Agnès Varda (1928-2019): regie, cast, scenario, productie, camera en montage.
Er zijn 33 films gevonden.

Le bonheur

1965 | Drama, Romantisch drama, Romantiek

Frankrijk 1965. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Jean-Claude Drouot, Marie-France Boyer, Claire Drouot, Sandrine Drouot en Olivier Drouot.

Timmerman François (Drouot) is gelukkig getrouwd met Thérèse en heeft twee schattige kinderen. Op een dag ontmoet hij Émilie (Boyer) en raakt verliefd. Hij meent die twee liefdesrelaties wel te kunnen combineren, maar dat pakt anders uit. Tweede speelfilm van filmmaakster Varda (1928), die haar voorliefde voor schilder Jean Renoir weergeeft in romantische picknicks in kleurige, bloemrijke landschappen. Ze castte het echte gezin van hoofdrolspeler Drouot, wat mooie naturelle familiemomenten oplevert. In 2017 maakte de produktieve Varda nog de documentaire Visages Villages.

Varda par Agnès

2019 | Documentaire, Biografie

Frankrijk 2019. Documentaire van Agnès Varda en Didier Rouget. Met o.a. Agnès Varda, Sandrine Bonnaire en Nurith Aviv.

In haar allerlaatste film geeft La Varda (1928-2019) college over haar oeuvre en werkwijze, doorspekt met fragmenten uit haar twintig films, vele foto’s en ander visueel werk. Zoals altijd speels en bevlogen, doceert ze vanuit een regiestoel op een theaterpodium en gaat ze op belangrijke locaties in gesprek met medewerkers van vroeger. Het resultaat is een film over alledaagsheid, verbeelding, kijken, zwerven, recyclen, feminisme, liefde en nog veel meer. Film volgens Varda is niet de tijd bevriezen en zo de dood ontkennen, maar meegaan met de tijd, en daarmee dus een vorm van stervensbegeleiding.

Visages, villages

2017 | Documentaire

Frankrijk 2017. Documentaire van JR en Agnès Varda.

Een bijna uitgestorven mijnwerkersstraatje, een geitenmelkerij en een van een klif gevallen bunker zijn slechts enkele van de bijzondere locaties die fotograffiti-kunstenaar JR en nouvelle vague-coryfee Agnès Varda bezoeken in hun avontuurlijke docu-roadmovie door Frankrijk, die eindigt op de stoep bij Godard. Hij 33, zij 88, brengen verleden en heden samen met portrettengalerijen in de openlucht als ode aan de fotografie, het toeval en het kunstzinnige oog. Wat dood was herleeft miraculeus in een speelse dialoog tussen kunstenaar, model en toeschouwer: poëtisch, ontroerend, en deksels amusant.

Les plages d'Agnès

2008 | Documentaire, Biografie

2008. Documentaire van Agnès Varda.

Autobiografische documentaire van filmmaakster Agnès Varda.

Deux ans après

2002 | Documentaire

Frankrijk 2002. Documentaire van Agnès Varda. Met o.a. Macha Makeïeff en Agnès Varda.

Autobiografische documentaire van filmmaakster Agnès Varda.

Les glaneurs et la glaneuse

2000 | Documentaire

Frankrijk 2000. Documentaire van Agnès Varda.

Op haar 72ste voor het eerst gewapend met een handzame digitale camera zonder ballast, trekt Varda door Frankrijk om mensen te volgen en te bevragen die om uiteenlopende redenen oogstresten, overtollig voedsel of afdankspulletjes sprokkelen. Gaandeweg ontstaat zowel een kaleidoscopisch portret van een gecompartimenteerde en overconsumptieve samenleving als een bespiegelende kijk op de waarde, en soms schoonheid, van alledaagse dingen. Filmtitel refereert aan het olieverfdoek Des glaneuses (‘Arenleessters’) uit 1857 van Jean-François Millet; Varda zelf is de glaneuse, sprokkelaarster van beelden en momenten. Vermakelijk vervolg: Deux ans après (2002)

Je t'aime, je te filme

1999 | Documentaire

Zwitserland​/​​Frankrijk 1999. Documentaire van Anne Andreu en Jean-Michel Vecchiet. Met o.a. Isabella Rossellini, Anna Karina, Claude Lelouch, Solveig Dommartin en Bertrand Blier.

