Jérôme Le Paulmier

De l'amour

Frankrijk 2001. Drama van Jean-François Richet. Met o.a. Virginie Ledoyen, Yazid Aït, Mar Sodupe, Stomy Bugsy en Jean-François Stévenin.

Le pôteau d'Aldo

Frankrijk 1995. Komedie van Didier Grousset. Met o.a. Bernard-Pierre Donnadieu, Mohamed Hamaidi, Marc De Jonge, Maité Nahyr en Jean-Paul Bonnaire.

Sinds hij blind werd door een brutale botsing met een paal is de tijd blijven stiltaan voor Donnadieu. Hij leeft alleen, temidden van herinneringen aan de grote rockjaren, w.o. een autenthieke juke box en de eerste gitaar van Elvis. Het grootste deel van zijn tijd brengt hij door in de kroeg met zijn vrienden van vroeger. Dit routineus leventje wordt echter verstoord met de komst van een brutale kerel, Hamaidi. Maar Donnadieu kan hem de waarden van het leven bijbrengen. Hij wordt voor hem de vriend die hij nooit heeft gehad en de vader die hij verloor. Sentimentele tragi-komedie waarin twee marginale mensen, stammend uit een heel ander milieu en tijdperk, elkaar helpen beseffen dat het leven waard is om geleefd te worden. Claude Cauwet, Laurent Benegui en Grousset schreven het doorzichtige scenario. Yves Dahan nam plaats aan de camera. Formaat 16/9.

Dancing nuage

Frankrijk 1995. Drama van Irène Jouannet. Met o.a. Mireille Perrier, Pierre-Quentin Fæsch, Sébastien Lesgent, Myriam Mézières en Chantal Neuwirth.

Madeleine (Perrier) leeft met haar zoontje van acht Simon (Fæsch) in een caravan, die ze Dancing nuage heeft genoemd. Haar man zit in de gevangenis en Madeleine, die geen werk heeft, vreest dat de kinderbescherming haar het oudersschap zal ontnemen. Ze neemt met Simon de benen voordat het te laat is. In plaats van haar droomreis, eerste klasse naar Versailles, wordt het een tocht door de hel van de daklozen. Sterk sociaal drama dat af en toe behoorlijk op het sentiment van de kijker mikt. Het slot is te optimistisch en ongeloofwaardig vergeleken met de algehele teneur van de film. Goed spel van beide hoofdrollen. Het scenario is van regisseuse Jouannet naar de roman van Georges-Paul Cuny. Het camerawerk is van Chris Renson. Formaat 16/9.

Le manque

Frankrijk​/​​België 1993. Drama van Pierre Joassin. Met o.a. Jacques Franz, Serge Dupuy, Josy Bernard, Marianne Epin en Dennis Barre.

Fran[KA10]cois (Frantz), een veertiger, leeft in een provinciestadje als kunstschilder. Gehuwd en vader van vier kinderen heeft hij alles om gelukkig te zijn, ware het niet dat zijn oudste zoon Olivier (Dupuy) hem zorgen baart. De jongeman, kind uit een eerste huwelijk, kan niet opschieten met zijn stiefmoeder Isa (Epin). Soms wordt hij echt agressief. Tot overmaat van ramp wordt hij uit de school gezet wegens slecht gedrag. De jongen geraakt aan de drugs. Aangrijpend drama over een jongen die verslaafd raakt en zijn vader die zijn zoon terug tracht te winnen. De film geeft een prangend beeld van de effecten van drugsverslaving op de ganse familie van de betrokkene. Het op ware feiten gebaseerde scenario van Huguette Debaisieux en Joassin is gesteund op een onderzoek van Anne Senger. Achter de camera stond Roland Dantigny. Uitgezonden in de reeks C'est mon histoire en gevolgd door een verklaring van de personen die het meemaakten.