Marie-Anne Chazel (1951): regie, cast en scenario.
Er zijn 29 films gevonden.

Presque comme les autres

2015 | Drama

Frankrijk 2015. Drama van Renaud Bertrand. Met o.a. Julie-Marie Parmentier, Bernard Campan, Marie-Anne Chazel en Côme Rossignol de la Ronde.

Acteurskoppel Séverine (Parmentier) en Christoph (Campan) hebben samen een zoon van drie die anders is dan de meeste andere kinderen. Onrustig en in zichzelf gekeerd: het is moeilijk Tom in slaap te krijgen of hem met zijn omgeving te laten communiceren. Praterig televisiedrama, geïnspireerd op een boek van een stel dat het zelf had meegemaakt en op veel onbegrip stuitte van artsen en psychologen, over ouders die stap voor stap accepteren dat hun kind autistisch is. Eerder goedbedoelde dan sterk gemaakte film, maar wel inzichtelijk.

Le boeuf clandestin

2013 | Komedie

Frankrijk 2013. Komedie van Gérard Jourd'hui. Met o.a. Christian Clavier, Judith Chemla, Marie-Anne Chazel, Didier Bezace en Bruno Putzulu.

Derde verfilming van de Marcel Aymé-roman uit 1939. Waarin meneer Berthaud, bankfiliaaldirecteur te Parijs, door dochter Roberte wordt betrapt op het stiekem verorberen van een biefstuk. En dat terwijl hij toch voorgaf, uit overtuiging vegetariër te zijn geworden. Iets barst in het ideaalbeeld dat dochter heeft van vaderlief, en ten huize Berthaud gaan de verhoudingen schuiven. Amusante, fraai opgenomen milieuschets stelt het zonder de romanfinesse van Aymé-detail, maar kan bogen op voortreffelijke komediespelers. Clavier en Chazel, monsieur en madame Berthaud, waren dertig jaar gehuwd.

La fille du puisatier

2011 | Drama, Romantiek

Frankrijk 2011. Drama van Daniel Auteuil. Met o.a. Daniel Auteuil, Kad Merad, Sabine Azéma, Jean-Pierre Darroussin en Nicolas Duvauchelle.

Verder met oa Astrid Bergès-Frisbey en Kad Merad. Regiedebuut van de Franse acteur Auteuil, die zelf te zien is als de puttengraver wiens dochter zwanger raakt van een jonge gevechtspiloot. Maar dan breekt de Eerste Wereldoorlog uit, en wordt al snel niets meer van hem vernomen. Remake van de gelijknamige volkse tragikomedie uit 1940 van Marcel Pagnol, gemaakt op initiatief van diens kinderen. Auteuil, die zelf schitterde in Pagnol-verfilmingen Jean de Florette en Manon des sources, stortte zich na La fille du puisatier gelijk op nieuwe versies van nog drie Pagnol-films.

Brassens, la mauvaise réputation

2011 | Drama, Muziek

Frankrijk 2011. Drama van Gérard Marx. Met o.a. Stéphane Rideau, Marie-Anne Chazel, Bruno Lochet, Lorella Cravotta en Didier Pain.

'Mais les braves gens n'aiment pas que/ l'on suive une autre route qu'eux'. Aldus luiden de terugkerende regels uit het Brassens-chanson dat deze ouderwets ambachtelijke telefilm zijn titel verleende. Brassens (1921-1981) was bepaald niet van het braveburgerdom, dat inderdaad minzaam keek naar de bohémien-poëet-zanger van de impertinente liedjes. Deze kroniek over de jongere jaren van het chansonicoon start in 1939 in Sète, waar jeugddelinquent Georges aanvankelijk niet voor het rechte pad lijkt voorbestemd. Rideau oogt aanvankelijk ietwat erg rijp en breedgeschouderd voor Brassens als jeune premier.

Les bronzés 3: Amis pour la vie

2006 | Komedie

Frankrijk 2006. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Josiane Balasko, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, George Aguilar en Karine Belly.

'Mais les braves gens n'aiment pas que/ l'on suive une autre route qu'eux'. Aldus luiden de terugkerende regels uit het Brassens-chanson dat deze ouderwets ambachtelijke telefilm zijn titel verleende. Brassens (1921-1981) was bepaald niet van het braveburgerdom, dat inderdaad minzaam keek naar de bohémien-poëet-zanger van de impertinente liedjes. Deze kroniek over de jongere jaren van het chansonicoon start in 1939 in Sète, waar jeugddelinquent Georges aanvankelijk niet voor het rechte pad lijkt voorbestemd. Rideau oogt aanvankelijk ietwat erg rijp en breedgeschouderd voor Brassens als jeune premier.