Op haar 72ste voor het eerst gewapend met een handzame digitale camera zonder ballast, trekt Varda door Frankrijk om mensen te volgen en te bevragen die om uiteenlopende redenen oogstresten, overtollig voedsel of afdankspulletjes sprokkelen. Gaandeweg ontstaat zowel een kaleidoscopisch portret van een gecompartimenteerde en overconsumptieve samenleving als een bespiegelende kijk op de waarde, en soms schoonheid, van alledaagse dingen. Filmtitel refereert aan het olieverfdoek Des glaneuses (‘Arenleessters’) uit 1857 van Jean-François Millet; Varda zelf is de glaneuse, sprokkelaarster van beelden en momenten. Vermakelijk vervolg: Deux ans après (2002)

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Les Demoiselles ont eu 25 ans

1993 | Documentaire

Frankrijk 1993. Documentaire van Agnès Varda.

Het is feest in de plaats uit de titel ter gelegenheid van de 25ste verjaardag van de film LES DEMOISELLES DE ROCHEFORT. Varda, echtgenote van de in 1990 overleden regisseur Jacques Demy, heeft een verslag gemaakt, waarin ze vergelijken tussen de film en de draaidagen heeft gezocht.

Jacquot de Nantes

1991 | Biografie, Drama

Frankrijk 1991. Biografie van Agnès Varda. Met o.a. Philippe Maron, Edouard Joubeaud, Laurent Monnier, Brigitte De Villepoix en Daniel Dublet.

33 jaar was het regisseurskoppel Agnès Varda en Jacques Demy samen, ieder voor zich maakte carrière met zeer verschillende oeuvres. Jacquot de Nantes, biografische film over voornamelijk de jonge jaren van cinefiel Demy ('Jacquot') in Nantes, is het vaarwel van Varda aan haar geliefde echtgenoot. Kort na de opnamen, waarbij hij nog aanwezig was, stierf Demy aan een hersentumor. In de Franse filmhistorie bestaat geen grafschrift zo joyeus en teder als deze laatste blik over de schouder. Tussen de gespeelde scènes zijn fragmenten uit Demy-klassiekers ingelast.

Kung-Fu Master!

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Jane Birkin, Mathieu Demy, Charlotte Gainsbourg, Eva Simonet en Judy Campbell.

Een simpel verhaaltje over een vrouw die de veertig nadert met een tiener van amper vijftien jaar (zoon van Varda en Jacques Demy). Hun omgeving dwingt hen uit elkaar te gaan. De jongen vindt al snel troost in videospelletjes (vandaar de titel van de film) maar de vrouw lijdt veel meer onder het besef dat zij ouder wordt. De uitstekende spelprestaties van de twee hoofdpersonen wegen op tegen de hinderlijke indruk dat het om een familieonderonsje gaat en het z.g. kritische, modieuze dialoog dat snel veroudert. naar een verhaal van Jane Birkin. Camerawerk van Pierre-Laurent Chenieux. Ook bekend als LE PETIT AMOUR.

Jane B. par Agnès V.

1988 | Biografie

Frankrijk 1988. Biografie van Agnès Varda. Met o.a. Jane Birkin, Philippe Léotard, Jean-Pierre Léaud, Farid Chopel en Alain Souchon.

Een portret van Birkin waarin zij door Varda van alle kanten wordt belicht. Met bovendien verschillende fictieve scènes, in beeld vormgegeven dromen en tableaux vivants. Kortom, een ware puzzel waarin vrienden optreden - het is een vriendenfilm inclusief de beperkingen die dat met zich meebrengt: een mengsel van werkelijkheid en kunstgrepen, een aardige hoeveelheid overbodige aanstellerij maar ook sterke stukken. Het gaat hier zowel om de betrekkingen die de regisseuse met haar model onderhoudt als om een film over Birkin, waarin voortdurend geflirt wordt met de werkelijkheid en de verbeelding. Camerawerk van Nurith Aviv en Pierre-Laurent Chenieux.

Kung Fu master

1987 | Drama

Frankrijk 1987. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Eva Simonet, Charlotte Gainsbourg, Mathieu Demy, Jane Birkin en Judy Campbell.

Een van de speelfilmfragmenten die Varda voor Birkin in petto had, bleek te groot voor de film Jane B. par Agnes V. Het werd een aparte prent waarin de gescheiden Birkin liefde opvat voor het 15-jarige schoolvriendje van haar dochter. De 'amour-fou' begint heel romantisch: Birkin zingt heerlijk hees een wijsje van Grieg: '...mais tu me reviendras, oh mon doux fiance, pour me ne plus quitter...'. Het joch (zoontje van Varda en regisseur Jacques Demy) staat tegen een deurpost geleund en doet een verwoede poging om spannend naar zijn toekomstige geliefde te kijken. Hoe mooi Varda ook filmde, en hoe knap er meestal wordt geacteerd, het gegeven is te onwaarschijnlijk om echt te kunnen overtuigen.

