschappen van de P[KA1]erigord, Corr[KA2]eze en vooral van de Dordogne maken dit lange epos van de Isra[KA3]elische generaalsdochter Dayan (zij speelt zelf een rolletje) het volgen waard. Zij liet zich duidelijk inspireren door het oeuvre van John Ford. Bij het geheel kwamen negentig acteurs, honderd figuranten en een technische ploeg van 45 personen te pas. Scenaristen zijn Jean- Pierre Sinapi en Daniel Tonachella, die eerder al voor de tv de hit JALNA maakten. Drouot - van oorsprong een Belg en waar is de tijd van THIERRY LA FRONDE, Frankrijks populairste serie! - is een robuuste vijftiger, de familiepatriarch Victorien en vader van Benjamin, met madame Depardieu als zijn tv-echtgenote Elina.

Lou n'a pas dit non

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Anne-Marie Miéville. Met o.a. Harry Cleven, Methilde Weyergans, Geneviève Pasquier, Caroline Micla en Manuel Blanc.

Tv-fresco in negen delen, naar de gelijknamige trilogie van Christrian Signol, met centraal het leven en de vele dramatische gebeurtenissen van een familie van binnenvaartschippers op de Dordogne, in de tweede helft van de 19e eeuw. Liefde, passies, haat, ambities, hoop, mislukkingen, menselijk lijden en min of meer avontuurlijke ondernemingen vormen de ingredi[KA3]enten van een familiekroniek [KA2]a la Fran[KA10]caise. De handeling begint in het jaar 1832 wanneer de dertien-jarige Benjamin Donnadieu (Wiik), net als zijn vader en grootvader, met een sleepboot hout gaat vervoeren van de bovenloop van de Dordogne naar de laagvlakte - precies te zijn van Souillac naar Libourne. De jongen hoopt later onder de knoet van Ars[KA2]ene Lombard (Verley), de grote baas, en voor eigen rekening te kunnen varen. Zeven jaar later slaagt de inmiddels volwassen Benjamin (nu gespeeld door Blanc) erin een nieuwe afzetmarkt voor het hout te vinden. De toekomst ziet er stralend uit en Benjamin stapt fier in de voetsporen van zijn vader. Hij heeft ook een `verboden` relatie met Marie Paradou (Richert) en hij wordt weggestuurd voor een harde opleiding bij de marine. De zwangere Marie is wanhopig en twijfelt tussen haar liefde voor Benjamin en een verstandshuwelijk (met materi[KA3]ele zekerheid) die de notarisklerk Alexandre Duthil (Gr[KA1]eggory) haar en haar kind kan bieden. Benjamin gaat zich later met het vervoer van ondermijnende republikeinse geschriften bezighouden. Een gepland trac[KA1]e van de spoorlijn tot Souillac betekent een nekslag voor de schippers. Opvallend mooie landschappen van de P[KA1]erigord, Corr[KA2]eze en vooral van de Dordogne maken dit lange epos van de Isra[KA3]elische generaalsdochter Dayan (zij speelt zelf een rolletje) het volgen waard. Zij liet zich duidelijk inspireren door het oeuvre van John Ford. Bij het geheel kwamen negentig acteurs, honderd figuranten en een technische ploeg van 45 personen te pas. Scenaristen zijn Jean- Pierre Sinapi en Daniel Tonachella, die eerder al voor de tv de hit JALNA maakten. Drouot - van oorsprong een Belg en waar is de tijd van THIERRY LA FRONDE, Frankrijks populairste serie! - is een robuuste vijftiger, de familiepatriarch Victorien en vader van Benjamin, met madame Depardieu als zijn tv-echtgenote Elina.

Des feux mal éteints

1994 | Oorlogsfilm, Actiefilm

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Serge Moati. Met o.a. Manuel Blanc, Maria de Medeiros, Emmanuel Salinger, Hélène Vincent en Rufus.

J[KA1]er[KA4]ome (Blanc) heeft een opleiding genoten als journalist en wordt tegen het einde van de Algerijnse vrijheidsoorlog opgeroepen voor actieve dienst. Hij wordt ingedeeld bij de gemuilkorfde redactie van een krant voor de strijdkrachten. Het akkoord van Evian is getekend, maar de OAS begint met zijn verzet en de tactiek van de verschroeide aarde. Van een vriend die al in Algerije zit, ontvangt J[KA1]er[KA4]ome een lijst met namen van gevaarlijke rechtse personen. Vlak voor zijn inscheping wordt hij neergeknuppeld en ontfutselen zijn belagers hem de lijst. De vriend wordt vermoord en J[KA1]er[KA4]ome sluit vriendschap met diens mooie vriendin Tweedy Bird (De Medeiros) en raakt in Algerije bekneld in het strijdgewoel. Met vaart gefilmd stukje gescheidenis over Frankrijks Algerijnse verleden en erfenis. Wie daar niet goed mee op de hoogte is, geniet veel minder van deze rolprent. Naar het boek van Philippe Labro uit 1967 dat door Jean-Jacques Zilberman, Didier Decoin en regisseur Moati tot scenario werd bewerkt. Het puike camerawerk was in handen van Jacques Guerin en Georges Orset. De titel is afkomstig van een gedicht van de 19e eeuwse dichter Apollinaire en is bijna veertig jaar na het beëindigen van de Algerijnse oorlog helaas nog maar al te waar.

Un crime

1993 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1993. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Alain Delon, Manuel Blanc, Sophie Broustal, Francine Bergé en Maxime Leroux.

Een zelfingenomen jongeman (Blanc) uit een welgesteld gezin wordt beschuldigd van de moord op zijn ouders. Delon speelt de advocaat die hem met verve verdedigt en vrij weet te krijgen, maar dan aan het twijfelen slaat. De ouderwets spannende film moet het niet hebben van actie, maar draait vooral om de verbale confrontatie tussen cliënt en advocaat. Het personage van Blanc en de verschillende plotwendingen doen meer dan eens denken aan de latere succesthriller Primal Fear. Gebaseerd op de roman Le dérapage van Gilles Perrault, die naar verluidt niet erg te spreken was over de film.

J'embrasse pas

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van André Téchiné. Met o.a. Manuel Blanc, Philippe Noiret, Emmanuelle Béart, Hélène Vincent en Yvan Desni.

Pierre (Blanc) is een jongeman uit de provincie, die zijn geluk wil beproeven in Parijs. De realiteit van het dagelijkse bestaan blijkt keihard te zijn en om zich in leven te houden, moet hij zich prostitueren. Hierdoor heeft hij talloze ontmoetingen met de meest uiteenlopende mensen. De vergelijking met MIDNIGHT COWBOY dringt zich op, maar Téchiné is geen Schlesinger en deze film is ook geen meesterwerk. Het onderwerp is ongenuanceerd behandeld, de personages zijn vaag en de film is nauwelijks geloofwaardig. De som van het totaal is onaangenaam. Jammer. Scenario van Jacques Nolot, Michel Grisolia en de regisseur. Camerawerk van Thierry Arbogast.