Au secours, j'ai 30 ans!

2004 | Komedie

Frankrijk 2004. Komedie van Marie-Anne Chazel. Met o.a. Pierre Palmade, Giovanna Mezzogiorno en Nathalie Corré.

Pretentieloze grote stads-klucht over een drietal dertigers in Parijs dat elkaar eeuwige trouw en vriendschap heeft beloofd tijdens de kinderjaren. Bevallige Kathy (Mezzogiorno) speelt de feeks die liefde afhoudt uit angst gekwetst te worden. Tara (Corré) wordt emotioneel misbruikt en zoek haar heil in eten. Yann (Palmade) is zowaar gelukkig in de liefde, met vriend Alfredo. De alledaagse sores vervliegen als magere Hein plaatsneemt in de wachtkamer van één van de drie. Solide acteerwerk, maar de film zakt gaandeweg wat in. Gebaseerd op de roman Last Chance Saloon (2001) van de Ierse schrijfster Marian Keyes (1963).

Les couloirs du temps: Les visiteurs 2

1998 | Komedie, Sciencefiction

Frankrijk 1998. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Jean Reno, Christian Clavier, Muriel Robin, Marie-Anne Chazel en Christian Bujeau.

In middeleeuws Frankrijk wordt ridder Godefroy bestolen door zijn knecht Jacqouille, die er met de juwelen van zijn bruid vandoor gaat. Godefroy zet de achtervolging in, een tocht die hem leidt tot in de 20ste eeuw.

Les sœurs Soleil

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Jeannot Szwarc. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Thierry Lhermitte, Clémentine Célarié, Léonore Confino en Didier Benureau.

In middeleeuws Frankrijk wordt ridder Godefroy bestolen door zijn knecht Jacqouille, die er met de juwelen van zijn bruid vandoor gaat. Godefroy zet de achtervolging in, een tocht die hem leidt tot in de 20ste eeuw.

La vengeance d'une blonde

1994 | Komedie

Frankrijk 1994. Komedie van Jeannot Szwarc. Met o.a. Christian Clavier, Marie-Anne Chazel, Clémentine Célarié, Thierry Lhermitte en Annie Cordy.

Verslaggever bij regionale tv-zender wordt tot zijn stomme verbazing nieuwslezer bij belangrijke commerciële omroep. De promotie heeft grote gevolgen voor zijn gezin, dat hij genadeloos begint te verwaarlozen. Totdat zijn liefhebbende echtgenote even genadeloos terugslaat. Sarcastische kijk op het tv-wereldje van oudgediende Jeannot Szwarc, die dat wereldje van binnen en buiten kent (Szwarc regisseerde tientallen afleveringen van oa Ally McBeal, CSI, JAG, etc.). De film is grappig bedoeld, maar slaat de plank veel te vaak mis, en is bovendien te oppervlakkig om als satire op televisie en roem te kunnen boeien.

Vacances au purgatoire

1992 | Komedie

Frankrijk 1992. Komedie van Marc Simenon. Met o.a. Thierry de Peretti, Marie-Anne Chazel en Mylène Demongeot.

Verslaggever bij regionale tv-zender wordt tot zijn stomme verbazing nieuwslezer bij belangrijke commerciële omroep. De promotie heeft grote gevolgen voor zijn gezin, dat hij genadeloos begint te verwaarlozen. Totdat zijn liefhebbende echtgenote even genadeloos terugslaat. Sarcastische kijk op het tv-wereldje van oudgediende Jeannot Szwarc, die dat wereldje van binnen en buiten kent (Szwarc regisseerde tientallen afleveringen van oa Ally McBeal, CSI, JAG, etc.). De film is grappig bedoeld, maar slaat de plank veel te vaak mis, en is bovendien te oppervlakkig om als satire op televisie en roem te kunnen boeien.

Les visiteurs

1992 | Komedie, Familiefilm, Sciencefiction, Drama

Frankrijk 1992. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Jean Reno, Christian Clavier, Valérie Lemercier, Marie-Anne Chazel en Christian Bujeau.

Poiré, regisseur van verscheidene succesvolle komedies, biedt amusement voor het grote publiek met de wederwaardigheden van een dappere ridder en zijn schildknaap, die na een vergissing met een toverdrankje in onze tijd zijn terechtgekomen. Poiré werkt het anachronisme op humoristische wijze uit, laat terloops de veranderingen van de zeden zien en wijst op allerlei ogenschijnlijk doodgewone dingetjes die voor de middeleeuwse logica niet te bevatten zijn. Reno is sober; Clavier daarentegen uitbundig. Lemercier is een bourgeois-type en Chazel leeft zich helemaal uit als zingende zwerfster. In deze komedie wisselen subtiliteit en botte grappen elkaar af. Als familievermaak geslaagd. Scenario van Regisseur Poiré en Christian Clavier. Camerawerk van Jean-Yves Le Mener.