Jane B. par Agnès V

1987 |

Frankrijk 1987. Agnès Varda. Met o.a. Jean-Pierre Léaud, Philippe Léotard en Jane Birkin.

Een van de speelfilmfragmenten die Varda voor Birkin in petto had, bleek te groot voor de film Jane B. par Agnes V. Het werd een aparte prent waarin de gescheiden Birkin liefde opvat voor het 15-jarige schoolvriendje van haar dochter. De 'amour-fou' begint heel romantisch: Birkin zingt heerlijk hees een wijsje van Grieg: '...mais tu me reviendras, oh mon doux fiance, pour me ne plus quitter...'. Het joch (zoontje van Varda en regisseur Jacques Demy) staat tegen een deurpost geleund en doet een verwoede poging om spannend naar zijn toekomstige geliefde te kijken. Hoe mooi Varda ook filmde, en hoe knap er meestal wordt geacteerd, het gegeven is te onwaarschijnlijk om echt te kunnen overtuigen.

Sans toit ni loi

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Sandrine Bonnaire, Macha Méril, Patrick Lepcynski, Stéphane Freiss en Laurence Cortadellas.

Een jonge zwerfster wordt dood aangetroffen door een Marokkaanse landarbeider; ze is gestorven van de kou. De vraag is hoe kon het zover komen. Varda (1928–2019) probeert ter plekke een reconstructie te maken in haar hartverscheurende - en toch zeer afstandelijk gemaakte - drama Sans toit ni loi. Zwerfster Mona, die langzaam maar zeker de kracht en ambitie verliest om door te leven, wordt briljant vertolkt door de destijds achttienjarige Bonnaire. De film won in 1985 de Gouden Leeuw op het filmfestival van Venetië.

7 p., cuis., s.de b....à saisir

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Agnès Varda. Met o.a. Yolande Moreau en Saskia Cohen-Tanugi.

Bizarre surrealistische en uiterst sarcastische droom in een evenzeer merkwaardig huis, echter ongeloofwaardig door de verschillende vrouwen die allen bijzonder wreed zijn. Ongewoon, onvertelbaar, een film die getuigt van het talent van de regisseuse.

Mur Murs

1981 | Documentaire

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1981. Documentaire van Agnès Varda.

Een boeiende, documentaire impressie van de muurschilderingen in L.A. Varda toont niet alleen deze merkwaardige uitingen van creatieve straatkunst, maar praat ook met makers, opdrachtgevers en toevallige voorbijgangers. Af en toe heeft Varda de neiging op de intellectueel-filosofische toer te gaan, maar zelfs dan blijft het onderwerp fascineren. Camerawerk van Bernard Auroux.

Documenteur

1981 | Drama

Frankrijk 1981. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Sabine May, Lisa Blok, Charles Southwood, Gary Feldman en Tom Taplin.

De secretaresse van een Franse scenarioschrijfster bevindt zich met haar zoontje voor filmopnamen in Los Angeles. Hoewel ze een huis vindt en de jongen op school onderbrengt, lukt het hen niet door hun gevoel van isolement heen te breken, ook doordat de filmploeg steeds weg is voor opnamen. Deze semi-autobiografische film van Varda over haar ervaringen en gevoelens tijdens de opnamen van de documentaire MUR MURS boeit door de kille keerzijde van het meestal zonnig en ontspannen gepresenteerde Los Angeles, maar de onbestemde gevoelens van de heldin worden interessant noch overtuigend (Deze rol wordt gespeeld door Varda's 'cutter', die nog minder actrice is dan Varda zelf spelregisseuse). Camerawerk van Nurit Aviv.

The Other Doesn't One Sings

1977 |

Frankrijk 1977. Agnès Varda. Met o.a. Therese Liotard, Valérie Mairesse en Thérèse Liotard.

De secretaresse van een Franse scenarioschrijfster bevindt zich met haar zoontje voor filmopnamen in Los Angeles. Hoewel ze een huis vindt en de jongen op school onderbrengt, lukt het hen niet door hun gevoel van isolement heen te breken, ook doordat de filmploeg steeds weg is voor opnamen. Deze semi-autobiografische film van Varda over haar ervaringen en gevoelens tijdens de opnamen van de documentaire MUR MURS boeit door de kille keerzijde van het meestal zonnig en ontspannen gepresenteerde Los Angeles, maar de onbestemde gevoelens van de heldin worden interessant noch overtuigend (Deze rol wordt gespeeld door Varda's 'cutter', die nog minder actrice is dan Varda zelf spelregisseuse). Camerawerk van Nurit Aviv.

L' Une chante, l'autre pas

1977 | Drama, Komedie

België​/​​Frankrijk 1977. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Thérèse Liotard, Valérie Mairesse, Robert Dadies, Ali Affi en Jean-Pierre Pellegrin.

De parallelle ontwikkeling van twee jonge vrouwen gedurende veertien jaar huwelijk, werkkring, abortus en het bewust ongehuwde-moederschap en vooral hun onderlinge vriendschap op hun telkens weer kruisende wegen. Prentenboekachtige aanpak en al te naïeve rooskleurigheid - met veel zoet gezongen liedjes - ontneemt dit feministisch pamflet veel overtuigingskracht, ook door de erg schematische opbouw. Het niet aanheffen van een hoge toon is prijzenswaardig, maar de film vervalt in andere uiterste. De actrices contrasteren boeiend met elkaar. Scenario van Varda, camerawerk van Charlie van Damme.

L'une chante, l'autre pas

1976 | Drama

België​/​​Frankrijk​/​​Venezuela 1976. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Valérie Mairesse, Thérèse Liotard, Robert Dadies, Ali Rafie en Jean-Pierre Pellegrin.

Internationaal bewonderd feministisch pamflet van Agnès Varda (1928), de 'grootmoeder van de Franse Nouvelle Vague', over de vriendschap tussen twee vrouwen met de ontwikkeling van de Franse vrouwenbeweging als horizondoek. De wederzijdse genegenheid ontstaat nadat de provinciaalse Suzanne (Liotard) hulp krijgt van rebelse stadstiener Pauline (Mairesse) bij een (illegale) abortus. Jaren - en vele brieven - later komen de vrijgevochten vrouwen elkaar weer tegen bij een demonstratie en de vriendschap blijkt hechter dan ooit. L'une chante, l'autre pas is ontroerend maar niet sentimenteel, bevlogen maar niet belerend. Varda wilde 'het geluk van het vrouw-zijn' uitdragen en is geslaagd in haar opzet.

Daguerréotypes

1975 | Documentaire

Frankrijk 1975. Documentaire van Agnès Varda.

Een als altijd uitermate subjectief experiment van deze cineaste, die ditmaal van binnenuit het leven, het gedrag en de relaties die in de dagelijkse wereld van de bewoners van de rue Daguerre in Parijs een rol spelen, tracht te vangen. Dankzij de zeer levendige kijk, de vloeiend verlopende montage en geloofwaardige dieptepsychologie een uniek meesterwerk. Niet- professionele acteurs (onder wie de illusionist Mystag) en veel stemmig achtergrondgeluid. Camerawerk van Nurith Aviv en William Lubtchansky.

Lions Love

1969 | Documentaire

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1969. Documentaire van Agnès Varda. Met o.a. Shirley Clarke, James Rado, Gerome Ragni, Viva en Carlos Clarens.

Non-lineaire Franse film in een film waarin avant-gardistische cineast Shirley Clarke probeert een film te draaien rond de ménage à trois van Andy Warhols muze Viva en de makers van de musical Hair, Jerome Ragni en James Rado. Aanlokkelijk gesitueerd in een riant huurhuis op een heuvel in Hollywood, met een enorm bed, een zwembad en plastic binnen- en buitenplanten. Of zoals regisseur Varda het destijds zelf verwoordde: 'een film over sterren, films, huurhuizen, vrije liefde, plastic bloemen, bomen, vrije eindmontage, televisie en de aanslag op Bobby Kennedy.' Prettig naïef en heerlijk Frans.

Lion's love

1969 |

Verenigde Staten 1969. Agnès Varda. Met o.a. James Rado, Gerome Ragni en Viva.