Fantôme sur l'oreiller

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Pierre Mondy. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Christian Clavier, Michel Aumont, Martin Lamotte en Philippe Khorsand.

Een tamelijk banaal verfilmde bewerking van het stuk Taking Steps van Alan Ayckbourn, gewijd aan het onvermijdelijke Britse thema van het spookkasteel, met diverse niet zo nieuwe verwikkelingen, snedige dialogen - die aan deze zijde van het Kanaal nauwelijks overkomen - en zeer onevenwichtige acteerprestaties. In dit genre zijn uiteraard wel betere films gemaakt, zoals THE GHOST GOES WEST van René Clair. Mondy, die is overgestapt naar de televisie, schittert bepaald niet.

Une folie

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Jacques François, Anna Brucnal, Jean-Pierre Moulin, Marie-Anne Chazel en Claire Nadeau.

bewerking Een bewerking van de komedie van Sacha Guitry, waarin de psychiatrie op de korrel wordt genomen. Een amusant stuivertje wisselen van getikte personages maar een eenvoudige registratie van het stuk, zonder dat van bizondere filmische kwaliteiten sprake is. Yves-Andr [KA1]e Hubert (LE GRAND CHEMIN) beschouwde dit duidelijk als een televisie-opdrachtje tussendoor. En dan nog heeft hij het handig aangepakt.

Palace

1989 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Michel Ribes. Met o.a. Pierre Arditi, Michel Blanc, Jean Carmet, Darry Cowl en Eva Darlan.

Dit gedrocht bestaat uit een aantal scenes waartussen de titel het enige verband vormt, aangezien ze zich in een etablissement met een aantal zeer gevarieerde en vooral seksueel provocerende attracties afspelen. De totale afwezigheid van een scenario kan niet goedgemaakt worden door de acteurs, die te goed zijn voor deze logge en vulgaire komedie. De auteur komt uit de wereld van het toneel of, om precies te zijn, het kleinkunsttheater, maar niets van wat hij op het witte doek of de TV geproduceerd heeft voegt ook maar iets aan zijn toneelwerk, dat hem terecht beroemd gemaakt heeft, toe. Daar komt dan nog eens de verschrikkelijk vlakke regie bij, waardoor de film meer weg heeft van een soort revue, waarin iedereen drie korte optredens doet om vervolgens weer te verdwijnen. Meer verbijsterend dan

Mes meilleurs copains

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Gérard Lanvin, Christian Clavier, Jean-Pierre Bacri, Louise Portal en Philippe Khorsand.

Terugblikfilm van en met veertigers waarin liefdevol wordt gemijmerd over verkwanselde idealen en principes. Centraal staan vijf Franse mannen van de generatie '68 die weer bij elkaar komen naar aanleiding van het bezoek uit Canada van hun oude vriendin en muze Bernadette. In de jaren 60 vormden ze een bandje maar de heren verzandden liederlijk in oeverloze protestpop terwijl zij solo beroemd werd. Een pretentieloos blijspel waarin filmmaker en co-scenarist Poiré soepel schakelt tussen verschillende sferen (van honingzoet tot azijnzuur) en tijden (jaren 60 tot en met de jaren 80).

Maillan-Les-Bains

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Christian Vidalie. Met o.a. Jacqueline Maillan, André Dussollier, Vanessa Paradis, Christophe Dechavanne en Charles Aznavour.

Deze komisch bedoelde smeltkroes bevat weinig idee[KA3]en in de mise-en-sc[KA2]ene en is inhoudelijk wisselend van kwaliteit. Hoewel sommigen (Dussolier, Aznavour, Villeret en Mondy) beantwoorden aan het beoogde doel, vraag je je af wat anderen in deze film komen doen zoals (Hardy, Mas en Lara). Ook bekend als LE RIRE DE JAQUELINE MAILLAN.

La vie dissolue de Gérard Floque

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Roland Giraud, Marie-Anne Chazel, Clémentine Célarie, Jacqueline Maillan en Jacques François.

De propvolle week van een reclame-ontwerper, gezien door de zéér kortzichtige blik van Lautner: de reclame, de tv- presentator, dealende middelbare scholiere, punktrio, lesbisch duo, afgestompte smerissen, dialogen in de stijl van Aap-Noot- Mies, etc. Van een zeldzame stompzinnigheid en een belediging voor de Franse film. Scenario van Jean-Jacques Tarbes en Christian Watton.