Non-lineaire Franse film in een film waarin avant-gardistische cineast Shirley Clarke probeert een film te draaien rond de ménage à trois van Andy Warhols muze Viva en de makers van de musical Hair, Jerome Ragni en James Rado. Aanlokkelijk gesitueerd in een riant huurhuis op een heuvel in Hollywood, met een enorm bed, een zwembad en plastic binnen- en buitenplanten. Of zoals regisseur Varda het destijds zelf verwoordde: 'een film over sterren, films, huurhuizen, vrije liefde, plastic bloemen, bomen, vrije eindmontage, televisie en de aanslag op Bobby Kennedy.' Prettig naïef en heerlijk Frans.

Black Panthers

1968 | Documentaire

Verenigde Staten​/​​Frankrijk 1968. Documentaire van Agnès Varda.

Oakland 1968. Een conventie van de Black Panthers pleit voor gewelddadig verzet om gelijke rechten voor zwarten op te eisen in de Verenigde Staten. Ze verlangen een regering die zwarten vriendelijk gezind is en eren hun martelaars, waarvan Malcolm X de bekendste is. Het belangrijkste item van de dag is de eis tot vrijlating van Huey P. Newton, een van de leiders, die beschuldigd is van moord op een politieman. Ze beschouwen het als een oorlog, waarbij alle middelen zijn toegestaan. Zonder standpunt in te nemen, toont Varda de verhitte sfeer tijdens een bijeenkomst van de Black Panthers. Als ware volksmenners zwepen ze de toehoorders op via goedkope slogans, waarmee ze de ondergang van de blanke samenleving prediken. De actie mislukte trouwens, want Newton werd wel degelijk veroordeeld. Vooral interessant als tijdsbeeld. Fotografie van David Myers, John Schofield en Varda.

Loin du Vietnam

1967 | Documentaire

Frankrijk 1967. Documentaire van Jean-Luc Godard, Joris Ivens, William Klein, Claude Lelouch en Alain Resnais.

Een 'protestfilm' van zeven wereldbekende cineasten tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam. Godards gemummel, vanachter een dure filmcamera, is feitelijk 't meest realistische: zó hadden de meeste intellectuelen wel uitvluchten, waarom ze niet mee konden doen.

Les demoiselles de Rochefort

1967 | Musical, Komedie

Frankrijk 1967. Musical van Jacques Demy en Agnès Varda. Met o.a. Catherine Deneuve, Françoise Dorléac, Danielle Darrieux, George Chakiris en Gene Kelly.

Swingende lofzang op Hollywood-musicals. Deneuve en haar real life zus Françoise Dorléac zijn een tweeling in Rochefort-aan-zee, die verlangen naar het grotestadsleven. De meiden en hun caféhoudende moeder lopen hun voorbestemde liefdes tijdens de jaarmarkt steeds mis, maar de onvermijdelijke ontmoetingen blijven niet uit. Demy verwijst veelvuldig naar Hollywood-musicals als West Side Story, An American in Paris en Gentlemen Prefer Blondes, maar de vindingrijke vormgeving en de voorbijdansende Michel Piccoli en Jacques Perrin laten er geen twijfel over bestaan: dit is een Franse productie. Muziek: Michel Legrand.

Les créatures

1966 | Drama, Experimenteel

Zweden​/​​Frankrijk 1966. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Catherine Deneuve, Eva Dahlbeck, Jacques Charrier en Nino Castelnuovo.

Een schrijver wiens vrouw, die niet kan spreken, zwanger is, probeert mensen uit zijn omgeving tot personages van een nieuwe roman te maken, maar hun leven onttrekt zich telkens aan het door zijn fantasie uitgestippelde traject. De vrouw krijgt tijdens de bevalling haar spraak terug. Deze zowel pretentieuze als onnozele meditatie over zwangerschap blijft ondanks de fraaie beelden een wezenloos pionnenspel. Aardig om te zien is hoe anders de Zweedse Dahlbeck acteert in Franse regie. Scenario van Varda, montage van Jeanine Verneau en camerawerk van Willy Kurant.

Elsa la Rose

1966 | Documentaire

Frankrijk 1966. Documentaire van Agnès Varda. Met o.a. Elsa Triolet en Aragon.

De geschiedenis van een koppel dat elkaar al bijna veertig jaar kent. Ze praten over die dag in 1928 toen ze elkaar ontmoet hebben in de kunstkringen van Parijs. Hij schreef boeken over haar, vereeuwigde haar in zijn gedichten. Zij is een Russische en schrijft over haar land, een Rusland dat niet meer bestaat. Een eigenzinnig portret van het schrijversechtpaar Aragon en Elsa Triolet, dat een beeld geeft van een verdwenen Parijs en van twee mensen die, ondanks de leeftijd en de hen voorbijsnellende evolutie, toch nog gelukkig zijn met elkaar. Het geheel werd samengesteld door Varda en Raymond Zanchi en op warrige wijze gemonteerd door Jean Hamon. Jean Ferrat zingt liedjes en Michel Piccoli leest gedichten van Aragon. Achter de camera stonden Willy Kurant en William Lubschansky.