Cross

1986 | Film noir, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1986. Film noir van Philippe Setbon. Met o.a. Michel Sardou, Roland Giraud, Patrick Bauchu en Marie-Anne Chazel.

CROSS is als eerste lange speelfilm bepaald niet geslaagd te noemen. Het is de zoveelste variant op het verhaal van de opgewonden smeris die het recht in eigen hand neemt en Jan en Alleman in de pan hakt. Hij begint onmiddellijk hysterisch met revolver, granaten of machinegeweer te zwaaien. We zien alleen maar verdorven, verslaafde, zieke en bovendien idiote types! Niets dan cliché's in wat op een opeenvolging van shots lijkt. De maker is afkomstig uit het stripwereldje en dat is wel heel erg duidelijk te merken.

Le Père Noël est une ordure

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Jean-Marie Poiré. Met o.a. Thierry Lhermitte, Anémone, Marie-Anne Chazel, Gérard Jugnot en Christian Clavier.

Bewerking door acht scenarioschrijvers van het gelijknamige stuk van de Splendid-groep. Het onderwerp van dit waanzinnige stuk, een dronken, diefachtige en humeurige Kerstman die een zeer turbulente avond doorbrengt, is volkomen onbelangrijk. Er zitten geslaagde en minder geslaagde vondsten in, die soms uit boulevardstukken afkomstig lijken te zijn. Met sommige scènes worden heilige huisjes omver geworpen, zoals die waarin een lijk in stukken wordt gesneden en de lichaamsdelen worden verpakt als leuke cadeautjes met strik en die waarin 'handschoenen' worden gebreid voor lepralijders. Een vernieuwende Franse komedie tussen zijn banale soortgenoten en hij vervalt niet in de gebruikelijke schunnigheid, die de zogenaamde 'komische' Franse cinema zo vaak vergalt. En hoewel de humor het niveau van Monty Python niet haalt, is deze toch absurd, zwart, bijtend en vernietigend.

Viens chez moi, j'habite chez une copine

1981 | Komedie, Drama

Frankrijk 1981. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Michel Blanc, Bernard Giraudeau, Thérèse Liotard, Anémone en Christine Dejoux.

Een niet al te gisse opportunist verliest werk en woning en trekt tijdelijk in bij een bevriend stel wiens woning, voedsel, leven en (voor zijn diverse, vaak moeizame veroveringen) slaapkamer hij volledig annexeert. Deze binnen café-theater ontstane komedie komt voort uit de boulevardkluchttraditie, maar krijgt in de filmversie een meerwaarde door de verve van de jonge spelers. Kleine en kale Blanc is een verrassende versierder wiens onverstoorbaarheid bij alles wat hij aanricht zelfs aandoenlijk gaat werken. De regisseur en Blanc maakten eerder de in Frankrijk zeer populaire komedies rondom Les Bronzés.

Quand tu seras débloqué, fais-moi signe

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Christian Clavier, Anémone, Marie-Anne Chazel, Philippe Léotard en Patrick Fierry.

Een Parijse jongen uit een kleinburgerljk milieu belandt door autopech in een 'milieuvriendelijke' commune. Hij wordt verliefd op één van de 'seksueel bevrijde' meisjes. Hij moet zich eerst van zijn burgerlijke gewoonten bevrijden voor de groep hem als een van de hunnen aanvaardt. Dat lukt niet zo best, net zo min als het met de liefde goed gaat. Na JE VAIS CRAQUER is dit een nieuwe satire op de vormen van modieus snobisme; deze film mist de scherpte van Leterriers vorige film, zodat een boulevard- komedie in een ietwat andere situatie het resultaat is. Alle acteurs spelen hun rollen met een plezierig aandoende animo.

Le père Noël est une ordure

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Philippe Galand. Met o.a. Marie-Anne Chazel, Anémone, Christian Clavier, Gérard Jugnot en Thierry Lhermitte.

Het grootste nadeel van deze tv-film is dat zij een jaar later met dezelfde acteurs door Jean-Marie Poiré gedraaid werd. Beide films zijn weliswaar gebaseerd op hetzelfde stuk, dat door de voornoemde zes acteurs geschreven werd onder de vlag van Splendid (een kleinkunsttheater dat toentertijd in de mode was) en dat overigens in alle opzichten het grootste succes van dit collectief was, maar dat is nog geen excuus voor het feit dat de film met haar vlakke regie niet verder komt dan het niveau van op cellulose gezet toneel. De film lijkt dan ook overbodig, hoewel het talent van de acteurs een iets hogere waardering waard is:

L'année prochaine si tout va bien

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Isabelle Adjani, Thierry Lhermitte, Marie-Anne Chazel, Bernard Crommbey en Fred Personne.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

L' Annee Prochaine Si Tout Va Bien

1981 | Drama, Komedie

Frankrijk 1981. Drama van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Louise Rioton, Virginie Thevenet, Antoinette Moya, Fred Personne en Bernard Crommbey.