La nouvelle vague par elle-même

1964 | Documentaire

Frankrijk 1964. Documentaire van Robert Valey. Met o.a. Claude Chabrol, Jacques Demy, Georges Franju, Jean-Luc Godard en Henri Langlois.

In 1964 maakte regisseur/scenarioschrijver Valey een balans van de nouvelle vague op, vijf jaar na de geboorte, op het moment dat de grote namen, die deze stroming hadden voortgebracht, hun eerste commerciële flops hadden en door de kritiek waren neergesabeld. Valey laat de scheppers van de nieuwe golf aan het woord komen, die in 1962 zijn hoogtepunt beleefde. Ze praten honderduit over hun eerste film, hoe deze tot stand kwam, de moeilijkheden die ze ondervonden, enz. enz. Tevens toont Valey een beeld van het filmfestival van Cannes in 1959 waar de term nouvelle vague ontstond. Een hoop hoogdravend gelul, dat de gewone filmliefhebber siberisch laat. Hooguit interessant voor filmstudenten en -historici. Het commentaar wordt ingesproken door François Maistre. Het camerawerk is van Jean Isnard. In 1995 werd deze documentaire bewerkt door Janine Bazin en André Labarthe tot een film van een uur met nieuw commentaar van Jean-Claude Dauphin.

Cléo de 5 à 7

1962 | Drama, Komedie

Frankrijk​/​​Italië 1962. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Corinne Marchand, Antoine Bourseiller, Michel Legrand, José Luis de Villalonge en Dorothée Blanck.

Ingetogen drama van 'la grand-mère de la nouvelle vague' brengt twee uur uit het leven van de jonge zangeres Cléo (Marchand) in beeld. Terwijl ze wacht op de uitslag van een kankeronderzoek, zwerft ze door de straten van Parijs. Ze bezoekt haar geliefde, die haar eventuele ziekte niet onder ogen wil zien, koopt een hoed, raadpleegt een waarzegster en ontmoet een soldaat met verlof. Cléo de 5 à 7 betekende de doorbraak van Varda. Let op de gastrollen van Jean-Luc Godard, Eddie Constantine en Anna Karina in het zwart-wit slapstickfilmpje dat Cléo weer wat opvrolijkt.

L'Opéra-Mouffe

1958 | Documentaire

Frankrijk 1958. Documentaire van Agnès Varda. Met o.a. Dorothée Blanks, Antoine Bourseiller, André Rousselet, Jean Tusso en José Varela.

Varda geeft een zeer eigenzinnig beeld van de wijk achter het Parijse Panthéon, bekend als 'La Mouffe'. Met als uitgangspunt een zwangere vrouw, krijgen we een collectie van uiteenlopende figuren te zien, afgewisseld met beelden uit de natuur. Een naakt, vrijend koppel vormt de rode draad. Hier wordt het leven gemaakt en het leidt onvermijdelijk naar een bestaan in de anonimiteit, totdat de onafwendbare dood erop volgt. Het werd een prachtige reeks beeldcomposities, maar het resultaat beantwoordt toch niet aan de ambities van de regisseuse/scenariste. Alleen interessant voor wie de oorsprong van Varda's werk wil leren kennen. Fotografie van Sacha Vierny.

La pointe courte

1956 | Drama, Documentaire

Frankrijk 1956. Drama van Agnès Varda. Met o.a. Silvia Montfort, Philippe Noiret en Silvia Monfort.

Een stads echtpaar is naar een Zuidfrans vissersdorp gekomen om orde op zaken te stellen in hun relatie. Hun gekibbel en de verzoening worden gecontrasteerd met het harde bestaan van de dorpelingen en hun spontane feeststemming bij een groot toernooi te water. Een meer interessante dan geslaagde debuutfilm van de fotografe Varda die haar afkomst verraadt in de al te gekunsteld gecomponeerde documentaire beelden, hoewel de sociale impressie het wint van de zeurderige relatieproblematiek (door de debuterende Noiret wordt verbazend houterig gespeeld). Alain Resnais deed de montage. Camerawerk van Louis Stein.