Een kordate en praktische jonge vrouw woont samen met een grillige, aan stemmingen onderhevige striptekenaar. De alledaagse conflicten worden zowel verhevigd door het bezoek van haar ouders, als door haar wens een kind te krijgen, een verantwoordelijkheid waar hij niet aan wil. De debutant schreef een fris en treffend scenario over de omkering van relatiepatronen zonder daar meer dan alleen een bekwame vorm aan te geven. De spontaniteit van de goedgekozen acteurs breekt daar echter doorheen.

Babas cool, Les

1981 | Komedie

Frankrijk 1981. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Christian Clavier, Marie-Anne Chazel, Philippe Léotard, Anémone en Nadia Barentin.

Vage liefdesavonturen in de Provence en in Parijs rond een stelletje en een commune in de stijl van het post-hippie- tijdperk. De vraag is waarom de regisseur van UN ROI SANS DIVERTISSEMENT een scenario dat zo beneden alle peil is, heeft geaccepteerd. Scenario van Philippe Bruneau et Martin Lamotte.

On n'est pas des anges...elles non plus

1980 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1980. Komedie van Michel Lang. Met o.a. Sabine Azéma, Pierre Vernier, Georges Beller, Henri Courseaux en Marie-Catherine Conti.

Een melige, langdradige romantische komedie waarin drie vrienden onbezorgd op vrouwenjacht gaan tot ze ontdekken dat het meisje op wie ze alledrie in stilte verliefd zijn op het verlanglijstje staat van een Italiaanse playboy. Voor zover er aan deze intrige al lol te beleven valt, wordt dat grondig ondergraven door het zeurderige moraliserende ondertoontje van het hypocriete geheel. Scenario van Michel Lang.

Fais gaffe à la gaffe

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Paul Boujenah. Met o.a. Roger Mirmont, Marie-Anne Chazel, Daniel Prévost, François Maistre en Marco Perrin.

Verdienstelijke poging om de sublieme stripfiguur Guust Flater van Franquin te verfilmen. Debuterend regisseur Boujenah (22 jaar!) en hoofdvertolker Mirmont slagen erin de sfeer van het stripverhaal filmisch te vertalen maar het onvermijdelijk anekdotische scenario mist echte hoogtepunten zodat de film na een sterke start begint te slepen. Maistre heeft een paar goede scènes als meneer Dupuis.

Les bronzés font du ski

1979 | Komedie

Frankrijk 1979. Komedie van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Marie-Anne Chazel, Gérard Jugnot en Josiane Balasko.

Over de 2,3 miljoen bezoekers voor hun zomerfarce Les bronzés was de Parijse café-théâtre-groep Splendid zelf nog het meest verbaasd. Een jaar later schoof het komediecollectief er met Leconte een tweede bioscoopuitje achteraan. Ditmaal koldert de vriendengroep in het wintersportoord Val d'Isère iets filmsoepeler van de ene scène in de andere. In zijn autobiografie Je suis un imposteur meldt Leconte dat een vileine verdwaalepisode in de bergen uit de film werd gesneden: de producent vond de kannibalenhumor onkies. De 40 minuten pretcelluloid werden helaas nimmer meer gezien.

Les bronzés

1978 | Drama, Komedie

Frankrijk 1978. Drama van Patrice Leconte. Met o.a. Thierry Lhermitte, Michel Blanc, Gérard Jugnot, Marie-Anne Chazel en Josiane Balasko.

Filmdebuut van de roemruchte Parijse café-théâtre-troupe Splendid, naar hun gezamenlijke boulevardstuk Amours, coquillages et crustacés. De zonnige bioscoophit lanceerde de carrières van Lhermitte, Jugnot, Blanc, Josiane Balasko, Christian Clavier én regisseur Leconte. Het verhaal is een sketch-achtige collage van de al dan niet amoureuze avonturen van een vriendengroep in en om een Club Med-achtig resort in Ivoorkust. Blanc steelt veelvuldig de show als hilarische zielenpoot. Serge Gainsbourg droeg 'Sea, Sex and Sun' bij, een riedeltje zorgeloos dat deze Franse goedeluimklassieker heel best samenvat. Cultstatus, twee vervolgen.